Ewakuacja z systemu

Edukacja to nie energetyka – nie będzie wielkiego finału w postaci ogólnopolskiego blackoutu. Jakoś połata się plany lekcji, kto może, zabierze dzieci ze szkół publicznych, a społeczeństwo i tak zapłaci 5 proc. PKB

Marek Raczkowski zokazji ostatnich, przypadających latem, wyborów prezydenckich narysował taką scenkę: Syn: – Tato, dlaczego na wakacjach trzeba głosować? Ojciec: – Ponieważ zwakacji się wraca.

Rysunkowy żart jak ulał pasuje do naszej edukacyjnej sytuacji. Co ztego, że przez chwilę będziemy zajęci urlopem zdziećmi względnie nadgodzinami, kiedy te wyjadą na kolonie, skoro we wrześniu wrócą do szkoły, amy razem znimi? Zastaniemy tam te same problemy. Amoże iwiększe, bo nasza oświata od lat znajduje się na smutnej równi pochyłej. Odchodzą kolejni nauczyciele, wyniki uczniów lecą na łeb na szyję, pogarsza się też ich kondycja psychofizyczna.

Plan? Jaki znowu plan?

Być może najsmutniejsze wcałej sytuacji jest to, że właściwie nie ma siły zdolnej się temu przeciwstawić. Rządzące od siedmiu lat Prawo iSprawiedliwość zanegowało dotychczasowe paradygmaty oświaty, ale nie wymyśliło niczego wich miejsce. Politycy tego ugrupowania zrezerwą odnosili się np. do wyników międzynarodowego badania umiejętności uczniów PISA, ale nigdy nie usłyszeliśmy od nich, jak właściwie zmierzyć, czy nasze szkoły uczą coraz lepiej. Oświata pod wodzą PiS nie idzie więc wżadnym konkretnym kierunku, ajeśli już, to wyznaczają go słupki sondażowe iosobiste przekonania ministra edukacji. Wyborcy nie lubią gimnazjów? Zlikwidujmy. Mają dobre wspomnienia zprzysposobienia obronnego? Wprowadźmy je zpowrotem. Uczniowie zdają się za mało prawicowi? Każmy im się uczyć historii iteraźniejszości. Absolwenci nie odnajdują się na rynku pracy? Wrzućmy Biznes izarządzanie.