Obywatel bez meldunku i miejsca zamieszkania to osoba bezdomna

Nie można uznać za miejsce zamieszkania szpitala psychiatrycznego, w którym obywatel przebywa na skutek nałożenia środka zabezpieczającego - wynika z postanowienia NSA.

Kobieta przebywająca w takiej placówce złożyła wniosek o skierowanie jej do domu pomocy społecznej (DPS). Trafił on do burmistrza gminy A. Organ uznał jednak, że jest niewłaściwy, i przekazał pismo burmistrzowi gminy B. Ten jednak również uznał, że nie jest właściwy. Argumentował, że kobieta była przez jakiś czas zameldowana na terenie gminy A, jednak została przez córkę wymeldowana ok. 12 lat wcześniej. Co prawda przebywała również okazjonalnie na terenie gminy B u swojego partnera, jednak rok przed wymeldowaniem pozbawiła go życia, za co została umieszczona w szpitalu psychiatrycznym. Co więcej, pracownik ośrodka pomocy społecznej, rozmawiając z matką zabitego, ustalił, że kobieta nigdy z nim nie mieszkała na terenie gminy B. Z kolei burmistrz gminy A podnosił, że kobiety nie można uznać za osobę bezdomną, a z wywiadu przeprowadzonego telefonicznie w obecności pracownika szpitala wynika, że pół roku przed zabójstwem zamieszkała u swojego partnera, jednak bez meldunku.