Ten film widzieliśmy już wcześniej

Załadunek zboża w ukraińskim porcie w Mikołajowie, 2 lipca 2013 r.

Przerażająca różnica między obecnym krachem żywnościowym a wcześniejszymi polega na tym, że mamy dzisiaj wiele państw autorytarnych, które realizację swojej nacjonalistycznej agendy kulturowej przedkładają nad potrzeby materialne obywateli

Z Williamem A. Mastersem rozmawia Emilia Świętochowska

Liczba ludzi na świecie, którzy borykają się z niedoborem jedzenia, wzrosła ze 135 mln przed pandemią do 276 mln obecnie. Podwoiła się też liczba osób na skraju głodu - z 27 mln do 49 mln. Tymczasem ilość produkowanej na świecie żywności ciągle rośnie. Bloomberg wyliczył nawet, że wystarczy jej, by wykarmić dwie Ziemie. Skąd się bierze ten rozdźwięk?

Z kombinacji dwóch czynników. Pierwszy sprowadza się do tego, że wielu ludzi w czasie pandemii straciło źródło utrzymania, co pociągnęło za sobą spadek ich dochodów. Druga rzecz to rekordowo wysokie ceny żywności, których główną przyczyną jest ożywienie gospodarek po długim spowolnieniu związanym z lockdownami i innymi restrykcjami. Odbicie było niezwykle gwałtowne - na wykresie przybiera ono kształt litery V, co oznacza, że ludzie nagle rzucili się na towary i usługi, których zakup odkładali w czasie pandemii. W efekcie mamy wielką falę inflacji na świecie, którą wzmocniła rosyjska inwazja na Ukrainę. Symptomy tego globalnego fenomenu pojawiły się już w miesiącach poprzedzających wojnę, ale do pewnego stopnia wzrosty cen żywności zaczęły się już przed pandemią i były wpisane w wahania cykliczne.

Co to znaczy?