Artykuł
Wypieramy problemy niczym schyłkowy ZSRR
Usługi publiczne w białych dzielnicach USA są lepiej dofinansowane. Ale prawdą jest też, że w wielu dziedzinach nierówności rasowe się zmniejszają. A przepaść klasowa – nie
Z Nicholasem Kristofem rozmawia Jakub Dymek
Nicholas Kristof amerykański dziennikarz i publicysta, przez większość kariery związany z „New York Timesem”. W 1990 r. razem ze swoją żoną Sheryl WuDunn (wówczas również dziennikarką „NYT”) zdobyli nagrodę Pulitzera za teksty o protestach na placu Tiananmen
Nicholas Kristof amerykański dziennikarz i publicysta, przez większość kariery związany z „New York Timesem”. W 1990 r. razem ze swoją żoną Sheryl WuDunn (wówczas również dziennikarką „NYT”) zdobyli nagrodę Pulitzera za teksty o protestach na placu Tiananmen
Jakiś czas temu czytałem w „Washington Post” o nauczycielach w USA, którzy mieszkają w samochodach i nocują na parkingach, bo nie są w stanie związać końca z końcem. Bezdomni nauczyciele - to był dla mnie szok. Dlaczego na to pozwalacie?
W Ameryce zbyt łatwo do podobnych historii się po prostu przyzwyczaić i zobojętnieć. Nauczyliśmy się przez ostatnie 50 lat winić ludzi za ich niepowodzenia i życiowe tragedie - skoro komuś nie poszło w życiu, najwyraźniej na to zasłużył. Tylko proszę mnie dobrze zrozumieć: ludzie powinni odpowiadać za swoje wybory. Osobista odpowiedzialność to nie liberalny ani republikański wymysł - wiele osób, które wylądowały na dnie, podejmowało złe decyzje. Jednak gdy całe klasy czy regiony biednieją i niweczymy szanse na rozwój kolejnych pokoleń, to jest też coś takiego jak społeczna czy zbiorowa odpowiedzialność.
