Artykuł
Zatrudnianie pracowników w działalności sezonowej
Prace sezonowe nie są zdefiniowane ani wyodrębnione w polskim prawie pracy. Zaliczamy do nich wszelkie prace, na które zapotrzebowanie występuje wyłącznie przez pewien okres. Zwykle kojarzymy je z rolnictwem, ogrodnictwem, sadownictwem czy gastronomią. O wyborze podstawy zatrudnienia sezonowego decyduje rodzaj pracy do wykonania oraz okres, przez który ma być ona świadczona. Z reguły pracodawcy działający w branżach ściśle powiązanych z sezonowością decydują się na dobór kadry poprzez zawarcie umowy o pracę lub umowy o charakterze cywilnoprawnym.
1. Umowa o pracę dla pracownika sezonowego
Z pracownikami sezonowymi można podpisywać terminowe umowy o pracę, a w szczególności:
● umowy na czas określony,
● umowy na zastępstwo,
● umowy na czas wykonania określonej pracy.
Nawiązując stosunek pracy przy okazji aktywności charakterystycznych dla określonej pory roku, pracodawca powinien liczyć się z takimi samymi obowiązkami jak w przypadku każdego pracownika. Odnosi się to do wszystkich aspektów zatrudnienia pracowniczego, włączywszy w to m.in. zakaz dyskryminacji, badania lekarskie, szkolenia bhp, prawo do urlopu wypoczynkowego, gwarancję minimalnego wynagrodzenia, wypłatę wynagrodzenia za godziny nadliczbowe itp.
1.1. Umowa na czas określony
Umowy na czas określony zawierane są do precyzyjnie wskazanego terminu wyznaczonego przez konkretną datę kalendarzową. Trzeba pamiętać, że w odniesieniu do prac sezonowych nie ma zastosowania art. 25 § 1 Kodeksu pracy, w myśl którego trzecia umowa terminowa przekształca się w umowę o pracę na czas nieokreślony, pod warunkiem że przerwa między rozwiązaniem poprzedniej a nawiązaniem kolejnej umowy nie przekroczyła jednego miesiąca. Nie ma więc przeszkód co do zawierania kolejnych umów na czas określony w celu wykonywania pracy o charakterze sezonowym.
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
