Lepiej późno niż później

W branży muzycznej jest miejsce i dla starszych, i dla młodszych. Leszek Matecki krąży z gitarą po obu tych światach

Dostaję MMS. Zdjęcie i podpis: „Kleszcz, Sygit, Morawiec, Arek Żak i ja…”. Fotografia jest czarno-biała. Widać scenę, a na niej muzyków w dość wyluzowanej pozie. Jeden siedzi na krzesełku, drugi na brzegu estrady, każdy trzyma instrument. To było najpewniej Mrągowo i tamtejszy festiwal muzyki country, jakoś na początku lat 80. „Akompaniowaliśmy artystom podczas tego festiwalu. A później w podobnym składzie zagraliśmy parę koncertów z Marylą Rodowicz” – pisze mi Lesław Matecki, gitarzysta o ogromnym stażu i dorobku w branży. Ma na koncie współpracę m.in. z Martyną Jakubowicz, ze Zdzisławą Sośnicką, Zbigniewem Hołdysem, z grupami VOX czy Wanda i Banda. Ale też z Moniką Brodką, Arturem Rojkiem, Kortezem, Dawidem Podsiadłą czy Darią Zawiałow. Potrafi się dogadać z muzykami w każdym wieku.

Zamiast Google’a

– Szarmancki, uczynny, towarzyski, nie ponosi go ego, nie narzuca się ze swoją osobą – charakteryzuje 69-letniego Leszka młodszy prawie o 30 lat gitarzysta Olek Świerkot, współpracownik Dawida Podsiadły. – A jako muzyk Lechu jest mistrzem prostego grania. Skupia się na harmonii, nie na popisach technicznych. Granie błyskotliwych solówek, kto szybciej „biega” palcami po gryfie? Nie, to nie ten adres. Grać mniej dźwięków i pielęgnować brzmienie, oto filozofia Lecha.

Olek i Leszek spotkali się w studiu przy pracy nad piosenką „Zachody” dla Kaśki Sochackiej. Teraz robią dla niej drugą dużą płytę. Ale najpierw był Rojek. Matecki nie mógł zagrać na koncercie u Artura – terminy mu nie pasowały. I na zastępstwo wskoczył Świerkot. Musiał się nauczyć Leszkowych partii gitarowych. Nie było łatwo.