Wyrok SN z dnia 20 marca 2007 r., sygn. II PK 221/06

Towarzysząca zapowiedzianym zwolnieniom z pracy atmosfera napięcia psychicznego wśród załogi zakładu pracy nie oznacza stosowania przez pracodawcę mobbingu. Dla oceny, czy doszło do uporczywego i długotrwałego nękania lub zastraszania pracownika w celu wyeliminowania go z zespołu pracowni­ków (art. 94³ § 2 k.p.) mają znaczenie takie okoliczności, jak akcja informująca pracodawcy o zamierzonych zwolnieniach, o możliwościach przejścia na wcześniejszą emeryturę lub uzyskania świadczenia przedemerytalnego i wprowa­dzenie specjalnych świadczeń dla pracowników, którzy w określonym terminie zdecydują się na odejście z pracy.

Przewodniczący SSN Zbigniew Hajn, Sędziowie SN: Roman Kuczyński, Herbert Szurgacz (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 20 marca 2007 r. sprawy z powództwa Marii S. przeciwko O.L. Spółki z o.o. w P. o odszkodo­wanie i zadośćuczynienie z tytułu mobbingu, na skutek skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Płocku z dnia 29 grudnia 2005 r. [...]

o d d a l i ł skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 6 kwietnia 2005 r. Sąd Rejonowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Płocku oddalił powództwo Marii S. przeciwko O.L. Spółce z o.o. w P. o odszkodowanie i zadośćuczynienie z tytułu mobbingu. Sąd ustalił, iż powódka Ma­ria S. była zatrudniona w PKN O. SA do dnia 31 grudnia 2002 r., a od dnia 1 stycznia 2003 r. stała się na mocy art. 231 k.p. pracownikiem O.L. Spółki z o.o., spółki zależ-nej od PKN O. SA. Powódka świadczyła pracę na stanowisku laboranta w Laborato­rium Wodno - Ściekowym. Na początku 2004 r. uległa pogorszeniu sytuacja finan­sowo - ekonomiczna pozwanej. Zarząd pozwanej Spółki dokonał weryfikacji zatrud­nienia w Spółce, ustalono potrzebę zmniejszenia liczby etatów i rozpoczęto proces restrukturyzacji zatrudnienia poprzez sukcesywne zwalnianie pracowników z przy­czyn ekonomicznych leżących po stronie zakładu pracy.

W dniu 2 lipca 2004 r. zostało zawarte porozumienie pozwanej Spółki ze związkami zawodowymi w sprawie odpraw kompensacyjnych, na mocy którego strony postanowiły zgodnie wdrożyć Program Dobrowolnych Odejść Pracowników. W ramach tego programu miało nastąpić zmniejszenie zatrudnienia poprzez przejście uprawnionych pracowników na świadczenia przedemerytalne w okresie od dnia 30 czerwca 2004 r. do dnia 29 lipca 2004 r. W dniu 8 lipca 2004 r. powódka zwróciła się do prezesa zarządu Spółki z wnioskiem o rozwiązanie umowy o pracę za porozumie­niem stron z powodu likwidacji stanowiska pracy z dniem 28 lipca 2004 r. Na mocy porozumienia z dnia 8 lipca 2004 r. strony rozwiązały umowę o pracę z powodu li­kwidacji stanowiska pracy wskutek trwałego zmniejszenia liczby analiz laboratoryj­nych. Powódka złożyła oświadczenie woli w sposób samodzielny, świadomy i celo­wy, bez jakiegokolwiek wpływu na jej decyzję pracodawcy bądź osób trzecich. Otrzymała od pozwanego pracodawcy: - odprawę pieniężną w wysokości 11.892,69 zł, przewidzianą w ustawie z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowni­ków; odszkodowanie w wysokości 15.856,92 zł na podstawie Porozumienia z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie uregulowania sytuacji pracowników w przypadku prowa­dzenia działań restrukturyzacyjnych w PKN O. SA oraz udziału organizacji związkowych w restrukturyzacji PKN O. SA i odprawę kompensacyjną w wysokości 17.000 zł na podstawie porozumienia z dnia 2 lipca 2004 r. w sprawie odpraw kompensacyj­nych. Łącznie powódka otrzymała kwotę 44.749,61 zł brutto.