Jakie są zasady ewidencji i wyceny nieruchomości inwestycyjnych

Klasyfikacja nieruchomości - środek trwały czy nieruchomość inwestycyjna

Ustawa o rachunkowości zalicza nieruchomości, w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budowle i budynki do środków trwałych, jeżeli ich przewidywany okres ekonomicznej użyteczności jest dłuższy niż rok, są one kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. Do grupy inwestycji zaliczane są natomiast te nieruchomości, których posiadanie ma na celu osiągnięcie z nich korzyści ekonomicznych, wynikających z przyrostu wartości lub innych pożytków, w tym również ze sprzedaży lub wynajmu.

Nieruchomość inwestycyjna to nieruchomość (grunt, budynek lub część budynku albo kilka z tych elementów), którą właściciel lub leasingobiorca w leasingu finansowym traktuje jako źródło przychodów z czynszów bądź utrzymuje w posiadaniu ze względu na przyrost jej wartości, względnie z obu powodów, przy czym nieruchomość taka nie jest:

● wykorzystywana przy produkcji, dostawach dóbr, świadczeniu usług lub czynnościach administracyjnych, albo

● przeznaczona na sprzedaż w ramach zwykłej działalności jednostki.

Tabela. Klasyfikacja nieruchomości:

Zasadniczą cechą odróżniającą nieruchomość inwestycyjną od nieruchomości będącej środkiem trwałym lub składającej się ze środków trwałych (budynki, budowle, grunt) jest to, że korzyści uzyskiwane z nieruchomości inwestycyjnej są zasadniczo niezależne od innych aktywów należących do jednostki gospodarczej, przez co można je przypisać bezpośrednio do tej konkretnej nieruchomości.