Kiedy przedmioty służące do popełnienia przestępstwa nie ulegną przepadkowi

TK rozpoznał skargę konstytucyjną spółki Trans-Herbost, dotyczącą przepadku na rzecz Skarbu Państwa ciągnika siodłowego i naczepy. Pracownik spółki użył tego pojazdu do przewozu przemycanych towarów bez wiedzy pracodawcy, właściciela pojazdu. Trybunał orzekł, że art. 31 § 1 w związku z art. 30 § 3 ustawy z 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy jest niezgodny z art. 2, art. 42 ust. 1, art. 31 ust. 3 i art. 64 ust. 1 i 3 Konstytucji oraz jest zgodny z art. 21 Konstytucji. Przepisy te stanowią o przepadku przedmiotów i narzędzi służących do popełnienia przestępstwa skarbowego. Trybunał stwierdził, że wyrok odnosi się wyłącznie do sytuacji, gdy przepadek dotyczy przedmiotów niebędących własnością sprawcy i gdy właściciel tych przedmiotów nie brał udziału w przestępstwie. Sens wyroku jest zatem taki, że instytucję obligatoryjnego przepadku przedmiotów trzeba będzie zastąpić instytucją fakultatywną. Przepadek przedmiotów niebędących własnością sprawcy będzie mógł być orzeczony, ale tylko wtedy, gdy właścicielowi tych przedmiotów udowodni się udział w przestępstwie. Orzeczenie o przepadku przedmiotów musi być poprzedzone postępowaniem dowodowym i powinno być możliwe tylko wtedy, gdy właścicielowi tych przedmiotów zostanie udowodniona wina. Nie można zastosować przepadku przedmiotów, gdy przestępstwo zostało popełnione bez wiedzy i zgody właściciela tych przedmiotów.