Artykuł
Umowa o pracę na czas nieokreślony
Umowa o pracę na czas nieokreślony najmocniej chroni stosunek pracy pracownika. Ma długie okresy wypowiedzenia, a pracodawca musi podawać przyczynę zakończenia współpracy, która może być kwestionowana w sądzie. Przy rozwiązywaniu umowy z przyczyn niedotyczących pracownika trzeba też wypłacić nawet trzymiesięczną odprawę. Sprawia to, że pracodawcy niechętnie zawierają długotrwałe umowy, obawiając się wysokich kosztów rozstania z pracownikiem. Z drugiej strony, jeśli pracownik jest szczególnie cenny, to taka umowa gwarantuje, że nie odejdzie on z dnia na dzień do konkurencji.
Adam Malinowski - radca prawny
Stan prawny na 24 sierpnia 2010 r.
Cechy charakterystyczne umowy
Umowa o pracę na czas nieokreślony to typ umowy najsilniej chroniący interesy pracownika i zapewniający najskuteczniejszą ochronę przed zwolnieniem. Jest to też przynajmniej w założeniu podstawowy typ umowy o pracę. W praktyce pracodawcy stronią jednak od zawierania tej umowy, starając się maksymalnie prolongować okres zatrudnienia terminowego. Taka praktyka nie zasługuje na uznanie już choćby z tej przyczyny, że jest nieskuteczna. Na wypadek sporu w sądzie bowiem może się łatwo okazać, że pracownik zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas określony, np. na 10 lat, wykaże, że w rzeczywistości zawarta umowa z racji swej długości zmierzała do obejścia prawa. Sąd może w takiej sytuacji wydać wyrok ustalający, że . Jaki będzie efekt takiego wyroku? Otóż pracownik zwolniony z zachowaniem dwutygodniowego okresu wypowiedzenia będzie miał prawo do dłuższej ochrony (nawet trzymiesięczny okres, w zależności od stażu zatrudnienia). Jeśli w wypowiedzeniu nie została wskazana przyczyna (a przepisy nie przewidują takiego obowiązku przy umowie na czas określony), to wypowiedzenie może okazać się wadliwe, czego skutkiem będzie z kolei konieczność ponownego prawidłowego zwolnienia.
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
