Ulepszenie środka trwałego

Jedną z podstawowych zasad amortyzacji jest niezmienność przyjętej metody amortyzacji. Jednostka musi dokonać wyboru jednej z możliwych metod amortyzacji i stosować ją aż do pełnego zamortyzowania środka trwałego. Metody amortyzacji bilansowej reguluje Krajowy Standard Rachunkowości nr 11 „Środki trwałe” (dalej KSR 11).

W myśl standardu wybrana metoda amortyzacji, poprzez sposób rozłożenia w czasie wartości środka trwałego podlegającego amortyzacji, odzwierciedla sposób i tryb czerpania z niego korzyści. Można stosować różne metody amortyzacji do poszczególnych grup, podgrup, rodzajów i obiektów inwentarzowych.

Ustawa nie przesądza o metodach amortyzacji, jakie powinna stosować jednostka. Należy to do decyzji jednostki. W praktyce najczęściej stosowane są:

a) metoda liniowa,

b) metoda degresywna (określana również jako metoda amortyzacji przyspieszonej lub metoda amortyzacji malejącej),

c) metoda naturalna (określana również jako metoda jednostek produkcji lub metoda zróżnicowanego odpisu).

Przepisy o podatku dochodowym szczegółowo regulują zasady amortyzacji. Nie ma tu zastosowania przewidywany okres ekonomicznej użyteczności, który występuje w ustawie o rachunkowości. W załącznikach do ustaw podatkowych określono procentową, roczną stawkę amortyzacji dla poszczególnych grup środków trwałych.