Artykuł
1. Jak można ustalić wartość godziwą
Ustawa o rachunkowości przewiduje dla niektórych składników aktywów i pasywów wycenę w wartości godziwej. Metoda ta w przepisach rachunkowych figuruje jako jedno z wielu rozwiązań do wyboru. Niestety, ani definicja wartości godziwej przyjętej w ustawie, ani sformułowanie wskazujące na możliwość stosowania tej metody wyceny nie wyjaśniają, jak właściwie ustala się wartość.
W ustawie o rachunkowości przewiduje się dla większości składników wycenę według kosztu historycznego. Koszt historyczny stanowi cena nabycia lub koszt wytworzenia. Od kosztu historycznego - zgodnie z zasadą ostrożności - dokonuje się odpisów amortyzacyjnych (środki trwałe i wartości materialne i prawne) oraz odpisów z tytułu utraty wartości. Metoda wyceny według kosztu historycznego przewiduje jedynie zmniejszenie wartości (ewentualnie odwrócenie uprzednio dokonanych odpisów). Wycena według kosztu historycznego nie przewiduje wzrostu wartości, dlatego jest to wycena „pesymistyczna”.
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
