Wydatki poniesione z tytułu wypłacenia najemcy wynagrodzenia za wykonane przez niego prace adaptacyjne lokalu do stanu odpowiadającego jego oczekiwaniom niewątpliwie mają związek z uzyskiwanymi przez właściciela przychodami. Konsekwentnie takie wydatki mogą stanowić koszt podatkowy właściciela - wyrok NSA z 11 lutego 2021 r., sygn. akt II FSK 3014/18.

Stan faktyczny

Spółka z o.o. jest właścicielem nieruchomości, na której zostało wybudowane centrum handlowe. Budynek centrum handlowego stanowi środek trwały spółki, od którego ta dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Umowy najmu poszczególnych lokali użytkowych przewidują indywidualne zasady partycypacji spółki w kosztach adaptacji wynajętych lokali zgodnie z potrzebami najemców. Zakres adaptacji wynika z ich pozycji rynkowej lub z charakteru prowadzonej przez nich działalności, które znacząco wpływają na atrakcyjność centrum handlowego. Adaptacje indywidualne wykonywane były zarówno na końcowym etapie budowy centrum handlowego, jak i po przekazaniu lokali najemcom, ale przed rozpoczęciem działalności komercyjnej przez centrum handlowe. W przypadku spółki spotykane są dwa warianty rozliczenia. I tak:

1. niektóre adaptacje zwiększają wartość początkową centra handlowego jako środka trwałego spółki albo wręcz stanowią odrębny środek trwały;
2. inne adaptacje mają mniejszy zakres i w konsekwencji nie zwiększają wartości początkowej centrum handlowego.

Spółka złożyła wniosek o wydanie interpretacji podatkowej, pytając, w jaki sposób może rozliczać przekazywany najemcom zwrot wydatków na adaptację jako koszt uzyskania przychodów spółki. Zdaniem spółki w wariancie 1 kosztem podatkowym spółki są odpisy amortyzacyjne od podwyższonej wysokości środka trwałego albo od nowego środka trwałego, a w wariancie 2 spółka może rozpoznawać przekazywane najemcom kwoty jako koszt pośredni spółki, rozliczany w momencie jego poniesienia.