Zapewnienie środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego

Pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi środki ochrony indywidualnej, a także odzież i obuwie robocze (art. 237⁶ k.p.). Obowiązek ten nie ma jednak powszechnego charakteru - nie każdy rodzaj pracy czy też stanowisko pracy wymaga zapewnienia tego rodzaju przedmiotów.

Środki ochrony indywidualnej mają zabezpieczać pracownika przed działaniem niebezpiecznych czynników występujących w środowisku pracy. Obowiązkiem pracodawcy jest nieodpłatne dostarczenie pracownikowi tych środków oraz poinformowanie pracownika o sposobach posługiwania się nimi. Informacja ta ma być zindywidualizowana.

Środki ochrony indywidualnej powinny spełniać wymagania dotyczące oceny zgodności, określone w odrębnych przepisach (m.in. w ustawie z 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności - j.t. Dz.U. z 2014 r. poz. 1645; ost. zm. Dz.U. z 2014 r. poz. 1662, w ustawie z 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - j.t. Dz.U. z 2013 r. poz. 1409; ost. zm. Dz.U. z 2014 r. poz. 1200, w ustawie z 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych - Dz.U. z 2010 r. Nr 107, poz. 679; ost. zm. Dz.U. z 2014 r. poz. 1662).

Definicję środka ochrony indywidualnej zawiera § 2 pkt 9 rozporządzenia w sprawie bhp. Są to wszelkie środki noszone lub trzymane przez pracownika w celu jego ochrony przed jednym lub większą liczbą zagrożeń związanych z występowaniem niebezpiecznych lub szkodliwych czynników w środowisku pracy, w tym również wszelkie akcesoria i dodatki przeznaczone do tego celu. Do środków ochrony indywidualnej nie zalicza się:

● zwykłej odzieży roboczej i mundurów, które nie są specjalnie przeznaczone do zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracownika,