Świadczenia na rzecz pracowników a VAT i koszty uzyskania przychodów

Wynagrodzenie za pracę

Podstawowym świadczeniem pracodawcy na rzecz pracownika jest wynagrodzenie za pracę, które pracodawca obowiązany jest okresowo wypłacać pracownikowi w zamian za wykonywaną przez niego pracę w ramach stosunku pracy. Wysokość tego wynagrodzenia wynika z umowy o pracę oraz dodatkowo zakładowego regulaminu wynagradzania względnie układów zbiorowych pracy.

Poza wynagrodzeniem ze stosunku pracy pracodawca ma również obowiązek ponoszenia innych świadczeń wiążących się bezpośrednio z zatrudnieniem, nałożonych przepisami prawa pracy oraz przepisami o ubezpieczeniach społecznych. Są to przede wszystkim składki na ubezpieczenia społeczne pracownika, finansowane ze środków pracodawcy, a zatem:

l

l

l

a także np. różnego rodzaju odprawy (np. emerytalno-rentowa), dodatki i ekwiwalenty (np. za urlop wypoczynkowy). Wszystkie te wydatki, jako wiążące się bezpośrednio ze stosunkiem pracy, stanowią dla pracodawcy koszt uzyskania przychodów. Co do takiej ich kwalifikacji nie ma raczej wątpliwości. Pracodawcy mają natomiast często problem z określeniem momentu, w którym powinni ująć wypłatę wynagrodzenia po stronie kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej przez siebie ewidencji księgowej. Problem taki pojawia się najczęściej na przełomie roku, gdy pracodawca spóźni się z zapłatą wynagrodzenia i wypłaci je dopiero w roku następnym. Nasuwa się wówczas pytanie, do kosztów uzyskania przychodów którego roku podatkowego należy zaliczyć to wynagrodzenie. Te same wątpliwości dotyczą składek ZUS, które zgodnie z obowiązującymi przepisami płacone są za dany miesiąc w miesiącu następnym. Powstaje zatem pytanie, czy należy je ujmować w księgach w miesiącu, w którym zostały faktycznie zapłacone, czy też w miesiącu, którego dotyczą. Odpowiedzi na to pytanie udzieliło Ministerstwo Finansów w piśmie z 18 lipca 2000 r. (PB 3-1442-IP-8214-2/2000), stwierdzając, iż: