Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 13 czerwca 2017 r., sygn. I SA/Bd 440/17

Podatkowe postępowanie

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Leszek Kleczkowski Sędziowie: Sędzia WSA Urszula Wiśniewska Sędzia WSA Mirella Łent (spr.) Protokolant: Starszy asystent sędziego Waldemar Dąbrowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 czerwca 2017r. sprawy ze skargi M. B. i D. B. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w B. (obecnie Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w B.) z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji nieostatecznej oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...]. Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego

w B. określił skarżącym wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007r. w kwocie [...]zł. Powyższej decyzji Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w B. postanowieniem z dnia [...]. nadał rygor natychmiastowej wykonalności.

Na postanowienie to podatnicy złożyli zażalenie, w którym wnieśli o uchylenie zaskarżonego postanowienia. Zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzucili naruszenie

art. 239b § 1 pkt 4 oraz § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012r., poz. 749 ze zm.), dalej: "O.p.". W uzasadnieniu strona podniosła, że organ pierwszej instancji za podstawę nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności uznał fakt, iż skoro termin przedawnienia zobowiązania podatkowego jest krótszy niż 3 miesiące, to zdaniem zaskarżonego postanowienia - okoliczność ta niejako automatycznie uprawdopodabnia niewykonanie przez podatników zobowiązania. Tymczasem organ podatkowy w żaden sposób nie wykazał, ażeby

w sprawie istniała przesłanka z art. 239b § 2 O.p. Ponadto, w ocenie podatników, nie może świadczyć o niewykonaniu przez nich zobowiązania wynikającego z decyzji podatkowej niezapłacenie podatku w ciągu 4 lat, jak również okoliczność, że odwołanie od tej decyzji zawierało wniosek o umorzenie postępowania w przedmiocie podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007r. Tym bardziej, że decyzje z dnia [...]., - wydane wobec każdego z małżonków - w przedmiocie dokonania na ich majątkach zabezpieczenia zobowiązań podatkowych zostały dobrowolnie zrealizowane. W zakończeniu zażalenia wskazano, że spór w sprawie toczy się co do dopuszczalności opodatkowania, a nie co do wysokości zobowiązania określonego przez organ pierwszej instancji.