Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 12 maja 2009 r., sygn. I SA/Gd 935/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Wojtynowska, Sędziowie Sędzia WSA Danuta Oleś, Sędzia NSA Joanna Zdzienicka-Wiśniewska (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Monika Orska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 12 maja 2009 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. z siedzibą w G na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G z dnia 30 października 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.

Uzasadnienie

I SA/Gd 935/08

Uzasadnienie

"A" sp. z o. o. w G. pismem z dnia 5 maja 2006 r. wystąpiła do Naczelnika Urzędu Skarbowego o stwierdzenie nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych uiszczonego z tytułu zawarcia umowy sprzedaży wierzytelności. W uzasadnieniu Spółka powołała art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. 2005 r., Nr 41, poz. 399 z późn. zmianami, dalej UPCC) i stwierdziła, że czynność polegająca na nabywaniu przez nią pakietów wierzytelności od firm telekomunikacyjnych nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Naczelnik Urzędu Skarbowego decyzją z dnia 25 lipca 2006 r. odmówił stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług ważny jest status podmiotu, który sprzedaje towar lub w ramach świadczonych usług prawo majątkowe, ponieważ jedynie wówczas czynność cywilnoprawna wywołuje obowiązek zapłaty podatku VAT lub powoduje wyłączenie tego obowiązku. Zbywca B SA w W. nie ma statusu podatnika VAT, ponieważ sprzedał wierzytelności własne, których nie można określić jako odpłatne świadczenie usług. W ocenie organu podatkowego pierwszej instancji, użyty w art. 2 pkt 4 UPCC zwrot "przynajmniej jedna ze stron" uwzględnia fakt objęcia zakresem przedmiotowym ustawy także umowy zamiany, istotą której jest wzajemne przenoszenie przez strony własnych rzeczy i praw majątkowych. Nie ma wówczas znaczenia, która ze stron, z tego tytułu, jest podatnikiem podatku od towarów i usług. W konsekwencji Naczelnik Urzędu Skarbowego uznał, że umowy sprzedaży wierzytelności podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych.