Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz.U. nr 157, poz. 1119), po zapoznaniu się z przedstawioną przez Urząd Komisji rekomendacją co do dalszych działań nadzorczych dotyczących uwzględniania wartości podatku VAT w ustalanych metodą kosztorysową odszkodowaniach z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, uchwala się co następuje:

§ 1. Komisja postanawia przyjąć rekomendację Urzędu Komisji Nadzoru Finansowego co do prowadzenia dotychczasowych działań nadzorczych dotyczących uwzględniania wartości podatku VAT w ustalanych metodą kosztorysową odszkodowaniach z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, stanowiącą załącznik do niniejszej uchwały.

§ 2. Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

W imieniu Komisji Nadzoru Finansowego -

Załącznik nr 1
do Uchwały Nr 94/2007 Komisji Nadzoru Finansowego z dnia 26 kwietnia 2007 r.

Rekomendacja Urzędu Komisji Nadzoru Finansowego co do prowadzenia dotychczasowych działań nadzorczych dotyczących uwzględniania wartości podatku VAT w ustalanych metodą kosztorysową odszkodowaniach z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych

Stanowisko prawne prezentowane przez Urząd Komisji zakłada, iż obecny stan prawny, mimo pewnych wątpliwości, jakie budzić może brzmienie art. 17a ustawy o działalności ubezpieczeniowej, nie pozwala na odmowę uwzględniania wartości podatku VAT w odszkodowaniach ustalanych metodą kosztorysową narusza to bowiem ugruntowane zasady odpowiedzialności cywilnej oraz godzi w ratio legis przepisów ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych.

Obecnie nie ma przesłanek do zmiany stanowiska - co było przedmiotem prośby PIU skierowanej do Przewodniczącego KNF. Stanowisko to mogłoby ulec rewizji w wyniku:

l spodziewanej uchwały SN (stosowny wniosek Rzecznika Ubezpieczonych), w przypadku gdyby Sąd przekreślił w związku z art. 17a dotychczasową linię orzecznictwa - co jest mało prawdopodobne;

l zmiany stanu prawnego w taki sposób, że ustawodawca wprost usankcjonowałby obecną praktykę - czego również nie należy oczekiwać.

Zakwestionowana praktyka rynkowa jest przykładem instrumentalnej interpretacji przepisów prawa podyktowanej interesem ekonomicznym zakładów ubezpieczeń, a godzących w interes uprawnionych do odszkodowania z tytułu OC, a więc osób, których nie łączy z ubezpieczycielem stosunek umowny, lecz stosunek obligacyjny wynikający ze zobowiązania przejętego przez zakład ubezpieczeń od sprawcy szkody. Należy podkreślić, iż organ nadzoru nie ingeruje w nominalną wysokość ustalanych odszkodowań, a jedynie kwestionuje przyjętą przez zakłady ubezpieczeń zasadę ich ustalania.

Jednolita linia orzecznictwa Sądu Najwyższego, jaka znalazła wyraz w 6 orzeczeniach, oraz zbieżne ze stanowiskiem organu nadzoru stanowisko doktryny i Rzecznika Ubezpieczonych wskazują na zasadność kontynuacji podjętych działań nadzorczych. Należy przy tym liczyć się ze skorzystaniem przez zakłady ubezpieczeń ze wszystkich dostępnych środków ochrony prawnej, pozwalających kwestionować działania organu nadzoru, włącznie z odwołaniem się do kontroli sądowo-administracyjnej.