Decyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 18.08.2005, sygn. BD-F/415-20/05/z, Izba Skarbowa w Poznaniu, sygn. BD-F/415-20/05/z

Czy możliwe jest skorzystanie z ulgi rehabilitacyjnej z tytułu wydatków poniesionych na:1. protezę tymczasową, wózek inwalidzki, kule, leki, opłacanie przewodników, adaptację i wyposażenie mieszkania stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,2. dojazdy (tj. na zakup paliwa) do lekarzy, szpitali, na rehabilitację, korzystając przy tym z pomocy osób trzecich, które dowoziły ją własnymi samochodami.

Podatniczka zwróciła się do Pierwszego Urzędu Skarbowego w Poznaniu z pisemnym wnioskiem o interpretację zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa, kontrola skarbowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Zapytanie dotyczyło kwestii możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej z tytułu wydatków poniesionych na: protezę tymczasową, wózek inwalidzki, kule, leki, opłacanie przewodników, adaptację i wyposażenie mieszkania stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Podatniczka wskazała również, iż ponosiła wydatki na dojazdy (tj. na zakup paliwa) do lekarzy, szpitali, na rehabilitację, korzystając przy tym z pomocy osób trzecich, które dowoziły ją własnymi samochodami. Podatniczka poinformowała, iż jest osobą schorowaną, posiadającą orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności, będącą na utrzymaniu męża (własnych dochodów nie posiada). Organ podatkowy pierwszej instancji postanowieniem wyjaśnił, iż w przypadku poniesienia przez podatniczkę wydatków, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na opłacanie przewodników osób z niepełnosprawnością narządów ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, wydatki te mogą być odliczone w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 2.280,00 zł. Natomiast wydatki na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, podlegają odliczeniu od dochodu w wysokości faktycznie poniesionej. Co się zaś tyczy kwot wydatkowanych na zakup leków, organ podatkowy pierwszej instancji poinformował, że odliczeniu podlegają wydatki w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi w danym miesiącu a kwotą 100,00 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki. Natomiast jeśli chodzi o wydatki poniesione na dojazdy na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, wyżej wymieniony organ podatkowy stwierdził, iż odliczeniu podlegają jedynie wydatki na używanie własnego samochodu lub odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego. W opinii organu podatkowego pierwszej instancji, podatniczce wyżej wspomniana ulga nie przysługuje, bowiem podatniczka (ani jej małżonek) nie posiadając własnego samochodu, korzystała z pomocy osób trzecich będących w posiadaniu tychże środków transportu.