Uchwała SN z dnia 27 stycznia 2016 r., sygn. III PZP 9/15

Przepis art. 40 k.p. wyłącza stosowanie zakazu wypowiedzenia umowy o pracę, o którym mowa w art. 39 k.p. niezależnie od tego, czy uzyskanie przez pracownika prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy nastąpiło przed, czy w okresie ochronnym.

Teza urzędowa

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Józef Iwulski (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Bogusław Cudowski SSN Jolanta Frańczak

Protokolant Małgorzata Beczek

w sprawie z powództwa A. J. przeciwko Spółdzielni […] o przywrócenie do pracy, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 27 stycznia 2016 r., zagadnienia prawnego przekazanego postanowieniem Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w L. z dnia 7 października 2015 r., czy użyty w art. 40 Kodeksu Pracy zwrot "w razie uzyskania przez pracownika prawa do renty" dotyczy wyłącznie sytuacji, w której prawo to (na podstawie decyzji organu rentowego) zostało uzyskane w okresie ochronnym, o jakim mowa w art. 39 k.p., czy również w sytuacji, w której pracownik już to prawo nabył wcześniej i w dalszym ciągu jest uprawniony do renty.

podjął uchwałę:

Przepis art. 40 k.p. wyłącza stosowanie zakazu wypowiedzenia umowy o pracę, o którym mowa w art. 39 k.p. niezależnie od tego, czy uzyskanie przez pracownika prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy nastąpiło przed, czy w okresie ochronnym.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 7 października2015 r., Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w L. w trybie art. 390 § 1 k.p.c. przedstawił Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia zagadnienie prawne, które zostało sformułowane w związku z wątpliwościami powziętymi przy rozpoznawaniu sprawy z powództwa A.J. przeciwko Spółdzielni […]blinie o przywrócenie do pracy na skutek apelacji powoda od wyroku Sądu pierwszej instancji.

W sprawie tej Sąd Rejonowy -Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w L. wyrokiem z dnia 31 marca 2015 r., oddalił powództwo, nie obciążając powoda kosztami procesu. Podstawę faktyczną orzeczenia stanowiły następujące ustalenia. Powód był zatrudniony w pozwanej spółdzielni jako monter na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. W dniu 28 stycznia 2014 r. pracodawca złożył powodowi oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę, uzasadniając je trudną sytuacją ekonomiczną zakładu pracy i wynikającą z tego koniecznością redukcji personelu w ramach realizacji programu naprawczego. Przy doborze pracowników do zwolnienia pozwany pracodawca kierował się następującymi kryteriami: brakiem członkostwa w spółdzielni, brakiem kwalifikacji zawodowych umożliwiających podjęcie pracy na wielu stanowiskach, ukaraniem karami porządkowymi oraz posiadaniem przez pracownika innych źródeł przychodu. Powód nie był członkiem pozwanej spółdzielni a w dniu 4 czerwca2013r. został ukarany naganą w związku z nieusprawiedliwieniem nieobecności w pracy. W dacie wypowiedzenia umowy o pracę powodowi (urodzonemu 19 kwietnia 1951 r.) do osiągnięcia wieku emerytalnego brakowało mniej niż 4 lata. Orzeczeniem komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa z dnia 14 grudnia 1976 r. powód został zaliczony do ówczesnej II grupy inwalidzkiej. Decyzją z dnia 30 marca 1979 r. organ rentowy przyznał powodowi prawo do renty inwalidzkiej (obecnie renty z tytułu niezdolności do pracy) na czas oznaczony. Kolejnymi decyzjami organ rentowy przedłużał powodowi okresy uprawniające do renty. W dniu 17 czerwca 1993 r. lekarz orzecznik ZUS stwierdził, że stan zdrowia powoda nie rokuje poprawy i w następstwie tego orzeczenia organ rentowy wydał decyzję o przyznaniu powodowi na stałe prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. W dacie wypowiedzenia umowy o pracę powód faktycznie pobierał tę rentę. Oprócz powoda pozwana spółdzielnia w okresie od stycznia do kwietnia 2014 r. zwolniła z pracy kilku pracowników niebędących jej członkami, z których większość posiadała uprawnienie do renty z tytułu niezdolności do pracy.