Wyrok SN z dnia 4 listopada 2010 r., sygn. II PK 116/10

Błędny jest wniosek, że „skoro wypowiedzenie i udzielenie urlopu doszło do powódki jednocześnie, to pierwsze oświadczenie w konsekwencji zostało złożone z naruszeniem art. 41 k.p.”. Nie zachodzi kolizja rozwiązania przyjętego w art. 167¹ k.p. z ochroną z art. 41 k.p. Urlop z art. 167¹ k.p. jest następstwem wypowiedzenia umowy o pracę i nie jest to urlop który jest udzielany przed wypowiedzeniem. Jest to urlop którego udzielenie warunkuje złożenie wypowiedzenia umowy o pracę. Nie można też uznać, że taki urlop wraz wypowiedzeniem pogarsza sytuację pracownika, skoro z ustawy wynika, że pracownik jest zobowiązany wykorzystać przysługujący mu urlop, jeżeli w okresie wypowiedzenia pracodawca udzieli mu urlopu.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Romualda Spyt (przewodniczący)

SSN Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca)

SSN Zbigniew Myszka

w sprawie z powództwa Anny D. przeciwko T. Sp. z o.o. w W. o przywrócenie do pracy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 4 listopada 2010 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Ś. z dnia 25 stycznia 2010 r.,

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu - Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Ś. oraz orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy w W. wyrokiem z 15 października 2009 r. przywrócił powódkę Annę D. do pracy u pozwanego, po jego wypowiedzeniu umowy o pracę na czas nieokreślony wręczonym jej 5 lutego 2009 r., ze względu na dezorganizację pracy spowodowaną długotrwałą absencją chorobową. W wypowiedzeniu umowy o pracę pozwany oświadczył również, że od 5 lutego do 19 lutego 2009 r. powódka ma urlop w wymiarze proporcjonalnym za 2009 r., a po urlopie od 20 lutego do 31 maja 2009 r. zwolniona jest z obowiązku świadczenia pracy. Sąd Rejonowy rozważył zarzuty obu stron i uznał, że rozwiązanie umowy o pracę było nieuzasadnione oraz naruszało zasady współżycia społecznego.

Po apelacji pozwanego, żądającego zmiany wyroku i oddalenia powództwa, Sąd Okręgowy w Ś. stwierdził, że wypowiedzenie naruszało ochronę zatrudnienia z art. 41 k.p. i wyrokiem z 25 stycznia 2010 r. oddalił apelację. Wytknął Sądowi Rejonowemu, iż jego wyrok nie zawiera podstawy prawnej i trudno było wnioskować czy uwzględnienie powództwa wynikało z zakwestionowania przyczyny wypowiedzenia czy z naruszenia zasad współżycia społecznego. Ocenił, że wobec braków w pisemnym uzasadnieniu wyrok podlegałby uchyleniu, jednak Sąd Okręgowy doszedł do wniosku, że orzeczenie odpowiada prawu ze względu na przysługującą powódce ochronę zatrudnienia na podstawie art. 41 k.p. „Strona pozwana wręczyła powódce wypowiedzenie w dniu 5 lutego 2009 r. już po zakończeniu przez nią zmiany. Kierując się dalej analizą uzasadnienia uchwały z 11 marca 1993 r. ... Sądu Najwyższego (sygn. akt I PZP 68/92), stwierdzić należy, że powódka, co prawda była na terenie zakładu pracy, ale nie była już w pracy. Kwestionowanym wypowiedzeniem udzielono jednocześnie powódce od 5 lutego 2009 r. (a więc od dnia wręczenia jej wypowiedzenia) urlopu wypoczynkowego. „Okres ochronny przewidywany w art. 41 k.p. rozpoczyna się zatem z chwilą powstania przesłanki zakazu wypowiedzenia” (cyt. z uzasadnienia j/w) - skoro wypowiedzenie i udzielenie urlopu doszło do powódki jednocześnie, to pierwsze oświadczenie w konsekwencji zostało złożone z naruszeniem art. 41 k.p. Powyższe pozwalało na uznanie, że wypowiedzenia dokonano z naruszeniem przepisów a tym samym, że odwołanie powódki było zasadne i o czym na podstawie art. 45 § 1 k.p. należało orzec”.