Wyrok SN z dnia 5 maja 2010 r., sygn. II PK 343/09

Jeżeli mimo niezdolności do pracy pracownik nadal wykonuje pracę - to czas pozostawania w pracy nie może być rozumiany jako usprawiedliwiona nieobecność w pracy chroniona art. 41 k.p. Okres ochronny przewidywany w art. 41 k.p. rozpoczyna się z chwilą powstania przesłanki zakazu wypowiedzenia, tj. nieobecności pracownika w pracy z powodu choroby czyniącej go niezdolnym do pracy lub zaprzestania świadczenia pracy z tej samej przyczyny.

Brak jest uzasadnienia dla rozciągnięcia ochrony prawnej przewidzianej w art. 41 k.p. również na okres niezdolności do pracy, w którym pracownik jest obecny w pracy, mimo że okres ten został następnie objęty zwolnieniem lekarskim, czy też świadczeniem rehabilitacyjnym.

Sąd Najwyższy w składzie: 

SSN Zbigniew Myszka (przewodniczący)

SSN Bogusław Cudowski

SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa Marty W. przeciwko V. Spółce z o.o. w W. o odszkodowanie i ekwiwalent za urlop, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 5 maja 2010 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 2 lipca 2009 r.,

oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Powódka Marta W. w pozwie wniesionym do Sądu Rejonowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w W. żądała zasądzenia od strony pozwanej „V.” spółki z o.o. w W. kwoty 29.000 zł tytułem odszkodowania za bezprawne i nieuzasadnione wypowiedzenie umowy o pracę oraz kwoty 16.298,10 zł tytułem ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy wraz z ustawowymi odsetkami.

Sąd Rejonowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w W. wyrokiem z dnia 8 kwietnia 2009 r. uwzględnił powództwo do kwoty 18.000 zł tytułem odszkodowania i do kwoty 12.856,95 zł tytułem ekwiwalentu za urlop wraz z ustawowymi odsetkami od 1 kwietnia 2008 r., a w pozostałym zakresie powództwo oddalił.

Sąd ten ustalił, że na podstawie umowy o pracę z dnia 1 października 2003 r. pozwana zatrudniła powódkę na czas nieokreślony, na stanowisku kierownika działu marketingu z wynagrodzeniem miesięcznym 5.000 zł i możliwością otrzymania premii rocznej w wysokości 10.000 zł w zależności od stopnia wykonania celów postawionych jej przez pozwaną. W dniu 2 stycznia 2007 r. strony zmieniły warunki umowy o pracę, ustalając wysokość wynagrodzenia miesięcznego na kwotę 6.000 zł oraz przewidując wysokość maksymalnej premii rocznej na kwotę 15.000 zł. W maju 2007 r. powódka doznała urazu kręgosłupa i od dnia 2 maja 2007 r. przez pół roku przebywała na zwolnieniu lekarskim. W dniu 31 sierpnia 2007 r. pozwana poleciła pracownicy pozwanej Magdalenie K., zatrudnionej od 1 lipca 2000 r. na czas nieokreślony na stanowisku specjalisty ds. logistyki i serwisu, wykonywanie obowiązków powódki na stanowisku p.o. kierownika działu marketingu, począwszy od dnia 1 września 2007 r. z wynagrodzeniem miesięcznym w wysokości 5.200 zł. Polecenie uzasadniono szczególnymi potrzebami pozwanej polegającymi na konieczności zapewnienia realizacji zadań postawionych przed działem marketingu, a zagrożonych z powodu długotrwałej choroby powódki. Aneksem z dnia 1 grudnia 2007 r. do umowy o pracę z dnia 1 lipca 2000 r. pozwana zatrudniła Magdalenę K. na stanowisku specjalisty ds. marketingu z wynagrodzeniem miesięcznym w wysokości 6.500 zł i powierzyła jej obowiązki kierownika działu marketingu. W dniu 27 września 2007 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał powódce świadczenie rehabilitacyjne na okres dwóch miesięcy, do dnia 29 grudnia 2007 r. W listopadzie 2007 r. powódka wystąpiła z wnioskiem o przedłużenie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego na dalszy okres.

W dniu 31 grudnia 2007 r. powódka stawiła się w siedzibie pozwanej w celu uzyskania skierowania na kontrolne badania lekarskie. Po krótkiej chwili od przybycia do zakładu pracy, dyrektor sprzedaży pozwanej Wojciech M. wręczył powódce oświadczenie pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, wskazując jako przyczynę wypowiedzenia redukcję zatrudnienia w dziale marketingu oraz powołując się na to, że osoba, która podczas długotrwałej nieobecności powódki w pracy wykonywała wszystkie obowiązki kierownika działu marketingu, w większym stopniu spełnia wymagania oraz oczekiwania pracodawcy i powinna objąć stanowisko kierownika tego działu. Pozwana ponadto oświadczyła, że wskazana w wypowiedzeniu przyczyna leży po jej stronie i z tego powodu powódce zostanie wypłacona odprawa pieniężna. Jednocześnie pozwana zwolniła powódkę z obowiązku świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia z zachowaniem prawa do wynagrodzenia, po uprzednim wykorzystaniu przez nią przysługującego jej prawa do urlopu wypoczynkowego. Pozwana w piśmie wręczonym powódce w dniu 31 grudnia 2007 r. udzieliła jej urlopu wypoczynkowego w wymiarze 45 dni w okresie od 2 stycznia do 4 marca 2008 r. Po rozwiązaniu umowy o pracę z powódką w dziale marketingu stan zatrudnienia nie uległ zmianie.