Uchwała SN z dnia 13 stycznia 1995 r., sygn. III CZP 169/94

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Marii B., Stanisława B. i Andrzeja B. przeciwko Zakładowi Energetycznemu S.A. w Z o zobowiązanie do przeniesienia własności nieruchomości po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Apelacyjny w Rzeszowie postanowieniem z dnia 1 grudnia 1994 r. I ACr 251/94 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„Czy właścicielowi nieruchomości, na której zakład energetyczny – działając na podstawie decyzji organu administracji zezwalającej na przeprowadzenie przez nieruchomość linii energetycznej, która to decyzja została następnie uchylona przez Naczelny Sąd Administracyjny – wybudował urządzenia energetyczne o wielomilionowej wartości, służy roszczenie z art. 231 § 2 k.c.?”

Podjął następującą uchwałę:

Właściciel gruntu, na którym wzniesiono budynek lub wiatę urządzenie, może realizować przysługujące mu na podstawie art. 231 § 2 k.c. roszczenie przeciwko każdemu podmiotowi, który nic był uprawniony do dokonywania tego rodzaju nakładów na tym gruncie.