Wyrok NSA z dnia 27 listopada 2019 r., sygn. I FSK 391/18

Podatek od towarów i usług

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia NSA Danuta Oleś, Sędzia WSA del. Dominik Mączyński (sprawozdawca), Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 25 października 2017 r. sygn. akt I SA/Lu 668/17 w sprawie ze skargi P. sp. z o.o. z siedzibą w Z. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 czerwca 2017 r. nr 0113-KDIPT1-2.4012.130.2017.1.KT w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz P. sp. z o.o. z siedzibą w Z. kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Skarga kasacyjna.

1.1. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, pismem z dnia 10 stycznia 2018 r., wywiódł skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 25 października 2017 r. sygn. akt I SA/Lu 668/17, uchylającego interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 2 czerwca 2017 r. dotyczącą podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia z tytułu nabytych usług gastronomicznych.

1.2. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej kwestionowanemu orzeczeniu, na podstawie art. 174 pkt. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.; dalej: p.p.s.a.) zarzucił:

- naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 88 ust. 1 pkt. 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca j 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, ze zm.; dalej: ustawa o PTU) w związku z art. 176 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.) poprzez jego błędną wykładnię i w konsekwencji niewłaściwą ocenę zastosowania, do stanu faktycznego opisanego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, polegającą na przyjęciu przez Sąd, że uchylenie (od 1 grudnia 2008 r.) ww. art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. a) nie spowodowało, iż podatnicy którzy do tej pory odliczali podatek VAT, nabywając usługi gastronomii w ramach świadczonych usług hotelarskich, mogą to prawo utracić, pomimo wiążącej polskiego ustawodawcę klauzuli stałości z ww. art. 176 Dyrektywy 112, podczas gdy prawidłowe jest stanowisko Organu, zgodnie z którym Wnioskodawca nie świadczył usług turystyki, o których mowa we wskazanym art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. a), gdyż nie były takimi usługami usługi gastronomiczne, opisane we wniosku o interpretację, co oznacza, że ze co do zasady nie może być odliczany podatek naliczony, a zatem nie można mówić o naruszeniu klauzuli "stand still".