Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 3 października 2013 r., sygn. II FSK 2675/11

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że ocena prawna wyrażona przez Ministra Finansów w indywidualnej interpretacji wydanej na podstawie art. 14 b § 1 w zw. z art. 14 e § 1 ordynacji podatkowej nie powinna mieć charakteru warunkowego (wielowariantowego). Również w przypadku zmiany uprzednio wydanej interpretacji, Minister Finansów ma obowiązek wezwać wnioskodawcę do uzupełnienia stanu faktycznego, z odpowiednim pouczeniem o skutkach prawnych niezastosowania się do wezwania (art. 169 § 1 w zw. z art. 14 g ordynacji podatkowej).

Teza urzędowa

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz (sprawozdawca), Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 3 października 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 lipca 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 26/11 w sprawie ze skargi A. S. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 31 sierpnia 2010 r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 26 lipca 2011 r., sygn. akt I SA/Wa 26/11, po rozpatrzeniu sprawy ze skargi A. S., dalej powoływany również jako: "skarżący", uchylił interpretację Ministra Finansów z dnia 31 sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych. Podstawą prawną powyższego orzeczenia Sądu I instancji był art. 146 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.), określanej dalej, jako "p.p.s.a.".

Ze stanu faktycznego podanego w zaskarżonym wyroku wynika, że skarżący przedstawił następujące zdarzenie przyszłe: skarżący jest obywatelem polskim i polskim rezydentem podatkowym, zamieszkałym w W. Posiada 3.100 udziałów w L. S.A. z siedzibą w Luksemburgu (dalej jako: "Spółka"), która ma postać societe anonyme (S.A.), a zatem jest osobą prawną, odpowiednikiem polskiej spółki akcyjnej. Jest ona rezydentem podatkowym Luksemburga, podlegającym tam nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W przyszłości rozważane jest odpłatne umorzenie części przypadających na Skarżącego udziałów (danej klasy udziałów) w Spółce. Nie jest zakładana likwidacja Spółki.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00