Wyrok NSA z dnia 18 maja 2006 r., sygn. I FSK 894/05

Wartości wykazane w deklaracjach dla podatku od towarów i usług powinny być uznane za prawidłowe dopóty, dopóki nie zostanie wydana decyzja określająca lub też podatnik nie złoży deklaracji korygującej.

Wyrokiem z dnia 17 maja 2005 r., sygn. I SA/Gd 638/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę P. Spółki z o. o. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 23 sierpnia 2004 r., nr OR/825-0043/04, utrzymujące w mocy postanowienie Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z dnia 31 maja 2004 r., którym organ ten - działając na podstawie art. 62 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm., obecnie Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) - zaliczył wpłatę w kwocie 1 200 000 zł dokonaną przez tę Spółkę w dniu 20 maja 2004 r. na poczet zaległości podatkowej w podatku od towarów i usług za kwiecień i maj 2003 r.

W uzasadnieniu wyroku Sąd w pierwszej kolejności omówił przebieg dotychczasowego postępowania w sprawie. W tych ramach stwierdził w szczególności, że Spółka w dniach 26 maja 2003 r. i 25 czerwca 2003 r. złożyła deklaracje VAT-7 za kwiecień 2003 r. oraz maj 2003 r., wykazując w nich kwoty podatku do zwrotu w wysokości odpowiednio 21 072 238 zł oraz 18 587 243 zł. Zwrot ten nastąpił na jej rachunek kolejno w dniach 25 lipca 2003 r. (w uzasadnieniu błędnie mowa jest o dniu 25 czerwca) i 24 sierpnia 2003 r. Sąd odnotował zarazem, że w dniu 20 maja 2004 r. Spółka złożyła korekty wspomnianych deklaracji, wykazując w nich niższe kwoty podatku do zwrotu, tj. 20 312 864 zł za kwiecień 2003 r. oraz 17 556 421 za maj 2003 r., w związku z czym organy podatkowe, odwołując się do treści art. 52 § 1 Ordynacji podatkowej, uznały, iż po jej stronie powstała zaległość podatkowa w wysokości 759 374 zł za kwiecień 2003 r. oraz 1 030 822 zł za maj 2003 r., i zarachowały wpłaconą kwotę na poczet tych zaległości oraz odsetek od nich.

W dalszej części uzasadnienia wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny przedstawił zarzuty skargi, jakie Spółka sformułowała w odniesieniu do postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 23 sierpnia 2004 r. Odnosząc się do tych zarzutów, dotyczących naruszenia art. 76 § 1 w związku z art. 76b oraz art. 120, 121 § 1 i art. 122 Ordynacji podatkowej, Sąd generalnie uznał za chybione, stwierdzając, że ocena przeprowadzonego postępowania oraz stanowisko organów podatkowych nie dają podstaw do uchylenia zaskarżonego postanowienia jak również poprzedzającego postanowienia organu I instancji".