Artykuł
Jakich pracowników w wieku przedemerytalnym nie będzie można zwolnić po zmianie przepisów
Wydłużenie wieku emerytalnego, które będzie stopniowo następować od 1 stycznia 2013 r., spowoduje, że zmienią się okresy ochronne przed zwolnieniem z pracy pracowników w wieku przedemerytalnym. W wyniku wejścia w życie reformy emerytalnej ochrona przedemerytalna niektórych grup pracowników będzie dłuższa niż dotychczasowe 4 lata.
Ochrona pracowników w wieku przedemerytalnym przed zwolnieniem z pracy polega na tym, że pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku (art. 39 Kodeksu pracy).
Reforma emerytalna nie zmienia wprawdzie przepisów Kodeksu pracy i okres ochrony przedemerytalnej nadal będzie wynosił dla większości pracowników 4 lata. Jednak stopniowe wydłużanie wieku emerytalnego spowoduje, że dla niektórych grup pracowników okres ochronny będzie dłuższy niż 4 lata (art. 18 ustawy z 11 maja 2012 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych).
1. Warunki ochrony przedemerytalnej
Pracownik jest chroniony przed wypowiedzeniem umowy o pracę z powodu wieku przedemerytalnego, jeżeli zostaną spełnione 2 warunki:
● brakuje mu nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego,
● okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem wieku emerytalnego.
Drugi warunek jest istotny w praktyce tylko w stosunku do tych pracowników, którzy pozostają w "starym" systemie emerytalnym (w ZUS), czyli osób urodzonych przed 1 stycznia 1949 r. (art. 27 i 27a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych).
Osoby te, oprócz wieku emerytalnego: 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn, muszą jeszcze posiadać okresy składkowe i nieskładkowe: 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn.
W "nowym" systemie emerytalnym (dotyczy to osób, które zapisały się do OFE) nie jest natomiast wymagany żaden staż pracy, aby móc przejść na emeryturę. Wystarczające jest osiągnięcie określonego wieku emerytalnego (obecnie 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn). Określony staż pracy jest istotny tylko z tego powodu, by otrzymać emeryturę w gwarantowanej ustawowo minimalnej wysokości. Natomiast osoby, które nie osiągną tego stażu pracy, otrzymają emeryturę wyliczoną tylko z odłożonego kapitału, nawet jeżeli będzie ona bardzo niska. Dotyczy to osób urodzonych po 31 grudnia 1948 r. (art. 24 i 24a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych).
