Inwentaryzacja już czas

Jednym z obowiązków, jakie nakładają przepisy na podmioty prowadzące księgi przychodów i rozchodów oraz księgi rachunkowe, jest przeprowadzenie przynajmniej raz w roku inwentaryzacji. Właściwie przeprowadzona inwentaryzacja może przynieść wiele korzyści. Pozwoli na zweryfikowanie majątku jednostki oraz na znalezienie np. zapasów niechodliwych, nieprzydatnych czy niewłaściwie przechowywanych. W jednostkach prowadzących księgi rachunkowe inwentaryzacja jest realizacją zasady wiernego obrazu. Czynności inwentaryzacyjne podejmowane w celu ustalenia rzeczywistego stanu składników aktywów i pasywów umożliwiają również porównanie stanów ustalonych w toku inwentaryzacji z danymi zawartymi w księgach rachunkowych. W razie rozbieżności ustala się ich przyczyny i koryguje odpowiednio stany księgowe odbiegające od stanów rzeczywistych. Nowelizacja ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2002 r. nr 76, poz. 694), obowiązująca od 1 stycznia 2002 r., zmieniła wiele przepisów dotyczących inwentaryzacji. Część z tych zmian ma charakter porządkowy, dostosowuje dotychczasowe zapisy do znowelizowanego słownictwa. Jednak niektóre z nich mają istotne znaczenie merytoryczne. Od 1 stycznia 2002 r. nie ma już obowiązku inwentaryzowania składników ujętych wyłącznie w ewidencji ilościowej. Składniki niezinwentaryzowane za pomocą spisu z natury lub potwierdzenia salda muszą być poddane inwentaryzacji w drodze porównania danych z ksiąg rachunkowych z dowodami księgowymi. W przypadku połączenia lub podziału jednostek, z wyjątkiem spółek kapitałowych, strony mogą w drodze umowy pisemnej odstąpić od inwentaryzacji. Wprowadzono również obowiązek powiadomienia właściciela składników obcych o wynikach inwentaryzacji, zniesiono natomiast obowiązek inwentaryzowania zobowiązań.