Utrata wartości aktywów według Międzynarodowych Standardów Rachunkowości oraz polskiego prawa bilansowego (cz. 2)

Artykuł 28 ust. 1 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości normuje wycenę aktywów na moment bilansowy z uwzględnieniem utraty ich wartości, stwierdzając, że aktywa wycenia się nie rzadziej niż na moment bilansowy w następujący sposób:

• środki trwałe i wartości niematerialne i prawne - według cen nabycia lub kosztów wytworzenia, lub wartości przeszacowanej (po aktualizacji wyceny środków trwałych), zmniejszonych o odpisy amortyzacyjne, a także o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości,

• środki trwałe w budowie - w wysokości ogółu kosztów pozostających w bezpośrednim związku z ich nabyciem lub wytworzeniem, zmniejszonych o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości,

• udziały w innych jednostkach oraz inne inwestycje zaliczone do aktywów trwałych - według ceny nabycia zmniejszonej o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości lub według wartości godziwej; wartość w cenie nabycia można przeszacować do wartości w cenie rynkowej, a różnicę z przeszacowania rozliczyć zgodnie z art. 35 ust. 4 ustawy,