Co czeka księgowych?

Nowelizacja ustawy o rachunkowości

Co czeka księgowych?

Tadeusz Naumiuk, biegły rewident

Wchodząca w życie 1 stycznia 2002 r. nowelizacja ustawy o rachunkowości powoduje konieczność dostosowania do nowych wymogów zakładowych planów kont. Dla księgowych oznacza to jeszcze więcej pracy związanej z zamknięciem roku i otwarciem kolejnego.

Z uwagi na to, że jednym z głównych celów noweli było dalsze zbliżenie polskiego prawa o rachunkowości do przepisów obowiązujących w państwach należących do Unii Europejskiej, wprowadzane zmiany miały ambicje przebudowy podejścia w pojmowaniu i stosowaniu zarówno podstawowych zasad, jak i szczegółowych rozwiązań w zakresie obowiązujących norm, jak również funkcjonującego warsztatu praktyki rachunkowości.

Głównym tego wyrazem są niejednokrotnie istotne oraz głębokie zmiany stosowanego w rachunkowości słownictwa, oznaczające czasami jedynie formalną modyfikację samej nazwy zjawiska, instrumentu itp., ale w dużej liczbie przypadków również istotną zmianę jego znaczenia.

Ten aspekt noweli, który niewątpliwie należy uznać za niezbędny i nieunikniony, może poważnie utrudnić pełne, faktyczne wdrożenie w konkretnych jednostkach postanowień znowelizowanych przepisów ustawy. Bardzo liczne nowe słownictwo, którym przeładowany jest nie tylko przewidziany na definicje ustawowe artykuł 3, ale również znaczna część innych fragmentów ustawy, niesie ze sobą wiele nie dających się łatwo rozwiać wątpliwości i znaków zapytania.

Wycena produktów na dzień bilansowy

Jedną z trudniejszych regulacji, powodujących kłopoty przy stosowaniu ich w praktyce, są regulacje dotyczące wyceny produktów na dzień bilansowy. Między innymi z przepisów ustawy regulujących te kwestie wynika, że do wartości zapasów produktów dla ich wyceny na dzień bilansowy, obok szeregu innych pozycji kosztów, można też zaliczyć tę część stałych, pośrednich kosztów produkcji, która odpowiada poziomowi tych kosztów przy normalnym wykorzystaniu zdolności produkcyjnych. Zaś za normalny poziom wykorzystania zdolności produkcyjnej ustawa uznaje przeciętną, zgodną z oczekiwaniami, w typowych warunkach wielkość produkcji, za daną liczbę okresów lub sezonów, przy uwzględnieniu planowych remontów.