Interpretacja indywidualna z dnia 15 kwietnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.25.2024.2.JMS

Czy w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym odsetki od Pożyczki zaciągniętej w celu refinansowania Wydatków inwestycyjnych, naliczone lub zapłacone przed oddaniem do używania środków trwałych zwiększają wartość początkową środka trwałego, od której dokonywane są odpisy amortyzacyjne stanowiące koszty uzyskania przychodów Spółki?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 stycznia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym odsetki od Pożyczki zaciągniętej w celu refinansowania Wydatków inwestycyjnych, naliczone lub zapłacone przed oddaniem do używania środków trwałych zwiększają wartość początkową środka trwałego, od której dokonywane są odpisy amortyzacyjne stanowiące koszty uzyskania przychodów Spółki.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

(…) Sp. z o.o. (dalej również: „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest osobą prawną, spółką z ograniczoną odpowiedzialnością podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zmianami, dalej: „Ustawa o CIT”). Spółka jest (…).

Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest dystrybucja (…) do odbiorców końcowych oraz do (…). W ramach prowadzonej działalności Spółka ponosi wydatki na realizację projektów inwestycyjnych polegających na rozbudowie (…), (dalej: „Wydatki inwestycyjne”). Środki przeznaczone na Wydatki inwestycyjne mogą pochodzić ze środków własnych Spółki, ze środków pozyskanych od innych podmiotów w formie pożyczek lub ze środków pozyskanych w ramach struktury cash-pool. Składniki majątkowe będące wynikiem realizacji projektów inwestycyjnych są i/lub będą wykorzystywane na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej Spółki przez okres dłuższy niż rok, tym samym Spółka traktuje je jako środki trwałe w rozumieniu art. 16a Ustawy o CIT, podlegające amortyzacji.

Spółka zaciągnęła i/lub będzie zaciągać pożyczkę (pożyczki) od podmiotu powiązanego przeznaczoną na refinansowanie poniesionych Wydatków inwestycyjnych (dalej: „Pożyczka” lub „Pożyczki”). Pożyczki mogą być uruchamiane (wypłacane) jednorazowo lub w formie transz. Refinansowanie Wydatków inwestycyjnych z Pożyczki może dotyczyć zarówno zakończonych projektów inwestycyjnych przyjętych do używania jako środki trwałe, jak i projektów w trakcie realizacji lub nieprzyjętych jeszcze do ewidencji środków trwałych. Do zawarcia umowy Pożyczki może dojść przed poniesieniem Wydatków inwestycyjnych, jednakże wypłata Pożyczki lub jej kolejnych transz następuje dopiero po poniesieniu Wydatku inwestycyjnego, w oparciu o przedstawiony pożyczkodawcy raport zawierający zestawienie poniesionych przez Spółkę Wydatków inwestycyjnych ujętych w księgach Spółki.

Raport jest podstawą do złożenia do pożyczkodawcy wniosku o wypłatę środków na refinansowanie wskazanych Wydatków inwestycyjnych. Spółka otrzymuje środki z Pożyczki wyłącznie w oparciu o wydatki już poniesione. Nie ma możliwości, aby kwota środków wypłacanych z Pożyczki była kalkulowana w oparciu o wydatki planowane do poniesienia. W praktyce zatem Spółka finansuje projekty inwestycyjne z już posiadanych środków finansowych, otrzymując refinansowanie poniesionych wydatków w formie Pożyczki.

Projekty są realizowane wg planu inwestycyjnego, który co do zasady nie zależy od planowanych/uzgodnionych dat wypłaty środków z Pożyczki. Możliwe jest zatem, że projekt inwestycyjny zostanie zakończony przed wypłatą środków przeznaczonych na refinansowanie Wydatku inwestycyjnego. Naliczenie odsetek, jak i płatność odsetek od Pożyczki może następować zarówno przed jak i po przyjęciu do używania środków trwałych powstałych w wyniku realizacji projektów inwestycyjnych. To zależy od tego, na jakim etapie jest projekt inwestycyjny, na który został poniesionych wydatek.

Spółka pragnie podkreślić, że pozyskanie kapitału w formie refinansowania wydatków pozwala zwiększyć możliwości inwestycyjne Spółki, poprawić (…), co pozytywnie wpływa na wyniki finansowe, przy jednoczesnym zachowaniu płynności i właściwej kondycji finansowej Spółki.

Pytanie

Czy w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym odsetki od Pożyczki zaciągniętej w celu refinansowania Wydatków inwestycyjnych, naliczone lub zapłacone przed oddaniem do używania środków trwałych zwiększają wartość początkową środka trwałego, od której dokonywane są odpisy amortyzacyjne stanowiące koszty uzyskania przychodów Spółki?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Spółka powinna ująć w wartości początkowej środka trwałego odsetki od Pożyczki zaciągniętej w celu refinansowania Wydatków inwestycyjnych, naliczone za okres od dnia udzielenia pożyczki do dnia przyjęcia środka trwałego do ewidencji środków trwałych (w tym zapłacone w tym okresie).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. Ustawy.

W przypadku odsetek od pożyczek należy wskazać, że w myśl:

a)art. 16 ust. 1 pkt 11 Ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów);

b)art. 16 ust. 1 pkt 12 Ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Przy czym przez inwestycje, zgodnie z art. 4a pkt 1 Ustawy o CIT, rozumie się środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy o rachunkowości. W świetle art. 15 ust. 6 Ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16 m tej regulacji. Przy czym zgodnie z art. 16f ust. 1 Ustawy o CIT podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wytworzonych we własnym zakresie w myśl art. 16g ust. 1 pkt 2 Ustawy o CIT, uważa się koszt wytworzenia. Jednocześnie w art. 16g ust. 4 Ustawy o CIT ustawodawca doprecyzował, że za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Należy zauważyć, że w świetle powyższych przepisów odsetki od pożyczek (kredytów) mogą stanowić koszt uzyskania przychodów jeśli spełniają ogólną definicję kosztów uzyskania przychodów, a zatem wydatek z tytułu odsetek został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu (ewentualnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów). Tym samym istotne jest aby ocenić na jakie cele zostaną przeznaczone środki finansowe pochodzące z pożyczki (kredytu), od której naliczane są odsetki. Jak wskazano w opisie stan faktycznego/zdarzenia przyszłego przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest dystrybucja (…) do odbiorców końcowych oraz do (…). W ramach prowadzonej działalności Spółka ponosi wydatki na realizację projektów inwestycyjnych polegających na rozbudowie (…). Spółka wskazuje, że ponoszone Wydatki inwestycyjne wpisują się w prowadzoną przez Spółkę działalność gospodarczą i wprost przekładają się na osiągane przez nią przychody. Z kolei środki pozyskane wskutek zaciągnięcia Pożyczki są przeznaczone na refinansowanie tych Wydatków inwestycyjnych. Pozyskanie kapitału w formie refinansowania wydatków stanowi standardową praktykę gospodarczą pozwalającą zwiększyć zdolność inwestycyjną, płynność i poprawić kondycję finansową Spółki.

Jednocześnie pozyskane środki zabezpieczają sytuację Spółki, zwiększają jej elastyczność i umożliwiają szybsze podejmowanie działań w ramach dynamicznie zmieniających się warunków rynkowych. Pozyskanie dodatkowego kapitału zwiększa zdolności Spółki do podejmowania kolejnych inicjatyw gospodarczych i dokonywania dalszych inwestycji co przekłada się na możliwość generowania wyższych przychodów zarówno w krótszej, jak i dłuższej perspektywie. W rezultacie, w ocenie Wnioskodawcy, w rozpatrywanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym odsetki od Pożyczki są związane z osiąganymi przez Spółkę przychodami i spełniają ogólną definicję kosztów uzyskania przychodów.

Mając na uwadze przywołane na wstępie przepisy, za koszty podatkowe nie będą mogły być uznane odsetki niezapłacone (art. 16 ust. 1 pkt 11 Ustawy o CIT) i odsetki nieskapitalizowane (art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a Ustawy o CIT). Oznacza to, że kosztami uzyskania przychodów będą zatem, co do zasady, skapitalizowane oraz naliczone i zapłacone odsetki od pożyczek (kredytów). Przy czym w świetle regulacji Ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji. W ocenie Wnioskodawcy oznacza to, że w przypadku, gdy odsetki zostały naliczone w okresie realizacji inwestycji tj. do dnia przekazania środka trwałego do używania (przyjęcia do ewidencji środków trwałych), to nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu w momencie zapłaty. Takie odsetki, zdaniem Spółki, będą powiększać wartość początkową środka trwałego stanowiącą podstawę do dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Potwierdza to również regulacja art. 16g ust. 4 Ustawy o CIT, zgodnie z którą do kosztu wytworzenia nie zalicza się m.in. kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Powyższe przepisy nie określają szczególnego trybu kwalifikowania odsetek od pożyczek przeznaczonych na refinansowanie.

W związku z tym, zdaniem Spółki, dotyczą one wszelkiego rodzaju odsetek od pożyczek, zarówno pożyczek przeznaczonych na nabycie lub wytworzenie środka trwałego, jak i na refinansowanie takich wydatków. Należy zauważyć, że przytoczone przepisy wprowadzają specyficzny sposób rozpoznawania kosztów uzyskania przychodów z tytułu odsetek od pożyczek w przypadku środków trwałych wytwarzanych we własnym zakresie. Katalog kosztów wytworzenia (wliczanych do wartości początkowej środka trwałego) nie obejmuje zasadniczo odsetek i prowizji. Jednocześnie ustawodawca doprecyzowuje, że takie wyłączenie nie odnosi się do odsetek naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. W odniesieniu do wydatków związanych z wytworzeniem środków trwałych we własnym zakresie ustawodawca uzależnia więc sposób kwalifikacji kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczki w zależności od tego, czy odsetki te zostały naliczone przed czy po dniu przekazania środka trwałego do używania.

W rezultacie, zdaniem Spółki, w przypadku odsetek naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania, bez znaczenia pozostaje to, czy takie odsetki w danym momencie zostały zapłacone. Odsetki te będą powiększały zawsze wartość początkową środka trwałego stanowiącą podstawę do dokonywania odpisów amortyzacyjnych, nawet jeżeli ich płatność nastąpiła przed lub po dniu oddania tego środka trwałego do używania. W przypadku podmiotów gospodarczych, których działalność zależna jest od dokonywania inwestycji w posiadany majątek, często spotykanym rozwiązaniem jest realizowanie inwestycji przy zastosowaniu dźwigni refinansującej ponoszone wydatki. Pozwala to na bieżącą kontrolę możliwości inwestycyjnych podmiotu oraz efektywniejsze wykorzystanie kapitału pracującego. Standardowa pożyczka polegająca na pozyskaniu środków finansowych przeznaczonych następnie na inwestycje wiążę się z koniecznością zapłaty odsetek za okres dysponowania kapitałem, mimo że kapitał ten nie został jeszcze efektywnie wydatkowany. To z kolei przekłada się na wzrost całkowitego kosztu inwestycji.

Refinansowanie ponoszonych wydatków inwestycyjnych pozwala zatem na utrzymanie płynności finansowej podmiotu dokonującego inwestycji przy jednoczesnym minimalizowaniu kosztów korzystania z kapitału obcego. Należy zwrócić uwagę na fakt, że otrzymywana przez Spółkę Pożyczka/transza ma jasno określone przeznaczenie, tj. refinansowanie konkretnych Wydatków inwestycyjnych. Spółka nie otrzymałaby środków jeżeli nie poniosłaby konkretnych nakładów inwestycyjnych. Zatem, odsetki stanowiące wynagrodzenie za pozyskane środki finansowe niewątpliwie mają związek z realizowanymi przez Spółkę projektami inwestycyjnymi. Co istotne, ustawa o CIT nie wskazuje, że do wartości początkowej środka trwałego można zaliczyć wyłącznie odsetki z tytułu finansowania otrzymanego przed poniesieniem wydatku. Mając to na uwadze, w ocenie Spółki, odsetki od Pożyczki zaciągniętej w celu refinansowania Wydatków inwestycyjnych, naliczone (w tym zapłacone) przed oddaniem do używania środków trwałych, powinny być rozpoznawane jako zwiększające wartość początkową środka trwałego, od której dokonywane są odpisy amortyzacyjne stanowiące koszty uzyskania przychodu przychodów Spółki.

Prawidłowość takiego podejścia potwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 3 marca 2020 r., sygn. 0111‑KDIB1‑2.4010.14.2020.1.ANK, w której wskazał, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 12 ustawy o CIT, cyt.: „nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji. Tym samym ustawodawca wyłączył z kosztów podatkowych nawet zapłacone odsetki w okresie realizacji inwestycji. Zapłacone odsetki prowizje i różnice kursowe będą dopiero uwzględnione w wartości początkowej środka trwałego i powiększą koszty podatkowe w ramach amortyzacji”.

Podobnie w interpretacji indywidualnej z dnia 3 czerwca 2020 r., sygn. 0111‑KDIB1‑1.4010.90.2020.1.AW, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zauważył, że, cyt.: „Naliczone odsetki/prowizje od Kredytu przeznaczonego na refinansowanie Wydatków inwestycyjnych przed oddaniem środka trwałego do użytkowania bez wątpienia wpływają na jego wartość początkową. Z treści powołanego powyżej art. 16g ust. 4 u.p.d.o.p., wyraźnie wynika, że do kosztu wytworzenia nie zalicza się m.in. kosztów operacji finansowych dokonał przykładowego wyliczenia („w szczególności”) odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji. Jednocześnie dokonał zastrzeżenia, że ten negatywny katalog nie obejmuje („z wyłączeniem”) odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Oznacza to, że wszelkie odsetki i prowizje (w tym również od Kredytu przeznaczonego na refinansowanie Wydatków inwestycyjnych), które są naliczone przed przekazania środka trwałego do używania stanowią koszt jego wytworzenia, a zatem wpływają na jego wartość początkową”.

Podobne stanowisko wyraził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 3 marca 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.14.2020.1.ANK, w której odnosząc się do art. 16g ust. 4 ustawy o CIT podkreślił, że, cyt.: „sformułowanie” naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania „w przypadku prowizji dotyczy zarówno prowizji/odsetek zapłaconych przed tym dniem, jak i prowizji/odsetek jedynie naliczonych do tego dnia, nawet jeśli nie zostały jeszcze faktycznie zapłacone”.

Podobnie w interpretacji indywidualnej z dnia 4 lipca 2017 r., sygn. 0111‑KDIB1‑1.4011.46.2017.1.BS Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że cyt.: „Odnosząc się natomiast do sposobu zaliczenia odsetek od kredytu przeznaczonego na wytworzenie środka trwałego (budowę budynku usługowo-handlowego) do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej należy zwrócić uwagę na okres, za jaki odsetki te będą naliczane, bowiem to on a nie moment zapłacenia tych odsetek będzie mieć decydujące znaczenie dla celów tej kwalifikacji. Odsetki naliczone, należne za okres do dnia oddania środka trwałego do używania będą powiększały jego wartość początkową, a contario - odsetki naliczone po dniu przekazania środka trwałego do używania pozostają bez wpływu na wartość początkową składników majątku trwałego. Zatem odsetki naliczone i zapłacone za okres po oddaniu środka trwałego do używania będą mogły być bezpośrednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów”.

Mając na uwadze brzmienie powyższych przepisów, zdaniem Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym w przypadku odsetek naliczonych (w tym zapłaconych) do dnia przekazania środka trwałego do używania, Spółka powinna rozpoznać odsetki od Pożyczki zaciągniętej w celu refinansowania Wydatków inwestycyjnych, jako zwiększające wartość początkową środka trwałego, od której dokonywane są odpisy amortyzacyjne stanowiące koszty uzyskania przychodu przychodów Spółki.

W świetle powyższego, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska w interpretacji indywidualnej, o którą występuje złożonym wnioskiem.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”),

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W przypadku odsetek od pożyczek, które spełniają przesłankę związku z przychodem, wymaganą dla zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów, należy mieć jednocześnie na uwadze wyłączenia w zakresie możliwości zaliczenia ich do kosztów zawarte:

1.w art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów);

2.w z art. 16 ust. 1 pkt 12 ustawy o CIT, zgodnie z którym nie uważa się za koszt uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Natomiast w sytuacji, w której pożyczka została przeznaczona na wytworzenie środka trwałego istotna jest także treść:

Art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, zgodnie z którym:

Art. 16g ust. 4 ustawy o CIT,

Z treści art. 16g ust. 4 ustawy wynika więc, że do kosztu wytworzenia środka trwałego, stanowiącego podstawę do ustalenia wartości początkowej i naliczania odpisów amortyzacyjnych, na zasadzie wyjątku od ogólnej reguły wyrażonej w art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy pozwalającej na zaliczanie do kosztów tylko odsetek zapłaconych (ewentualnie skapitalizowanych, o czym stanowi art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a), podatnik powinien zaliczyć także wartość odsetek od pożyczek naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Warunkiem takiego zaliczenia jest przeznaczenie środków z pożyczki na wytworzenie konkretnego środka trwałego.

Zdaniem tut. Organu, w sytuacji opisanej we wniosku, gdy do zawarcia umowy pożyczki dochodzi przed poniesieniem wydatków inwestycyjnych, a wypłata pożyczki lub jej kolejnych transz nastąpi dopiero po poniesieniu wydatku inwestycyjnego, w oparciu o przedstawiony pożyczkodawcy raport zawierający zestawienie poniesionych wydatków inwestycyjnych należy zgodzić się z Wnioskodawcą i uznać, że odsetki od pożyczki zaciągniętej w celu refinansowania wydatków inwestycyjnych naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania powinny zostać ujęte w wartości początkowej środka trwałego.

Jak wynika z treści wniosku, otrzymywana przez wnioskodawcę pożyczka ma jasno określone przeznaczenie, tj. refinansowanie konkretnych wydatków inwestycyjnych. Spółka nie otrzymałaby tych środków jeżeli nie poniosłaby tych właśnie konkretnych nakładów inwestycyjnych.

Powszechnie przyjmuje się, że refinansowanie to operacja pieniężna polegająca na pozyskaniu zewnętrznych źródeł finansowania w celu zastąpienia środków własnych, które zostały wydatkowane na jakiś cel. Zatem odsetki stanowiące wynagrodzenie za pozyskane w drodze pożyczki środki finansowe służą temu samemu celowi, co pierwotnie wydatkowane przez wnioskodawcę środki pieniężne, tj. wytworzeniu środka trwałego.

Reasumując, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym odsetki od Pożyczki zaciągniętej w celu refinansowania Wydatków inwestycyjnych, naliczone lub zapłacone przed oddaniem do używania środków trwałych zwiększają wartość początkową środka trwałego, od której dokonywane są odpisy amortyzacyjne stanowiące koszty uzyskania przychodów Spółki, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

- Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

- Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA),

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).