Interpretacja indywidualna z dnia 20 marca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-1.4012.19.2024.2.EB

Ustalenie czy z tytułu sprzedaży udziału we współwłasności niezabudowanych działek wystąpi Pan w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 stycznia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 9 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy z tytułu sprzedaży udziału we współwłasności niezabudowanych działek wystąpi Pan w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismami z 7 marca 2024 r. i z 8 marca 2024 r. (wpływ 11 marca 2024 r. oraz 13 marca 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego (ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu do wniosku – wpływ 13 marca 2024 r.)

Dnia 24 kwietnia 2013 r. Pan wraz z żoną (...) nabył niezabudowaną nieruchomość rolną położoną we wsi (...) gmina (...) na prawach łączącej ustawowej wspólności majątkowej.

Nieruchomość ta jest oznaczona jako działka 1 o powierzchni (...) ha wpisana do rejestru ksiąg wieczystych pod numerem (...).

W dniu 2 stycznia 2023 r. została wydana decyzja podziału działki 1 na działki kolejno od numeru 1/1 do 1/17.

Przedmiotem sprzedaży będą działki o numerach: 1/2, 1/3, 1/4, 1/5, 1/6, 1/7, 1/9, 1/10, 1/11, 1/12, 1/13, 1/14, 1/15, 1/16.

Działka 1/17 zostanie przeznaczona na potrzeby własne, natomiast działka 1/1 jest drogą wewnętrzną, stanowi dojazd do działek od nr 1/2 do 1/17 i ma dostęp do drogi publicznej.

Powodem zakupu przez Pana i Pana żonę przedmiotowej nieruchomości było prowadzenia na niej działalności rolniczej, (...).

Od 18 grudnia 2014 r. żona podlega ubezpieczeniu społecznemu rolników. Od momentu nabycia do czerwca 2023 r. działka 1 i wydzielone z niej wszystkie działki były wykorzystywane przez Pana żonę do uprawy ziemi.

Pana żona nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, nie wykorzystywała przedmiotowej nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej. Nie była i nie jest rolnikiem ryczałtowym, w myśl art. 2 pkt 19 ustawy. Jest rolnikiem indywidualnym, a działka 1 wchodzi w skład gospodarstwa rolnego.

Działkę 1 nabył Pan wraz z żoną w celu prowadzeniu przez Nią działalności rolniczej.

Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług remontowo-budowlanych, nie obejmujących usług deweloperskich ani innych o zbliżonym charakterze.

Jest Pan czynnym podatnikiem VAT z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, w której nie wykorzystywał Pan przedmiotowej nieruchomości rolnej.

Nie był Pan i nie jest Pan rolnikiem ryczałtowym, nie spełnia Pan warunków art. 2 pkt 19 ustawy.

Po podziale działkę w całości wykorzystywał Pan wraz z żoną do celów prywatnych, uprawiając ziemię na własne potrzeby oraz w celach rekreacyjnych do czerwca 2023 r. Działki będące przedmiotem planowanej sprzedaży nie były, nie są, nie będą wykorzystywane w celach zarobkowych np. najem, dzierżawa, czy użyczenie.

Dla działek będących przedmiotem sprzedaży tj. działki kolejno od numeru 1/2 do 1/16 zostały wydane dnia 31 lipca 2023 r. decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania przestrzennego.

Decyzje te zostały wydane na Pana, oddzielnie dla każdej działki z Pana i Pana żony inicjatywy. Nie prowadzi Pan rozmów z kupującymi, ewentualni kupujący mogą przenieść decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu na siebie.

Nie zamierza Pan wraz żoną zawierać przedwstępnej umowy sprzedaży, nie będziecie Państwo też udzielać pełnomocnictwa do sprzedaży osobie trzeciej.

Nie została i nie zostanie zawarta umowa dzierżawy lub najmu z przyszłymi nabywcami działek.

Nakłady, jakie ponieśli Państwo dotychczas to opłata za przyłączenie do prądu do działki 1/2, koszty przyłącza wodociągowego, znajdującego się w drodze na działce nr 1/1.

Wystąpił Pan o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania przestrzennego. Planuje Pan utwardzić działkę 1/1 stanowiącą dojazd do działek od nr 1/2 do 1/17.

Planuje Pan zamieścić ogłoszenia działek przeznaczonych do sprzedaży, w lokalnych środkach masowego przekazu oraz w formie ogłoszenia na banerze w miejscu lokalizacji działek.

Na moment sprzedaży poszczególnych działek będących przedmiotem wniosku nie prowadzi Pan i nie będzie Pan prowadził działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Wnioskował Pan o wykonanie przyłącza energetycznego do działki nr 1/2 i poniósł Pan jedynie koszty opłaty przyłączeniowej, pozostałe działki przeznaczone do sprzedaży od numeru 1/3 do 1/16 nie są przyłączone do sieci energetycznej.

Wnioskował Pan o wykonanie przyłącza wodociągowego znajdującego się w drodze na działce nr 1/1 i poniósł Pan koszty przyłącza wodociągowego. Działki przeznaczone do sprzedaży od nr 1/2 do 1/16 nie są przyłączone do wody.

Pytanie (ostatecznie zawarte w uzupełnieniu do wniosku – wpływ 13 marca 2024 r.)

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym sprzedaż wydzielonych, niezabudowanych działek należących do majątku prywatnego Wnioskodawcy nie będzie stanowić działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie wyrażone w uzupełnieniu do wniosku – wpływ 13 marca 2024 r.)

W Pana ocenie, sprzedaż wydzielonych, niezabudowanych działek należących do majątku prywatnego Wnioskodawcy nie będzie stanowić działalności gospodarczej polegającej na opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

W opisanym stanie sprawy mamy do czynienia ze zwykłym zarządzaniem osobistym majątkiem. Nie podjął Pan oraz nie będzie Pan podejmować aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, a także nie angażował Pan i nie będzie Pan angażować środków podobnych do wykorzystywanych przez profesjonalnych developerów.

Zaznaczyć należy, że aby dostawę towarów (gruntu) nawet jednorazowo, uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonania tej czynności.

W przypadku Pana rodziny, planującej wykonywać czynność dostawy towarów, polegającą na zbyciu części majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego sprzedaży a w celu prowadzenia działalności ogrodniczej lub rolniczej, dokonywanie tej sprzedaży nie będzie można uznać za sprzedaż w warunkach prowadzenia działalności gospodarczej.

Podkreślenia wymaga co już podniesiono, że zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W oparciu o powyższe uznać należy, że podatnikiem podatku od towarów i usług nie będzie osoba fizyczna, która dokonuje okazjonalnej lub jednorazowej sprzedaży, realizowanej poza prowadzoną działalnością gospodarczą, np. poprzez sprzedaż towarów należących do majątku prywatnego.

Uznanie, że dana działalność osoby fizycznej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wymaga każdorazowej oceny tego czy dana działalność przybiera formę profesjonalną.

W tym miejscu należy podkreślić, że ocena profesjonalnego charakteru działalności powinna być podejmowana każdorazowo po uwzględnieniu okoliczności danego stanu faktycznego. Wskazał tak m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 27 maja 2022 r. (sygn. akt I FSK 190/22). Każdorazowego zbadania wymaga więc zbadania czy środki podejmowane przez Wnioskodawcę są podobne do środków podejmowanych przez podmioty profesjonalne. Wskazano tak m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 16 mara 2022 r. w sprawie prowadzonej pod sygn. akt I SA/BK 24/22. W ocenie Wnioskodawcy, działania podejmowane przez Niego stanowią przejaw normalnego gospodarowania nieruchomością, niewykraczający poza granice zwykłego zarządu. Przykładem działalności o profesjonalnym charakterze wskazanym przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z dnia 26 stycznia 2022 r. (sygn. akt I SA/Sz 887/21) jest powtarzalne nabywanie różnych nieruchomości w celu dalszej ich odsprzedaży i z tego tytułu (dostaw towaru) osiąganie stałego dochodu w celu kontynuowania tej działalności. W tym miejscu podkreślić należy, że nabycie nieruchomości będącej przedmiotem wniosku nie jest powodowane celową działalnością Wnioskodawcy. Własność przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca nabył celem prowadzenia gospodarstwa ogrodniczego.

Jednym z przejawów podejmowania działalności o profesjonalnym charakterze są działania marketingowe. W treści wniosku wskazano, że Wnioskodawca nie ma zamiaru korzystać z usług profesjonalnych pośredników sprzedaży nieruchomości bądź informować o zamiarze sprzedaży nieruchomości korzystając np. z reklam wielkopowierzchniowych. Jedyne działania, jakie Wnioskodawca zamierza podjąć sprowadzać się będą do umieszczenia ogłoszeń w lokalnych mediach. Zdaniem Wnioskodawcy, działania te nie powinny być uznane za przejaw działalności profesjonalnej, a tym samym nie powinny przesądzać o nadaniu Wnioskodawcy statutu podatnika podatku od towarów i usług. Stanowisko to znajduje poparcie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 października 2022 r. (sygn. I FSK 1635/18), w którym wprost wskazano, że umieszczanie ogłoszeń w Internecie nie stanowi przejawu działalności marketingowej, która ma stanowić przejaw działalności profesjonalnej przesądzającej o nadaniu Wnioskodawcy statusu podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska – Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wskazano, że sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonywanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Trybunał wskazał, że zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami wykonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Zdaniem Trybunału dużych transakcji można dokonywać również jako czynności osobistych. Podobnie okoliczności, iż przed sprzedażą Zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim transakcje te następowały ani wysokość przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym Zainteresowanego. W pkt 36 wspomnianego orzeczenia wskazano, że nie mogą być uznawane za dokonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Za przedstawioną przez Wnioskodawcę tezą, zgodnie z którą Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika podatku od towarów i usług, przemawia wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 kwietnia 2019 r. (sygn. I FSK 578/17), w którym wprost wskazano, że dokonanie podziału nieruchomości celem sprzedaży mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Ponadto, w wyroku NSA z 5 listopada 2020 r. (sygn. I FSK 1039/20) wskazano, że podział nieruchomości celem uzyskania wyższej ceny nie przesądza o przyznaniu osobie fizycznej statusu podatnika podatku od towarów i usług. Wyodrębnienie drogi wewnętrznej, także nie stanowi okoliczności przyświadczającej o statusie podatnika podatku VAT. Wskazuje na to bezpośrednio art. 93 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 344). W wyroku z dnia 27 kwietnia 2022 r. (sygn. I FSK 1039/18) NSA wskazał, iż nie można przyjąć, że jakakolwiek aktywność osoby sprzedającej nieruchomość (taka jak złożenie wniosku o wydanie decyzji o ustalenie warunków zabudowy, scalenie, a następnie nowy podział gruntów czy ogłoszenie o sprzedaży działek w internecie za pośrednictwem biura nieruchomości) powoduje już, iż można ją kwalifikować jako podatnika VAT, jeżeli te czynności mają na celu jedynie umożliwienie w ogóle sprzedaży danej nieruchomości, czy też zwiększenie jej atrakcyjności Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z 1 lutego 2023 r. (sygn. akt I SA/Sz 813/22) wskazuje, że nawet skorzystanie ze specjalnego pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości nie przesądza o profesjonalnym charakterze podejmowanych działań.

Za istotne w niniejszej sprawie należy uznać stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażone w wyroku z 3 marca 2015 r. (sygn. akt I FSK 1859/13), w którym organ stwierdził, że podział gruntu, jego uzbrojenie oraz uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy nie świadczy o prowadzeniu działalności gospodarczej przez właściciela nieruchomości. Zdaniem NSA dopiero podjęcie działań marketingowych wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia świadczy o prowadzeniu działalności gospodarczej. Przenosząc stanowisko NSA na grunt niniejszej sprawy należy dojść do przekonania, że działania podjęte przez Wnioskodawcę nie będą stanowić działalności gospodarczej w świetle orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego.

W innym orzeczeniu Naczelny Sąd Administracyjny z dnia 7 grudnia 2022 r. (sygn. akt I FSK 1939/19) wskazuje, że art. 15 ust. 2 nie pozwala jednoznacznie wskazać, kiedy mamy do czynienia ze sprzedażą majątku prywatnego, a kiedy z podejmowaniem działań określanych jako działalność gospodarcza. Jak słusznie wskazuje NSA przed sprzedażą nieruchomości właściciel może podejmować różne działania przygotowawcze, np. w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego wystąpić o wydanie decyzji w sprawie warunków zagospodarowania nieruchomości, wystąpić o zatwierdzenie podziału nieruchomości na mniejsze działki budowlane i doprowadzenie do wydzielenia działki pod drogę oraz inicjować postępowania administracyjne w sprawie zmiany funkcji nieruchomości z rolnej na budowlaną. Tego rodzaju działania oraz ilość wydzielonych działek, same przez się nie dają jednak podstaw do kwalifikowania, że są one typowe dla działań „handlowca”, tj. podatnika podatku od towarów i usług.

Naczelny Sąd Administracyjny rozważał już stan faktyczny znacznie zbliżony do sytuacji opisywanej w treści niniejszego wniosku. W wyroku z 8 grudnia 2022 r. (sygn. akt I FSK 863/19) organ wskazał, że działania takie jak: wystąpienie o wydanie decyzji w sprawie warunków zagospodarowania nieruchomości, wystąpienie z wnioskiem o zatwierdzenie podziału nieruchomości na mniejsze działki budowlane, doprowadzenie do wydzielenia działki gruntu z przeznaczeniem na drogę wewnętrzną oraz zainicjowanie postępowania administracyjnego, którego celem jest zmiana przeznaczenia gruntu z działki rolnej na działkę budowlaną nie daje podstaw do wskazania, że działania te czynią z osoby jej podejmującej podatnika podatku od towarów i usług. Oznacza to, że Naczelny Sąd Administracyjny w pełni poparł stanowisko prezentowane przez Wnioskodawcę w treści niniejszego wniosku.

W przedmiotowej sprawie należy pochylić się także nad wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 kwietnia 2014 r. (sygn. akt I FSK 781/13), w którym Sąd wskazał, że w przypadku, gdy podmiot nabył daną nieruchomość bez zamiaru jej odsprzedaży to sama sprzedaż wspomnianej nieruchomości nie stanowi działalności handlowej. Przytoczone orzeczenie stanowi zatem kolejny wyraz aprobaty stanowiska Wnioskodawcy wyrażonego przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Na uwzględnienie zasługuje także wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 maja 2014 r. (I FSK 811/13) w którym wskazano, że fakt pojedynczych czy niepowiązanych zachowań nie przesądza o aktywności handlowca. Zaś zarówno podział nieruchomości jak i ogłoszenia o sprzedaży mogą odnosić się do zarządu majątkiem prywatnym.

Tym samym, w przedstawionym stanie faktycznym nie można uznać, że czynności podejmowane przez Wnioskodawcę mają charakter profesjonalny wszystkie podjęte przez Wnioskodawcę czynności zostały uznane w świetle przytoczonego orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego za czynności związane z wykonywaniem prawa własności niezwiązane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Zatem, należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE Rady”:

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. W świetle art. 195 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Zgodnie z art. 196 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Na podstawie art. 196 § 2 ustawy Kodeks cywilny:

Przepis art. 198 ustawy Kodeks cywilny stanowi, że:

Współwłaściciel ma względem swojego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

W myśl art. 36 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Przepis art. 36 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowi, że:

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według art. 15 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:

Wskazać bowiem należy, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

W tym miejscu należy również zaznaczyć, że na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady:

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że:

Zgodnie z art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

W myśl art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Analiza powyższych przepisów prawa wspólnotowego wskazuje, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku prywatnego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku prywatnego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). Z orzeczenia tego wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu podkreślić należy również, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika tego podatku. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem, należy jeszcze raz powtórzyć, że w kwestii podlegania opodatkowaniu sprzedaży działek istotne jest, czy w danej sprawie w celu dokonania ich sprzedaży podjął Pan aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania Pana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że dnia 24 kwietnia 2013 r. nabył Pan wraz z żoną niezabudowaną nieruchomość rolną położoną we wsi (...) gmina (...) na prawach łączącej ustawowej wspólności majątkowej. Nieruchomość ta jest oznaczona jako działka 1 o powierzchni (...) ha wpisana do rejestru ksiąg wieczystych pod numerem 1. W dniu 2 stycznia 2023 r. została wydana decyzja podziału działki 1 na działki kolejno od numeru 1/1 do 1/17. Przedmiotem sprzedaży będą działki o numerach: 1/2, 1/3, 1/4, 1/5, 1/6, 1/7, 1/9, 1/10, 1/11, 1/12, 1/13, 1/14, 1/15, 1/16. Działka 1/17 zostanie przeznaczona na potrzeby własne, natomiast działka 1/1 jest drogą wewnętrzną, stanowi dojazd do działek od nr 1/2 do 1/17 i ma dostęp do drogi publicznej Powodem zakupu przez Pana i Pana żonę przedmiotowej nieruchomości było prowadzenie na niej działalności rolniczej, (...). Od 18 grudnia 2014 r. żona podlega ubezpieczeniu społecznemu rolników. Od momentu nabycia do czerwca 2023 r. działka 1 i wydzielone z niej wszystkie działki były wykorzystywane przez Pana żonę do uprawy ziemi. Pana żona nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, nie wykorzystywała przedmiotowej nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej. Nie była i nie jest rolnikiem ryczałtowym, w myśl art.2 pkt 19 ustawy. Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług remontowo-budowlanych, nie obejmujących usług deweloperskich ani innych o zbliżonym charakterze. Jest Pan czynnym podatnikiem VAT z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, w której nie wykorzystywał Pan przedmiotowej nieruchomości rolnej. Nie był Pan i nie jest Pan rolnikiem ryczałtowym, nie spełnia Pan warunków art. 2 pkt 19 ustawy. Po podziale działkę w całości wykorzystywał Pan wraz z żoną do celów prywatnych, uprawiając ziemię na własne potrzeby oraz w celach rekreacyjnych do czerwca 2023 r. Działki będące przedmiotem planowanej sprzedaży nie były, nie są, nie będą wykorzystywane w celach zarobkowych np. najem, dzierżawa, czy użyczenie. Dla działek będących przedmiotem sprzedaży, tj. działki kolejno od numeru 1/2 do 1/16 zostały wydane dnia 31 lipca 2023 r. decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania przestrzennego. Decyzje te zostały wydane na Pana, oddzielnie dla każdej działki z Pana i Pana żony inicjatywy. Nie prowadzi Pan rozmów z kupującymi, ewentualni kupujący mogą przenieść decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu na siebie. Nie zamierza Pan wraz żoną zawierać przedwstępnej umowy sprzedaży, nie będziecie Państwo też udzielać pełnomocnictwa do sprzedaży osobie trzeciej. Nie została i nie zostanie zawarta umowa dzierżawy lub najmu z przyszłymi nabywcami działek. Nakłady jakie ponieśli Państwo dotychczas to opłata za przyłączenie do prądu do działki 1/2, koszty przyłącza wodociągowego, znajdującego się w drodze na działce nr 1/1. Planuje Pan utwardzić działkę 1/1 stanowiącą dojazd do działek od nr 1/2 do 1/17. Planuje Pan zamieścić ogłoszenia działek przeznaczonych do sprzedaży, w lokalnych środkach masowego przekazu oraz w formie ogłoszenia na banerze w miejscu lokalizacji działek. Na moment sprzedaży poszczególnych działek będących przedmiotem wniosku nie prowadzi Pan i nie będzie Pan prowadził działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Wnioskował Pan o wykonanie przyłącza energetycznego do działki nr 1/2 i poniósł Pan jedynie koszty opłaty przyłączeniowej, pozostałe działki przeznaczone do sprzedaży od numeru 1/3 do 1/16 nie są przyłączone do sieci energetycznej. Wnioskował również Pan o wykonanie przyłącza wodociągowego znajdującego się w drodze na działce nr 1/1 i poniósł Pan koszty przyłącza wodociągowego. Działki przeznaczone do sprzedaży od nr 1/2 do 1/16 nie są przyłączone do wody.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Pana dotyczą ustalenia, czy w analizowanej sprawie w odniesieniu do sprzedaży udziału we współwłasności niezabudowanych działek powstałych z podziału działki nr 1 (tj. działek nr 1/2, 1/3, 1/4, 1/5, 1/6, 1/7, 1/9, 1/10, 1/11, 1/12, 1/13, 1/14, 1/15, 1/16) będzie Pan spełniać przesłanki do uznania Pana za podatnika podatku od towarów i usług.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W przedmiotowej sprawie w stosunku do dostawy udziału we współwłasności działek nr 1/2, 1/3, 1/4, 1/5, 1/6, 1/7, 1/9, 1/10, 1/11, 1/12, 1/13, 1/14, 1/15, 1/16 wydzielonych z działki nr 1 podjął i podejmie Pan cały ciąg działań w celu ich sprzedaży, tj. wystąpił Pan z wnioskiem o podział nieruchomości i dokonał Pan podziału działek, wystąpił Pan o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Planuje Pan utwardzić działkę nr 1/1 stanowiącą dojazd do działek od nr 1/2 do 1/17. Ponadto wnioskował Pan o wykonanie przyłącza energetycznego do działki nr 1/2 i poniósł Pan koszty opłaty przyłączeniowej. Wnioskował Pan również o wykonanie przyłącza wodociągowego znajdującego się w drodze na działce nr 1/1 i poniósł Pan koszty przyłącza wodociągowego. Ponadto planuje Pan zamieścić ogłoszenia działek przeznaczonych do sprzedaży, w lokalnych środkach masowego przekazu oraz w formie ogłoszenia na banerze w miejscu lokalizacji działek.

Zatem, przedstawione powyżej okoliczności sprawy wskazują na aktywność Pana w przedmiocie zbycia tych udziałów we współwłasności nieruchomości, która to aktywność jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Nie ulega wątpliwości, że taki zakres dokonywanych czynności prowadzący do przygotowania wydzielonych nieruchomości do sprzedaży nie jest typowy dla działań podejmowanych przez osoby fizyczne w zakresie zarządzania majątkiem osobistym - prywatnym. Opisane działania są przejawem Pana profesjonalnej i zorganizowanej aktywności działek, której nie sposób uznać za typowe (zwykłe) rozporządzanie majątkiem osobistym. Powyższe czynności zostały wykonane w celu przygotowania do sprzedaży działek powstałych z podziału działki nr 1 nabytej w roku 2013.

W ocenie organu wykonanie szeregu czynności tj. m. in. podział nieruchomości, wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, utwardzenie działki nr 1/1 stanowiącej dojazd do działek od nr 1/2 do 1/17, wykonanie przyłącza energetycznego do działki nr 1/2, wykonanie przyłącza wodociągowego znajdującego się w drodze na działce nr 1/1, ogłoszenie działek przeznaczonych do sprzedaży, w lokalnych środkach masowego przekazu oraz w formie ogłoszenia na banerze w miejscu lokalizacji działek w celu sprzedaży udziałów we współwłasności działek nr 1/2, 1/3, 1/4, 1/5, 1/6, 1/7, 1/9, 1/10, 1/11, 1/12, 1/13, 1/14, 1/15, 1/16 powstałych z podziału działki 1, świadczy o zamiarze sprzedaży przez Pana przedmiotowych działek z zyskiem. Wykonanie ww. czynności wskazuje na podjęcie przez Pana świadomych działań zmierzających do uatrakcyjnienia przedmiotu sprzedaży, a w konsekwencji do zwiększenia atrakcyjności wydzielonych działek i w rezultacie zwiększenie szans sprzedaży gruntu w celu osiągnięcia korzyści finansowej. Zatem, przedstawione powyżej okoliczności sprawy wskazują na aktywność Pana w przedmiocie zbycia tych nieruchomości, która to aktywność jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Podkreślić jeszcze raz należy, że z powołanego wyżej orzeczenia TSUE w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że w celu ustalenia czy podmiot dokonujący sprzedaży działek występuje w charakterze podatnika niezbędne jest przeanalizowanie wszystkich okoliczności sprawy. O opodatkowaniu danej transakcji przesądza ciąg działań podjętych w celu sprzedaży oraz angażowanie środków podobnych do podmiotów profesjonalnie zajmujących się sprzedażą gruntów.

W rezultacie powyższego sprzedaż udziałów we współwłasności działek nr 1/2, 1/3, 1/4, 1/5, 1/6, 1/7, 1/9, 1/10, 1/11, 1/12, 1/13, 1/14, 1/15, 1/16 powstałych z podziału działki 1 będzie dostawą dokonywaną przez Pana jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług. Nie można zatem uznać, aby w tej konkretnej sytuacji dostawa ta stanowiła realizację prawa do rozporządzania Pana majątkiem osobistym.

W konsekwencji, skoro w przedmiotowej sprawie w związku ze sprzedażą udziałów we współwłasności działek występują przesłanki stanowiące podstawę uznania Pana za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność sprzedaży przez Pana udziałów we współwłasności działek wydzielonych z działki nr 1, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Tym samym, Pana stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnosząc się do powołanych przez Pana we wniosku wyroków sądu, tut. Organ wyjaśnia, że powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się zawężają. Zatem wskazane we wniosku wyroki sądu nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko Pana i nie wywołuje skutków podatkowych dla Pana żony.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pan sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).