Interpretacja indywidualna z dnia 17 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.599.2023.2.AD

Czy Wnioskodawca prowadzący działalność jednoosobową oraz posiadający jedno auto w leasingu ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne oraz koszty eksploatacji w odniesieniu do zakupionego samochodu, który zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz użytkowany w sposób mieszany?

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 października 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 17 lipca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 21 października 2023 r. Treść wniosku jest następująca.

Opis zdarzenia przyszłego

Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą od (...) 2021 r. pod firmą B, prowadzoną pod adresem ul. A nr 7, (...), zarejestrowaną w CEIDG pod numerem NIP: (...) i numerem REGON: (...).

Przedmiotowa działalność związana jest z wytwarzaniem oprogramowania komputerowego. Ma Pan nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a wybrana przez Pana forma opodatkowania to podatek liniowy. Ponadto, korzysta Pan z ulgi IP BOX, do której jest uprawniony zgodnie z indywidualną interpretacją podatkową z 5 kwietnia 2022 roku, znak (...).

Jest Pan zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług od 4 maja 2021 r. Nie zatrudnia Pan żadnych pracowników.

Jest Pan obecnie w posiadaniu pojazdu typu sedan z silnikiem benzynowym z instalacją LPG. W dobie regularnie drożejących cen benzyny, LPG oraz innych kosztów eksploatacji pojazdu wykorzystywanego w użytku mieszanym na potrzeby działalności kupił Pan drugi samochód, który również posłuży na potrzeby działalności w użytku mieszanym.

Zakup mniejszego pojazdu hybrydowego pozwala Panu na skuteczne obniżenie kosztów związanych z dojazdem do Kontrahentów indywidualnych. Ponadto pojazd ten ułatwia Panu proces znalezienia miejsca parkingowego w centrum miasta oraz pozwala na sprawniejsze przemieszczanie się w miejskich korkach. Należy zauważyć, że współcześnie coraz więcej budynków wykorzystywanych przez podmioty gospodarcze lub państwowe (galerie handlowe, siedziby Kontrahentów, dworce) korzysta z rozwiązań w postaci parkingów podziemnych. Parkingi te w przeważającej większości zakazują wjazdu na teren parkingu pojazdom wyposażonym w instalacje LPG, co uniemożliwia Panu użytkowanie w sposób kompleksowy na potrzeby działalności gospodarczej, aktualnego pojazdu wyposażonego w instalację LPG.

Ponadto, w związku z pracą nad oprogramowaniem współpracuje Pan z innymi podmiotami świadczącymi usługi na rzecz Kontrahenta w zakresie planowania, etapów pracy, naprawy błędów co wymaga regularnych dojazdów do miejsc spotkań, które w zależności od potrzeby mogą być siedzibą Kontrahenta, siedzibami działalności usługodawców lub innymi miejscami umożliwiającymi i ułatwiającymi realizacje usług. Ponadto, regularnie udaje się Pan do siedziby Kontrahenta w celach sprawozdawczych.

Drugi z samochodów jest samochodem osobowym w rozumieniu art. 5a pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Posiadanie dwóch samochodów zapewni Panu zabezpieczenie w przypadku awarii lub konieczności serwisowania jednego z pojazdów. W przypadku nieprzewidzianych sytuacji, takich jak awaria techniczna czy kolizja, drugi samochód pozostaje dostępny, co minimalizuje zakłócenia w prowadzeniu działalności i utrzymaniu terminów projektów.

Zakłada Pan kupno samochodu oraz jego amortyzację, która będzie spełniać warunki określone w art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Samochód będzie stanowić składnik majątku w prowadzonej działalności gospodarczej. Wartość drugiego samochodu, który został zakupiony nie przekroczy wartości 150 000 zł. Wartość samochodu oscyluje w granicach 50 000 zł.

Opłaty oraz koszty związane z utrzymaniem i eksploatacją drugiego samochodu będą rozliczone zgodnie z ustawą, tj. 75% wydatków związanych z użytkowaniem auta w kosztach uzyskania przychodów, gdy samochody osobowe są wykorzystywane do celów mieszanych, tj. zarówno do działalności gospodarczej, jak i prywatnie, poza godzinami pracy.

Uzupełnienie wniosku

W uzupełnieniu wniosku podaje Pan, że:

‒Nabycie przez Pana samochodu miało miejsce w drodze kupna-sprzedaży. Data zawarcia umowy sprzedaży to 30 lipca 2023 r.

‒Samochód będący w środkach trwałych będzie użytkowany w trybie mieszanym. Wskazuje Pan, że nie do końca rozumie pytania. Posiadając samochód w środkach trwałych, może w całości użytkować go do działalności gospodarczej lub w sposób mieszany, tym samym nie trzeba rozstrzygać tej kwestii. Jednoznacznie pragnie Pan wskazać, że samochód będzie środkiem trwałym oraz będzie użytkowany sposób mieszany.

‒Pojęcie „Opłat oraz kosztów związanych z utrzymaniem i eksploatacją drugiego samochodu” odnosi się odpowiednio do opłat związanych z naprawami, wymianami opon, zakupu paliwa, wymiany olei.

‒Główną wątpliwością Pana jest możliwość amortyzacji oraz uwzględnienia drugiego samochodu w kosztach uzyskania przychodu w odniesieniu do klasycznych kosztów takich jak eksploatacja, paliwo, ubezpieczenie, naprawy, wymiana opon.

‒Pod pojęciem [ubezpieczenie – dopisek organu] rozumie Pan OC, AC.

‒Wydatki na ubezpieczenie obejmują opłaty za ubezpieczenie odpowiednio w całości opłatę za składkę OC oraz w 75% składki za ubezpieczenie AC.

‒Nie.

Powyższe stanowi odpowiedź na pytanie zawarte w wezwaniu:

Czy nabycie przez Pana samochodu miało miejsce poprzez zawarcie umowy leasingu?

‒Przedstawione przez Pana we wniosku stanowisko koresponduje z zadanym przez Pana pytaniem, tym samym nie widzi Pan powodu w kontekście, którego miałby przeformułować stanowisko.

Pytanie

W kontekście przedstawionego zdarzenia przyszłego w uzupełnieniu wniosku sformułował Pan następujące pytanie.

W związku z powyższym, czy Wnioskodawca prowadząc działalność jednoosobową oraz posiadając już jedno auto w leasingu ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów:

‒odpisy amortyzacyjne,

‒koszty ubezpieczenia,

‒koszty eksploatacji,

‒koszty paliwa,

‒koszty wymiany opon

w odniesieniu do zakupionego samochodu, który zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz użytkowany w sposób mieszany.

Pana stanowisko w sprawie

Przedstawiając własne stanowisko podaje Pan, że zgodnie z bieżącymi regulacjami prawnymi nie ma ograniczeń, które wskazywałyby z ilu pojazdów można korzystać na potrzeby jednoosobowej działalności gospodarczej. Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Pana zdaniem, drugi samochód oraz koszty z nim związane będą stanowiły koszty uzyskania przychodów.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 22 lipca 2021 r., 0114-KDIP3-1.4011.358.2021.2.AC, wydał stanowisko pozytywne w odniesieniu do zbliżonego stanu faktycznego.

Zgodnie z przywołaną interpretacją:

W kontekście tych wątpliwości należy wyjaśnić, że decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie, wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków należy wziąć pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ograniczają możliwości wykorzystywania na potrzeby działalności gospodarczej różnych środków transportu, w tym także samochodów osobowych oraz ilości posiadanych środków transportu. Warunkiem koniecznym dla uznania wydatków poniesionych na nabycie określonych składników majątku, w tym przypadku samochodów osobowych, za koszt uzyskania przychodu jest ich wykorzystywanie na potrzeby i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Podkreślenia wymaga fakt, że - jak już wskazano - wykazanie związku przyczynowo-skutkowego między wykorzystywaniem samochodów a osiągniętym przychodem spoczywa na Podatniku. To on bowiem osiągać będzie korzyści polegające na możliwości zaliczenia wydatków, poniesionych w związku z leasingiem samochodów osobowych i ich eksploatacją, do kosztów uzyskania przychodu i tym samym obniżeniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Brak jest przeszkód prawnych, aby Podatnik w prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystywał kilka samochodów osobowych, o ile jest to uzasadnione rodzajem prowadzonej przez niego działalności gospodarczej." Zdaniem Wnioskodawcy, ograniczenia co do liczby pojazdów w przedsiębiorstwie nie występują. Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodów” zawarte we wskazanym powyżej przepisie oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów z tytułu działalności gospodarczej podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Należy zauważyć, że przez sformułowanie "w celu" należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód).W związku z powyższym kosztem uzyskania przychodu są wszelkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z tego źródła bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu i nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl przepisu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z generalną zasadą zawartą w cytowanym przepisie, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma, lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Podatnik ma zatem możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Z treści wniosku wynika, że od 4 maja 2021 r. prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą związaną z wytwarzaniem oprogramowania komputerowego. Jest Pan obecnie w posiadaniu pojazdu typu sedan z silnikiem benzynowym z instalacją LPG. 30 lipca 2023 r. dokonał Pan zakupu drugiego samochodu. Jest to samochód osobowy w rozumieniu art. 5a pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wartość samochodu oscyluje w granicach 50 000 zł. Zakup niniejszego pojazdu pozwala Panu na skuteczne obniżenie kosztów związanych z dojazdem do Kontrahentów indywidualnych. W związku z pracą nad oprogramowaniem współpracuje Pan z innymi podmiotami świadczącymi usługi na rzecz Kontrahenta w zakresie planowania, etapów pracy, naprawy błędów co wymaga regularnych dojazdów do miejsc spotkań, które w zależności od potrzeby mogą być siedzibą Kontrahenta, siedzibami działalności usługodawców lub innymi miejscami umożliwiającymi i ułatwiającymi realizacje usług. Ponadto, regularnie udaje się Pan do siedziby Kontrahenta w celach sprawozdawczych. Posiadanie dwóch samochodów zapewni Panu zabezpieczenie w przypadku awarii lub konieczności serwisowania jednego z pojazdów. W przypadku zaś nieprzewidzianych sytuacji, takich jak awaria techniczna czy kolizja, drugi samochód pozostaje dostępny, co minimalizuje zakłócenia w prowadzeniu działalności i utrzymaniu terminów projektów. Samochód będzie środkiem trwałym oraz będzie użytkowany sposób mieszany.

W odniesieniu do przedstawionego opisu sprawy wątpliwości Pana budzi kwestia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej: odpisów amortyzacyjnych, wydatków dotyczących ubezpieczenia (OC, AC), wydatków związanych z eksploatacją samochodu, w tym opłat związanych z naprawami, wymianą opon, zakupem paliwa i olei. Wątpliwości Pana dotyczą również w jakiej proporcji do kosztów uzyskania przychodów może ująć ww. wydatki.

Jak wskazałem na wstępie decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie, wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków należy wziąć pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ograniczają możliwości wykorzystywania na potrzeby działalności gospodarczej różnych środków transportu, w tym także samochodów osobowych oraz ilości posiadanych środków transportu. Warunkiem koniecznym dla uznania wydatków poniesionych na nabycie określonych składników majątku, w tym przypadku samochodów osobowych, za koszt uzyskania przychodu jest ich wykorzystywanie na potrzeby i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W tym miejscu wskazuję również, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku, zgodnie z zasadą, że ciężar dowodu spoczywa na tym podmiocie, który z danego faktu wywodzi korzystne dla siebie skutki prawne.

W kontekście wskazanych wątpliwości wyjaśniam, że zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia.

Jak stosownie bowiem art. 22 ust. 8 zd. pierwsze ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)maszyny, urządzenia i środki transportu,

3)inne przedmioty

‒o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zatem, aby dany składnik majątku był uznany za środek trwały musi:

‒stanowić własność lub współwłasność podatnika,

‒zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika,

‒być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

‒jego przewidywany okres używania być dłuższy niż rok,

‒być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym uznaje się, że składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Natomiast sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć jako możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania.

Stosownie do art. 22d ust. 2 cytowanej ustawy:

Składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 22f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która stanowi podstawę obliczenia odpisów amortyzacyjnych, określa art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do przepisu art. 22g ust. 1 pkt 1 powołanej na wstępie ustawy:

Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia, a jeżeli były używane przez podatnika przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i nie były wcześniej amortyzowane – cenę ich nabycia, nie wyższa jednak od ich wartości rynkowej.

Za cenę nabycia, w myśl art. 22g ust. 3 powyższej ustawy:

Uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W świetle powyższego, na cenę nabycia składa się cena uiszczona sprzedawcy za składnik majątku oraz koszty związane z zakupem, tj. wszystkie wydatki, które powstały w bezpośrednim związku z odpłatnym nabyciem.

Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów

Jak wskazano powyżej - w przypadku składników majątku wykorzystywanych przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia - kosztami uzyskania przychodów są jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23.

Na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

a)nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

b)nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

c)ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

‒wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

W tym miejscu wskazuję, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje możliwość proporcjonalnego dokonywania odpisów amortyzacyjnych wyłącznie dla nieruchomości, wykorzystywanych częściowo do działalności gospodarczej.

Na podstawie bowiem z art. 22f ust. 4 ww. ustawy:

Jeżeli tylko część nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej bądź wynajmowana lub wydzierżawiana - odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości, budynku lub lokalu.

W przypadku środków trwałych innych niż nieruchomości, ustawodawca nie wskazał na możliwość proporcjonalnego ustalania wartości początkowej środków trwałych z uwagi na wykorzystywanie ich do innych celów, niż pozarolnicza działalność gospodarcza. Zatem w przypadku składników majątkowych wykorzystywanych w działalności gospodarczej, spełniających kryteria do uznania ich za środki trwałe (innych niż nieruchomości), możliwe jest dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od pełnej wartości początkowej, niezależnie od tego czy są wykorzystywane wyłącznie do celów związanych z działalnością gospodarczą, czy też częściowo – do celów prywatnych. Tym samym w przypadku samochodu osobowego zakupionego na potrzeby działalności gospodarczej, zaliczonego do środków trwałych i wykorzystywanego w tej działalności możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów pełnych odpisów amortyzacyjnych, niezależnie od tego, że samochód będzie częściowo wykorzystywany dla celów prywatnych.

Przy czym pamiętać należy o ograniczeniu kwotowym dotyczącym ww. odpisów amortyzacyjnych, wprowadzonym przepisem art. 23 ust. 1 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej kwotę 150 000 zł – w przypadku pozostałych samochodów osobowych.

Jednocześnie jak wynika z treści art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) omawianej ustawy:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

‒jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,

‒w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Z kolei art. 23 ust. 1 pkt 46a cytowanej na wstępie ustawy stanowi:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, na potrzeby prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej – jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Oznacza to, że w przypadku opłacania składek na ubezpieczenie samochodu osobowego składki te stanowią koszt uzyskania przychodu tylko w części ustalonej od wartości samochodu nieprzekraczającej równowartości 150 000 zł z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Z tym, że przewidziane ograniczenie wysokości składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, które mogą zostać zaliczone go kosztów uzyskania przychodów dotyczy wyłącznie składek, których wysokość jest uzależniona od wartości samochodu (AC).

Odnosząc przedstawione powyżej przepisy do opisu zdarzenia przyszłego zawartego we wniosku, mając na uwadze zawarte we wniosku stwierdzenia:

Zakup mniejszego pojazdu hybrydowego pozwala Wnioskodawcy na skuteczne obniżenie kosztów związanych z dojazdem do Kontrahentów indywidualnych. Ponadto wnioskodawca w związku z pracą nad oprogramowaniem współpracuje z innymi podmiotami świadczącymi usługi na rzecz Kontrahenta w zakresie planowania, etapów pracy, naprawy błędów co wymaga regularnych dojazdów do miejsc spotkań, które w zależności od potrzeby mogą być siedzibą Kontrahenta, siedzibami działalność usługodawców lub innymi miejscami umożliwiającymi i ułatwiającymi realizacje usług. Ponadto Wnioskodawca regularnie udaje się Pan do siedziby Kontrahenta w celach sprawozdawczych.

Posiadanie dwóch samochodów zapewni zabezpieczenie w przypadku awarii lub konieczności serwisowania jednego z pojazdów. W przypadku nieprzewidzianych sytuacji, takich jak awaria techniczna czy kolizja, drugi samochód pozostaje dostępny, co minimalizuje zakłócenia w prowadzeniu działalności i utrzymaniu terminów projektów.

- wskazuję, że w sytuacji przedstawionej we wniosku do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej będzie Pan mógł zaliczyć:

‒odpisy amortyzacyjne ustalone od wartości początkowej wynikającej z dokumentu nabycia samochodu osobowego;

‒koszty ubezpieczenia AC - z uwagi, że wartość samochodu nie przekroczyła kwoty 150 000 zł - w 100% poniesionych wydatków;

‒koszty ubezpieczenia OC w 100% poniesionych wydatków;

‒75% poniesionych wydatków na zakup paliwa, olejów, wymiany ogumienia i innych bieżących kosztów eksploatacyjnych związanych z utrzymaniem pojazdu.

W świetle powyższego Pana stanowisko, w myśl którego zgodnie z bieżącymi regulacjami prawnymi nie ma ograniczeń, które wskazywałyby z ilu pojazdów można korzystać na potrzeby jednoosobowej działalności gospodarczej, a drugi samochód oraz koszty z nim związane będą stanowiły koszty uzyskania przychodów - należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuję, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Niniejsza interpretacja nie dotyczy oceny czy wymieniony we wniosku składnik majątku (samochód osobowy) spełniać będzie warunki do uznania go za środek trwały. Wskazać bowiem należy, że w postępowaniu o udzielenie interpretacji organ podatkowy nie przeprowadza dowodów w rozumieniu art. 180 i następnych Ordynacji podatkowej i nie ocenia ich w myśl art. 191 ustawy, gdyż nie jest to postępowanie podatkowe.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Dokonując interpretacji indywidualnej organ interpretacyjny przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Odnosząc się zaś do przywołanej przez Pana interpretacji – zauważyć należy, że stanowi ona rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym oraz prawnym i tylko do niego się odnosi, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa. W konsekwencji, nie może wpływać na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii.

Niemniej jednak, dokonując przedmiotowej interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – mimo, że nie mam możliwości zastosowania jej wprost, z tego powodu, że nie stanowi ona materialnego prawa podatkowego - miałem na względzie wskazane przez Pana rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a,

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm..; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).