Interpretacja indywidualna z dnia 17 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL3.4012.558.2023.2.NW

Brak prawa do zwolnienia z podatku VAT przy sprzedaży działki (art. 43 ust. 1 pkt 9)

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 września 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 19 września 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do zastosowania zwolnienia z art. 41 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT przy sprzedaży działki nr (…).

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 20 października 2023 r. (wpływ 26 października 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Miasto (…) jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towaru i usług. Gmina Miasto (…) jest właścicielem działki gruntu oznaczonej ewidencyjnie numerem (…) o powierzchni 0,0164 ha, położonej (…), którą to zamierza zbyć w drodze bezprzetargowej z przeznaczeniem na poprawienie warunków zagospodarowania nieruchomości przyległej – zabudowanej budynkami niemieszkalnymi, o której będzie mowa niżej, na mocy przepisów art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2023 roku, poz. 344 z późń. zm.).

W obecnie obowiązującym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, wyżej wymieniona działka gruntu stanowi część terenu o przeznaczeniu: 32 KDD – istniejąca ulica (…) – klasy dojazdowej, przy czym uchwałą Rady Miejskiej w (…) Nr (…) z dnia 23 grudnia 2008 roku, działka ta została pozbawiona kategorii drogi publicznej i wyłączona z użytkowania.

Na przedmiotowej działce gruntu znajduje się wjazd (z kostki polbrukowej) do nieruchomości przyległej (...), a wzdłuż osi granicy tych działek (...) posadowione jest ogrodzenie na podmurówce. Poza tym na działce gruntu numer (…) znajduje się element zabudowy przynależny do budynku usytuowanego na nieruchomości przyległej, (...) stanowiący z nim jedną całość, nie pełniący samoistnych znaczeniowo i odrębnych funkcji budowlanych.

Obecny stan faktyczny wynika z przeszłych zdarzeń, tj. działka gruntu nr (…) została w czasach prywatyzacji zagospodarowana przez kolejnych użytkowników wieczystych a później właścicieli nieruchomości przyległej, oznaczonej jako działki gruntu nr (…).

Przez przedmiotową działkę gruntu przebiega infrastruktura techniczna (sieć wodno -kanalizacyjna, telekomunikacyjna, a na sieć elektroenergetyczną została ustanowiona przez Gminę Miasto (…) na rzecz przedsiębiorstwa przesyłowego służebność przesyłu).

Zamiar sprzedaży wyżej wymienionej działki gruntu ma służyć regulacji stanu prawnego na przedmiotowym terenie i poprawienie funkcjonalności nieruchomości przyległej składającej się z działek gruntu nr (…).

Uzupełnili Państwo opis sprawy w odpowiedzi na wezwanie z 17 października 2023 r.

Działka gruntu numer (…) została przez Państwa nabyta na mocy decyzji komunalizacyjnej z dnia 26 października 1991 roku, wydanej na podstawie przepisów art. 18 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1991 roku – przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych. Następnie decyzją Burmistrza Miasta (…) z dnia 7 lutego 2006 roku został zatwierdzony podział geodezyjny działki gruntu nr (…), w wyniku którego powstały nowe działki gruntu oznaczone numerami: (…).

Nabycie tej działki gruntu nie podlegało opodatkowaniu, bowiem nastąpiło w trybie administracyjnym.

W związku z nabyciem przedmiotowej działki gruntu nie przysługiwało Państwu prawo do odliczenia podatku VAT.

Działka gruntu numer (…), a później po podziale m.in. jako nr (…) obręb ewidencyjny nr (…) miasto (…) nigdy nie była zagospodarowana, ani też użytkowana przez Państwa, albowiem, z posiadanych przez Państwa dokumentów wynika, że użytkownikiem wieczystym nieruchomości przyległej do działki gruntu nr (…) (obecnie m.in. nr (…)), jeszcze przed transformacją ustrojową w Polsce, było (…).

Wyżej wymieniony podmiot zagospodarował użytkowaną przez siebie nieruchomość wraz z działką, która obecnie posiada nr ewidencyjny (…) obręb ewidencyjny nr (…) miasta (…). Po likwidacji wyżej wymienionego przedsiębiorstwa w dniu 15 grudnia 1993 roku umową notarialną Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa działający w imieniu Skarbu Państwa, przeniósł tytułem odpłatnym prawo użytkowania wieczystego nieruchomości obecnie składającej się z działek gruntu nr (…), na podmiot prywatny, który stał się również właścicielem wszystkich położonych na tych działkach gruntu obiektów i innych nakładów.

Przedmiotowa działka gruntu nie była i nie jest przez Państwa wykorzystywana na jakiekolwiek cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

Obecnie zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego działka gruntu nr (…), jest położona na terenie oznaczonym symbolem 32 KDD z przeznaczeniem – istniejąca ulica (…), ale Uchwałą Nr (…) z dnia 23 grudnia 2008 roku została pozbawiona kategorii drogi publicznej gminnej i wyłączona z użytkowania. Nie jest również terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.

Dla przedmiotowej działki gruntu nie była wydana decyzja o warunkach zabudowy.

Wjazd (z kostki polbrukowej) stanowi dojazd do nieruchomości przyległej, tj. działki numer (…) (stanowiące własność podmiotu na rzecz którego Gmina Miasto (…) zamierza zbyć działkę numer (…). Wjazd, o którym mowa powyżej:

·w myśl ustawy Prawo budowlane wjazd kwalifikowany jest jako „urządzenie budowlane” związane z obiektami budowlanymi, co należy rozumieć jako urządzenia techniczne zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym oczyszczania lub gromadzenia ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia,

·wjazd stanowi nakłady własne właściciela nieruchomości przyległej (...),

·wjazd nie będzie przedmiotem sprzedaży,

·obiekt nie jest trwale z gruntem związany,

·nie dysponują Państwo dokładnymi danymi dotyczącymi pierwszego zasiedlenia, ponieważ przed 1990 rokiem wszystkie grunty stanowiły własność Skarbu Państwa, a z informacji, które Państwo ustalili można domniemywać, że pierwsze zasiedlenie obiektu i jego wykonanie (teren wykorzystywany był jako dojazd do ośrodków wczasowych) mogło nastąpić w latach 70-tych XX wieku, a od 15 grudnia 1993 roku, m.in. powyższy wjazd został zmodernizowany (w postaci kostki polbrukowej) przez użytkownika wieczystego – podmiotu prywatnego, który prowadził i nadal prowadzi tam działalność turystyczną,

·nie ponosili Państwo żadnych wydatków na ulepszenie lub przebudowę wjazdu.

Ogrodzenie na podmurówce:

·w myśl ustawy Prawo budowlane kwalifikowane jest jako „urządzenie budowlane” związane z obiektami budowlanymi, co należy rozumieć jako urządzenia techniczne zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym oczyszczania lub gromadzenia ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia,

·stanowi nakłady własne właściciela nieruchomości przyległej (oznaczonej jako działki gruntu nr (…)),

·nie będzie przedmiotem sprzedaży,

·obiekt jest trwale z gruntem związany,

·nie dysponują Państwo dokładnymi danymi dotyczącymi pierwszego zasiedlenia, ponieważ przed 1990 rokiem wszystkie grunty stanowiły własność Skarbu Państwa, a z informacji, które Państwo ustalili można domniemywać, że pierwsze zasiedlenie obiektu i jego zagospodarowanie mogło nastąpić w latach 70-tych XX wieku (jako ogrodzenie okalające budynki wykorzystywane jako ośrodki wczasowe),

·nie ponosili Państwo żadnych wydatków na ulepszenie lub przebudowę ogrodzenia.

Infrastruktura techniczna:

·w myśl ustawy Prawo budowlane kwalifikowana jest jako „urządzenie budowlane” związane z obiektami budowlanymi, co należy rozumieć jako urządzenia techniczne zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym oczyszczania lub gromadzenia ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia,

·w postaci sieci wodno-kanalizacyjnej stanowi nakłady własne właściciela nieruchomości przyległej (oznaczonej jako działki gruntu nr (…)), z kolei sieć telekomunikacyjna i elektroenergetyczna stanowią własność przedsiębiorcy przesyłowego,

·nie będzie przedmiotem sprzedaży,

·obiekt jest trwale z gruntem związany,

·nie dysponują Państwo dokładnymi danymi dotyczącymi pierwszego zasiedlenia, obiektów w postaci infrastruktury technicznej, należy domniemywać, że mogło to nastąpić w latach 70-ych XX wieku (jako infrastruktura zapewniająca możliwość korzystania z budynków wykorzystywanych jako ośrodki wczasowe),

·nie ponosili Państwo żadnych wydatków na ulepszenie lub przebudowę infrastruktury technicznej.

Urząd Miejski w (…) w swoich zasobach nie jest w posiadaniu danych dotyczących pozwoleń/decyzji, na podstawie których uzyskano pozwolenie na wybudowanie infrastruktury technicznej, ponieważ nie było organem uprawnionym do wydawania tego typu decyzji/zezwoleń.

Istniejąca nad i pod działką gruntu nr (…), infrastruktura elektroenergetyczna, stanowi własność przedsiębiorcy przesyłowego, z którym w dniu 13 stycznia 2021 roku zawarli Państwo umowę ustanowienia odpłatnie i na czas nieokreślony służebności przesyłu.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku z 20 października 2023 r.)

Czy Gmina Miasto (…) sprzedając działkę nr (…) zgodnie z opisanym stanem faktycznym będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem sprzedaż działki gruntu nr (…) będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku VAT.

Z przedstawionego opisu faktycznego wynika, że przedmiotowa działka gruntu:

·w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nie stanowi terenu budowlanego opisanego w definicji art. 2 pkt 33 ustawy o podatku VAT,

·została już zagospodarowana przez właściciela nieruchomości sąsiedniej (przyległej), o czym wspomniano na wstępie w części dotyczącej: „Opisu stanu faktycznego zdarzenia przyszłego”,

·znajdujące się na niej obiekty (wjazd, ogrodzenie, jak i element budynku – stanowiące nakłady własne właściciela nieruchomości przyległej), związane są z obiektem budowlanym na nieruchomości sąsiedniej (przyległej), zapewniając możliwość jego użytkowania zgodnie z jego przeznaczeniem,

·nie ponosili Państwo wydatków na ulepszenie przedmiotowej działki gruntu, przeglądając orzecznictwo sądów administracyjnych w kwestii dotyczącej urządzeń znajdujących się na nieruchomościach, można wywnioskować, iż np. wjazdy czy ogrodzenia, które związane są z użytkowaniem obiektu budowlanego zapewniające możliwość użytkowania obiektu budowlanego zgodnie z jego przeznaczeniem, stanowią urządzenia budowlane.

Państwa stanowisko własne podparte jest również stanowiskiem wydanym przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 3 lutego 2014 roku znak ITPP2/443 -1194/13/AD, do sprawy opodatkowania sprzedaży sąsiedniej działki oznaczonej numerem (…), o identycznym stanie faktycznym jak w przypadku działki gruntu, będącej przedmiotem niniejszego zapytania/wniosku.

Mając na uwadze powyższe, wnoszą Państwo o potwierdzenie prawidłowości wskazanego stanowiska do zadanego pytania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Według art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

W rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy:

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Są Państwo właścicielem działki gruntu oznaczonej ewidencyjnie numerem (…) o powierzchni 0,0164 ha, którą zamierzają Państwo zbyć w drodze bezprzetargowej z przeznaczeniem na poprawienie warunków zagospodarowania nieruchomości przyległej.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii skutków podatkowych zbycia nieruchomości oznaczonej numerem (…).

Odnosząc się do Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności należy wskazać, że z analizy przedstawionego opisu sprawy oraz treści przywołanych przepisów prawa wynika, że dokonując zbycia działki nr (…) występują Państwo w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, natomiast powyższa czynność w świetle ustawy traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

W analizowanym przypadku dokonując sprzedaży nieruchomości (działki nr (…)) działają Państwo jako podatnik podatku VAT, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy i wyłączenie wynikające z art. 15 ust. 6 ustawy nie ma w tym przypadku zastosowania.

Zatem, dostawa ww. nieruchomości (działki nr (…)) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednakże wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać

ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Przy czym, w myśl art. 2 pkt 33 ustawy:

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane

– są zwolnione od podatku.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 977 ze zm.):

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Nie jest terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę. Analogicznie, w przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy. W zależności od rodzaju inwestycji będzie to albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego, albo decyzja o warunkach zabudowy.

Zauważyć należy, że analiza ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane. Przy ocenie, czy przedmiotowe tereny stanowią tereny budowlane, nie wystarczy analiza ich podstawowego przeznaczenia określonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Uwzględnić bowiem należy również zapisy dotyczące przeznaczenia dopuszczalnego tego terenu. Ewentualnie wznoszone obiekty, co prawda uzupełniają podstawową funkcję gruntu, co jednak nie zmienia faktu, że sama możliwość wybudowania obiektów budowlanych oznacza, że działki te stanowią grunt przeznaczony pod zabudowę. W tym miejscu należy zaznaczyć, że ustawodawca nie uzależnił charakteru terenu od głównego celu, który będący przedmiotem opodatkowania VAT teren ma spełniać, lecz zwolnienie od opodatkowania VAT zależy od możliwości dokonania zabudowy wskazanego terenu.

Rozpatrując pojęcie „grunty przeznaczone pod zabudowę” – do którego odnosi się przepis art. 2 pkt 33 ustawy – należy odwołać się do definicji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 682 ze zm.).

Zgodnie z zapisem art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane:

Na podstawie art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane:

Natomiast na mocy art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane:

Zgodnie z art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane:

W świetle przytoczonych powyżej przepisów grunt budowlany to taki grunt, który objęty jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w którym określono dla niego funkcję „pod zabudowę”.

Jak wskazali Państwo w opisie sprawy, w obecnie obowiązującym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, działka nr (…) stanowi część terenu o przeznaczeniu: 32 KDD – istniejąca ulica (…) – klasy dojazdowej, przy czym uchwałą Rady Miejskiej w (…) Nr (…) z dnia 23 grudnia 2008 roku, działka ta została pozbawiona kategorii drogi publicznej i wyłączona z użytkowania. Na przedmiotowej działce gruntu znajduje się wjazd (z kostki polbrukowej) do nieruchomości przyległej (działki gruntu nr (…)), a wzdłuż osi granicy tych działek (czyli (…)) posadowione jest ogrodzenie na podmurówce. Poza tym na działce gruntu numer (…) znajduje się element zabudowy przynależny do budynku usytuowanego na nieruchomości przyległej, (działki gruntu numer (…)) stanowiący z nim jedną całość, nie pełniący samoistnych znaczeniowo i odrębnych funkcji budowlanych. Ponadto przez przedmiotową działkę gruntu przebiega infrastruktura techniczna (sieć wodno-kanalizacyjna, telekomunikacyjna, a na sieć elektroenergetyczną została ustanowiona przez Gminę Miasto (…) na rzecz przedsiębiorstwa przesyłowego służebność przesyłu).

Na podstawie art. 48 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

W myśl art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego:

Z powyższego przepisu wynika, że jeśli przebiegające pod/nad daną działką części infrastruktury są przyłączone do przedsiębiorstw świadczących usługi przesyłowe, to stanowią one własność tych przedsiębiorstw.

Przytoczony wyżej przepis art. 48 Kodeksu cywilnego łączy się z art. 191 tej ustawy, wyrażającym klasyczną zasadę superficies solo cedit („własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową”).

Wskazać w tym miejscu należy, że z zawartego w przytoczonym wyżej art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług wyrażenia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” nie należy utożsamiać z prawem własności. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, definiując wyrażenie „dostawa towarów” akcentuje „własność ekonomiczną” funkcjonującą w oderwaniu od krajowych przepisów prawa cywilnego, regulujących przeniesienie prawa własności.

W orzeczeniu C-320/88 Staatssecretaris van Financiën v Shipping and Forwarding Enterprise Safe B.V. TSUE wyraził pogląd, że:

Uwzględniając przywołane regulacje prawne należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem sprzedaży jest grunt, na którym posadowiony jest budynek/budowla, niestanowiący własności zbywcy, to mimo, iż ten obiekt budowlany stanowi w świetle prawa cywilnego część składową nieruchomości – w świetle ustawy o podatku od towarów i usług nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tym obiektem jak właściciel, zarówno w sensie ekonomicznym, jak i w sensie prawnym, a zatem przedmiotem dostawy jest w takim przypadku tylko sam grunt.

We wniosku wskazano, że wszystkie naniesienia znajdujące się na działce nr (…), tj. wjazd (z kostki polbrukowej), ogrodzenie na podmurówce, element zabudowy przynależny do budynku usytuowanego na nieruchomości przyległej, infrastruktura techniczna (sieci wodno -kanalizacyjne, telekomunikacyjne, sieci elektroenergetyczne z ustanowioną służebnością przesyłu) nie będą przedmiotem sprzedaży. Tym samym, wskazane naniesienia nie są przedmiotem dostawy towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, dokonanej w ramach sprzedaży działki nr (…). W konsekwencji należy stwierdzić, że przedmiotem dostawy jest wyłącznie sam grunt.

Jednakże gruntu opisanego w złożonym wniosku nie można uznać za teren niezabudowany

w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Wskazali Państwo wprawdzie, że w obecnie obowiązującym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego działka nr (…) stanowi część terenu o przeznaczeniu: 32 KDD – istniejąca ulica (…) – klasy dojazdowej, przy czym uchwałą Rady Miejskiej w (…) Nr (…) z dnia 23 grudnia 2008 roku, działka ta została pozbawiona kategorii drogi publicznej i wyłączona z użytkowania. Jednakże, na działce nr (…) znajduje się wjazd (z kostki polbrukowej), ogrodzenie na podmurówce, element zabudowy przynależny do budynku usytuowanego na nieruchomości przyległej, infrastruktura techniczna (sieci wodno-kanalizacyjne, telekomunikacyjne, sieci elektroenergetyczne z ustanowioną służebnością przesyłu). Wobec tego działka nr (…) – w całości stanowi teren budowlany, o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy VAT – ponieważ na działce znajdują się ww. obiekty.

W przypadku braku możliwości zastosowania zwolnienia dla dostawy działek na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1.towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

2.przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

NSA w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy, gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru podatek VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży, w wyniku której nabył on wcześniej ten towar, nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Jak wskazali Państwo we wniosku, nabyli Państwo działkę nr (…) w drodze decyzji komunalizacji. Nabycie tej działki nie podlegało opodatkowaniu, nastąpiło w trybie administracyjnym. Zatem, przy nabyciu ww. działki nie wystąpił podatek VAT, który mógłby podlegać odliczeniu. Oznacza to, że nie zostały spełnione również warunki do zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż nieruchomości składającej się z działki nr (…) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, ani ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zatem, Państwa stanowisko uznano za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnośnie powołanej przez Państwa interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).