Interpretacja indywidualna z dnia 10 listopada 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.744.2023.3.MR

Ustalenie rezydencji podatkowej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego we wniosku stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 sierpnia 2023 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia rezydencji podatkowej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 15 września 2023 r. (data wpływu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pan osobą fizyczną od 16 lat pracującą i mieszkającą na stałe w Wielkiej Brytami (od 2007 r.). Nigdy od tego czasu nie pracował Pan w Polsce. Od tego czasu nie mieszka Pan w Polsce. Nie ma Pan w Polsce zameldowania. W latach 2007-2022 posiada Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych tylko w Wielkiej Brytanii. Miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii posiada Pan nieprzerwanie od 2007 roku. We wskazanym okresie Pana miejscem zamieszkania była Wielka Brytania. We wskazanym okresie zwykle przebywał Pan w Wielkiej Brytanii.

We wskazanym okresie nie posiadał Pan żadnych powiązań majątkowych z Polską. Nie posiadał Pan żadnych rzeczy ruchomych, ani nieruchomych w Polsce. Nie posiadał Pan żadnych kont bankowych, inwestycji, ubezpieczeń, ani znajomych w Polsce. We wskazanym okresie nie osiągał Pan żadnego dochodu na terytorium Polski.

We wskazanym okresie aktywność społeczną, polityczną, gospodarczą, obyczajową, kulturalną oraz obywatelską prowadził Pan w Wielkiej Brytanii.

W żadnych roku nie przebywa Pan w Polsce dłużej niż 183 dni w roku. Do Polski przyjeżdża Pan tylko w celach urlopowych. Pana pobyt w Polsce w ciągu roku trwa średnio 30 dni w roku.

W Polsce ma Pan żonę (wspólność majątkowa od chwil zawarcia małżeństwa, tj. od 2009 r.) oraz dzieci w wieku 7 oraz 13 lat. W latach 2007-2018 Pana żona wraz z dziećmi mieszkała w Wielkiej Brytanii natomiast od 2019 roku mieszkają na stałe w Polsce. Odwiedza Pan rodzinę w Polsce w miarę możliwości oraz utrzymuje Pan z nimi stały kontakt. Przesyła Pan żonie środki na utrzymanie i wychowywanie dziecka. Ani Pan, ani Pana żona nie posiadacie prawa własności nieruchomości do żadnej nieruchomości w Polsce. Żona wraz z dziećmi zamieszkuje w Polsce albo u rodziców albo u teściów. Żona wraz z dziećmi nie posiadają wydzielonych pokoi czy pomieszczeń w nieruchomościach należących do rodziców/teściów.

W okresie gdy odwiedzał Pan rodzinę w Polsce mieszkał Pan w domu należącym do rodziców lub teściów. Nie posiada Pan tam żadnego wydzielonego pomieszczenia. Wszystkie przedmioty użytkowe należą do Pana rodziców/teściów, a Pan jedynie korzystał z nich na zasadzie użyczenia. Tak samo Pana żona oraz dzieci.

W pomieszczeniach należących do teściów/rodziców, ani Pan, ani Pana rodzina nie posiadacie własnych mebli.

Przed Pana wyjazdem do Wielkiej Brytanii, tj. przed 2007 rokiem również mieszkał Pan u rodziców/teściów na ww. zasadach.

Od 2007 roku Pana miejsce zamieszkania oraz ośrodek interesów życiowych znajduje się w Wielkiej Brytanii. W każdym roku przebywa Pan w Wielkiej Brytanii dłużej niż 183 dni w roku.

W Wielkiej Brytanii ma Pan stałą pracę na umowę o pracę, mieszka Pan w domu który najmuje Pan w oparciu o umowę najmu. Posiada Pan brytyjskie konto bankowe. Ma Pan brytyjskie ubezpieczenie na życie. W Wielkiej Brytanii posiada Pan majątek ruchomy w postaci samochodu osobowego.

Posiada Pan settle status, ale nie ma Pan brytyjskiego obywatelstwa. Jest Pan obywatelem polskim.

Pana rodzeństwo mieszka w Wielkiej Brytanii (Szkocja), a Pana szwagier z żoną i dziećmi niedaleko w tej samej miejscowości. Pana więzi towarzyskie znajdują się w Wielkiej Brytanii. Płaci Pan podatek i głosuje Pan w Wielkiej Brytanii.

Osiąga Pan dochody wyłącznie na terenie Wielkiej Brytanii. Nie osiąga Pan żadnych dochodów na terenie Polski.

Pytania

1)Czy w opisanym stanie faktycznym w zakresie lat 2007-2022 podlega Pan obowiązkowi podatkowemu w Polsce?

2)Czy w opisanym stanie faktycznym w zakresie lat 2007-2022 jest Pan rezydentem podatkowym w Polsce?

Pana stanowisko

W Pana ocenie w opisanym stanie faktycznym nie podlega Pan obowiązkowi podatkowemu w Polsce i nie jest Pan polskim rezydentem podatkowym w zakresie lat 2007-2022.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1.posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2.przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W myśl art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Stosownie do art. 4 ust. 1 podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. Konwencji między Rzecząpospolitą Polską, a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250 poz. 1840 z późn. zm.) określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Zgodnie natomiast z art. 4 ust. 2 Konwencji, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

a.osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b.jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;

c.jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d.jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Przy czym wyjaśnienia wymaga, że postanowienia ww. art. 4 ust. 2 Konwencji, mają zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy w myśl postanowień ust. 1 ww. Konwencji, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, tzn. gdy zachodzi kolizja ustawodawstw wewnętrznych obu państw w kwestii dotyczącej ustalenia miejsca zamieszkania. W konsekwencji reguły kolizyjne mają zastosowanie wyłącznie w sytuacji gdy podatnik w tym samym czasie ma miejsce zamieszkania w obu umawiających się państwach.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązków podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tytko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkom podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem art. 4 ww. Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Przy tym wskazać należy, iż według komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień

Modelowa Konwencja, jak i komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Jak czytamy w wyroku WSA w Łodzi z 5.10.2017 (I SA/Łd 493/17),. oceniając, w którym z państw znajduje się centrum życiowych i zawodowych interesów osoby fizycznej, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki osobiste i ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są więzi rodzinne, towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczna, kulturalna i wszelka inna działalność, miejsce wykonywania działalności gospodarczej i miejsce, z którego osoba - zarządza swoim-mieniem.

Posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających - się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby.

Pana ośrodek interesów życiowych rozumianych jako centrum gospodarcze i osobiste znajduje się w Wielkiej Brytanii. Ponadto z uwagi na posiadanie rodziny w Polsce, gdzie ma Pan silne więzy -rodzinne, również w Polsce znajduje się Pana ośrodek interesów życiowych na podstawie art. 3 ust. 1 a pkt 1 ustawy PIT.

W opisanym przypadku dochodzi zatem do kolizji norm krajowych Polski i Wielkiej Brytanii, ponieważ w oparciu o kryteria wewnętrzne ośrodek interesów życiowych znajduje się w dwóch krajach. W takim przypadku należy kierować się normą kolizyjną określoną w art. 4 ust. 2 lit. b) polsko-brytyjskiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, gdzie wskazano, że jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa.

Pomimo zatem, że w świetle prawa polskiego, z uwagi na posiadanie w Polsce silnych więzi rodzinnych, można w oparciu o art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy PIT, przyjąć, że Pana rezydencja podatkowa jest w Polsce, należy pamiętać, że z uwagi na stałe miejsce zamieszkania i posiadane więzi gospodarcze i osobistego Pana rezydencja podatkowa znajduje się również w Wielkiej Brytanii.

W tych okolicznościach z uwagi na kolizję norm stanowiących o ośrodku interesów życiowych należy kierować się normą zawartą w art. 4 ust. 2 lit. b) polsko-brytyjskiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, a więc określić gdzie zwykle Pan przebywa. Pana zwykłe miejsce pobytu w każdym roku od 15 lat znajduje się w Wielkiej Brytanii. W żadnych roku Pana zwykłe miejsce pobytu nie znajduje się w Polsce.

W konsekwencji przy uwzględnieniu art. 4 ust. 2 lit. b) umowy międzynarodowej, należy uznać, że w latach 2007-2022 miejscem zamieszkania (rezydencją podatkową) dla celów podatkowych była/jest Wielka Brytania, i w konsekwencji w tym okresie podlega Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wyłącznie od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W tym miejscu należy podkreślić, że zgodnie z art. 91 ust. 2 Konstytucji umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

Podobne stanowisko potwierdzające Pana tezę przedstawia pismo z dnia 23 lipca 2021 r., wydane przez: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, 0115-KDIT2.4011.346.2021.2.KC:

„Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego, fakt iż Wnioskodawca w Polsce ma żonę, dzieci, jak również posiada własnościowe mieszkanie pozwala uznać, że zgodnie z art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest osobą mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Niemniej jednak, z uwagi na to, że Wnioskodawca posiada certyfikat rezydencji podatkowej w Wielkiej Brytanii, a ponadto ma tam mieszkanie rządowe, stałą pracę od 2005 r., konto bankowe, ubezpieczenie, więzi towarzyskie, paszport brytyjski, głosuje w brytyjskich wyborach i przebywa na terytorium Wielkiej Brytanii więcej niż 183 dni, podczas gdy w Polsce nie przebywa więcej niż 55 dni w roku, przy uwzględnieniu art. 4 ust. 2 Konwencji, należy uznać, że w latach 2020-2021 miejscem zamieszkania dla celów podatkowych Wnioskodawcy była/jest Wielka Brytania, i w konsekwencji w tym okresie podlega on w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wyłącznie od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.”

W latach 2007-2022 nie osiągał Pan żadnego dochodu na terytorium Polski.

Mając powyższe na uwadze uważa Pan, że w latach 2007-2022 nie był Pan polskim rezydentem podatkowy ani też nie spoczywał na Panu obowiązek rozliczenia podatku w Polsce z tytułu dochodów osiąganych w Wielkiej Brytanii. W Pana ocenie nie zmienia tego fakt, że od 2019 roku rodzina (tj. żona oraz dzieci) mieszkają w Polsce u rodziców/teściów. Z uwagi na normy kolizyjne przewidziane w polsko-brytyjskiej umowie w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i główne miejsce pobytu w Wielkiej Brytanii Pana rezydencja podatkowa (miejscem zamieszkania dla celów podatkowych) znajduje się cały czas w Wielkiej Brytanii. Nie ma Pan obowiązku rozliczenia podatku w Polsce od dochodów uzyskanych w latach 2007-2022 wyłącznie w Wielkiej Brytanii jako tamtejszy rezydent podatkowy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Nieograniczony i ograniczony obowiązek podatkowy

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Na podstawie art. 4a ww. ustawy:

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z opisu zdarzenia wynika, że jest Pan osobą fizyczną od 16 lat pracującą i mieszkającą na stałe w Wielkiej Brytami (od 2007 r.). Nigdy od tego czasu nie pracował Pan w Polsce. Od tego czasu nie mieszka Pan w Polsce. Nie ma Pan w Polsce zameldowania. W latach 2007- 2022 posiada Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych tylko w Wielkiej Brytanii. Miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii posiada Pan nieprzerwanie od 2007 roku. We wskazanym okresie Pana miejscem zamieszkania była Wielka Brytania. We wskazanym okresie zwykle przebywał Pan w Wielkiej Brytanii.

We wskazanym okresie nie posiadał Pan żadnych powiązań majątkowych z Polską. Nie posiadał Pan żadnych rzeczy ruchomych, ani nieruchomych w Polsce. Nie posiadał Pan żadnych kont bankowych, inwestycji, ubezpieczeń, ani znajomych w Polsce. We wskazanym okresie nie osiągał Pan żadnego dochodu na terytorium Polski.

We wskazanym okresie aktywność społeczną, polityczną, gospodarczą, obyczajową, kulturalną oraz obywatelską prowadził Pan w Wielkiej Brytanii.

W żadnych roku nie przebywa Pan w Polsce dłużej niż 183 dni w roku. Do Polski przyjeżdża Pan tylko w celach urlopowych. Pana pobyt w Polsce w ciągu roku trwa średnio 30 dni w roku.

W Polsce ma Pan żonę (wspólność majątkowa od chwil zawarcia małżeństwa, tj. od 2009 r.) oraz dzieci w wieku 7 oraz 13 lat. W latach 2007-2018 Pana żona wraz z dziećmi mieszkała w Wielkiej Brytanii natomiast od 2019 roku mieszkają na stałe w Polsce. Odwiedza Pan rodzinę w Polsce w miarę możliwości oraz utrzymuje Pan z nimi stały kontakt. Przesyłam żonie środki na utrzymanie i wychowywanie dziecka. Ani Pan, ani Pana żona nie posiadacie prawa własności nieruchomości do żadnej nieruchomości w Polsce. Żona wraz z dziećmi zamieszkuje w Polsce albo u rodziców albo u teściów. Żona wraz z dziećmi nie posiadają wydzielonych pokoi czy pomieszczeń w nieruchomościach należących do rodziców/teściów.

W okresie gdy odwiedzał Pan rodzinę w Polsce mieszkał Pan w domu należącym do rodziców lub teściów. Nie posiada Pan tam żadnego wydzielonego pomieszczenia. Wszystkie przedmioty użytkowe należą do Pana rodziców/teściów, a Pan jedynie korzystał z nich na zasadzie użyczenia. Tak samo Pana żona oraz dzieci.

W pomieszczeniach należących do teściów/rodziców, ani Pan, ani Pana rodzina nie posiadacie własnych mebli.

Przed Pana wyjazdem do Wielkiej Brytanii, tj. przed 2007 rokiem również mieszkał Pan u rodziców/teściów na ww. zasadach.

Od 2007 roku Pana miejsce zamieszkania oraz ośrodek interesów życiowych znajduje się w Wielkiej Brytanii. W każdym roku przebywa Pan w Wielkiej Brytanii dłużej niż 183 dni w roku.

W Wielkiej Brytanii ma Pan stałą pracę na umowę o pracę, mieszka Pan w domu który najmuje Pan w oparciu o umowę najmu. Posiada Pan brytyjskie konto bankowe. Ma Pan brytyjskie ubezpieczenie na życie. W Wielkiej Brytanii posiada Pan majątek ruchomy w postaci samochodu osobowego.

Posiada Pan settle status, ale nie ma Pan brytyjskiego obywatelstwa. Jest Pan obywatelem polskim.

Pana rodzeństwo mieszka w Wielkiej Brytanii (Szkocja), a Pana szwagier z żoną i dziećmi niedaleko w tej samej miejscowości. Pana więzi towarzyskie znajdują się w Wielkiej Brytanii. Płaci Pan podatek i głosuje Pan w Wielkiej Brytanii.

Osiąga Pan dochody wyłącznie na terenie Wielkiej Brytanii. Nie osiąga Pan żadnych dochodów na terenie Polski.

Mając zatem na uwadze, że w okresie którego dotyczy wniosek Pana rodzina, tj. małżonka oraz dzieci mieszkają w Polsce, uznać należy, że ośrodek Pana interesów życiowych znajduje się w Polsce. Przedstawione przez Pana okoliczności wskazują bowiem na utrzymanie istotnych powiązań osobistych z Polską. Oznacza to, że w świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może Pan zostać uznany za osobę mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce.

Ponadto, mając na uwadze, że w okresie którego dotyczy wniosek posiada Pan również miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii ustalając rezydencję podatkową należy się odnieść do przepisów Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840, z późn. zm.).

Na podstawie art. 4 ust. 1 Konwencji polsko-brytyjskiej:

Na podstawie natomiast art. 4 ust. 2 tej Konwencji:

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przy tym wskazać należy, iż według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały.

Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

We wniosku wskazał Pan, że od 16 lat pracuje i mieszka Pan na stałe w Wielkiej Brytami (od 2007 r.). Miejscem Pana zamieszkania dla celów podatkowych jest Wielka Brytania. W każdym roku przebywa Pan w Wielkiej Brytanii dłużej niż 183 dni w roku. Do Polski przyjeżdża Pan tylko w celach urlopowych, zatem nie jest możliweustalenie Pana rezydencji podatkowej w oparciu o pierwsze kryterium wynikające z art. 4 ust. 2 Konwencji. Wobec powyższego – jak już wyjaśniono – należy zastosować kolejne kryterium odnoszące do ściślejszych powiązań osobistych i gospodarczych (ośrodka interesów życiowych).

Zważywszy na okoliczność, że zarówno z Polską jak i z Wielką Brytanią łączą Pana ścisłe powiązania osobiste bądź gospodarcze brak jest możliwości przesądzenia, z którym państwem łączą Pana ściślejsze powiązania, tj. w którym państwie w latach 2007 - 2022 znajdował się Pana ośrodek interesów życiowych. W związku z czym, zastosowanie znajdzie przepis art. 4 ust. 2 lit. b Konwencji, który pierwszeństwo opodatkowania przyznaje państwu, w którym osoba fizyczna zazwyczaj przebywa.

Mając na uwadze, że w latach 2007 - 2022 przez większą część roku przebywał Pan w Wielkiej Brytanii, Pana miejscem zamieszkania dla celów podatkowych ustalonym w oparciu o normy kolizyjne zawarte w art. 4 ust. 2 Konwencji polsko-brytyjskiej jest Wielka Brytania. W ww. latach nie jest Pan rezydentem podatkowym Polski.

W związku z powyższym w latach 2007 – 2022 podlegał Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlegał Pan obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zatem nie ma Pan obowiązku rozliczania podatku w Polsce od dochodów uzyskanych w latach 2007-2022 wyłącznie w Wielkiej Brytanii.

Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383).