Interpretacja indywidualna z dnia 12 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-3.4014.302.2023.1.ASZ

Skutki podatkowe użyczenia konta i przechowania pieniędzy.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych stanu faktycznego w podatku od czynności cywilnoprawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 sierpnia 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 11 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych użyczenia konta bankowego oraz przechowania pieniędzy.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Pani ojciec, lat 84, stale zamieszkujący w Niemczech, czasowo w Polsce, emeryt, przyjechał do Polski posiadając przy sobie gotówkę w kwocie 45 700,00 euro.

Po przyjeździe ojca do Polski w czerwcu 2023 r., wraz z ojcem, udała się Pani do banku celem założenia mu konta walutowego. Z informacji udzielonej przez pracownika banku wynikało, że potrzebny do założenia konta będzie e-mail oraz numer telefonu kontaktowego, których Pani ojciec nie posiadał. Wobec powyższego konto założone zostało na Panią. Środki zostały ulokowane na koncie depozytowym. Z konta została wypłacona dotychczas kwota  15 000,00 euro, która została wypłacona na Pani wyraźne polecenie i przekazana Pani ojcu.

Podkreśla Pani, że nie korzystała z przedmiotowego konta walutowego poza jednorazową wypłatą. Rachunek założony był wyłącznie w celu wpłaty 45 700,00 euro na wyraźne zlecenie ojca.

Pani wątpliwości pojawiły się, kiedy przez przypadek dowiedziała się Pani, że Urząd Skarbowy może opodatkować takie postępowanie, ponieważ może uznać taką czynność za depozyt nieprawidłowy, od którego, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, należny jest podatek w wysokości 0,5 %.

W Pani przekonaniu, była to zwykła umowa przechowania.

Konto zostało założone wyłącznie celem wpłaty środków posiadanych przez Pani ojca celem ich zabezpieczenia w okresie pobytu u Pani, dlatego też, w Pani ocenie, nie powinno to być opodatkowane, a tym bardziej nie było potrzeby spisywania dodatkowych umów między ojcem a córką.

W momencie zakładania konta nie miała Pani świadomości, że czynność ta może wpłynąć na powstanie obowiązku zapłaty jakiegokolwiek podatku.

Zgodnie z art. 835 Kodeksu cywilnego zobowiązała się Pani do przechowywania pieniędzy ojca i do oddania ich w stanie niepogorszonym. Nie była Pani upoważniona do korzystania  z pieniędzy wpłaconych na rachunek depozytowy i nigdy z nich nie korzystała.

W Pani przekonaniu, dokonane czynności nie przybrały postaci umowy (pożyczka, depozyt nieprawidłowy), gdyż nie korzystała Pani z pieniędzy i były one gotowe do przekazania ojcu  w każdym momencie, więc ww. czynności nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Środki te nie zostały też Pani przekazane i w żadnym stopniu nie mogą być traktowane jako darowizna, gdyż ich właścicielem jest nadal Pani ojciec  i z wypłaconych pieniędzy jedynie on korzystał.

Pytania

1.Czy słusznie uznała Pani opisane czynności za umowę bezpłatnego użyczenia konta i bezpłatną umowę przechowania pieniędzy, które to umowy nie podlegają opodatkowaniu?

2.Czy czynności te nie niosą za sobą konieczności zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych lub innego rodzaju podatku?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, podatek od czynności cywilnoprawnych w przedmiotowej sprawie nie jest należny. Zgodnie z art. 835 Kodeksu cywilnego zobowiązała się Pani do przechowywania pieniędzy ojca i do oddania ich w stanie niepogorszonym. Nie była Pani upoważniona do korzystania z pieniędzy wpłaconych na rachunek depozytowy i nigdy z nich nie korzystała.

W Pani przekonaniu, dokonane czynności nie przybrały postaci umowy (pożyczka, depozyt nieprawidłowy), gdyż nie korzystała Pani z pieniędzy i były one gotowe do przekazania ojcu  w każdym momencie, więc ww. czynności nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Przechowawca powinien przechowywać rzecz w taki sposób, do jakiego się zobowiązał,  a w braku umowy w tym względzie, w taki sposób, jaki wynika z właściwości przechowywanej rzeczy i z okoliczności − art. 837 Kodeksu cywilnego.

W myśl art. 839 cyt. ustawy, przechowawcy nie wolno używać rzeczy bez zgody składającego, chyba że jest to konieczne do jej zachowania w stanie niepogorszonym.

Depozyt nieprawidłowy ma miejsce wtedy, gdy z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku. Upoważnienie do rozporządzania oddanymi na przechowanie pieniędzmi jest dla bytu umowy depozytu nieprawidłowego konieczne − sam fakt oddania na przechowanie pieniędzy nie tworzy bowiem jeszcze stosunku depozytu nieprawidłowego z prawem rozporządzania nimi.

Nie była Pani uprawniona do rozporządzania środkami i faktycznie nimi nie rozporządzała bez polecenia ojca. Wobec powyższego, w Pani ocenie, nie zachodzą podstawy do uznania czynności za depozyt nieprawidłowy czy pożyczkę.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 170, ze zm.):

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy:

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają więc wyłącznie czynności, które zostały wymienione w ustawie.

Stosownie do powołanego już powyżej art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b), d) i j) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przedmiotem opodatkowania są umowy pożyczki pieniędzy oraz depozytu nieprawidłowego, jak również umowy darowizny (ale tylko w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy), do których to czynności Pani się odnosi we wniosku.

W myśl art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

Stosownie do art. 720 § 1 ww. Kodeksu:

Zgodnie z art. 835 cyt. Kodeksu:

W myśl art. 837 ww. Kodeksu:

Stosownie do art. 839 cyt. Kodeksu:

Zgodnie z art. 845 ww. Kodeksu:

Przepisy o przechowaniu zawarte są w art. 835-844 Kodeksu cywilnego.

Depozyt nieprawidłowy uznawany jest albo za odmianę zwykłej umowy przechowania, instytucję odrębną od umowy pożyczki, albo odrębny typ umowy nazwanej. Uznaje się również, że depozyt nieprawidłowy (przechowanie nieprawidłowe) jest umową szczególnego rodzaju, zawierającą elementy przechowania i pożyczki. Przedmiotem depozytu nieprawidłowego mogą być wyłącznie pieniądze lub rzeczy oznaczone tylko co do gatunku. Osoba biorąca pieniądze (rzecz) do depozytu nieprawidłowego ma obowiązek oddać taką samą ilość pieniędzy (rzeczy), ale niekoniecznie tę samą.

Depozyt nieprawidłowy ma miejsce wtedy, gdy z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku. Upoważnienie do rozporządzania oddanymi na przechowanie pieniędzmi jest dla bytu umowy depozytu nieprawidłowego konieczne – sam fakt oddania na przechowanie pieniędzy nie tworzy bowiem jeszcze stosunku depozytu nieprawidłowego z prawem rozporządzania nimi.

Przechowawca „nieprawidłowy” nabywa na własność przedmiot depozytu i może nim rozporządzać tak, jak w umowie pożyczki. Depozyt nieprawidłowy różni się jednak od pożyczki tym, że jest zawierany w interesie składającego. Nie można utożsamiać depozytu nieprawidłowego z pożyczką. Depozyt nieprawidłowy może być odpłatny lub nieodpłatny.

Stosownie do art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego:

Zgodnie z powołanym powyżej art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, umowa darowizny podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, ale wyłącznie w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy, a więc np. w sytuacji, gdy na obdarowanego przechodzą wraz  z przedmiotem darowizny wszelkie obowiązki z nim związane, ciążące dotychczas na darczyńcy. Wartość długów i ciężarów obciążających przedmiot darowizny, w wypadku ich przejęcia przez obdarowanego stanowi podstawę opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Z treści wniosku wynika, że Pani ojciec, lat 84, stale zamieszkujący w Niemczech, przyjechał do Polski posiadając przy sobie gotówkę w kwocie 45 700,00 euro. Po przyjeździe ojca do Polski w czerwcu 2023 r., wraz z ojcem, udała się Pani do banku celem założenia mu konta walutowego. Z powodów technicznych, konto założone zostało na Panią. Środki zostały ulokowane na koncie depozytowym. Z konta została wypłacona dotychczas kwota 15 000,00 euro, która została wypłacona na Pani wyraźne polecenie i przekazana Pani ojcu. Nie korzystała Pani z przedmiotowego konta walutowego poza jednorazową wypłatą. W Pani przekonaniu, była to zwykła umowa przechowania. Konto zostało założone wyłącznie celem wpłaty środków posiadanych przez Pani ojca celem ich zabezpieczenia w okresie pobytu  u Pani. Zgodnie z art. 835 Kodeksu cywilnego zobowiązała się Pani do przechowywania pieniędzy ojca i do oddania ich w stanie niepogorszonym. Nie była Pani upoważniona do korzystania z pieniędzy wpłaconych na rachunek depozytowy i nigdy z nich nie korzystała.  W Pani przekonaniu, dokonane czynności nie przybrały postaci umowy (pożyczka, depozyt nieprawidłowy), gdyż nie korzystała Pani z pieniędzy i były one gotowe do przekazania ojcu  w każdym momencie. Środki te nie zostały też Pani przekazane i w żadnym stopniu nie mogą być traktowane jako darowizna, gdyż ich właścicielem jest nadal Pani ojciec  i z wypłaconych pieniędzy jedynie on korzystał.

Zatem jeżeli istotnie – jak Pani wskazała – między Panią i Pani ojcem doszło jedynie do zawarcia umowy przechowania pieniędzy oraz wystąpiła czynność bezpłatnego użyczenia konta, a więc czynności, o których mowa we wniosku nie nastąpiły w ramach wykonania umowy depozytu nieprawidłowego (nie była Pani uprawniona do rozporządzania środkami i faktycznie nimi nie rozporządzała bez polecenia ojca) ani umowy pożyczki ani też umowy darowizny, to należy stwierdzić, że powyższe czynności nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, gdyż nie mieszczą się one w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym na Pani nie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego Pani stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczamy, że to Wnioskodawca zakreśla przedmiot wniosku i tym samym wskazuje w jakim zakresie oczekuje wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego. Podkreślenia wymaga, że specyfika postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej polega między innymi na tym, że organ podatkowy rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w zakresie oznaczonym przez Wnioskodawcę przez wskazanie przez niego m.in. konkretnego podatku jako przedmiotu sprawy i konkretnych przepisów jako przedmiotu do interpretowania, w ramach stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę, sformułowanego pytania oraz wyrażonej przez niego oceny prawnej (stanowiska).

Skoro jako przepisy prawa podatkowego mające być przedmiotem wniosku wskazała Pani art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych a w opisie stanu faktycznego wyraźnie zaznaczyła, że wnosi Pani o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej tylko podatku od czynności cywilnoprawnych i zajęła Pani stanowisko tylko do tego podatku, to też tylko w tym zakresie Organ interpretacyjny dokonał oceny Pani stanowiska i wydał interpretację w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Jeżeli oczekiwałaby Pani wydania interpretacji indywidualnej również w zakresie innego podatku, to wówczas winna Pani złożyć odrębny wniosek ORD-IN ze wskazaniem w jego części A.1. właściwego podatku, a w części E poz. 69 właściwych przepisów (bez przytaczania ich treści) mających być przedmiotem oczekiwanej interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i musi się Pani zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634  ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.