Interpretacja indywidualna z dnia 5 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.565.2023.2.ICZ

Czy w sytuacji, gdy po upływie 90 dni od terminu płatności określonego na fakturze VAT oraz upływie dwóch lat od końca roku, w którym zostały wystawione faktury Wnioskodawca może skorygować podstawę opodatkowania i kwoty podatku należnego z tytułu wierzytelności, o których mowa w art. 89a ust. 1 ustawy o VAT o kwotę nieściągalnych wierzytelności?

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 lipca 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 11 lipca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia czy w sytuacji, gdy po upływie 90 dni od terminu płatności określonego na fakturze VAT oraz upływie dwóch lat od końca roku, w którym zostały wystawione faktury może Pan skorygować podstawę opodatkowania i kwoty podatku należnego z tytułu wierzytelności, o których mowa w art. 89a ust. 1 ustawy o VAT o kwotę nieściągalnych wierzytelności.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Działalność gospodarczą prowadzi Pan od 01.04.2007 roku.

Jest Pan czynnym podatnikiem VAT. W roku 2020 wykonał Pan usługi (…). Faktury VAT nie zostały zapłacone przez nabywcę (podatnika VAT) do dnia dzisiejszego. Nie została również zastosowana ulga na złe długi po okresie 90 dni od terminu płatności.

Celem uzupełnienia poinformował Pan, że usługi były wykonywane na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.) niebędącego w trakcie Postępowania Restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

Na dzień złożenia korekty wierzyciel będzie podatnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT (NIP …), dłużnik (NIP …) został wykreślony z dniem (…) na podstawie art. 96 ust. 6-8.

Na chwilę obecną nie posiada Pan wiedzy, by dłużnik był lub będzie w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowaniu upadłościowym lub likwidacji.

Postanowienie o umorzeniu egzekucji ze względu na całkowity brak majątku dłużnika z dnia (…). otrzymał Pan w dniu (...).2023 r.

Wierzytelności nie zostały uregulowane po 90 dniach od daty upływu terminu ich płatności, nie zostały również zbyte w jakiejkolwiek formie.

Pismem z 18 września 2023 r. uzupełnił Pan opis sprawy i wyjaśnił co następuje:

- Faktura VAT (...) - data wystawienia 31.03.2020 r.

Termin płatności - 30.04.2020 r.

Uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności - 29.07.2020 r.

- Faktura VAT (...) - data wystawienia 31.07.2020 r.

Termin płatności 30.08.2020 r. (uregulowana częściowo)

Uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności - 28.11.2020 r.

- Faktura VAT (...) - data wystawienia 31.08.2020 r.

Termin płatności - 30.09.2020 r. (uregulowana częściowo)

Uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności - 29.12.2020 r.

- Faktura VAT (...) - data wystawienia 30.09.2020 r.

Termin płatności - 30.10.2020 r.

Uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności - 28.01.2021 r.

- Faktura VAT (...) - data wstawienia 31.10.2020 r.

Termin płatności - 30.11.2020 r.

Uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności - 28.02.2021 r.

- Faktura VAT (...) - data wystawienia 30.11.2020 r.

Termin płatności - 30.12.2020 r.

Uprawdopodobnienie nieściągalności - 30.03.2021 r.

Wszystkie wymienione Faktury VAT dotyczą dłużnika : (…).

Dłużnik był zarejestrowany jako czynny podatnik VAT od 01.01.2019 r. do 31.03.2023 r.

Na dzień poprzedzający złożenie korekty deklaracji podatkowej dłużnik nie był w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego.

Pytanie

Czy po upływie 90 dni od terminu płatności określonego na fakturze VAT oraz upływie dwóch lat od końca roku, w którym zostały wystawione faktury może Pan skorygować podstawę opodatkowania i kwoty podatku należnego z tytułu wierzytelności, o których mowa w art. 89a ust. 1 ustawy o VAT o kwotę nieściągalnych wierzytelności?

Pana stanowisko w sprawie

W oparciu o wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego uważa Pan, że może skorygować podstawę opodatkowania i kwoty podatku należnego mimo, iż upłynął okres dwóch lat od momentu wystawienia faktury, licząc od końca roku, w którym została ona wystawiona.

W świetle przedstawionej przez TSUE wykładni art. 90 i art. 273 Dyrektywy 2006/112/WE należy uznać, że ograniczenie prawa do korekty podatku należnego do okresu dwuletniego, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy o VAT nie ma charakteru formalności koniecznej do wykazania podstawy obniżenia podatku należnego, ani też nie sposób przyjąć, że ograniczenie to (czasowe - do dwóch lat) jest konieczne ze względu na zwalczanie oszustw podatkowych.

W związku z powyższym uważa Pan, że ma prawo do obniżenia podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego, nawet jeśli od momentu wystawienia faktury upłynęło więcej niż 2 lata (licząc od końca roku, w którym faktura została wystawiona).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności, określanej często jako tzw. ulga na złe długi, zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej ustawą.

Stosownie do treści art. 89a ust. 1 ustawy,

Natomiast w myśl art. 89a ust. 1a ustawy,

Na mocy art. 89a ust. 2 ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2021 r.,

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 października 2021 r.,

Jednocześnie, na podstawie art. 89a ust. 3 ustawy,

Zgodnie z art. 89a ust. 4 ustawy,

Przywołane wyżej przepisy art. 89a ustawy dopuszczają możliwość dokonania przez podatnika korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy. Należy jednak zauważyć, że tylko łączne spełnienie wszystkich warunków wymienionych w art. 89a ust. 1a i ust. 2 ustawy, daje prawo do skorygowania podatku należnego.

Ponadto, stosownie do art. 89a ust. 5 ustawy,

Z powołanych przepisów ustawy wynika, że wierzyciel może dokonać korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego wyłącznie w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną. Oznacza to, że wierzyciel dokonując korekty musi dokonać jej w konkretnej deklaracji, tj. w deklaracji za okres, w którym upłynął 90. dzień od terminu płatności wierzytelności określonego w umowie lub na fakturze. Przy czym składając tę deklarację musi spełnić wszystkie warunki uprawniające go do dokonania takiej korekty.

Jeżeli wierzyciel nie skorzysta z przysługującego mu prawa do dokonania korekty w ww. terminie, może dokonać stosownej korekty w terminie późniejszym, jednak musi „wrócić” do deklaracji za okres, w upłynął 90. dzień od umownego terminu płatności, przy czym składając korektę tej deklaracji musi spełnić wszystkie warunki uprawniające go do dokonania takiej korekty.

Na podstawie art. 81 ust. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.),

Prawo do skorzystania przez wierzyciela z odliczenia nieściągalnej wierzytelności (czy to „na bieżąco”, czy też poprzez złożenie deklaracji korygującej) – w stanie prawnym obowiązującym do 30 września 2021 r. - wygasa po dwóch latach, licząc od końca roku, w którym została wystawiona faktura dokumentująca nieuregulowaną wierzytelność, a warunki, że wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni oraz dłużnik nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, upadłościowego lub w trakcie likwidacji, muszą być spełnione zarówno na dzień poprzedzający dzień złożenia rozliczenia za okres, w którym nieściągalność wierzytelności została uprawdopodobniona, w którym podatnik dokonuje korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego, jak również na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji korygującej.

Zgodnie z obecnie obowiązującym przepisem art. 89a ust. 2 ustawy, prawo do skorzystania przez wierzyciela z odliczenia nieściągalnej wierzytelności (czy to „na bieżąco”, czy też poprzez złożenie deklaracji korygującej) wygasa po trzech latach, licząc od końca roku, w którym została wystawiona faktura dokumentująca nieuregulowaną wierzytelność, a warunek, że wierzyciel jest podatnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny musi być spełniony na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1.

Ustawa z dnia 11 sierpnia 2021 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy Prawo bankowe (Dz. U. z 2021 r. poz. 1626 ze zm.), w której ustawodawca zawarł wprowadzone od 1 października 2021 r. zmiany przepisów dotyczących „ulgi na złe długi” tj. art. 89a oraz art. 89b ustawy o VAT, nie zawiera przepisów przejściowych dotyczących znowelizowanego art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług. Jeżeli brak jest przepisu przejściowego, to do oceny skutków danej czynności zastosowanie znajdują przepisy obowiązujące w czasie, gdy czynność ta miała miejsce.

Przepis art. 89a ustawy przewiduje możliwość korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną (tj. wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze). Zatem w celu realizacji „ulgi na złe długi” zastosowanie znajdują przepisy obowiązujące w momencie, w którym nieściągalność wierzytelności została uprawdopodobniona.

Jeśli nieściągalność wierzytelności została uprawdopodobniona przed 1 października 2021 r., do realizacji ulgi zastosowanie znajdą odpowiednie przepisy obowiązujące przed tym dniem. Brak jest podstaw do korygowania podstawy opodatkowania i podatku należnego w oparciu o przepisy obowiązujące po 1 października 2021 r. dotyczące wierzytelności, które powstały i których nieściągalność została uprawdopodobniona do 30 września 2021 r., nawet gdy realizacja ulgi, poprzez stosowną korektę deklaracji, następuje już w okresie obowiązywania nowych przepisów, tj. po 30 września 2021 r.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że jest Pan czynnym podatnikiem VAT. W roku 2020 wykonał Pan usługi. Faktury VAT nie zostały zapłacone przez nabywcę (podatnika VAT) do dnia dzisiejszego. Nie została również zastosowana ulga na złe długi po okresie 90 dni od terminu płatności.

Usługi były wykonywane na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie będącego w trakcie Postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy Prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

Na dzień złożenia korekty wierzyciel będzie podatnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT, dłużnik został wykreślony z dniem (…) na podstawie art. 96 ust. 6-8.

Na chwilę obecną nie posiada Pan wiedzy, by dłużnik był lub będzie w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowaniu upadłościowym lub likwidacji.

Postanowienie o umorzeniu egzekucji ze względu na całkowity brak majątku dłużnika z dnia (…). otrzymał Pan w dniu (…).

Wierzytelności nie zostały uregulowane po 90 dniach od daty upływu terminu ich płatności, nie zostały również zbyte w jakiejkolwiek formie.

Pana wątpliwości dotyczą ustalenia czy po upływie 90 dni od terminu płatności określonego na fakturze VAT oraz upływie dwóch lat od końca roku, w którym zostały wystawione faktury może Pan skorygować podstawę opodatkowania i kwoty podatku należnego z tytułu wierzytelności, o których mowa w art. 89a ust. 1 ustawy o VAT o kwotę nieściągalnych wierzytelności.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że aby podatnik mógł dokonać korekty na podstawie art. 89a ust. 1 ustawy, warunki określone w art. 89a ust. 1a i ust. 2 ustawy muszą być spełnione łącznie. Brak spełnienia któregokolwiek z wymienionych warunków stanowi przesłankę do braku możliwości skorzystania z tego prawa. Co istotne, korekta podatku, jak wyjaśniono wcześniej, musi zawsze dotyczyć okresu, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną.

W sytuacji którą przedstawił Pan we wniosku, uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności udokumentowanych wykazanymi przez Pana we wniosku fakturami nastąpiło nie później niż 30 marca 2021 r.

Zatem do sytuacji tej, z uwagi na przepisy powołanej już wcześniej ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy Prawo bankowe, zastosowanie znajdują przepisy dot. ulgi na złe długi, w tym art. 89a ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2021 r.

Zgodnie z treścią przywołanego już wcześniej art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2021 r.), podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, jednakże od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelności nie może upłynąć więcej niż 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona.

W analizowanej sprawie od daty wystawienia faktur dokumentujących wierzytelności upłynęły ponad dwa lata, licząc od końca roku, w którym faktury zostały wystawione, zatem z uwagi na przepis art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2021 r., nie zostanie spełniony jeden z warunków wymienionych w art. 89a ust. 2 ustawy kwalifikujący do dokonania korekty podatku należnego w trybie przewidzianym w art. 89a ust. 1 ustawy.

W konsekwencji nie przysługuje Panu prawo do skorzystania z korekty, o której mowa w art. 89a ust. 1 ustawy, gdyż warunki określone ww. przepisach muszą być spełnione łącznie. Niespełnienie zaś któregokolwiek z wymienionych warunków stanowi przesłankę do stwierdzenia braku prawa do skorzystania z uprawnienia przewidzianego przepisem art. 89a ust. 1 ustawy.

We własnym stanowisku wskazał Pan, że w świetle przedstawionej przez TSUE wykładni art. 90 i art. 273 Dyrektywy 2006/112/WE należy uznać, że ograniczenie prawa do korekty podatku należnego do okresu dwuletniego, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy o VAT nie ma charakteru formalności koniecznej do wykazania podstawy obniżenia podatku należnego, ani też nie sposób przyjąć, że ograniczenie to (czasowe - do dwóch lat) jest konieczne ze względu na zwalczanie oszustw podatkowych.

Odnosząc się do powyższego należy wyjaśnić co następuje:

W wyroku TSUE z dnia 15 października 2020 r. w sprawie C-335/19 Reduction de la base d’imposition, Trybunał rozstrzygał, czy art. 90 Dyrektywy 112 stoi na przeszkodzie przepisom krajowym, które uzależniają obniżenie podstawy opodatkowania VAT od warunku, by w dniu dostawy towaru lub świadczenia usług, a także w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej mającej na celu skorzystanie z tego obniżenia dłużnik był zarejestrowany jako podatnik VAT i nie był w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji, zaś wierzyciel był w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej nadal zarejestrowany jako podatnik VAT.

Zdaniem TSUE, w pierwszej kolejności, jeśli chodzi o warunek uzależniający obniżenie podstawy opodatkowania VAT od okoliczności, aby dłużnik był zarejestrowany jako podatnik VAT w dniu dostawy towarów lub świadczenia usług, należy uznać, że taki warunek nie może być uzasadniony koniecznością uwzględnienia niepewności co do ostatecznego charakteru niewywiązania się z płatności. Okoliczność, czy dłużnik jest podatnikiem VAT w dniu dostawy towarów lub świadczenia usług, nie pozwala bowiem sama w sobie na rozstrzygnięcie, czy istnieje ryzyko, iż wierzytelność nie zostanie odzyskana. Jest tak tym bardziej, że - jak podnosi Komisja Europejska w uwagach na piśmie - towary mogą być dostarczone i usługi świadczone na rzecz osób, które nie są podatnikami VAT, takich jak podmioty zwolnione z VAT lub konsumenci, co nie ma wpływu na obowiązek poboru przez wierzyciela VAT na rzecz państwa i prawo tego wierzyciela do dokonania korekty podstawy opodatkowania a posteriori.

W drugiej kolejności, jeśli chodzi o warunek uzależniający obniżenie podstawy opodatkowania VAT od okoliczności, aby dłużnik nadal był zarejestrowany jako podatnik VAT w dniu poprzedzającym złożenie korekty deklaracji podatkowej, należy podkreślić, oprócz okoliczności przypomnianej w poprzednim punkcie niniejszego wyroku, zgodnie z którą dłużnik niekoniecznie jest podatnikiem, że w pkt 28 wyroku z dnia 8 maja 2019 r., A-PACK CZ (C-127/18, EU:C:2019:377) Trybunał orzekł, iż art. 90 dyrektywy 2006/112 stoi na przeszkodzie przepisom krajowym, które przewidują, że podatnik nie może dokonać korekty podstawy opodatkowania VAT w przypadku całkowitego lub częściowego niewywiązania się z płatności przez dłużnika kwoty należnej z tytułu transakcji podlegającej VAT, jeżeli dłużnik ten nie jest już podatnikiem VAT.

W trzeciej kolejności, jeśli chodzi o warunek uzależniający obniżenie podstawy opodatkowania VAT od okoliczności, aby wierzyciel nadal był zarejestrowany jako podatnik VAT w dniu poprzedzającym złożenie korekty deklaracji podatkowej, należy uznać, że warunek ten nie jest uzasadniony koniecznością uwzględnienia niepewności co do ostatecznego charakteru niewywiązania się z płatności. Ponieważ istnienie długu i obowiązek jego spłaty przez dłużnika nie zależą od zachowania statusu podatnika przez wierzyciela, okoliczność, czy wierzyciel jest podatnikiem VAT w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej, nie pozwala sama w sobie uznać, że wierzytelność może nie zostać odzyskana.

Zatem – jak podkreślił TSUE - artykuł 90 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom krajowym, które uzależniają obniżenie podstawy opodatkowania podatkiem od wartości dodanej (VAT) od warunku, by w dniu dostawy towaru lub świadczenia usług, a także w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej mającej na celu skorzystanie z tego obniżenia dłużnik był zarejestrowany jako podatnik VAT i nie był w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji, zaś wierzyciel był w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej nadal zarejestrowany jako podatnik VAT.

Trybunał Sprawiedliwości w ww. wyroku z dnia 15 października 2020 r. uznał za niezgodne z przepisami wspólnotowymi polskie przepisy krajowe, które uzależniają obniżenie podstawy opodatkowania VAT od warunku, by w dniu dostawy towaru lub świadczenia usług, a także w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej mającej na celu skorzystanie z tego obniżenia, dłużnik był zarejestrowany jako podatnik VAT i nie był w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji, zaś wierzyciel był w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej nadal zarejestrowany jako podatnik VAT.

Jednakże należy zauważyć, że Trybunał w wyżej wymienionym wyroku orzekł o niezgodności przepisu art. 89a ust. 2 pkt 1 i pkt 3 polskiej ustawy o VAT, czyli uznał przepis art. 89a ustawy o VAT za niezgodny z przepisami prawa wspólnotowego w zakresie, w jakim dotyczy warunków związanych z cechami podmiotowymi dotyczącymi dłużnika, natomiast termin 2 lat (a od 1 października 2021 r. termin 3 lat), określony w art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy o VAT nie był przedmiotem orzeczenia TSUE. Przepis ten obowiązuje zatem niezmiennie cały czas.

Skoro w orzeczeniu w sprawie C-335/19 TSUE zakwestionował tylko część przepisów ustawy o VAT, to należy przyjąć prawo podatnika do zastosowania ulgi na złe długi z pominięciem tylko i wyłącznie zakwestionowanych w ww. orzeczeniu przepisów ustawy o VAT. Nie będący zaś przedmiotem ww. orzeczenia przepis art. 89a ust. 2 pkt 5 tej ustawy pozostaje ważny i należy go stosować.

Jak wynika z opisu sprawy nie wypełnił Pan przesłanki wynikającej z art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2021 r.), a więc przesłanki do której nie odnosi się ww. orzeczenie.

Zatem w stosunku do faktur dokumentujących wierzytelności, o których mowa w stanie faktycznym, dla których upłynęły dwa lata, licząc od końca roku, w którym faktury te zostały wystawione, nie jest Pan uprawniony do skorzystania z wynikającej z art. 89a ust. 1 ustawy instytucji tzw. „ulgi na złe długi”.

Tym samym Pana stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.