Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 25 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-2.4015.75.2023.4.MM 0114-KDIP3-2.4011.494.2023.6.MR

Skutki podatkowe otrzymania od Fundacji darowizny na gruncie przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od spadków i darowizn oraz w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 maja 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 15 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od spadków i darowizn oraz podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymywania środków pieniężnych od Fundacji. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismami z 27 i 30 czerwca 2023 r. (wpływ 27 i 30 czerwca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pani podopieczną Fundacji … . W związku z poważną i kosztowną operacją … otrzymała Pani celowe wsparcie finansowe z ww. Fundacji w wysokości 25.000,00 zł. Głównym obszarem działań Fundacji jest szeroko rozumiana pomoc. Fundacja … wspiera inicjatywy w czterech obszarach - kultury i tradycji, sportu i rekreacji, nauki i edukacji oraz zdrowia i bezpieczeństwa. Do przedmiotu działalności Fundacji, określonego w jej statucie (§ 6 pkt 2 ppkt 1) należy udzielanie pomocy, finansowanie, dofinansowywanie, wspieranie oraz wspomaganie osób i podmiotów realizujących powyższe cele. W ramach prowadzonej działalności Fundacja otrzymuje środki pieniężne przekazywane przez Fundatora; wpłaty dokonywane na rzecz Fundacji przez osoby fizyczne (w tym jako 1,5% podatku od osób fizycznych), prawne, jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, organizacje oraz instytucje, w szczególności współpracujące z … S.A.; środki pochodzące z Unii Europejskiej oraz innych organizacji międzynarodowych; majątek rzeczowy nabyty przez Fundację lub jej przekazany; inne mienie nabyte w trakcie działania Fundacji. Fundacja przekazuje (daruje w przypadku środków pieniężnych) środki pieniężne (albo płaci zobowiązania pieniężne zaciągnięte przez podopiecznych) lub rzeczowe na rzecz podopiecznych objętych pomocą z przeznaczaniem na pomoc takiego podopiecznego. W Pani przypadku przekazała na konto bankowe darowiznę na konkretny cel, z którego podopieczna (Pani) musi się rozliczyć przedstawiając fakturę za odbytą operację.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że Fundacja posiada status organizacji pożytku publicznego od 17 stycznia 2006 r. Między Panią a Fundacją była zawarta umowa darowizny, ale środki zostały przekazane jako świadczenie na operację.

Pytania

1.Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, pomoc otrzymana od Fundacji podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn?

2.Czy pomoc otrzymana od Fundacji jest przychodem wolnym od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

Ad. 1

Pani zdaniem,na podstawie treści przepisów art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz art. 7 ust. 1, art. 9 ust. 1, art. 10 ust. 1 pkt 9, art. 11 ust. 1, art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie da się jednoznacznie ocenić, przepisy której z ustaw powinny mieć zastosowanie do kwalifikacji przychodów, które w przyszłości Pani osiągnie z tytułu pomocy uzyskanej od Fundacji. Zaznaczyła Pani, że art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia darowizny, przy ustaleniu znaczenia tego pojęcia należy się zatem odnieść do przepisów Kodeksu cywilnego (k.c.). Stosownie do postanowień art. 888 k.c. przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Świadczenie darowizny jest bezpłatne tylko wtedy, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. W Pani ocenie, w przypadku spełniania przez Fundację świadczeń opisanych powyżej decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania danego rodzaju podatkiem przysporzeń, które Pani osiągnie, powinna mieć kwalifikacja formy prawnej świadczonej pomocy, a zatem treść konkretnej umowy wiążącej strony oraz treść statutu Fundacji. W szczególności zaś decydujące znaczenie powinno mieć to, czy czynności, w ramach których Fundacja dokonuje świadczeń pieniężnych, mają charakter prawny darowizny, czy też stanowią świadczenie wynikające z innego stosunku prawnego. Co prawda natura świadczeń dokonywanych przez organizacje pożytku publicznego jest tego rodzaju, że świadczenie jest przekazywane zawsze (co do zasady) pod tytułem darmym, niemniej jednak ostatecznie o charakterze prawnym dokonywanych świadczeń winien przesądzić sam podmiot, który podejmuje decyzję o świadczonej pomocy. Strony mogą przy tym dokonać wyboru rodzaju czynności prowadzącej do udzielenia pomocy, przy wykorzystaniu ogólnej zasady swobody zawierania umów czy postanowień statutu tych organizacji. Świadczenia finansowej i rzeczowej pomocy, które nie są przekazywane beneficjentowi przez Fundację na podstawie umowy darowizny, w rozumieniu art. 888 Kodeksu cywilnego zawartej w formie prawnej określonej w przepisach Kodeksu cywilnego, podlegają zatem przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i stanowią dla beneficjenta przychód „z innych źródeł”. Na taką możliwość wyraźnie wskazuje się w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 13 czerwca 2014 r., znak: ITPB2/415-315/14/IB oraz z 14 sierpnia 2015 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, znak: IBPB-2-1/4515-23/15/MZ. Pani zdaniem, należy uznać, że umowa, której istotna treść została zawarta w opisie zdarzenia przeszłego, nie jest umową darowizny; celem świadczenia Fundacji jest bowiem udzielanie pomocy socjalnej, polegającej na wsparciu w zakresie pozyskiwania/gromadzenia środków na leczenie i rehabilitację podopiecznych od dobroczyńców Fundacji; pomoc ta przejawia się we wpłacaniu środków na konto bankowe na konkretny cel, a także w prowadzeniu działań zmierzających do pozyskiwania przez Fundację darczyńców, którzy m.in. wpłacą środki na konto Fundacji na cele statutowe. Tym samym, Pani zdaniem, odpowiedź na ww. pytanie powinna być negatywna.

Ad. 2

Pani zdaniem, środki uzyskane od Fundacji na leczenie Pani choroby, zgodnie ze statusem Fundacji są zadaniami z zakresu pomocy społecznej, a więc są zwolnione od podatku dochodowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku w zakresie podatku od spadków i darowizn oraz podatku dochodowego od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1043 ze zm.):

Podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem: darowizny, polecenia darczyńcy.

Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

W myśl art. 890 § 1 ww. ustawy:

Oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Przepisy Kodeksu cywilnego przewidują zatem szczególną formę dla umowy darowizny; umowa taka – pod rygorem nieważności powinna zostać sporządzona w formie aktu notarialnego. Niezachowanie tej formy nie powoduje nieważności umowy tylko wówczas, gdy darowizna została spełniona.

Zatem daną czynność można uznać za darowiznę, jeżeli posiada cechy tegoż zobowiązania, tzn. gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu, a ponadto czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego, pod warunkiem, że czynność ta nie została wymieniona w treści art. 889 ustawy.

Niezależnie od powyższego, zgodnie z art. 893 Kodeksu cywilnego:

Darczyńca może włożyć na obdarowanego obowiązek oznaczonego działania lub zaniechania, nie czyniąc nikogo wierzycielem (polecenie).

W myśl art. 5 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn:

Obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy:

Obowiązek podatkowy przy nabyciu w drodze darowizny – powstaje z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy:

Wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca.

W myśl art. 14 ust. 2 ustawy:

Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Stosownie do treści art. 14 ust. 3 ustawy:

Do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1)do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;

2)do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;

3)do grupy III – innych nabywców.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy:

Opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 4902 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w podanym wyżej okresie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy:

Podatek oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku, według następujących skal:

Kwoty nadwyżki w zł

Podatek wynosi

ponad

do

3) od nabywców zaliczonych do III grupy podatkowej

10 278

12%

10 278

20 556

1233 zł 40 gr i 16% od nadwyżki ponad 10 278 zł

20 556

2877 zł 90 gr i 20% od nadwyżki ponad 20 556 zł

Zgodnie natomiast z § 1 pkt 2 lit. c) oraz § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 października 2022 r. w sprawie ustalenia kwot wartości rzeczy i praw majątkowych zwolnionych od podatku od spadków i darowizn i niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem oraz skal podatkowych, według których oblicza się ten podatek (Dz.U. z 2022 r. poz. 2084), które weszło w życie z dniem 13 października 2022 r.:

Ustala się kwoty czystej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych niepodlegające opodatkowaniu, określone w art. 9 ust. 1 w wysokości 5308 zł.

Skale podatkowe, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, wynoszą:

Kwoty nadwyżki w zł

Podatek wynosi

ponad

do

3) od nabywców zaliczonych do III grupy podatkowej

11 128

12%

11 128

22 256

1335 zł 40 gr i 16% od nadwyżki ponad 11 128 zł

22 256

3115 zł 90 gr i 20% od nadwyżki ponad 22 256 zł

Zatem z dniem 13 października 2022 r. zmianie uległy kwoty wartości rzeczy i praw majątkowych niepodlegające opodatkowaniu, a także określone w art. 15 ust. 1 ustawy skale podatkowe. Zastosowanie właściwych kwot uzależnione jest od tego kiedy powstał obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn, tj. czy powstał przed 13 października 2022 r. czy od 13 października 2022 r. (nie później jednak niż 29 czerwca 2023 r. w związku z utratą mocy ww. rozporządzenia.)

Zgodnie z art. 17a ust. 1 ww. ustawy:

Podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Zeznanie o nabyciu rzeczy i praw majątkowych powinno być dokonane na formularzu SD-3 określonym przez Ministra Finansów w rozporządzeniu z dnia 27 listopada 2015 r. w sprawie zeznania podatkowego składanego przez podatników podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2015 r. poz. 2068).

Jak wynika z powyższego, przy uwzględnieniu postanowień art. 9 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek zapłaty podatku od spadków i darowizn wystąpi w przypadku, jeżeli spełnione będą łącznie warunki:

1)pomoc będzie świadczona na podstawie umowy darowizny, w rozumieniu art. 888 Kodeksu cywilnego i będzie miała postać rzeczy (w tym pieniędzy) lub prawa majątkowego oraz

2)wartość darowizny – od tej samej osoby (podmiotu) przekroczy w okresie 5 lat kwotę wolną od podatku (dla nabywców zaliczonych do III grupy podatkowej – kwotę 4.902 zł w przypadku gdy obowiązek podatkowy powstał przed 13 października 2022 r. lub kwotę 5.308 zł w przypadku gdy obowiązek podatkowy powstał w okresie od 13 października 2022 r. do 29 czerwca 2023 r.).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że jako podopieczna Fundacji otrzymała Pani na konto bankowe darowiznę na konkretny cel (świadczenie na operację), z którego musi się Pani rozliczyć przedstawiając fakturę za odbytą operację. Między Panią, a Fundacją była zawarta umowa darowizny.

Podatkiem od spadków i darowizn objęte są umowy darowizny w rozumieniu art. 888 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Istotną cechą darowizny jest nieodpłatny charakter świadczeń oraz nieekwiwalentność nabycia. Darowizna jest świadczeniem na rzecz obdarowanego pod tytułem darmym i dobrowolnym, przy czym nie wynika ani z żadnego stosunku zobowiązaniowego, ani też z ustawy.

Kwalifikowanie jednak każdego nieodpłatnego przysporzenia jako darowizny jest nieuzasadnione. Nie każde bowiem bezpłatne przysporzenie, w tym pomoc świadczona przez organizacje charytatywne na rzecz osoby fizycznej, może być traktowane jako darowizna, bowiem może ono wynikać z innego tytułu prawnego (art. 889 Kodeksu cywilnego).

W przypadku otrzymania bezpłatnej pomocy od różnego rodzaju organizacji (np. od fundacji), skutki podatkowe oceniane są w zależności od kwalifikacji formy prawnej świadczonej pomocy. Decyduje o tym sama treść konkretnej umowy wiążącej strony, a więc podmiot świadczący pomoc (fundacja) i podmiot tę pomoc otrzymujący (beneficjent). O tym czy dokonana czynność ma charakter prawny darowizny (art. 888 Kodeksu cywilnego), czy też jest to świadczenie nieodpłatne wynikające z innego stosunku prawnego, winna przesądzać konkretna instytucja (fundacja), która podejmuje decyzję o świadczeniu pomocy. Strony mogą bowiem dokonać wyboru rodzaju czynności prowadzącej do udzielenia pomocy, przy wykorzystaniu nie tylko ogólnej zasady swobody zawierania umów, postanowień statutu tych instytucji, ale również z uwzględnieniem skutków podatkowych tych czynności, wybierając najkorzystniejsze w tym zakresie rozwiązanie.

Odnosząc się do przedmiotowej sprawy, z wniosku wynika, że środki pieniężne zostały Pani przekazane na podstawie umowy darowizny. Fundacja celem Pani wsparcia wybrała tą formę czynności. Pani zobowiązanie do spożytkowania darowanych środków pieniężnych na konkretny cel (operację) co do zasady nie zmienia charakteru prawnego otrzymanego przysporzenia. W tym przypadku można byłoby co najwyżej uznać umowę tą jako darowiznę z poleceniem zawartą na podstawie art. 893 Kodeksu cywilnego.

Skoro więc doszło do zawarcia przez Panią umowy darowizny, to środki pozyskane w ramach tej umowy podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Darczyńcą w tym przypadku jest Fundacja przekazująca środki pieniężne na Pani rzecz.

Odnosząc się do Pani wątpliwości czy pomoc otrzymana od Fundacji jest przychodem wolnym od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazać należy, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem są „inne źródła”.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Katalog przychodów z innych źródeł jest katalogiem otwartym, o czym przesądza użycie przez ustawodawcę sformułowania „w szczególności”. Wyliczenie zawarte w art. 20 ust. 1 ww. ustawy jest zatem jedynie wyliczeniem przykładowym. Tym samym powyższa ustawa w swoich założeniach daje podstawy prawne, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Według art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W prawie cywilnym pojęcie „ świadczenia” rozpatruje się na tle stosunku zobowiązaniowego w ten sposób, że przez świadczenie rozumie się zachowanie dłużnika zgodne z treścią zobowiązania i polegające na zadośćuczynieniu podlegającego ochronie interesowi wierzyciela (art. 353 Kodeksu cywilnego). Najogólniej rzecz biorąc, świadczenie polegać może na zachowaniu się czynnym – działaniu lub zachowaniu się biernym, tj. zaniechaniu, czyli powstrzymywaniu się od jakiegoś działania. Dla celów podatkowych przyjmuje się – co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie – że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. W doktrynie prawa podatkowego oraz orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, że na pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” składają się łącznie dwa elementy: po pierwsze – chodzi o wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, w wyniku których podatnik otrzymuje w sposób nieodpłatny, tj. niezwiązany z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy, oraz po drugie – takie przysporzenie majątkowe jest uzyskiwane kosztem innego podmiotu.

Świadczenia nieodpłatne to szczególnego rodzaju świadczenia, w przypadku których otrzymujący odnosi określoną korzyść pod tytułem darmym, co oznacza, że nie świadczy nic w zamian. Świadczenie ma charakter nieodpłatny tylko wówczas, gdy otrzymujący w związku z wykonanym na jego rzecz świadczeniem nie świadczy niczego w zamian ani obecnie, ani też w przyszłości. Przychód może być wyrażony wyłącznie w pieniądzu. Stąd też przychodem są nie tyle same świadczenia, lecz ich wartość. Przychód z tytułu otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw oraz wartości innych nieodpłatnych świadczeń powstaje w przypadku, gdy podatnik otrzymuje rzecz, prawo lub innego rodzaju świadczenie w sposób nieodpłatny, podczas gdy w warunkach rynkowych otrzymanie tego rodzaju świadczenia odbywałoby się z zachowaniem odpłatności.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się – za wyjątkiem przypadków określonych w pkt 1-3 na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jak wynika z treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Przychód jest bowiem w istocie określonym przyrostem majątkowym, a zatem jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

W świetle art. 2 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy:

Przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Zacytowany przepis dotyczy sytuacji podatników osiągających dochód (przychód), który co do zasady może podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a który uzyskany został przez nich w sposób nieodpłatny, na podstawie jednego z tytułów wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Jego rolą jest zapobieżenie sytuacji, w której to samo przysporzenie majątkowe powodowałoby powstanie obowiązku podatkowego w dwóch podatkach, czego skutkiem byłoby podwójne opodatkowanie tego samego przysporzenia majątkowego. Przy czym zaznaczyć należy, że wyłączeniu temu podlega jedynie nabycie na podstawie jednego z tytułów wskazanych w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, które faktycznie miało miejsce.

Skoro więc z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że między Panią a Fundacją doszło do zawarcia umowy darowizny, to środki pozyskane w ramach tej umowy podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że udzielona Pani pomoc od Fundacji na podstawie zawartej umowy darowizny nie stanowi dla Pani przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w związku z wypełnieniem dyspozycji art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Konsekwencją uznania, że przedmiotowa kwota pieniężna nie stanowi dla Pani przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest brak możliwości zwolnienia ww. świadczenia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 79 komentowanej ustawy, który obejmuje swą dyspozycją świadczenia z pomocy społecznej. Nie można bowiem zwolnić z opodatkowania czegoś co nie stanowi przedmiotu opodatkowania. Aby bowiem dane świadczenie mogło korzystać ze zwolnienia przedmiotowego, to musi stanowić przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, w przedmiotowej sprawie nie będzie miał zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pani stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ... . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00