Interpretacja

TEMATY:

Interpretacja indywidualna z dnia 19 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.316.2023.1.JG

1. Czy Spółka powinna zaliczyć: a. poniesione koszty związane z wydatkiem na zakup Sprzętu Elektronicznego, którego wartość nie przekracza 10 000,00 PLN i stanowi dla Spółki środek trwały amortyzowany jednorazowo w dacie jego przekazania do użytkowania; b. odpisy amortyzacyjne od Sprzętu Elektronicznego, którego wartość przekracza 10 000,00 PLN i stanowi dla Spółki środek trwały amortyzowany metodą liniową; które obecnie są i w przyszłości będą ponoszone na rzecz określonego i możliwego do zidentyfikowania zespołu współpracowników Spółki (Zespołu Rozwoju Produktu), oraz ten Sprzęt Elektroniczny jest i będzie w przyszłości wykorzystywany wyłącznie przez ten sam zespół współpracowników, wyłącznie do jednego źródła przychodów tzw. innych źródeł przychodów zgodnie z ustawą CIT? 2. Czy Spółka powinna zaliczyć: a. poniesione koszty związane z wydatkiem na zakup Sprzętu Elektronicznego, którego wartość nie przekracza 10 000,00 PLN i stanowi dla Spółki środek trwały amortyzowany jednorazowo w dacie jego przekazania do użytkowania; b. odpisy amortyzacyjne od Sprzętu Elektronicznego, którego wartość przekracza 10 000,00 PLN i stanowi dla Spółki środek trwały amortyzowany metodą liniową; które obecnie są i będą w przyszłości ponoszone w ramach ogólnej działalności Spółki, tj. poniesienie określonego wydatku na zakup Sprzętu Elektronicznego nie jest i nie będzie możliwe do przypisania do konkretnego źródła przychodów Spółki, do kosztów uzyskania przychodów z obu źródeł przychodów, tj. źródła zyski kapitałowe i inne źródła, zgodnie z przychodowym kluczem alokacji, czyli w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z każdego ze źródeł w ogólnej kwocie przychodów, tj. zgodnie z art. 15 ust. 2, 2a i 2b ustawy CIT?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 maja 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 26 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

- Spółka powinna zaliczyć:

a. poniesione koszty związane z wydatkiem na zakup Sprzętu Elektronicznego, którego wartość nie przekracza 10 000,00 PLN i stanowi dla Spółki środek trwały amortyzowany jednorazowo w dacie jego przekazania do użytkowania;

b. odpisy amortyzacyjne od Sprzętu Elektronicznego, którego wartość przekracza 10 000,00 PLN i stanowi dla Spółki środek trwały amortyzowany metodą liniową; które obecnie są i w przyszłości będą ponoszone na rzecz określonego i możliwego do zidentyfikowania zespołu współpracowników Spółki (Zespołu Rozwoju Produktu), oraz ten Sprzęt Elektroniczny jest i będzie w przyszłości wykorzystywany wyłącznie przez ten sam zespół współpracowników, wyłącznie do jednego źródła przychodów tzw. innych źródeł przychodów zgodnie z ustawą CIT;

- Spółka powinna zaliczyć:

b. odpisy amortyzacyjne od Sprzętu Elektronicznego, którego wartość przekracza 10 000,00 PLN i stanowi dla Spółki środek trwały amortyzowany metodą liniową; które obecnie są i będą w przyszłości ponoszone w ramach ogólnej działalności Spółki, tj. poniesienie określonego wydatku na zakup Sprzętu Elektronicznego nie jest i nie będzie możliwe do przypisania do konkretnego źródła przychodów Spółki, do kosztów uzyskania przychodów z obu źródeł przychodów, tj. źródła zyski kapitałowe i inne źródła, zgodnie z przychodowym kluczem alokacji, czyli w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z każdego ze źródeł w ogólnej kwocie przychodów, tj. zgodnie z art. 15 ust. 2, 2a i 2b ustawy CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Spółka działająca pod firmą X S.A. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT, będącym polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

W ramach swojej działalności, Grupa Kapitałowa, której częścią jest Wnioskodawca (dalej: „Grupa Kapitałowa’’), wypracowała szereg rozwiązań w postaci algorytmów i programów służących do rozwoju strategii marketingowych w Internecie (dalej: „Technologia (...)”). Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia na rzecz klientów usług retargetingu cyfrowego w oparciu o tzw. real-time bidding technology w cyfrowych sieciach reklamowych. Ponadto, w skład Grupy Kapitałowej wchodzą spółki, skupiające się na tworzeniu i udostępnianiu oprogramowania dla firm w obszarze social media marketingu i obsługi klienta, a także wsparcia działań dot. content marketingu, influencer marketingu oraz brandingu. Spółka pełni rolę podmiotu holdingowego. Wnioskodawca świadczy ponadto usługi m.in. w zakresie korzystania z Technologii (...) oraz usługi wsparcia dla spółek z Grupy Kapitałowej. Ponadto, Grupa Kapitałowa oferuje usługi polegające na wykorzystaniu innowacyjnych technologii pozwalających na precyzyjne dobieranie odbiorców reklam w celu zwiększenia ilości sprzedaży produktów przez klienta.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej uzyskuje przychody, które są (i w przyszłości będą) kwalifikowane zarówno do kategorii przychodów z zysków kapitałowych (o których mowa w art. 7b ustawy CIT), jak i przychody stanowiące przychody z innych źródeł (tzw. przychody operacyjne).

Spółka w celu prawidłowego świadczenia usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, cyklicznie dokonuje zakupu nowych sprzętów elektronicznych, takich jak komputery i monitory (dalej: „Sprzęt Elektroniczny”). Sprzęt Elektroniczny o wartości nie przekraczającej 10 000,00 PLN przyjmowany jest w księgach Spółki na środki trwałe i amortyzowany jednorazowo w dacie przekazania ich do użytkowania w pełnej wartości początkowej. Sprzęt Elektroniczny o wartości powyżej 10 000,00 PLN jest amortyzowany metodą liniową. Co do zasady koszt zakupu Sprzętu Elektronicznego traktowany jest przez Wnioskodawcę jako koszt prowadzonej działalności gospodarczej o charakterze pośrednim. Powyższych kosztów nie można bowiem co do zasady powiązać ściśle i bezpośrednio z żadnym ze źródeł przychodów na gruncie ustawy CIT, w związku z tym, aby dokonać odpowiedniego rozliczenia takiego kosztu Spółka dokonuje alokacji do obu źródeł przychodów, tj. źródła zyski kapitałowe i inne źródła (tzw. zyski z pozostałej działalności operacyjnej), zgodnie z przychodowym kluczem alokacji, czyli w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z każdego ze źródeł w ogólnej kwocie przychodów zgodnie z art. 15 ust. 2, 2a oraz 2b ustawy CIT.

W codziennej działalności Spółki występują także sytuacje, w których Wnioskodawca dokonuje zakupu nowego Sprzętu Elektronicznego dla konkretnego zespołu współpracowników, którzy wykorzystują go w skonkretyzowanym celu, związanym stricte z podstawową działalnością operacyjną Spółki. Takim zespołem jest m.in. zespół zajmujący się rozwojem produktu oferowanego przez Wnioskodawcę (dalej: „Zespól Rozwoju Produktu/ ZRP”). Zadania Zespołu Rozwoju Produktu można określić jako szeroko pojęte działania związane z technologią informatyczną (IT), na które składają się w szczególności prace nad rozwojem produktu oferowanego przez Spółkę, tj. rozbudową i programowaniem odpowiednich algorytmów poprzez rozwój i stosowanej sztucznej inteligencji (Al). Prace te mają na calu świadczenie przez Spółkę jeszcze bardziej zaawansowanych usług retargetingu, co w konsekwencji pozwala jej uplasować się w ścisłej czołówce firm świadczących tego rodzaju usługi na świecie.

Zatem, w takiej sytuacji Wnioskodawca jest w stanie wykazać, kto korzysta z określonego Sprzętu Elektronicznego w ramach struktury organizacyjnej Spółki, a także może wskazać, że Sprzęt Elektroniczny jest wykorzystywany przez współpracowników, których działania wiążą się z potencjalnymi przyszłymi przychodami, które będą kwalifikowane do tzw. innych źródeł przychodów. W odniesieniu do pracy prowadzonych przez pozostałe zespoły IT znajdujące się w strukturze organizacyjnej Spółki, Wnioskodawca nie jest w stanie przypisać takich działań do konkretnego źródła przychodu zgodnie z przepisami ustawy CIT.

Pytania

1. Czy Spółka powinna zaliczyć:

2. Czy Spółka powinna zaliczyć:

b. odpisy amortyzacyjne od Sprzętu Elektronicznego, którego wartość przekracza 10 000,00 PLN i stanowi dla Spółki środek trwały amortyzowany metodą liniową; które obecnie są i będą w przyszłości ponoszone w ramach ogólnej działalności Spółki, tj. poniesienie określonego wydatku na zakup Sprzętu Elektronicznego nie jest i nie będzie możliwe do przypisania do konkretnego źródła przychodów Spółki, do kosztów uzyskania przychodów z obu źródeł przychodów, tj. źródła zyski kapitałowe i inne źródła, zgodnie z przychodowym kluczem alokacji, czyli w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z każdego ze źródeł w ogólnej kwocie przychodów, tj. zgodnie z art. 15 ust. 2, 2a i 2b ustawy CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

1. Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka powinna zaliczyć:

a) poniesione koszty związane z wydatkiem na zakup Sprzętu Elektronicznego, którego wartość nie przekracza 10 000,00 PLN i stanowi dla Spółki środek trwały amortyzowany jednorazowo w dacie jego przekazania do użytkowania:

b) odpisy amortyzacyjne od Sprzętu Elektronicznego, którego wartość przekracza 10 000,00 PLN i stanowi dla Spółki środek trwały amortyzowany metodą liniową, które obecnie są i w przyszłości będą ponoszone na rzecz określonego i możliwego do zidentyfikowania zespołu współpracowników Spółki (Zespołu Rozwoju Produktu), oraz ten Sprzęt Elektroniczny jest i będzie w przyszłości wykorzystywany wyłącznie przez ten sam zespół współpracowników, wyłącznie do jednego źródła przychodów tzw. innych źródeł przychodów zgodnie z ustawą CIT.

2. Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka powinna zaliczyć:

b) odpisy amortyzacyjne od Sprzętu Elektronicznego, którego wartość przekracza 10 000,00 PLN i stanowi dla Spółki środek trwały amortyzowany metodą liniową, które obecnie są i będą w przyszłości ponoszone w ramach ogólnej działalności Spółki, tj. poniesienie określonego wydatku na zakup Sprzętu Elektronicznego nie jest i nie będzie możliwe do zaliczenia do konkretnego źródła przychodów Spółki, Spółka powinna zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z obu źródeł przychodów, tj. źródła zyski kapitałowe i inne źródła, zgodnie z przychodowym kluczem alokacji, czyli w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z każdego ze źródeł w ogólnej kwocie przychodów, tj. zgodnie z art. 15 ust. 2, 2a i 2b ustawy CIT.

Uzasadnienie.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Oznacza to, że aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zaznaczyć należy, że katalogu kosztów negatywnych, zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy CIT nie należy czytać rozszerzająco. Tylko ściśle wymienione w nim przypadki nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. W wyroku NSA z 22 października 2019 r., sygn. akt II FSK 3678/17, LEX nr 2769108, czytamy: „Katalog, o którym mowa w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., dotyczy tylko jednoznacznie zidentyfikowanych kosztów nie uznawanych za koszt uzyskania przychodu i nie można, odwołując się do charakteru tych wydatków, wnioskować, że inne, nie wymienione wprost w art. 16 ust. 1 wydatki ze względu na jakiegokolwiek rodzaju podobieństwo do wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., również nie stanowią kosztów uzyskania przychodu”.

Wskazać należy, że aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas, gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Oznacza to, że wydatek przedstawiony w powyższym stanie faktycznym związany z zakupem Sprzętu Elektronicznego, niezależnie od jego faktycznej wartości, tj. czy jego wartość przekracza, bądź nie przekracza 10 000,00 PLN, powinien zostać uznany za koszt uzyskania przychodów, gdyż zdaniem Wnioskodawcy, pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem przychodu istnieje związek przyczynowy, ponieważ stanowią one koszty mające na celu osiągnięcie, zabezpieczenie jak również zachowanie źródła przychodów.

Zaznaczenia wymaga fakt, że tylko wydatek, który przyczynia się do powstania przychodu podatnika, czy też zabezpieczenia albo zachowania jego źródła przychodów, może być podstawą do pomniejszenia podstawy opodatkowania (dochodu), od której w ostatecznym rozrachunku zależy opodatkowanie. Związek ten nie musi mieć przy tym charakteru bezpośredniego, a zatem wpływającego na wzrost przychodu podatkowego, może mieć bowiem charakter pośredni, związany z działalnością gospodarczą, jednak nie przekładający się wprost na przychód podatkowy, co ma miejsce w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc powyższe przepisy do stanu faktycznego sprawy należy wskazać, że wydatek ponoszony przez Spółkę na Sprzęt Elektroniczny niewątpliwie stanowi dla niej koszt uzyskania przychodów o charakterze pośrednim, gdyż nie można tego kosztu powiązać z żadnym konkretnym przychodem osiąganym przez Wnioskodawcę. Można natomiast wskazać, że nabycie Sprzętu Elektronicznego stanowi element niezbędny dla funkcjonowania Spółki i bez jego poniesienia faktyczne prowadzenie działalności gospodarczej byłoby w praktyce niemożliwe.

Art. 7 ust. 1 ustawy CIT stanowi, że przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. Oznacza to, że dochód wyliczany jest odrębnie dla każdego źródła przychodów. Zatem, ustawa CIT wyróżnia dwa źródła przychodów:

- przychody z zysków kapitałowych i

- przychody z innych źródeł.

Wydzielając odrębne źródło przychodów - z zysków kapitałowych na gruncie ustawy CIT, ustawodawca zamieścił w art. 7b ust. 1 ustawy CIT katalog, w którym określił wyłączną listę przychodów zaliczanych do tego źródła przychodów.

Zgodnie z tym przepisem, za przychody z zysków kapitałowych uważa się m.in.

1) przychody z udziału w zyskach osób prawnych, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1 pkt 4b, stanowiące przychody faktycznie uzyskane z tego udziału, w tym:

a) dywidendy, nadwyżki bilansowe w spółdzielniach oraz otrzymane przez uczestników funduszy inwestycyjnych lub instytucji wspólnego inwestowania dochody tego funduszu lub tej instytucji, w przypadku, gdy statut przewiduje wypłacanie tych dochodów bez odkupywania jednostek uczestnictwa albo wykupywania certyfikatów inwestycyjnych,

b) przychody z umorzenia udziału (akcji) lub ze zmniejszenia ich wartości,

c) przychody z wystąpienia wspólnika ze spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, które następuje w inny sposób niż określony w lit. b,

d) przychody ze zmniejszenia udziału kapitałowego wspólnika w spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, które następuje w inny sposób niż określony w lit. b,

e) wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3,

f) równowartość zysku osoby prawnej oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, przeznaczonego na podwyższenie jej kapitału zakładowego, równowartość nadwyżki bilansowej spółdzielni przeznaczonej na podwyższenie funduszu udziałowego oraz równowartość kwot przekazanych na ten kapitał (fundusz) z innych kapitałów (funduszy) takiej osoby prawnej lub spółki,

g) dopłaty otrzymane w przypadku połączenia lub podziału podmiotów przez osoby posiadające prawo do uczestnictwa w zysku podmiotu przejmowanego, łączonego lub dzielonego lub,

h) przychody wspólnika spółki dzielonej, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie - majątek przejmowany na skutek podziału lub majątek pozostający w spółce, nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa,

i) zapłata, o której mowa w art. 12 ust. 4d,

j) wartość niepodzielonych zysków w spółce oraz wartość zysku przekazanego na inne kapitały niż kapitał zakładowy w spółce przekształcanej - w przypadku przekształcenia spółki w spółkę niebędącą osobą prawną, z tym, że przychód określa się na dzień przekształcenia,

k) odsetki od udziału kapitałowego, wypłacane na rzecz wspólnika przez spółkę, o której mowa w art. 1 ust. 3,

l) odsetki od pożyczki udzielonej osobie prawnej lub spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, jeżeli wypłata odsetek od takiej pożyczki lub ich wysokość uzależnione są od osiągnięcia zysku przez tę osobę prawną lub spółkę lub od wysokości tego zysku (pożyczka partycypacyjna),

m) przychody uzyskane w następstwie przekształceń, łączenia lub podziałów podmiotów, w tym:

- przychody osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, przejmującej w następstwie łączenia lub podziału majątek lub część majątku innej osoby prawnej lub spółki,

- przychody wspólnika spółki łączonej lub dzielonej,

- przychody spółki dzielonej,

n) przychód ze zmniejszenia kapitału akcyjnego w prostej spółce akcyjnej,

1a) przychody uzyskane w następstwie przekształceń, łączenia lub podziału podmiotów;

1b) przychody uzyskane w następstwie likwidacji spółki niebędącej osobą prawną, wystąpienia wspólnika z takiej spółki lub zmniejszenia udziału kapitałowego w takiej spółce, jeżeli Rzeczpospolita Polska traci prawo do opodatkowania dochodów ze zbycia otrzymanych składników majątku;

2) przychody z tytułu wniesienia do osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, wkładu niepieniężnego;

3) inne, niż określone w pkt 1 i 2, przychody z udziału (akcji) w osobie prawnej lub spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, w tym:

a) przychody ze zbycia udziału (akcji), w tym ze zbycia dokonanego celem ich umorzenia,

b) przychody uzyskane w wyniku wymiany udziałów;

4) przychody ze zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną;

5) przychody ze zbycia wierzytelności uprzednio nabytych przez podatnika oraz wierzytelności wynikających z przychodów zaliczanych do zysków kapitałowych;

6) przychody:

a) z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych oraz praw wytworzonych przez podatnika,

b) z papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem pochodnych instrumentów finansowych służących zabezpieczeniu przychodów albo kosztów, niezaliczanych do zysków kapitałowych,

c) z tytułu uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych lub instytucjach wspólnego inwestowania,

d) z najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnych charakterze dotyczącej praw, o których mowa w lit. a-c,

e) ze zbycia praw, o których mowa w lit. a-c,

f) z wymiany waluty wirtualnej na środek płatniczy, towar, usługę lub prawo majątkowe inne niż waluta wirtualna lub z regulowania innych zobowiązań walutą wirtualną.

Zatem, wskazane w powyższym przepisie zostały konkretne zdarzenia gospodarcze kreujące przychód podatkowy z zysków kapitałowych co oznacza, że wszelkie inne przychody niewymienione w tym przepisie nie będą zaliczane do tej kategorii przychodów i należy je uznać za przychody z innych źródeł przychodów (tzw. przychody operacyjne).

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy CIT, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem wyjątków niemających zastosowania w niniejszej sprawie, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Oznacza to, że dla wyliczenia dochodu osiąganego z konkretnego źródła, konieczne jest przypisanie przychodów, a w związku z tym i kosztów ich uzyskania do właściwego źródła.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca dokonuje zakupu Sprzętu Elektronicznego zarówno o wartości przekraczającej 10 000,00 PLN (amortyzowany metodą liniową) oraz nie przekraczającej 10 000,00 PLN (ujęty jako środek trwały Spółki amortyzowany jednorazowo). Spółka uzyskuje (i będzie uzyskiwała w przyszłości) przychód z obu źródeł przychodów tj. z przychodów z zysków kapitałowych (udziału w zyskach osób prawnych) oraz przychodów z innych źródeł (podstawowej działalności operacyjnej spółki).

Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, w niektórych sytuacjach ma możliwość bezpośredniego powiązania poniesionego kosztu na zakup Sprzętu Elektronicznego z konkretnym zespołem współpracowników - ZRP, którzy w zakresie realizacji swoich codziennych zadań wykonują czynności wyłącznie związane z podstawową działalnością operacyjną Spółki, tj. takie, których nie sposób przypisać do katalogu źródła przychodów z zysków kapitałowych wymienionych w art. 7b ust. 1 ustawy CIT. Zakupiony w tym celu Sprzęt Elektroniczny jest wykorzystywany wyłącznie do prac nad rozwojem produktu, który oferuje Spółka. Zadania ZRP, który używa powyższego Sprzętu Elektronicznego można określić jako szeroko pojęte prace związane technologią informatyczną (IT), na które składa się przede wszystkim praca nad rozwojem głównego produktu oferowanego przez Spółkę, tj. rozbudową i programowaniem odpowiednich algorytmów poprzez rozwój i stosowanej sztucznej inteligencji (Al), co przekłada się na jeszcze bardziej zaawansowane świadczenie usług przez Spółkę w postaci oferowania usług retargetingu, co w konsekwencji pozwala Wnioskodawcy uplasować się w ścisłej czołówce firm świadczących tego rodzaju usługi na świecie. Takie wykorzystanie Sprzętu Elektronicznego nie może być powiązane z dywidendami zagranicznymi, które będą otrzymywane przez Spółkę od jej zagranicznych podmiotów powiązanych. Powyższe oznacza, że poniesiony koszt przeznaczony na zakup Sprzętu Elektronicznego, niezależnie od tego czy jego wartość przekracza, czy też nie przekracza 10 000,00 PLN jest wyłącznie związany z działalnością operacyjną Wnioskodawcy, a zatem należy go zaliczyć wyłącznie do tzw. innych źródeł przychodów zgodnie z ustawą CIT. Nie można bowiem wskazać, że jakkolwiek wymienione powyżej prace związane z rozwojem produktu w jakikolwiek sposób można by było powiązać z którymkolwiek przychodem wymienionym w art. 7 ust. 1 ustawy CIT.

Reasumując, w powyższym zakresie zdaniem Wnioskodawcy, poniesiony koszt z tytułu zakupu Sprzętu Elektronicznego na rzecz ZRP nie wymaga zastosowania klucza alokacji, o którym mowa w art. 15 ust. 2, 2a i 2b ustawy CIT, gdyż poniesiony koszt można przypisać bezpośrednio do przychodów z innych źródeł przychodów.

Art. 15 ust. 2 ustawy CIT stanowi, że jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

W myśl art. 15 ust. 2a ustawy CIT, zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania, w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Natomiast, jak stanowi art. 15 ust. 2b ustawy CIT, w przypadku, gdy podatnik uzyskuje przychody z zysków kapitałowych oraz przychody z innych źródeł przychodów, przepisy ust. 2 i 2a stosuje się także do przypisywania do każdego z tych źródeł kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami.

Zatem przepisy art. 15 ust. 2 i 2a ustawy CIT, ustanawiają zasadę proporcjonalnego podziału pośrednich kosztów uzyskania przychodów, których nie można w sposób wyłączny przyporządkować do żadnego źródła. Proporcjonalnej alokacji dokonuje się w oparciu o tzw. klucz przychodowy, który polega na podziale kosztów w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. O ile przepis art. 15 ust. 2 ustawy CIT, ustanawia zasadę proporcjonalnego podziału kosztów pośrednich pomiędzy przychody opodatkowane, nieopodatkowane i zwolnione z opodatkowania, to art. 15 ust. 2a ustawy CIT reguluje sytuacje, w których w ramach jednego źródła część kosztów pośrednich alokowana jest do przychodów podlegających opodatkowaniu, a część do nieopodatkowanych lub zwolnionych.

W zakresie wydatków na zakup Sprzętu Elektronicznego, których nie można powiązać z jednym źródłem przychodów, Spółka zobowiązana jest zatem zastosować proporcjonalny podział takich kosztów za pomocą klucza alokacji. Formułując zasady proporcjonalnej alokacji kosztów, ustawodawca wprost posłużył się w treści art. 15 ust. 2 ustawy CIT pojęciami „koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym” oraz „koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym”.

Podobnymi pojęciami ustawodawca posłużył się w art. 15 ust. 2a ustawy CIT, który odnosi się do „przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania”. Analiza brzmienia tych przepisów prowadzi zatem do wniosku, że zasady proporcjonalnego podziału kosztów powinny odnosić się wyłącznie do przychodów ze źródeł, z których przedmiotem opodatkowania jest dochód.

Oznacza to, że warunkiem niezbędnym do ustalenia wysokości kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 2b ustawy CIT, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

- faktyczne poniesienie wydatków zaliczanych do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów zarówno z zysków kapitałowych jak i przychodów z innych źródeł przychodów,

- brak możliwości przyporządkowania wydatków zaliczanych do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów z zysków kapitałowych oraz przychodów z innych źródeł przychodów.

Zatem generalnie wydatek poniesiony przez Spółkę na zakup Sprzętu Elektronicznego, którego wartość przekracza, jak i nie przekracza 10 000,00 PLN, który nie może zostać przypisany wyłącznie do jednego źródła przychodów musi być przyporządkowany do obu źródeł przychodów wymienionych w ustawie CIT, gdyż brak jest ścisłego powiązania wydatku z określonym przychodem. Z tego też względu wydatki związane z nabyciem Sprzętu Elektronicznego, którego odbiorca nie jest zindywidualizowany, i który jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę do osiągania przychodów z dwóch źródeł przychodów wymienionych w ustawie CIT, powinny zostać dla celów podatku dochodowego od osób prawnych alokowane według klucza przychodowego odnoszącego się do wszystkich przychodów wygenerowanych przez Spółkę w odpowiedniej proporcji do każdego z dwóch źródeł przychodów, tj. zysków kapitałowych i innych źródeł przychodów - zgodnie z regulacjami zawartymi w art. 15 ust. 2-2b ustawy CIT.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka powinna wydatki (bądź odpowiednio odpisy amortyzacyjne) związane z zakupem Sprzętu Elektronicznego niezależnie od tego czy jego wartość przekracza, bądź nie przekracza 10 000,00 PLN, traktować jako koszt uzyskania przychodów o charakterze pośrednim.

Jednocześnie dla prawidłowości rozliczeń podatkowych Spółka powinna stosować dwa sposoby kwalifikacji podatkowo-prawnej, w zależności od tego, czy możliwe jest przypisanie danego zakupu Sprzętu Elektronicznego do określonego źródła przychodów tj.:

1) W przypadku, gdy możliwe jest zaliczenie określonego wydatku poniesionego na zakup Sprzętu Elektronicznego na rzecz określonego i możliwego do zidentyfikowania zespołu współpracowników Spółki - ZRK, oraz ten Sprzęt Elektroniczny jest i będzie w przyszłości wykorzystywany wyłącznie przez ten sam zespół współpracowników, Spółka powinna taki koszt zaliczyć wyłącznie do jednego źródła przychodów tzw. innych źródeł przychodów zgodnie z ustawą CIT.

2) W przypadku, gdy wydatki związane z zakupem Sprzętu Elektronicznego, który jest i będzie w przyszłości wykorzystywany w ramach ogólnej działalności Spółki, tj. poniesienie określonego wydatku na Sprzęt Elektroniczny nie jest i nie będzie w przyszłości możliwe do zaliczenia do konkretnego źródła przychodów Spółki, powinna zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z obu źródeł przychodów, tj. źródła zyski kapitałowe i inne źródła, zgodnie z przychodowym kluczem alokacji, czyli w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z każdego ze źródeł w ogólnej kwocie przychodów, tj. zgodnie z art. 15 ust. 2, 2a i 2b ustawy CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa CIT”),

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Powyższa definicja kosztu uzyskania przychodu ma charakter ogólny. Z tej przyczyny przy kwalifikacji danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest każdorazowe zbadanie, czy koszt ten pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (lub możliwością ich osiągania) albo służy zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Jako konieczne do spełnienia warunki przy kwalifikacji kosztu do kosztów uzyskania przychodów zarówno w literaturze, jak i orzecznictwie przyjmuje się, że koszt:

- musi być poniesiony przez podatnika,

- musi być definitywny,

- musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- musi pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym o jakim mowa w art. 15 ust. 1 ustawy CIT lub służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów,

- nie może być wymieniony w negatywnym katalogu z art. 16 ust. 1 ustawy CIT,

- musi być właściwie udokumentowany.

W zależności od stopnia powiązania kosztu z osiąganym przychodem, koszty uzyskania przychodów dzielimy na bezpośrednio i pośrednio (inne niż bezpośrednio) związane z przychodami.

W oparciu o kryterium stopnia powiązania wydatku z przychodem, koszty podatkowe można podzielić na:

- bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),

- inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji kosztu „bezpośredniego” oraz kosztu „pośredniego” – brak takiej definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie, te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych jedynie pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach której wydatki te są ponoszone. Przy czym, jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Podobnie traktować należy wydatki na zakup materiałów i produktów, które można przypisać do konkretnego przychodu, a tym samym dokonać identyfikacji i konkretyzacji przychodu uzyskanego w następstwie poniesienia tego rodzaju wydatku.

Natomiast, do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np. koszty ogólne zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym, nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy CIT,

kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

W art. 16 ust. 1 ustawy CIT ustawodawca określił katalog wydatków, które nawet mimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów, bądź zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów, w rozumieniu przepisów podatkowych nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 16a ust. 1 ustawy CIT,

amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2. maszyny, urządzenia i środki transportu,

3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Oznacza to, że wymienione w pkt 1-3 powyższej regulacji środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

- zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,

- stanowią własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy CIT,

- są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania - ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,

- przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok – to podatnik samodzielnie decyduje o tym, jak długo będzie używany dany składnik,

- są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,

- nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy CIT.

Jak już wyżej zostało wskazane, środek trwały podlega amortyzacji w sytuacji, gdy w dniu przyjęcia do używania jest kompletny i zdatny do użytku. Składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Poprzez sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania.

Stosownie do art. 16d ust. 1 ustawy CIT,

podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Na podstawie art. 16f ust. 3 ustawy CIT,

odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10.000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10.000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Z powyższych przepisów wynika, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok (środków trwałych). Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiących załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Aby dany składnik majątku mógł zostać zaliczony do środków trwałych, musi stanowić własność lub współwłasność podatnika.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy CIT,

przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Z art. 7 ust. 2 ustawy CIT wynika, że:

dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy CIT,

jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 15 ust. 2a ustawy CIT,

zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Z uwagi na podział przychodów na dwie kategorie, tj. przychody z zysków kapitałowych oraz przychody z innych źródeł przychodów, ustawodawca dostosował regulację dotyczącą alokacji kosztów pośrednich przez dodanie art. 15 ust. 2b updop.

Zgodnie z ww. art. 15 ust. 2b ustawy CIT,

w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z zysków kapitałowych oraz przychody z innych źródeł przychodów, przepisy ust. 2 i 2a stosuje się także do przypisywania do każdego z tych źródeł kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami.

Przepis art. 15 ust. 2b ustawy CIT ma więc zastosowanie w sytuacji, gdy podatnik osiąga zarówno przychody z zysków kapitałowych, jak i z pozostałych źródeł. W tym przypadku ustawodawca nie ustanowił jednak odrębnych zasad podziału kosztów pośrednich pomiędzy oba źródła, ale posłużył się bezpośrednim odesłaniem do stosowania zasad z art. 15 ust. 2 i 2a ustawy CIT.

Bezpośrednie odesłanie do treści art. 15 ust. 2 i 2a ustawy CIT oznacza, że wynikającą z tych przepisów metodologię ustalania proporcji kosztów pośrednich alokowanych do poszczególnych źródeł przychodów należy stosować również do alokacji kosztów pośrednich do przychodów kapitałowych oraz przychodów z innych źródeł.

Warunkiem niezbędnym do ustalenia wysokości kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 2b ustawy CIT, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, przychody podatników tego podatku zostały rozdzielone na źródła:

- z zysków kapitałowych oraz

- z innych źródeł.

Wydzielając odrębne źródło przychodów, ustawodawca zamieścił w ustawie katalog, w którym określił listę przychodów alokowanych do takiego źródła (art. 7b ustawy CIT).

I tak, zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 1 ustawy CIT,

za przychody z zysków kapitałowych uważa się:

1) przychody z udziału w zyskach osób prawnych, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1 pkt 4b, stanowiące przychody faktycznie uzyskane z tego udziału, w tym:

a) dywidendy, nadwyżki bilansowe w spółdzielniach oraz otrzymane przez uczestników funduszy inwestycyjnych lub instytucji wspólnego inwestowania dochody tego funduszu lub tej instytucji, w przypadku gdy statut przewiduje wypłacanie tych dochodów bez odkupywania jednostek uczestnictwa albo wykupywania certyfikatów inwestycyjnych,

b) przychody z umorzenia udziału (akcji) lub ze zmniejszenia ich wartości,

c) przychody z wystąpienia wspólnika ze spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, które następuje w inny sposób niż określony w lit. b,

d) przychody ze zmniejszenia udziału kapitałowego wspólnika w spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, które następuje w inny sposób niż określony w lit. b,

e) wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3,

g) dopłaty otrzymane w przypadku połączenia lub podziału podmiotów przez osoby posiadające prawo do uczestnictwa w zysku podmiotu przejmowanego, łączonego lub dzielonego lub

i) zapłata, o której mowa w art. 12 ust. 4d,

j) wartość niepodzielonych zysków w spółce oraz wartość zysku przekazanego na inne kapitały niż kapitał zakładowy w spółce przekształcanej - w przypadku przekształcenia spółki w spółkę niebędącą osobą prawną, z tym że przychód określa się na dzień przekształcenia,

k) odsetki od udziału kapitałowego, wypłacane na rzecz wspólnika przez spółkę, o której mowa w art. 1 ust. 3,

m)przychody uzyskane w następstwie przekształceń, łączenia lub podziałów podmiotów, w tym:

- przychody osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, przejmującej w następstwie łączenia lub podziału majątek lub część majątku innej osoby prawnej lub spółki,

-przychody wspólnika spółki łączonej lub dzielonej,

-przychody spółki dzielonej,

n) przychód ze zmniejszenia kapitału akcyjnego w prostej spółce akcyjnej.

Odnosząc przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego do cytowanych powyżej przepisów, zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że:

- Spółka powinna zaliczyć:

c. poniesione koszty związane z wydatkiem na zakup Sprzętu Elektronicznego, którego wartość nie przekracza 10 000,00 PLN i stanowi dla Spółki środek trwały amortyzowany jednorazowo w dacie jego przekazania do użytkowania;

d. odpisy amortyzacyjne od Sprzętu Elektronicznego, którego wartość przekracza 10 000,00 PLN i stanowi dla Spółki środek trwały amortyzowany metodą liniową; które obecnie są i w przyszłości będą ponoszone na rzecz określonego i możliwego do zidentyfikowania zespołu współpracowników Spółki (Zespołu Rozwoju Produktu), oraz ten Sprzęt Elektroniczny jest i będzie w przyszłości wykorzystywany wyłącznie przez ten sam zespół współpracowników, wyłącznie do jednego źródła przychodów tzw. innych źródeł przychodów zgodnie z ustawą CIT;

- Spółka powinna zaliczyć:

b. odpisy amortyzacyjne od Sprzętu Elektronicznego, którego wartość przekracza 10 000,00 PLN i stanowi dla Spółki środek trwały amortyzowany metodą liniową; które obecnie są i będą w przyszłości ponoszone w ramach ogólnej działalności Spółki, tj. poniesienie określonego wydatku na zakup Sprzętu Elektronicznego nie jest i nie będzie możliwe do przypisania do konkretnego źródła przychodów Spółki, do kosztów uzyskania przychodów z obu źródeł przychodów, tj. źródła zyski kapitałowe i inne źródła, zgodnie z przychodowym kluczem alokacji, czyli w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z każdego ze źródeł w ogólnej kwocie przychodów, tj. zgodnie z art. 15 ust. 2, 2a i 2b ustawy CIT.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm., dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Dane dokumentu

Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 19 lipca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.316.2023.1.JG