Interpretacja indywidualna z dnia 14 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-1.4012.183.2023.3.EK

Brak podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży niezabudowanych nieruchomości gruntowych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 kwietnia 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 22 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży niezabudowanych nieruchomości gruntowych. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem, które wpłynęło 5 czerwca 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni jest polską rezydentką podatkową. Nie prowadziła i obecnie nie prowadzi działalności gospodarczej. Nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu ustawy VAT.

Trzydzieści cztery lata temu Wnioskodawczyni otrzymała darowiznę od siostry w postaci działki rolnej niezabudowanej – użytek rolny. Powierzchnia działki rolnej wynosi ponad 1 ha. Jest to grunt rolny V oraz VI klasy. W roku 2008 na działce Wnioskodawczyni wybudowała dom i użytkowała działkę oraz dom na własne potrzeby. Na działce Wnioskodawczyni nie prowadziła działalności rolniczej. W roku 2018 Wnioskodawczyni wystąpiła o warunki zabudowy (otrzymała w roku 2019) i następnie podzieliła działkę na 6 części. W roku 2022 Wnioskodawczyni dokonała odpłatnego zbycia trzech działek. W roku 2023 Wnioskodawczyni dokonała odpłatnego zbycia jednej działki. W akcie notarialnym umowy sprzedaży działki zostały oznaczone jako grunty rolne. Działki zostały sprzedane jako grunty niezabudowane.

Działki nie są w żaden sposób uzbrojone. Dla działek nie przewidziano Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego. Dla działek została wytyczona droga dojazdowa. Działki nie są ogrodzone. Przed dokonaniem sprzedaży Wnioskodawczyni nie dokonywała żadnych innych czynności zmierzających do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działki. Wnioskodawczyni nie podejmowała działań polegających na utwardzeniu, czy też wyrównaniu gruntu. W związku z planowaną sprzedażą Wnioskodawczyni nie ogłaszała się w prasie, radiu czy telewizji. Ogłoszenia o sprzedaży zamieściła w Internecie. Wnioskodawczyni nie udzielała pełnomocnictw przyszłym nabywcom działek do działania w swoim imieniu w sprawach dotyczących działek.

Przedmiotowa nieruchomość nie była nigdy wykorzystywana jako środek trwały w działalności gospodarczej ani też nie była ujęta w ewidencji środków trwałych. Nabywcami były osoby fizyczne zamierzające nabyć nieruchomości pod budowę domów jednorodzinnych.

Wnioskodawczyni nigdy nie podejmowała jakichkolwiek czynności wymagających zaangażowania własnych lub zewnętrznych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości ww. działki. W szczególności nie podejmowała aktywnych działań marketingowych czy też inwestycyjnych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia, mające na celu dokonanie sprzedaży działki.

Nieruchomość zawsze stanowiła składnik majątku prywatnego i nigdy nie była przedmiotem umowy najmu lub dzierżawy gruntów. Nieruchomość nie jest objęta wspólnością małżeńską. Wnioskodawca nie posiada żadnych innych nieruchomości poza ww. przeznaczonymi do sprzedaży.

Uzupełnienie i doprecyzowanie stanu faktycznego

Numery działek sprzedanych w roku 2022: 1, 2, 3 i w roku 2023: 4.

Pytanie (ostatecznie doprecyzowane w piśmie stanowiącym odpowiedź na wezwanie)

Czy sprzedaż niezabudowanych nieruchomości gruntowych w opisanych warunkach podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów dokonana przez podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (pytanie dotyczy wszystkich trzech działek sprzedanych w roku 2022 i działki sprzedanej w roku 2023)?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, w opisanym stanie faktycznym doszło do sprzedaży majątku prywatnego, która nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy VAT. W konsekwencji, z tytułu sprzedaży Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem podatku VAT, zaś odpłatne zbycie nieruchomości gruntowych w ogóle nie podlega regulacjom ustawy VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt1 ustawy VAT,opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak podaje art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem VAT jest jej realizacja przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem występuje jako podatnik VAT, tzn. dokonuje czynności kwalifikowanej jako działalność gospodarcza. W opisanej sprawie kluczowe zatem staje się ustalenie, czy sprzedaż opisanych działek spełnia kryteria do uznania, iż odbywa się to w warunkach działalności gospodarczej określonej w art. 15 ust. 2 ustawy VAT.

Podatek od towarów i usług dotyczy czynności dokonywanych przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, co wyklucza opodatkowanie tym podatkiem sprzedaży majątku prywatnego, dokonywanej w ramach zwykłego zarządu prawem własności. Dopiero w przypadku, gdy osoba fizyczna nadaje sprzedaży charakter handlu profesjonalnego, zbliżonego swoją formą do zawodowo podejmowanych czynności w zakresie obrotu nieruchomościami możemy mieć do czynienia z opodatkowaną podatkiem VAT sprzedażą prywatnej nieruchomości. Aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W zakresie ustalenia co jest majątkiem prywatnym warto odnieść się do treści orzeczenia TSUE z 4.10.1995 r., C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), gdzie wskazano, że majątek prywatny to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Na gruncie podatku VAT prowadzenie działalności gospodarczej jest kryterium obiektywnym i jest niezależne od faktu formalnej rejestracji działalności w CEIDG. Z tych też powodów należy badać każdorazowo warunki dokonanej sprzedaży oraz okoliczności towarzyszące transakcji celem ustalenia, czy sprzedaż podlega pod regulacje ustawy o podatku od towarów i usług.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 15 września 2011 r., C-180/10 oraz C-181/10.

TSUE w odpowiedzi na pytanie prejudycjalne polskiego sądu orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Natomiast jeżeli osoba w celu dokonania sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, należy uznać ją za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku VAT.

W konsekwencji, możemy stwierdzić, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem – zbycie nieruchomości nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Należy wskazać, że przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

W kontekście przedstawionej sprawy warto przywołać wyrok NSA z 6 lipca 2018 r., I FSK 1986/16: „Przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości należy uwzględniać czynności podejmowane na poszczególnych etapach aktywności sprzedającego w ich całokształcie. Należy przede wszystkim mieć na uwadze te elementy, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym. To, czy dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z tych okoliczności”.

Do podobnych wniosków doszedł także WSA w Gliwicach w wyroku z 19 marca 2008 r., III SA/GI 161/08: „Majątek taki nabywany, bowiem był na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT. Zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można też pominąć, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzono, że ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług”.

Jeśli nieruchomość cały czas znajdowała się w majątku osobistym, nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej (w tym wynajmowana, wydzierżawiana), ani nie podejmowano aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, przy zaangażowaniu środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowców wówczas czynność będzie poza VAT.

Wyrok NSA z 7 grudnia 2017 r., I FSK 194/16: „Okoliczności takie jak: angażowanie swojego kapitału, częstotliwość, ilość nabytych i zbywanych gruntów podział na odrębne działki, wydzielenie drogi dojazdowej, krótki okres pomiędzy zakupem, podziałem, zgłoszeniem do sprzedaży i zbyciem, a także fakt uatrakcyjnienia oferty poprzez zmianę przeznaczenia gruntów (oferowanie działek budowlanych) i zbycie osobom nieprowadzącym gospodarstw rolnych, świadczą o prowadzeniu działalności gospodarczej i wykluczają możliwość przyjęcia stanowiska, że jest to jedynie zarząd majątkiem osobistym”.

Wyrok WSA w Łodzi z 18 października 2017 r., I SA/Łd 612/17: „Nie jest przy tym tak, że elementem decydującym o zorganizowanej aktywności wnioskodawcy w zakresie obrotu nieruchomościami jest fakt wystąpienia przez niego o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i podział nieruchomość, w wyniku którego powstało kilkanaście działek wrazz wytyczoną drogą wewnętrzną. Skarżący nie wystąpił choćby z wnioskiem o lokalizację sieci wodociągowej i energetycznej oraz o wydanie warunków technicznych przyłączenia do sieci wody i innych mediów. Nie wykazał też chęci wykonywania działań marketingowych w celu sprzedaży działek (np. wystawienie tablicy na działce, zamieszczanie ogłoszeń w Internecie, reklama w innych środkach masowego komunikowania, itp.). Wystąpienie o taką decyzję jest prostym wykonywaniem prawa własności i nie może być ujmowane jako aktywność profesjonalnego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą”.

Wyrok WSA w Łodzi z 7 września 2017 r., I SA/Łd 610/17: „Zbycie natomiast nawet kilkunastu działek o charakterze budowlanym powstałych z podziału i po uzyskaniu warunków ich zabudowy nie stanowi per se działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w zakresie zbycia przedmiotowych udziałów w gruncie, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności), co wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym, niemającym cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług. Sprzedaż gruntów w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie oznacza, że sprzedający nie mógł nabyć przedmiotu sprzedaży w celu jego zbycia z zamiarem uzyskania jak największej ceny z tego rodzaju sprzedaży. Nie jest to żadne kryterium wskazujące na prowadzenie działalności gospodarczej, gdyż naturalne jest, że również w obrocie „prywatnym” dąży się do uzyskania jak najkorzystniejszych warunków sprzedaży”.

Wyrok WSA w Gdańsku z 12 września 2017 r., I SA/Gd 884/17: „Skarżąca nie dokonywała zmiany przeznaczenia zbywanych działek, nie dokonywała ich uzbrojenia, nie podejmowała działań marketingowych, w tym nie zamieszczała ogłoszeń o sprzedaży działek, nie korzystała z usług biura obrotu nieruchomościami, nie wytyczała dróg dojazdowych. Nabywcy dowiadują się o okoliczności zbywania przez Skarżącą przedmiotowych działek we własnym zakresie, bez aktywnego udziału Skarżącej w tym zakresie. W świetle wszystkich przedstawionych okoliczności Sąd stwierdza, iż nie jest możliwym przypisanie czynnościom Skarżącej cech profesjonalnego obrotu nieruchomościami, bowiem brak jest po jej stronie ciągu aktywnych działań cechujących taki obrót oraz brak jest zaangażowania środków podobnych do tych, które angażują podmioty zawodowo zajmujące się sprzedażą nieruchomości”.

Kluczowe w kontekście powyższego wyroku jest to, aby każdorazowo dokonywać oceny całokształtu okoliczności, które dla wystąpienia podatku VAT muszą wskazywać na profesjonalną działalność. Same pojedyncze okoliczności nie mogą powodować kwalifikowania późniejszej sprzedaży nieruchomości jako działalności gospodarczej. Dopiero ogół działań podatnika traktowanych jako pewien zorganizowany proces przybierający formę profesjonalną i wykraczający poza typowe działania związane z zarządem majątkiem prywatnym daje podstawy do uznania, iż dochodzi do opodatkowanej podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości.

W konsekwencji możemy stwierdzić, że osoba fizyczna działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą, gdy jej działalność w tym zakresie przybiera formę zbliżoną do profesjonalnej, nastawioną na cel zarobkowy i prowadzoną w sposób ciągły. Natomiast nie stanowią działalności gospodarczej czynności wykonywane przez osobę fizyczną w zakresie zwykłego zarządu jej majątkiem prywatnym, które nie przekraczają typowego wykonywania prawa własności.

Okoliczności, które mogą wskazywać na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami to przykładowo: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego, świadczenie usług w zakresie zbliżonym do deweloperskich.

Dokonując oceny, czy mamy do czynienia z działalnością gospodarczą, należy w sposób obiektywny analizować ogół działań oraz okoliczności faktycznych towarzyszących sprzedaży nieruchomości. Liczba, zakres oraz wielkość dokonanych transakcji zbycia nieruchomości nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Przenosząc powyższe na grunt przedstawionej we wniosku sprawy należy wskazać, że działki będące przedmiotem sprzedaży zostały nabyte ponad 30 lat temu w drodze darowizny, zatem nie było to w celach inwestycyjnych.

Skoro zatem działki nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej i nie zostały nabyte w celach dalszego inwestowania, to należy uznać, że stanowią one element majątku prywatnego. W rezultacie, sprzedaż działek będących elementem majątku prywatnego nie jest w ogóle objęta podatkiem VAT.

Planowaną sprzedaż uznać należy za zwykłe wykonywanie prawa własności, które jest działaniem w sferze prywatnej, do której to przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Grunt nabyty był wyłącznie na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Za pojedynczą okoliczność powodującą uznanie, iż mamy do czynienia z aktywnością zbliżoną do profesjonalnego przedsiębiorcy nie może zostać uznane również wydzielenie działek do sprzedaży z większej całości czy też wystąpienie o warunki zabudowy dla tychże działek.

Takie działanie jest również przykładem typowego działania osoby prywatnej w zakresie posiadanego prawa własności i nie wykracza poza zakres zwykłego zarządu. Tego rodzaju aktywność nie powoduje uznania sprzedaży za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy VAT.

Przykładowo w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 marca 2019 r. nr 0111-KDIB3-2.4012.791.2018.2.MGO czytamy: „Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem – zbycie nieruchomości nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym”.

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 marca 2019 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.85.2019.1 AM: „Tym samym, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni podejmując czynności takie jak: występowanie o warunki zabudowy, badanie gruntu georadarem, aby dokonać oceny potencjalnej zabudowy i lokalizacji przyszłych inwestycji na gruncie, angażuje środki podobne do tych jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa we wskazanych orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10. Można zatem stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości przeznaczonej do sprzedaży porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W konsekwencji nie można uznać, że podejmowane działania odnośnie gruntu przeznaczonego do sprzedaży należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, zważywszy na fakt, że działka ta nigdy nie była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię do celów prywatnych”.

Tak samo też:

-pismo z 5 kwietnia 2023 r., wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, nr 0111-KDIB3-1.4012.50.2023.2.MSO;

-pismo z 20 marca 2023 r., wydane przez Dyrektora Krajowej InformacjiSkarbowej, nr 0112-KDIL1-2.4012.53.2023.2.BG;

-pismo z 21 marca 2023 r., wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, nr 0114-KDIP1-1.4012.129.2023.1.MŻ.

Analiza stanu faktycznego w kontekście przedstawionych argumentów prowadzi do wniosku, że dokonana sprzedaż nie ma charakteru zbliżonego do działania profesjonalnego podmiotu.

W świetle wszystkich przedstawionych okoliczności nie jest możliwym przypisanie czynnościom sprzedaży cech profesjonalnego obrotu nieruchomościami, bowiem brak jest po stronie Wnioskodawczyni ciągu aktywnych działań cechujących taki obrót oraz brak jest zaangażowania środków podobnych do tych, które angażują podmioty zawodowo zajmujące się sprzedażą nieruchomości.

Końcowo należy zatem wskazać, że skoro grunt nigdy nie był wykorzystywany w żadnej działalności gospodarczej i nie podejmowano żadnych czynności inwestycyjnych przekraczających zwykły zarząd majątkiem, to nie sposób zatem przyjąć, że w zakresie dokonanej sprzedaży Wnioskodawczyni działała jako podatnik VAT prowadzący działalność gospodarczą, bowiem nie podejmowała i nie podejmuje aktywności przekraczających zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Również samo wydzielenie części nieruchomości, jak i wystąpienie o warunki zabudowy, nie może być uznane za przejaw działalności gospodarczej, ponieważ jest to element zwykłego zarządu majątkiem podatnika.

Skoro dla oceny, czy dana aktywność osoby fizycznej spełnia kryteria działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy VAT należy brać pod uwagę ogół okoliczności faktycznych danej sprawy, to wystąpienie pojedynczej przesłanki nie może być determinującą okolicznością, która w sposób definitywny kwalifikuje planowaną sprzedaż jako wykonywaną w ramach działalności gospodarczej. Skoro zatem w zakresie planowanej sprzedaży Wnioskodawczyni nie działała w charakterze podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to opisana czynność sprzedaży działek nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawyVAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunty, spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy jednak wskazać, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

W oparciu o art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady:

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że:

Według art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku prywatnego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku prywatnego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem, w kwestii opodatkowania sprzedaży działek nr 1, 2, 3 oraz 4 istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy, w celu dokonania sprzedaży ww. działek podjęła Pani aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Pani za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku prywatnego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Według TSUE sprzedaż działek przekształconych z rolnych na budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł, że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. działek) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zatem ustalić, czy w analizowanej sprawie w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży działek nr 1, 2, 3 i 4, spełniła Pani przesłanki do uznania Pani za podatnika podatku od towarów i usług.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich jest realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że podejmowała Pani działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pani polską rezydentką podatkową, nie prowadziła Pani i obecnie nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest Pani zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, a także nie posiada Pani statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu ustawy VAT. Trzydzieści cztery lata temu otrzymała Pani darowiznę od siostry w postaci działki rolnej niezabudowanej – użytek rolny. Powierzchnia działki rolnej wynosi ponad 1 ha. W roku 2008 na działce wybudowała Pani dom, który wraz z działką użytkowała Pani na własne potrzeby. Na działce tej nie prowadziła Pani działalności rolniczej. W roku 2018 wystąpiła Pani o warunki zabudowy (które otrzymała Pani w roku 2019), a następnie podzieliła Pani działkę na 6 części. W roku 2022 dokonała Pani odpłatnego zbycia trzech działek: nr 1, 2, 3, natomiast w roku 2023 dokonała Pani odpłatnego zbycia działki nr 4. W akcie notarialnym umowy sprzedaży działki zostały oznaczone jako grunty rolne. Działki zostały sprzedane jako grunty niezabudowane. Jak wskazała Pani we wniosku, działki nie były uzbrojone. Dla działek nie przewidziano Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego. Dla działek została wytyczona droga dojazdowa. Działki nie były ogrodzone. Przed dokonaniem sprzedaży nie dokonywała Pani żadnych innych czynności zmierzających do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działki. Nie podejmowała Pani również działań polegających na utwardzeniu, czy też wyrównaniu gruntu. W związku z planowaną sprzedażą nie ogłaszała się Pani w prasie, radiu czy telewizji, a ogłoszenia o sprzedaży zamieściła Pani w Internecie. Nie udzielała Pani pełnomocnictw przyszłym nabywcom działek do działania w swoim imieniu w sprawach dotyczących działek. Przedmiotowa nieruchomość nie była nigdy wykorzystywana jako środek trwały w działalności gospodarczej ani też nie była ujęta w ewidencji środków trwałych. Nabywcami były osoby fizyczne zamierzające nabyć nieruchomości pod budowę domów jednorodzinnych. Nigdy nie podejmowała Pani jakichkolwiek czynności wymagających zaangażowania własnych lub zewnętrznych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości ww. działek. W szczególności nie podejmowała Pani aktywnych działań marketingowych czy też inwestycyjnych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia, mające na celu dokonanie sprzedaży działek. Nieruchomość zawsze stanowiła składnik Pani majątku prywatnego i nigdy nie była przedmiotem umowy najmu lub dzierżawy gruntów. Nie posiada Pani żadnych innych nieruchomości poza ww. przeznaczonymi do sprzedaży. Nieruchomość nie jest objęta wspólnością małżeńską.

Pani wątpliwości dotyczą kwestii, czy sprzedaż czterech niezabudowanych nieruchomości gruntowych nabytych w drodze darowizny podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić Pani wątpliwości należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy działała Pani w charakterze podatnika zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 6 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 234/16, w którym sąd stwierdził, że: „Uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy dla czterech działek powstałych w wyniku podziału działki siedliskowej, a także sprzedaż za pośrednictwem portali internetowych oraz biura nieruchomości nie stanowi o zawodowej działalności skarżącej. (…) Korzystanie z biura nieruchomości czy portali internetowych przy sprzedaży nieruchomości przemawia raczej za tym, że skarżąca nie zajmuje się profesjonalnym obrotem nieruchomościami. Trudno przy tym wyobrazić sobie w jaki inny sposób mogłaby znaleźć potencjalnych nabywców działek”.

Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 28 września 2020 r., sygn. akt I FSK 1476/17 wskazał, że: „W sytuacji zaś, gdy działka otrzymana przez Skarżącą nie była objęta planem zagospodarowania przestrzennego, nie wykracza poza zarząd majątkiem prywatnym uzyskanie warunków zabudowy i tym samym uzyskanie wskazówek co do możliwego przeznaczenia tej działki. Przeznaczenie działki, określające możliwy sposób jej wykorzystania, wpływa na wartość działki a uzyskanie informacji o tym przeznaczeniu, istotnej z punktu widzenia ceny sprzedaży, jest uzasadnione przy każdej transakcji sprzedaży i nie może być uznane za charakterystyczne tylko dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Analogicznie należy ocenić zamieszczanie oferty w lokalnej telewizji i wywieszanie ogłoszeń, skoro jest to działanie umożliwiające zapoznanie się z ofertą większej grupie potencjalnych nabywców. Brak jest nie tylko prawnych ale i racjonalnych podstaw, aby przyjąć, że sprzedaż dokonywana w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie może wiązać się z działaniami zmierzającymi do uzyskania przez sprzedającego korzystnej ceny poprzez ustalenie wartości działki oraz udostępnienie informacji o sprzedaży szerokiemu kręgowi podmiotów”.

Uwzględniając przedstawione okoliczności sprawy oraz dokonaną analizę przepisów prawa podatkowego wskazać należy, że w odniesieniu do działek nr 1, 2, 3 i 4 brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując ww. dostawy wystąpiła Pani w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Z analizowanej sprawy wynika bowiem, że nabyła Pani działkę w drodze darowizny 34 lata temu. W roku 2008 na działce wybudowała Pani dom, który wraz z działką użytkowała na własne potrzeby. W roku 2019, po uzyskaniu decyzji o warunkach zabudowy, podzieliła Pani działkę na 6 części i wytyczyła Pani drogę dojazdową. Przedmiotowa nieruchomość nie służyła Pani do prowadzenia działalności gospodarczej. Nieruchomość zawsze stanowiła składnik Pani majątku prywatnego i nigdy nie była przedmiotem umowy najmu lub dzierżawy gruntów. Dodatkowo, jak Pani wskazała, nigdy nie podejmowała Pani jakichkolwiek czynności wymagających zaangażowania własnych lub zewnętrznych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości ww. działek. W szczególności, nie podejmowała Pani aktywnych działań marketingowych czy też inwestycyjnych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia, mające na celu sprzedaż działek.

Wobec powyższego, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej Pani aktywności w przedmiocie sprzedaży działek nr 1, 2, 3 i 4, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie podjęła Pani bowiem aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

W związku z powyższym, sprzedaż działek nr 1, 2, 3 i 4, można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, gdyż okoliczności sprawy nie wskazują na wykorzystywanie ww. nieruchomości dla celów zarobkowych.

Zatem w rozpatrywanej sprawie sprzedaż ww. działek można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Dokonując tej dostawy korzystała Pani z przysługującego Pani prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełniła Pani przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpiła w roli podatnika podatku od towarów i usług. Skutkiem powyższego, transakcja sprzedaży działek nr 1, 2, 3 (dokonana w roku 2022) i działki nr 4 (dokonana w roku 2023) nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, dla czynności sprzedaży działek nr 1, 2, 3 i 4 nie występowała Pani jako podatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w konsekwencji ww. czynność nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym Pani stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).