Interpretacja indywidualna z dnia 23 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.247.2023.1.KM

Dotyczy ustalenia czy wydatki poniesione przez Korzystającego na relokację i podłączenie maszyn używanych na podstawie umowy użyczenia stanowią inwestycję w obcym środku trwałym oraz czy wydatki poniesione przez Korzystającego na relokację i podłączenie maszyn używanych na podstawie umowy użyczenia – podlegają amortyzacji u Korzystającego czy też są potrącalne w dacie ich poniesienia.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 maja 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 27 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

- czy wydatki poniesione przez Korzystającego na relokację i podłączenie maszyn używanych na podstawie umowy użyczenia stanowią inwestycję w obcym środku trwałym,

- czy wydatki poniesione przez Korzystającego na relokację i podłączenie maszyn używanych na podstawie umowy użyczenia - podlegają amortyzacji u Korzystającego czy też są potrącalne w dacie ich poniesienia.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) jest podmiotem, którego głównym przedmiotem działalności jest obróbka mechaniczna elementów metalowych. Produkcja jest wykonywana na maszynach, które spółka użytkuje na podstawie umowy nieodpłatnego użyczenia. W czerwcu 2022 r. Spółka, jako Korzystający - zawarła umowę nieodpłatnego użyczenia, której przedmiotem były następujące maszyny:

-Sprężarka (…),

-Urządzenie pomiarowe (…),

-Frezarka (…),

-Szlifierka (…),

-Frezarka (…),

-Szlifierka (…),

-Tokarka (…),

-Tokarka (…),

-Frezarka (…),

-Frezarka (…),

-Wiertarka kolumnowa (…),

-Odciąg oparów (…).

Maszyny zostały użyczone od wspólnika posiadającego 100 % udziałów w spółce. Maszyny będące przedmiotem umowy były kompletne i zdatne do użytkowania. Do uruchomienia procesu produkcji wymagana była jedynie relokacja tych maszyn oraz ich podłączenie. Użyczający zlecił powyższe na koszt Korzystającego.

Relokacja maszyn przebiegała w dwóch etapach.

W pierwszym etapie, którego koszt opiewał na 95 000,00 netto zostały przetransportowane do siedziby spółki następujące maszyny:

-Sprężarka (…),

-Urządzenie pomiarowe (…),

-Frezarka (…),

-Szlifierka (…),

-Frezarka (…),

-Szlifierka (…),

-Tokarka (…).

Relokacja ww. maszyn, obejmowała m.in. wypięcie i przygotowanie do transportu maszyn poprzedniej firmy, najem dźwigu, który za każdą maszyną przemierzał drogę z punktu A do punktu B, najem samochodu TIR do przewozu maszyn, zakup i rozłożenie przewodów elektrycznych do podłączenia maszyn, doprowadzenie sprzężonego powietrza do każdej maszyny. Jak przedstawia sytuacja relokacja to nie tylko transport, ale również przygotowanie ich do produkcji. Mowa tutaj o ich umiejscowieniu na hali produkcyjnej wraz z ich poziomowaniem (dla poprawnego działania niektórych maszyn wymagana jest dokładność nieprzekraczająca 0,02mm/1m). Następnie pod każdą z maszyn została przygotowana infrastruktura, którą stanowi: instalacja elektryczna oraz pneumatyczna. Żadna z maszyn nie jest kotwiona (przytwierdzona) do posadzki, ponieważ nie wymagają takiego montażu. Proces relokacji zakończony był uzupełnieniem płynów eksploatacyjnych takich jak chłodziwa oraz oleje hydrauliczne.

W drugim etapie relokacji, którego koszt opiewał na kwotę 100 000,00 PLN netto przetransportowane, ustawione oraz podłączone zostały maszyny:

-Tokarka (…),

-Frezarka (…),

-Frezarka (…),

-Wiertarka kolumnowa (…),

-Odciąg oparów (…).

W tym etapie, wszystkie maszyny zostały również podłączone do dostarczonego wraz z maszynami produkcyjnymi systemu odciągu pyłów przemysłowych.

Zaznaczyć należy, że wspomniane wyżej przygotowanie infrastruktury nie wymagało wykonywania trwałych zmian na hali produkcyjnej ani modernizacji samych maszyn. Cała instalacja niezbędna do pracy maszyn zbudowana została z elementów, które łatwo można zdemontować i ponownie zamontować na innej hali produkcyjnej.

Relokacja oraz montaż maszyn udokumentowane są fakturami VAT.

Opisane wyżej wydatki na relokację i montaż zostały przez Korzystającego poniesione. Poniesione koszty są rzeczywiste i definitywne, koszty te pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, koszty te zostały poniesione w celu uzyskania przychodów oraz są należycie udokumentowane.

Spółka powzięła wątpliwość czy opisane powyżej koszty są potrącalne w dacie ich poniesienia czy też podlegają amortyzacji.

Pytania

1.Czy wydatki poniesione przez Korzystającego na relokację i podłączenie maszyn używanych na podstawie umowy użyczenia stanowią inwestycję w obcym środku trwałym?

2.Czy wydatki poniesione przez Korzystającego na relokację i podłączenie maszyn używanych na podstawie umowy użyczenia – podlegają amortyzacji u Korzystającego czy też są potrącalne w dacie ich poniesienia?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione przez Korzystającego na relokację i podłączenie maszyn używanych na podstawie umowy użyczenia – nie stanowią inwestycji w obcym środku trwałym.

Zgodnie z treścią art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 z późn. zm., dalej: „ustawa o p.d.o.p.”, winno być: t.j. Dz.U z 2022 r. poz. 2587 ze zm.), środkiem trwałym są podlegające amortyzacji stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1.budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2.maszyny, urządzenia i środki transportu,

3.inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o p.d.o.p. amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”.

Z treści art. 4a pkt 1 ustawy o p.d.o.p. wynika, że ilekroć w jej treści mowa jest o inwestycjach – oznacza to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2019 r. poz. 351, 1495, 1571, 1655 i 1680 oraz z 2020 r. poz. 568), zwanej dalej „ustawą o rachunkowości”.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r. poz. 217 z późn. zm., winno być: t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 120 ze zm.), pod pojęciem środków trwałych w budowie rozumie się zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego.

Ustawodawca nie definiuje pojęcia „inwestycja w obcy środek trwały” jednak treść przytoczonych powyżej regulacji daje podstawy do ustalenia znaczenia tego pojęcia. Mając na uwadze treść wyżej wskazanych przepisów, po pierwsze aby można było dokonać inwestycji w obcy środek trwały musi on przed taką inwestycją istnieć, po drugie aby można było dokonać inwestycji w obcy środek trwały, środek ten musi być „obcy” czyli musi być cudzą własnością a podatnik ma jedynie tytuł prawny do korzystania z tego środka, po trzecie inwestycja w cudzy środek trwały oddany podatnikowi do korzystania nie może oczywiście służyć wytworzeniu tego środka lub dokończeniu jego wytworzenia lecz musi ona tworzyć jakąś wartość dodaną, tj. ulepszać ten istniejący już środek trwały (zob. wyrok NSA z dnia 20 stycznia 2005 r., sygn. akt FSK 1370/04). Ustawodawca nie definiuje również pojęcia ulepszenie środka trwałego lecz posługuje się tym pojęciem w treści art. 16g ust. 13 ustawy o p.d.o.p.: jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. Znaczenie tych pojęć zostało uściślone m.in. w piśmie Ministra Finansów z dnia 13 marca 1995 r. nr PO3-722-160/94 i tak:

- przebudowa oznacza – zmianę (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny;

- rozbudowa oznacza – powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności zaś budynków i budowli, linii technologicznych itp.;

- rekonstrukcja oznacza – odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych;

- adaptacja oznacza – przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż wskazywało jego pierwotne przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych;

- modernizacja oznacza – unowocześnienie środków trwałych.

W tym miejscu wskazać należy, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę przed przyjęciem maszyn do używania nie doprowadziły do ich przebudowy - stan maszyn nie uległ zmianie zostały one jedynie posadowione i podłączone. Maszyny nie uzyskały ani nowych funkcji ani nowych właściwości w wyniku poniesionych wydatków przed oddaniem jej do używania, nie doprowadziły do ich rekonstrukcji – maszyny były sprawne więc wydatki nie służyły odtworzeniu zużytych części lub całości maszyny, nie doprowadziły do adaptacji – maszyny nie uległy żadnym przeróbkom w celu zmiany ich przeznaczenia lub nadania maszynom innych niż pierwotnie miały cech użytkowych, nie doprowadziły do modernizacji, wydatki poniesione na ich podłączenie nie unowocześniły maszyn. Z tych względów nie sposób przyjąć, że wydatki poniesione na relokację i podłączenie maszyn doprowadziły do ich ulepszenia, a skoro do ulepszenia nie doszło nie sposób zakwalifikować poniesionych wydatków do kategorii inwestycji w obcym środku trwałym.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione przez Korzystającego na relokację i podłączenie maszyn używanych na podstawie umowy użyczenia – nie podlegają amortyzacji u Korzystającego lecz są potrącalne w dacie ich poniesienia.

W myśl art. 16a ust. 1 pkt 2 ustawy p.d.o.p. (Środki trwałe), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki poniesione przez Korzystającego na podstawie umowy użyczenia – na relokację i podłączenie maszyn spełniają warunki wynikające z treści art. 15 ust. 1 ustawy p.d.o.p.

Zgodnie z ww. przepisem, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Koszty poniesione przez Wnioskodawcę zostały faktycznie poniesione, poniesione koszty są rzeczywiste i definitywne, koszty te pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, koszty te zostały poniesione w celu uzyskania przychodów oraz poniesione koszty są należycie udokumentowane i nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy p.d.o.p. Wobec czego są to dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu. Jednocześnie nie są to koszty, które można powiązać bezpośrednio z konkretnym przychodem.

W myśl art. 15 ust. 4d ustawy p.d.o.p. – koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów – stosownie do art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p. - uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Na marginesie należy wskazać, że z dniem 1 stycznia 2022 r. uległo zmianie brzmienie art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z aktualnym brzmieniem tego przepisu:

Zmieniło się także brzmienie przepisu art. 4a ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym:

Powyższa okoliczność pozostaje jednak bez wpływu na ocenę istoty przedstawionego stanowiska Wnioskodawcy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.