Interpretacja indywidualna z dnia 25 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.142.2023.2.AS

Brak prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku VAT – na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy – dla przewozu osób samochodem osobowym, w sytuacji prowadzenia działalności w zakresie kupna i sprzedaży nieruchomości.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 marca 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 20 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku VAT – na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy – dla przewozu osób samochodem osobowym, w sytuacji prowadzenia działalności w zakresie kupna i sprzedaży nieruchomości.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 16 maja 2023 r. (wpływ 19 maja 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Od kilku lat prowadzi Pan działalność gospodarczą polegającą na kupnie i sprzedaży nieruchomości. Nie jest to mocno dochodowa działalność, lecz przychody, które Pan osiąga są wysokie. Tylko w tym roku przekroczyły 200 000 zł. Ponieważ kupuje i sprzedaje Pan mieszkania, które były zasiedlone dawniej niż dwa lata wcześniej sprzedaż zwolniona jest od podatku VAT.

W marcu 2023 r. rozpoczął Pan działalność polegającą na przewozie osób samochodem osobowym w aplikacjach (…). (…) wystawia Panu za każdy przejazd fakturę, w której w opisie informuje, że nie nalicza podatku VAT, gdyż Pana przychody nie przekroczyły kwoty 200 000 zł.

Jednak Pana księgowa jest innego zdania, gdyż twierdzi, że w związku z faktem, że już w tym roku przekroczył Pan przychód na poziomie 200 000 zł, powinien Pan od każdego dochodu związanego z przewozem osób samochodem w aplikacji (…) płacić podatek VAT w wysokości 8%.

Doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

1.Działalność gospodarczą, polegającą na kupnie i sprzedaży nieruchomości prowadzi Pan jako osoba fizyczna, wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą.

2.Działalność gospodarczą polegającą na przewozie osób samochodem osobowym prowadzi Pan jako osoba fizyczna, wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą.

3.Działalność gospodarczą polegającą na kupnie i sprzedaży nieruchomości oraz polegającą na przewozie osób samochodem osobowym prowadzi Pan w ramach jednej działalności gospodarczej pod nazwą (…), NIP (…).

4.Przewidywana przez Pana wartość sprzedaży z tytułu przewozu osób samochodem osobowym w roku podatkowym 2023 nie przekroczy 200 000 zł.

5.W ramach prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na przewozie osób samochodem osobowym nie będzie Pan sprzedawał towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

6.W ramach prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na przewozie osób samochodem osobowym nie będzie Pan dokonywał dostawy towarów oraz nie będzie Pan świadczył innych usług wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

7.Czynności wykonywane przez Pana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na przewozie osób samochodem osobowym nie będą polegały na udzielaniu „porad, opinii i wyjaśnień” charakterystycznych dla usług doradztwa.

Pytanie

Czy mimo że w innej branży przekroczył Pan w tym roku przychód 200 000 zł może Pan korzystać ze zwolnienia z VAT prowadząc od marca 2023 r. przewóz osób samochodem w aplikacji (…)?

Pana stanowisko w sprawie

Uważa Pan, że w związku z faktem, że działalność związaną z przewozem osób samochodem w aplikacji (…) rozpoczął Pan w marcu 2023 r., powinien Pan być zwolniony od podatku VAT do kwoty 200 000 zł.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

W oparciu o art. 8 ust. 1 ustawy:

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, czy też świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie od podatku VAT dla pewnej grupy podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy:

W myśl art. 113 ust. 5 ustawy:

Natomiast stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy:

Ponadto, na mocy art. 113 ust. 10 ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą polegającą na kupnie i sprzedaży nieruchomości. Przychody uzyskiwane z tytułu prowadzenia tej działalności przekraczają 200 000 zł. Ponieważ kupuje i sprzedaje Pan mieszkania, które były zasiedlone, to sprzedaż zwolniona jest od podatku VAT. W marcu 2023 r. rozpoczął Pan działalność polegającą na przewozie osób samochodem osobowym. Działalność gospodarczą, polegającą na kupnie i sprzedaży nieruchomości oraz działalność gospodarczą polegającą na przewozie osób samochodem osobowym prowadzi Pan jako osoba fizyczna, wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą w ramach jednej działalności gospodarczej pod nazwą (…), NIP (…).

Pana wątpliwości dotyczą prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku VAT – na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy – dla przewozu osób samochodem osobowym.

Jak wykazano powyżej, podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą. Prowadzi Pan działalność polegającą na kupnie i sprzedaży nieruchomości oraz działalność polegającą na przewozie osób samochodem osobowym, co oznacza, że ww. czynności wykonuje Pan w ramach jednej działalności gospodarczej. Tak więc na gruncie podatku od towarów i usług występuje Pan dla obu tych czynności jako jeden podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Z analizy przytoczonego wcześniej przepisu art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy wynika, że obliczając wartość sprzedaży uprawniającą podatnika do zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, nie bierze się pod uwagę m.in. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, jednakże z wyjątkiem m.in. transakcji związanych z nieruchomościami, jeżeli nie mają one charakteru transakcji pomocniczych.

Wskazać należy, że ustawodawca zarówno w akcie zasadniczym, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy nie zdefiniował pojęcia charakter „pomocniczy”. W takim przypadku w pierwszej kolejności stosuje się wykładnię językową, w taki bowiem sposób ustawodawca komunikuje się z podatnikiem jako adresatem normy. Dopiero gdy wykładnia językowa nie prowadzi do jednoznacznych rezultatów dopuszczalne jest skorzystanie z pozajęzykowych dyrektyw interpretacyjnych. Według internetowego słownika synonimów (strona internetowa – http://synonim.net/synonim/pomocniczy), synonimami do słowa „pomocniczy” są pojęcia: „pomocny, wspierający, poboczny, akcesoryjny, dodatkowy, dopływowy, posiłkowy, subsydialny, subsydiarny, uzupełniający, wspomagający”.

Ponadto w art. 288 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, ze zm.), w wersji angielskiej posłużono się pojęciem „ancillary transactions”. Zbliżonym znaczeniowo do powyższego jest termin „incidental transactions”, który występuje w art. 19 VI Dyrektywy i art. 174 Dyrektywy 2006/112/WE, co na język polski może być tłumaczone jako „transakcje incydentalne/uboczne”. Termin „incydentalny” wg Słownika języka polskiego (Słownika Wydawnictwa Naukowego PWN) oznacza przy tym „mający małe znaczenie lub zdarzający się bardzo rzadko”, natomiast termin „uboczny” oznacza „dotyczący czegoś pośrednio, mniej istotny lub dodatkowy”. Transakcje o charakterze „incydentalnym” oznaczają zdarzenia występujące nie tyle rzadko, ile ubocznie, przy określonej okazji, nawet gdyby występowały w sposób powtarzalny. Pojęcie „incydentalności” odnosi się więc nie tyle do samej częstotliwości występowania danego zdarzenia, co raczej do jego poboczności względem zasadniczej działalności podatnika.

Także w wersji francuskiej VI Dyrektywy użyto określenia „accessoire”, a w wersji niemieckiej „Hilfsumsätze”, co wskazuje, że w analizowanym kontekście istotne jest, aby były to czynności poboczne, czy też pomocnicze do zasadniczej działalności podatnika (wspomniane powyżej trzy wersje językowe VI Dyrektywy są kompatybilne i wskazują na pomocniczy, poboczny charakter omawianych czynności). Podobnie, polska wersja językowa Dyrektywy 2006/112/WE, która zastąpiła VI Dyrektywę, odstępuje od sformułowania „transakcje sporadyczne” i określa omawiane czynności jako „transakcje pomocnicze”.

Transakcje pomocnicze zatem to takie, które nie są związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem tej działalności. Tak więc, aby ocenić, czy dana czynność może być uznana za pomocniczą, należy wziąć pod uwagę przede wszystkim to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika. Jeżeli dana działalność stanowi stały i niezbędny element wbudowany w funkcjonowanie działalności podatnika, to transakcje takie nie mogą być uznane za pomocnicze.

Zatem, aby ocenić, czy świadczona usługa ma charakter „pomocniczy”, należy wziąć pod uwagę to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności gospodarczej podatnika.

W opisie sprawy wskazał Pan, że prowadzi Pan działalność gospodarczą polegającą na kupnie i sprzedaży nieruchomości. Natomiast działalność polegającą na przewozie osób samochodem osobowym rozpoczął Pan w marcu 2023 r.

Informacje te wskazują jednoznacznie, że kupno i sprzedaż nieruchomości stanowi podstawowy przedmiot Pana działalności gospodarczej, wobec tego czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych.

Odnosząc powyższe rozważania do przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że obrót uzyskiwany przez Pana w związku ze sprzedażą nieruchomości, jako dotyczący transakcji związanych z nieruchomościami, które nie będą mieć charakteru czynności pomocniczych, wliczany będzie do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy. Tym samym z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie kupna i sprzedaży nieruchomości, będzie Pan zobowiązany – zgodnie z art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy – wliczać wartość sprzedaży nieruchomości, która – jak wynika z treści wniosku – jest zwolniona od podatku.

W konsekwencji w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej w zakresie kupna i sprzedaży nieruchomości z momentem przekroczenia kwoty 200 000 zł będzie Pan czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Zatem jeżeli na moment rozpoczęcia przewozu osób samochodem osobowym przekroczył Pan w roku 2023 wartość sprzedaży w kwocie 200 000 zł, z tytułu dostawy nieruchomości, to czynności przewozu nie korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, jeżeli z tytułu sprzedaży nieruchomości przekroczył Pan w roku 2023 wartość sprzedaży w wysokości 200 000 zł, nie może Pan skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT, w myśl art. 113 ust. 1 ustawy, dla czynności przewozu osób samochodem osobowym, prowadzonej w ramach tej samej działalności gospodarczej.

Tym samym, Pana stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie zadanego pytania. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego, bądź we własnym stanowisku, które – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – nie zostały objęte pytaniem nie mogą być rozpatrzone. W myśl art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa:

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym, Pan ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).