Interpretacja indywidualna z dnia 9 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.49.2023.1.KF

Obowiązki płatnika w związku z wykorzystaniem przez pracownika (Burmistrza Gminy) samochodu służbowego w celu przejazdu do/z miejsca zamieszkania z/do miejsca wykonywania obowiązków służbowych.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 stycznia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 19 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika w związku z wykorzystaniem przez pracownika (Burmistrza Gminy) samochodu służbowego w celu przejazdu do/z miejsca zamieszkania z/do miejsca wykonywania obowiązków służbowych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Kierownik Urzędu Miejskiego – Burmistrz, jest uprawniony do używania samochodu służbowego. Według obowiązującego w Urzędzie regulaminu korzystania z samochodów służbowych:

-samochody służbowe wykorzystywane są wyłącznie do celów służbowych;

-Burmistrzowi oraz Zastępcy Burmistrza może być przydzielony do wyłącznej dyspozycji samochód służbowy w celu realizacji obowiązków służbowych;

-Burmistrz oraz Zastępca Burmistrza z racji pełnionych funkcji i zapewnienia koniecznej dyspozycyjności na zajmowanym stanowisku mogą korzystać z codziennego dojazdu samochodem służbowym do miejsca wykonywania pracy i powrotu do miejsca zamieszkania. Takie przejazdy uważa się za przejazdy służbowe;

-dopuszcza się stałe garażowanie lub parkowanie samochodów służbowych będących w dyspozycji Burmistrza oraz Zastępcy Burmistrza, w miejscu zamieszkania tych osób, pod warunkiem właściwego zabezpieczenia go przed kradzieżą lub uruchomieniem przez osoby niepowołane;

-Urząd ponosi pełne koszty eksploatacji i utrzymania samochodów służbowych.

Zgodnie z ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2022 r., poz. 559 ze zm.), Burmistrz jest organem wykonawczym gminy. Kieruje bieżącymi sprawami gminy oraz reprezentuje ją na zewnątrz, a swoje zadania wykonuje przy pomocy urzędu gminy, którego jest kierownikiem. Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Gmina wykonuje zadania zlecone z zakresu administracji rządowej oraz zadania własne, do których należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Katalog zadań własnych jest szeroki i obejmuje między innymi sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska, gminnych dróg, wodociągów, kanalizacji, oczyszczania ścieków, utrzymania czystości i porządku, lokalnego transportu zbiorowego, ochrony zdrowia, pomocy społecznej, wspierania rodziny, edukacji publicznej, kultury, kultury fizycznej i turystyki, targowisk, zieleni gminnej, cmentarzy gminnych, porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli, wspierania i upowszechniania idei samorządowej, promocji gminy, współpracy ze społecznościami lokalnymi.

Charakter zadań służbowych realizowanych przez Burmistrza wymaga jego dyspozycyjności i mobilności. Uczestniczy w wielu spotkaniach zarówno na terenie gminy, jak i poza nią. Spotkania takie odbywają się nie tylko podczas standardowego czasu pracy Urzędu, ale również w godzinach popołudniowych, czy dni wolne od pracy. Uczestnictwo w różnorodnych wydarzeniach wymaga bardzo często wyjazdu służbowego rozpoczynającego się we wczesnych godzinach rannych lub kończącego się o późnych godzinach wieczornych. Z tego też względu Burmistrz wykonuje przejazdy samochodem służbowym na trasie miejsce zamieszkania – miejsce wykonywania pracy i odwrotnie. Po wykonywaniu obowiązków służbowych samochód parkowany jest przez Burmistrza w miejscu jego zamieszkania.

Pytanie

Czy wykorzystywanie samochodu służbowego do przejazdu z miejsca zamieszkania Burmistrza do miejsca wykonywania pracy i odwrotnie, wraz z parkowaniem po zakończeniu wykonywania obowiązków służbowych w miejscu zamieszkania, stanowi nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Państwa stanowisko w sprawie

W Państwa ocenie, wykorzystywanie samochodu służbowego przez Burmistrza do przejazdu z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania pracy i odwrotnie, wraz z parkowaniem po zakończeniu wykonywania obowiązków służbowych w miejscu zamieszkania, nie stanowi nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Państwa zdaniem, przejazdy Burmistrza z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania pracy i odwrotnie, wraz z parkowaniem w miejscu zamieszkania, wynikają z charakteru pracy na danym stanowisku pozostając w ścisłym związku z realizacją obowiązków służbowych i nie stanowią przychodu ze stosunku pracy, a umożliwiają sprawne i efektywne wypełnianie powierzonych zadań. Burmistrz, użytkując we wskazany sposób samochód służbowy pozostaje dyspozycyjny i mobilny, realizuje więc tym samym cel służbowy.

Powyższe potwierdza stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 13 maja 2016 r., sygn. IBPB-2-2/4511-260/16/AK, który w wydanej interpretacji indywidualnej w podobnej sprawie stwierdza:

Tożsame są również stanowiska: Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 9 grudnia 2015 r., sygn. IPTPB3/4511-210/15-2/JZ, czy Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 kwietnia 2019 r., sygn. 0112-KDIL3-1.4011.66.2019.2.AN.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią:

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Przy czym, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnymi źródłami przychodów są m.in. określone w art. 10 ust. 1 pkt 1:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy:

Użyty w ww. przepisie zwrot „w szczególności” oznacza, że wymieniane kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, wynikające z zawartej umowy, bądź mające związek z wykonywaniem przez niego pracy.

Na podmiocie dokonującym ww. świadczeń (pracodawcy) ciążą natomiast obowiązki płatnika, od 1 stycznia 2023 r. wynikające z art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń, należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników, określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie.

Jak wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1510 ze zm.):

Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Kierownikowi Urzędu – Burmistrzowi został przydzielony do wyłącznej dyspozycji samochód służbowy w celu realizacji obowiązków służbowych. Charakter zadań służbowych realizowanych przez Burmistrza wymaga jego dyspozycyjności i mobilności. Uczestniczy w wielu spotkaniach zarówno na terenie gminy, jak i poza nią. Spotkania takie odbywają się nie tylko podczas standardowego czasu pracy Urzędu, ale również w godzinach popołudniowych, czy dni wolne od pracy. Uczestnictwo w różnorodnych wydarzeniach wymaga bardzo często wyjazdu służbowego rozpoczynającego się we wczesnych godzinach rannych lub kończącego się o późnych godzinach wieczornych. Z tego też względu Burmistrz wykonuje przejazdy samochodem służbowym na trasie miejsce zamieszkania – miejsce wykonywania pracy i odwrotnie. Po wykonywaniu obowiązków służbowych samochód parkowany jest przez Burmistrza w miejscu jego zamieszkania.

Jak wynika zatem z przywołanego stanu faktycznego, używanie samochodu służbowego służyć będzie Burmistrzowi w celach związanych z wykonywaniem powierzonych obowiązków (wykonywaniem zadań służbowych). W przedmiotowej sprawie nie otrzyma on żadnej korzyści majątkowej kosztem Urzędu. Korzystanie bowiem z samochodu służbowego przez Burmistrza, wobec którego ze względu na specyfikę wykonywanych zadań oczekuje się pełnej gotowości, dyspozycyjności i mobilności, nie może zostać uznane za nieodpłatne świadczenie.

W konsekwencji stwierdzić należy, że jeżeli przejazdy odbywają się wyłącznie w celach służbowych, dla których to powierzony został Burmistrzowi samochód służbowy, to wykorzystywanie tego samochodu do przejazdu z miejsca zamieszkania Burmistrza do miejsca wykonywania pracy i odwrotnie (wraz z parkowaniem w miejscu zamieszkania) nie stanowi nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe oznacza, że na Państwu, jako płatniku, nie ciąży obowiązek pobierania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy z tego tytułu.

W odniesieniu do powołanych we wniosku pism organów podatkowych informuję, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).