Interpretacja indywidualna z dnia 21 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.842.2022.1.RH

Dotyczy ustalenia, czy na podstawie art. 60 ust. 1 Ustawy Zmieniającej w związku z art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.), począwszy od dnia 1 stycznia 2022 r. Spółka będzie miała prawo do odliczenia (w każdym z kolejnych 5 lat podatkowych licząc 5-letni okres od roku poniesienia Kosztów Limitowanych) nieodliczonych dotychczas Kosztów Limitowanych (odliczając w pierwszej kolejności Koszty Limitowane poniesione najwcześniej), nieprzypisanych do działalności prowadzonej na terenie SSE, objętej zwolnieniem z CIT, w ramach limitu ustalonego jako suma kwoty 3.000.000 zł oraz 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m Ustawy o CIT, i odsetek (dalej: „Limit”), który to Limit nie będzie pomniejszany o koszty (które podlegałyby limitowaniu w poprzednim stanie prawnym) ponoszone przez Spółkę po 1 stycznia 2022 r.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 grudnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy na podstawie art. 60 ust. 1 Ustawy Zmieniającej w związku z art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.), począwszy od dnia 1 stycznia 2022 r. Spółka będzie miała prawo do odliczenia (w każdym z kolejnych 5 lat podatkowych licząc 5-letni okres od roku poniesienia Kosztów Limitowanych) nieodliczonych dotychczas Kosztów Limitowanych (odliczając w pierwszej kolejności Koszty Limitowane poniesione najwcześniej), nieprzypisanych do działalności prowadzonej na terenie SSE, objętej zwolnieniem z CIT, w ramach limitu ustalonego jako suma kwoty 3.000.000 zł oraz 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m Ustawy o CIT, i odsetek (dalej: „Limit”), który to Limit nie będzie pomniejszany o koszty (które podlegałyby limitowaniu w poprzednim stanie prawnym) ponoszone przez Spółkę po 1 stycznia 2022 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce i polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca należy do międzynarodowej grupy kapitałowej działającej w branży spożywczej - Grupy D. Spółka częściowo prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”). Zgodnie z uzyskanymi zezwoleniami, Spółka prowadzi na terenie SSE działalność produkcyjną i usługową w zakresie następujących wyrobów wytworzonych na terenie strefy (zgodnie z PKWiU):

- 11.07 - Napoje bezalkoholowe, wody mineralne; pozostałe wody butelkowane;

- 10.32 - Produkcja soków z owoców i warzyw;

- 52.10 - Magazynowanie i przechowywanie towarów;

- 52.24 - Usługi przeładunku towarów.

Spółka korzysta ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie działalności prowadzonej na terenie SSE poprzez zwolnienie z opodatkowania dochodu wygenerowanego w zakresie działalności fabryki położonej w miejscowości R.

Zezwolenia na prowadzenie działalności w ramach SSE obowiązują do dnia 31 grudnia 2026 r. - zgodnie z terminem działania Specjalnej Strefy Ekonomicznej. W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, Wnioskodawca dokonuje transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT, w związku z którymi w latach 2018-2021 ponosił m.in. koszty, o których mowa w art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT, który został uchylony z dniem 1 stycznia 2022 r. (dalej: „Koszty Limitowane”). W każdym z lat podatkowych w okresie 2018-2021 Spółka wyłączała z kosztów uzyskania przychodów część Kosztów Limitowanych poniesionych w danym roku podatkowym, która przewyższała sumę kwoty 3.000.000 zł oraz 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m Ustawy o CIT, i odsetek. Nieodliczone kwoty Kosztów Limitowanych nie były dotychczas odliczane przez Spółkę w kolejnych 5 latach zgodnie z art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT.

W związku z nowelizacją Ustawy o CIT, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2022 r. oraz przepisem przejściowym zamieszczonym w Ustawie Zmieniającej, aktualnie Wnioskodawca powziął wątpliwości co do sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Kosztów Limitowanych poniesionych w latach 2018-2021, w części, w której nie zostały w tym okresie uwzględnione w kosztach uzyskania przychodów z uwagi na ograniczenia określone w art. 15e Ustawy o CIT.

Pytanie

Czy na podstawie art. 60 ust. 1 Ustawy Zmieniającej w związku z art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.), począwszy od dnia 1 stycznia 2022 r. Spółka będzie miała prawo do odliczenia (w każdym z kolejnych 5 lat podatkowych licząc 5-letni okres od roku poniesienia Kosztów Limitowanych) nieodliczonych dotychczas Kosztów Limitowanych (odliczając w pierwszej kolejności Koszty Limitowane poniesione najwcześniej), nieprzypisanych do działalności prowadzonej na terenie SSE, objętej zwolnieniem z CIT, w ramach limitu ustalonego jako suma kwoty 3.000.000 zł oraz 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m Ustawy o CIT, i odsetek (dalej: „Limit”), który to Limit nie będzie pomniejszany o koszty (które podlegałyby limitowaniu w poprzednim stanie prawnym) ponoszone przez Spółkę po 1 stycznia 2022 r.?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, począwszy od dnia 1 stycznia 2022 r. Spółka będzie miała prawo do odliczenia (w każdym z kolejnych 5 lat podatkowych licząc od roku poniesienia Kosztów Limitowanych) nieodliczonych dotychczas Kosztów Limitowanych, nieprzypisanych do działalności prowadzonej na terenie SSE, objętej zwolnieniem z CIT, w ramach limitu ustalonego jako suma kwoty 3.000.000 zł oraz 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m Ustawy o CIT, i odsetek. Dodatkowo Spółka uprawniona będzie do odliczenia Kosztów Limitowanych w kolejności od najwcześniej poniesionych. Jednocześnie, koszty ponoszone przez Spółkę od dnia 1 stycznia 2022 r., które wcześniej byłyby uwzględniane w ramach katalogu wydatków podlegających ograniczeniom w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na mocy uchylonego art. 15e Ustawy o CIT nie będą pomniejszały Limitu skalkulowanego dla danego roku począwszy od 1 stycznia 2022 r.

Uzasadnienie Stanowiska:

Zgodnie z art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r.), podatnicy zobowiązani byli wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów, koszty:

 a) usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,

 b) wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 Ustawy o CIT,

 c) przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze,

poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2 Ustawy o CIT, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

Zgodnie z art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r.), kwota kosztów, o których mowa w ust. 1, nieodliczona w danym roku podatkowym podlega odliczeniu w kolejnych 5 latach podatkowych, zgodnie z zasadami określonymi w ust. 1-8 i 10-15 oraz w ramach obowiązujących w danym roku limitów wynikających z tych przepisów.

Zgodnie z kolei z uchylonym art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT, kwota kosztów nieodliczona w danym roku podatkowym podlega odliczeniu w kolejnych 5 latach podatkowych, zgodnie z zasadami określonymi w ust. 1-8 i 10-15 art. 15e oraz w ramach obowiązujących w danym roku limitów wynikających z tych przepisów.

W myśl zaś art. 15e ust. 12 Ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r.), przepis ust. 1 stosuje się do nadwyżki wartości kosztów wskazanych w tym przepisie, z wyłączeniem kosztów, o których mowa w ust. 11, przekraczającej w roku podatkowym łącznie kwotę 3 000 000 zł.

Wskazane powyżej przepisy zawierały zobowiązanie podatnika do wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów enumeratywnie wskazanych kategorii kosztów, które zostały przez niego poniesione na rzecz podmiotów powiązanych, a także zasady, zgodnie z którymi należało dokonać wyliczenia kosztów podlegających wyłączeniu.

Z dniem 1 stycznia 2022 r. na mocy Ustawy Zmieniającej doszło do uchylenia art. 15e Ustawy o CIT, czyli regulacji ustanawiającej obowiązek wyłączania określonych kategorii kosztów z kosztów uzyskania przychodu.

Równocześnie ustawodawca w art. 60 ust. 1 Ustawy Zmieniającej wprowadził przepis przejściowy, zgodnie z którym podatnicy CIT, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed dniem 1 stycznia 2022 r. nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do końca 2021 r., zachowują prawo do tego odliczenia po dniu 31 grudnia 2021 r., w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie.

Biorąc pod uwagę powyższe należy zatem wskazać, że w ocenie Wnioskodawcy, konstrukcja przepisu przejściowego (art. 60 ust. 1 Ustawy Zmieniającej) umożliwia podatnikom podatku CIT, którzy do dnia 31 grudnia 2021 r. nabyli na podstawie art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT prawo do odliczenia nieodliczonych w danym roku kosztów, rozliczenie tych kosztów po dniu 1 stycznia 2022 r. W odniesieniu do zasad odliczenia, przepis odsyła do pozostałych ustępów art. 15e Ustawy o CIT, a mianowicie ust. 1-8 i 10-15.

Jak wynika z uzasadnienia do Ustawy Zmieniającej (Uzasadnienie ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (str. 71): „Przy czym, podatnicy, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed dniem 1 stycznia 2022 r. (planowana data wejścia w życie niniejszej ustawy) nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e w brzmieniu dotychczasowym, zachowują prawo do tego odliczenia także po dniu 31 grudnia 2021 r., w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie (ochrona praw nabytych)”. W związku z tym ustawodawca przyjął możliwość kontynuacji przez podatników procesu odliczenia na zasadzie kontynuacji, akcentując w tym kontekście konieczność ochrony praw nabytych.

W tym kontekście należy zauważyć, że na podstawie wskazanego przepisu przejściowego dokonano jedynie zabezpieczenia prawa podatników do odliczenia na bieżąco części kosztów podlegających limitowaniu w latach poprzednich, natomiast nie wprowadzono dodatkowo nowych zasad wyliczenia dotychczasowego limitu odliczalności. W związku z tym zdaniem Wnioskodawcy dla potrzeb ustalenia wysokości odliczenia w roku 2022 (oraz latach kolejnych) nieodliczonych w latach 2018-2021 określonych w uchylonym art. 15e Ustawy o CIT kosztów należy w dalszym ciągu kalkulować hipotetyczny limit odliczalności (Limit) na dany rok według zasad określonych w art. 15e ust. 1 w zw. z ust. 12 Ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r.), tj. ustalony jako suma kwoty 3.000.000 zł oraz 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych i odsetek. Tym samym, tak skalkulowany hipotetyczny Limit powinien stanowić podstawę do dokonywania odliczenia kosztów nieodliczonych do dnia 31 grudnia 2021 r. na podstawie art. 60 ust. 1 Ustawy Zmieniającej w związku z art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT, do których prawo do odliczenia zostało nabyte przez podatnika przed 1 stycznia 2022 r.

Jednocześnie w związku z uchyleniem z dniem 1 stycznia 2022 r. przepisu art. 15e Ustawy o CIT ponoszone w bieżących okresach (tj. począwszy od 1 stycznia 2022 r.) koszty na rzecz podmiotów powiązanych, które wcześniej byłyby uwzględniane w ramach katalogu wydatków podlegających ograniczeniom w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na mocy uchylonego art. 15e Ustawy o CIT, w ocenie Wnioskodawcy powinny móc stanowić koszty uzyskania przychodów i nie będą pomniejszać Limitu skalkulowanego zgodnie z art. 15e Ustawy o CIT (obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.) dla danego roku (tj. od 1 stycznia 2022 r.), z uwagi na fakt, że w bieżącym stanie prawnym przepis ten nie funkcjonuje (tj. podatnik nie ma obowiązku limitowania tego typu wydatków na podstawie przedmiotowego przepisu).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt analizowanego zdarzenia przyszłego, nie ulega wątpliwości, że Koszty Limitowane, poniesione przez Spółkę w latach 2018-2021 i niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów z uwagi na ograniczenia wynikające z art. 15e Ustawy o CIT mogą na podstawie art. 60 Ustawy Zmieniającej w zw. z art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT podlegać odliczeniu w kolejnych 5 latach podatkowych (licząc od roku poniesienia Kosztów Limitowanych), zgodnie z zasadami określonymi w ust. 1-8 i 10-15 oraz w ramach obowiązujących w danym roku limitów wynikających z tych przepisów.

Zatem, Spółka realizując dla roku 2022 i lat kolejnych prawo do odliczenia Kosztów Limitowanych wyłączonych w latach 2018-­2021 na podstawie art. 15e Ustawy o CIT z kosztów uzyskania przychodów (obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.), powinna ustalać Limit odliczenia dla danego roku zgodnie z zasadami określonymi w art. 15e Ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. Jednocześnie w związku z uchyleniem z dniem 1 stycznia 2022 r. przepisu art. 15e Ustawy o CIT koszty (które podlegałyby limitowaniu w poprzednim stanie prawnym) ponoszone przez Spółkę po dniu 1 stycznia 2022 r. nie będą podlegały ograniczeniom w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, a zatem nie będą również pomniejszały Limitu skalkulowanego dla danego roku (od 1 stycznia 2022 r.) zgodnie z art. 15e Ustawy o CIT (obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.). Obliczony Limit dla 2022 r. i lat następnych będzie miał zastosowanie wyłącznie do ustalenia kwoty odliczenia w danym roku Kosztów Limitowanych poniesionych przez Spółkę w latach 2018-2021 i niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów w tym okresie (tj. w stosunku do których Spółka nabyła prawo do odliczenia w ciągu 5 kolejnych lat podatkowych).

Dodatkowo, należy podkreślić, że ustawodawca nie wprowadził żadnych przepisów szczególnych, które pozwoliłyby na dokładne określenie, które koszty nieodliczone w latach poprzednich powinny podlegać rozliczeniu w pierwszej kolejności. W ocenie Wnioskodawcy, jest ona uprawniona do przyjęcia, że w pierwszej kolejności będą mogły podlegać odliczeniu Koszty Limitowane nieodliczone w 2018 r., w dalszej kolejności w 2019 r., następnie w 2020 r. a na końcu 2021 r. (tj. według metody FIFO - z ang. first in first out - pierwsze weszło, pierwsze wyszło).

Spółka końcowo zwraca również uwagę, że zaprezentowane przez nią stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Przykładowo przywołać można:

- interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 listopada 2022 r., znak: 0111-KDIB1-2.4010.712.2022.1.MZA,

- interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 sierpnia 2022 r., znak: 0111-KDIB2-1.4010.357.2022.1.AP,

- interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 sierpnia 2022 r., znak: 0111-KDIB1-2.4010.455.2022.1.AK, czy też

- interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 28 kwietnia 2022 r., znak: 0111-KDIB2-1.4010.589.2021.1.BJ.

W związku z powyższym Wnioskodawca zwraca się o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska odnoszącego się do opisanego zdarzenia przyszłego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie wskazać należy, że stosownie do zadanego pytania wyznaczającego zakres wniosku, przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawcy, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Kosztów Limitowanych, które nie zostały odliczone w latach 2018 – 2021 r. ze względu na obowiązujący w tym czasie limit, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z art. 15e ust. 9 ww. ustawy, w związku z art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej.

Tym samym przedmiotem niniejszej interpretacji nie była ocena czy Koszty Limitowane, które były odliczane w latach 2018-2021 r. na podstawie art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zostały ustalone we właściwy sposób i we właściwej wysokości.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.

W myśl art. 15e ust. 1 ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.):

Zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT:

Na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.):

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w latach 2018, 2019, 2020 i 2021 Wnioskodawca ponosił bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT koszty usług określonych w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, który został uchylony z dniem 1 stycznia 2022 r. (zwane dalej „Kosztami Limitowanymi”).

W każdym z ww. lat podatkowych z kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca wyłączał tę część Kosztów Limitowanych poniesionych w danym roku, która przewyższała sumę kwotę 3.000.000 złotych oraz 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m ustawy o CIT, i odsetek.

Nieodliczone kwoty Kosztów Limitowanych nie były dotychczas odliczane przez Wnioskodawcę w kolejnych 5 latach zgodnie z art. 15e ust. 9 ustawy o CIT.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia ustalenia, czy na podstawie art. 60 ust. 1 Ustawy Zmieniającej w związku z art. 15e ust. 9 Ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.), począwszy od dnia 1 stycznia 2022 r. Spółka będzie miała prawo do odliczenia (w każdym z kolejnych 5 lat podatkowych licząc 5- letni okres od roku poniesienia Kosztów Limitowanych) nieodliczonych dotychczas Kosztów Limitowanych (odliczając w pierwszej kolejności Koszty Limitowane poniesione najwcześniej), nieprzypisanych do działalności prowadzonej na terenie SSE, objętej zwolnieniem z CIT, w ramach limitu ustalonego jako suma kwoty 3.000.000 zł oraz 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m Ustawy o CIT, i odsetek (dalej: „Limit”), który to Limit nie będzie pomniejszany o koszty (które podlegałyby limitowaniu w poprzednim stanie prawnym) ponoszone przez Spółkę po 1 stycznia 2022 r.

W związku z nowelizacją Ustawy o CIT, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2022 r. oraz przepisem przejściowym zamieszczonym w Ustawie Zmieniającej, aktualnie Wnioskodawca powziął wątpliwości co do sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Kosztów Limitowanych poniesionych w latach 2018-2021, w części, w której nie zostały w tym okresie uwzględnione w kosztach uzyskania przychodów z uwagi na ograniczenia określone w art. 15e Ustawy o CIT.

Ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm., dalej: „ustawa nowelizująca”), zgodnie z art. 2 pkt 30 ww. ustawy z dniem 1 stycznia 2022 r. uchylony został przepis art. 15e.

Oznacza to, że art. 15e ustawy o CIT, limitujący wysokość kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez podatnika na nabycie określonych usług lub praw niematerialnych z 1 stycznia 2022 r. został uchylony, jednak przepisy definiujące to rozwiązanie zostają odpowiednio włączone do regulacji art. 24ca ust. 2 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 24ca ust. 2 ustawy o CIT:

W myśl art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej:

Z powyższego wynika, że podatnicy, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed dniem 1 stycznia 2022 r. nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9, zachowują uprawnienie do odliczenia w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie (tj. w kolejnych 5 latach podatkowych w ramach obowiązujących w danym roku limitów).

Przykładowo podatnik, ustalając w roku 2022 prawo do odliczenia kosztów uprzednio wyłączonych na podstawie art. 15e ustawy o CIT, ustala limit odliczenia przypadający na rok 2022, zgodnie z zasadami określonymi w tym przepisie. Podatnik w pierwszej kolejności ustala ile wyniesie w 2022 roku nadwyżka sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek (podatkowa EBIDTA). Następnie w oparciu o ustaloną podatkową EBIDTA wylicza limit odliczenia kosztów nieodliczonych w poprzednich latach podatkowych, który stanowi kwota 3.000.000 złotych powiększona o 5% kwoty podatkowej EBIDTA.

Innymi słowy, dla celów ustalenia limitu warunkującego prawo do odliczenia należy, zgodnie z art. 60 ust. 1 Polskiego Ładu, przyjmować założenie, że art. 15e ustawy o CIT - nadal jest stosowany. Dlatego też w latach podatkowych rozpoczynających się po dniu 31 grudnia 2021 r., Wnioskodawca jest/będzie uprawniony do ujęcia w kosztach uzyskania przychodów kosztów nierozliczonych w latach poprzednich do wysokości odpowiadającej obliczonemu dla danego roku limitowi z art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r., który to limit nie jest pomniejszany o koszty usług ponoszonych w danym roku. Na skutek uchylenia art. 15e ustawy o CIT, bieżące koszty, o których mowa w tym przepisie – nie podlegają limitowaniu.

Podatnik, ustalając w latach 2022-2026 prawo do odliczenia kosztów uprzednio wyłączonych na podstawie art. 15e ustawy o CIT, ustala limit odliczenia, przypadający na dany rok, zgodnie z zasadami określonymi w tym przepisie. Innymi słowy, dla celów ustalenia limitu warunkującego prawo do odliczenia należy, zgodnie z art. 60 ust. 1 Polskiego Ładu, przyjmować założenie, że art. 15e ustawy o CIT nadal jest stosowany.

Dotyczy to jednakże wyłącznie zasad ustalania limitu odliczeń dla tych podatników, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed 1 stycznia 2022 r. nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT.

W ramach tak ustalonego limitu Wnioskodawca będzie mógł odliczyć kwoty kosztów limitowanych nieodliczonych w poprzednich latach podatkowych.

Limit ten nie jest pomniejszany o koszty ponoszone przez Spółkę po 1 stycznia 2022 r., a Spółka ma prawo przyjąć, że koszty będą podlegać odliczeniu w kolejności od powstałych najwcześniej (według tzw. metody FIFO).

W świetle powyższego, przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie ustalony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).