Interpretacja indywidualna z dnia 10 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.70.2023.2.AD

Ustalenie limitu przychodów z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej skutkującej obowiązkiem prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 stycznia 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 25 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej,który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia limitu przychodów z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej skutkującej obowiązkiem prowadzenia ksiąg rachunkowych. Treść wniosku jest następująca.

Opis zdarzenia przyszłego

Prowadzi Pani Firmę X kod PKD 66.12.Z. Działalność jest opodatkowana na zasadach ogólnych.

Od 1 lutego 2023 r. będzie Pani prowadzić jednoosobową działalność gospodarczą - kantorową w zakresie kupna i sprzedaży walut obcych w celach zarobkowych na podstawie indywidualnego zezwolenia wydanego przez prezesa Narodowego Banku Polskiego.

Kupno i sprzedaż walut będzie odbywało się we własnym imieniu i na własny rachunek.

W 2022 r. oraz we wcześniejszych latach przychody z działalności nie przekroczyły limitu określonego w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości.

W 2022 r. przebywała Pani na urlopie macierzyńskim oraz rodzicielskim.

Prowadzona działalność gospodarcza do tej pory ewidencjonowana była w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Informuje Pani, że przeciwko Pani nie toczy się żadne postępowanie karno-skarbowe.

Pytanie

Czy na potrzeby prowadzonej działalności kantorowej, która będzie prowadzona od 1 lutego 2023 r. do celów ewidencyjnych powinnam prowadzić księgi rachunkowe w oparciu o ustawę o rachunkowości, czy podatkową księgę przychodów i rozchodów, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Pani, dla celów ewidencyjnych powinna Pani prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów do czasu aż nie przekroczy limitu przychodów z działalności określonego art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Pani dotyczącą sposobu obliczenia limitu, którego przekroczenie powoduje obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Art. 24a ust. 1 cytowanej na wstępie ustawy stanowi, że:

Osoby fizyczne, przedsiębiorstwa w spadku, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 5a, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Z kolei na podstawie art. 24a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120),

Przepisy ustawy o rachunkowości, zwanej dalej „ustawą”, stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółek jawnych osób fizycznych, spółek partnerskich oraz przedsiębiorstw w spadku działających zgodnie z ustawą z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw (Dz.U. z 2021 r. poz. 170), jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 2 000 000 euro.

Przy czym zgodnie z art. 3 ust. 3 tejże ustawy:

Wyrażone w euro wielkości, o których mowa w ust. 1a pkt 3 oraz w art. 2 ust. 1 pkt 2 i ust. 2, przelicza się na walutę polską po średnim kursie ogłoszonym przez Narodowy Bank Polski, na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok obrotowy.

W tym miejscu nadmienić również należy, że zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. z 2019 r. poz. 2544):

Podatnicy wykonujący działalność kantorową prowadzą również według zasad określonych w przepisach prawa dewizowego ewidencję wszystkich operacji powodujących zmianę stanu wartości dewizowych i waluty polskiej, zwaną dalej „ewidencją kupna i sprzedaży wartości dewizowych”.

Jak wynika z powyższego, obowiązek zaprowadzenia ksiąg rachunkowych powstaje, jeżeli przychody (w rozumieniu art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) wyniosły co najmniej równowartość 1.200.000 euro.

Z wniosku wynika, że prowadzi Pani działalność pod nazwą X kod PKD 66.12.Z. Działalność jest opodatkowana na zasadach ogólnych. Od 1 lutego 2023 r. będzie Pani prowadzić jednoosobową działalność gospodarczą - kantorową w zakresie kupna i sprzedaży walut obcych. W 2022 r. oraz we wcześniejszych latach przychody z działalności nie przekroczyły limitu określonego w art. 2 ust 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości.

Mając zatem na uwadze przedstawiony przez Panią opis sprawy oraz obowiązujące w jego zakresie przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że skoro – zgodnie z Pani oświadczeniem – przychody Pani w 2022 r. nie przekroczyły limitu określonego w art. 2 ust 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, to do celów ewidencyjnych w 2023 r. powinna Pani prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów do czasu aż nie przekroczy limitu przychodów z działalności określonego art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości.

Wobec powyższego stanowisko Pani należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r., poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).