Interpretacja indywidualna z dnia 3 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.552.2022.1.KK

Uznanie polskiej wyłącznej strefy ekonomicznej za terytorium kraju; wskazanie miejsca opodatkowania usług bezpośrednio związanych z Turbinami wiatrowymi; wskazanie miejsca opodatkowania dostawy, instalacji oraz utrzymania morskich farm wiatrowych a także prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia usług lub towarów dostarczonych lub instalowanych na terenie polskiej wyłącznej strefy ekonomicznej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usługjest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 grudnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 19 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie:

-uznania polskiej wyłącznej strefy ekonomicznej za terytorium kraju,

-wskazania miejsca opodatkowania usług bezpośrednio związanych z Turbinami wiatrowymi,

-wskazania miejsca opodatkowania dostawy, instalacji oraz utrzymania morskich farm wiatrowych,

-prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia usług lub towarów dostarczonych lub instalowanych na terenie polskiej wyłącznej strefy ekonomicznej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) z siedzibą w Polsce jest czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym na potrzeby VAT w Polsce.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dostaw, instalacji oraz uruchamiania turbin wiatrowych (dalej jako: „Turbina”), służących produkcji energii elektrycznej z wykorzystaniem sił wiatrowych (tj. realizuje dostawy z montażem gotowych Turbin – dalej jako „Dostawa”). Ponadto Wnioskodawca zajmuje się również naprawą, serwisowaniem oraz świadczeniem usług konserwacyjnych dla dostarczanych Turbin oraz świadczeniem usług związanych z przywróceniem Turbin do właściwego ich funkcjonowania, w szczególności mające na celu usunięcie usterek, w celu ich użytkowania zgodnie z przeznaczeniem.

Powyższe transakcje realizowane są w oparciu o umowy zawierane z klientami (dalej jako: „Kontrahenci”) w zakresie dostawy i instalacji Turbin (dalej jako: „Kontrakty” lub „Umowy”). W tym względzie przedmiotem standardowej umowy jest każdorazowo dostawa, instalacja, testowanie i uruchomienie określonej w Umowie ilości Turbin (na ogół od kilku do kilkunastu sztuk – tworzących farmę wiatrową) za uzgodnioną z nabywcą cenę.

Dostawa polega na dostarczaniu Turbin, a także elementów potrzebnych do ich instalacji do miejsca, w którym mają być one zamontowane oraz zainstalowaniu wszystkich elementów wchodzących w skład Turbin. Co do zasady, Spółka dostarcza elementy niezbędne do złożenia oraz instalacji Turbiny w miejsce wskazane przez Kontrahenta tj. w miejsce, w którym ma powstać farma wiatrowa, a następnie montuje wszystkie niezbędne elementy i instaluje je w tym miejscu oraz testuje tak, aby zapewnić, iż Turbina jest gotowa do użytku. Ponadto, na mocy Umów Spółka dostarcza Kontrahentom określone dokumenty i specyfikacje techniczne, w tym również instrukcje oraz dokumenty wymagane do uzyskania wszelkich licencji niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania farm wiatrowych.

Realizacja projektów odbywa się etapami.

Rozpoczęcie przez Spółkę działań związanych z zasadniczą częścią realizacji Umowy poprzedzone jest dostarczeniem przez Kontrahenta elementów fundamentowych. Stanowią one stalowe konstrukcje, które następnie zostają zakotwiczone w umocnionym, co do zasady betonowym podłożu, co jest niezbędne do zamontowania Turbiny. Turbina może zostać posadowiona wyłącznie w określonym (i ustalonym również wcześniej w Umowie) miejscu – na odpowiednio przygotowanym przez Kontrahenta fundamencie. Spółka instaluje turbinę na fundamencie, nie jest więc możliwe „przeniesienie” Turbiny w inne miejsce, bez zniszczenia/naruszenia całej konstrukcji.

Po wykonaniu montażu mechanicznego i uruchomieniu każdej z Turbin następuje podłączenie układów elektrycznych i elektronicznych oraz ich testowanie. Po pomyślnym przejściu wszystkich testów, Turbina jest gotowa do przekazania nabywcy. Przekazanie Turbin (lub sekcji Turbin lub wszystkich Turbin – zależnie od postanowień Umowy lub faktycznych okoliczności jej realizacji) następuje poprzez wystawienie odpowiedniego dokumentu, na przykład tzw. Certyfikatu Przejęcia.

Podsumowując, w ramach standardowej Umowy, Spółka wykonuje następujące czynności:

1)dostarcza na miejsce instalacji (wskazane przez Kontrahenta w Kontrakcie), wszystkie elementy, z których zostaną zmontowane Turbiny, z wyłączeniem fundamentu, który pozostaje w zakresie Kontrahenta; powyższe może odbywać się również w kilku etapach, albowiem dostarczane elementy, w postaci gotowych modułów, należy ze sobą połączyć mechanicznie, aby stanowiły jedną całość; w takich przypadkach każdy kolejny etap powinien być ukończony, tak aby następny mógł być realizowany; przedmiotowe etapy są odpowiednio określone w Kontrakcie i stanowią tzw. kamienie milowe; zakończenie poszczególnych kamieni milowych stanowi podstawę do płatności, które Spółka otrzymuje już w trakcie trwania Kontraktu;

2)montuje wszelkie niezbędne do funkcjonowania Turbiny elementy na fundamentach przygotowanych przez Kontrahenta oraz następnie łączy ze sobą wszystkie systemy (mechaniczne, elektryczne i elektroniczne) Turbiny;

3)przeprowadza testy celem weryfikacji czy instalacja i uruchomienie zostały dokonane prawidłowo;

4)dokonuje uruchomienia i sprawdzenia funkcjonowania Turbin w warunkach podłączenia do sieci elektroenergetycznej;

5)przekazuje nabywcy gotową do eksploatacji Turbinę.

Obecnie wszystkie farmy wiatrowe dostarczane przez Wnioskodawcę znajdują się na obszarze terytorium lądowym kraju. Spółka planuje, iż w przyszłości będzie dokonywać Dostaw farm wiatrowych również na terytorium morskim – na (...) (dalej: „morskie farmy wiatrowe”). W tym względzie, Spółka wskazuje, iż morskie farmy wiatrowe, w większości przypadków będą zlokalizowane w całości w polskiej wyłącznej strefie ekonomicznej (dalej jako: „PWSE”) w rozumieniu ustawy z 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2019 r. poz. 2169, ze zm.; dalej jako: „ustawa o obszarach morskich”). Niemniej jednak, mogą zdarzyć się sytuacje, w których morskie farmy wiatrowe zostaną zamontowane w obszarze stanowiącym zarówno część PWSE oraz część należącą do morza terytorialnego Rzeczypospolitej Polskiej (jedna farma wiatrowa może znajdować się na obydwu tych obszarach).

W celu realizacji obecnych projektów (oraz tych przyszłych, związanych zarówno z farmami wiatrowymi na terytoriach lądowych i morskich), Spółka nabywać będzie towary (elementy turbin, części zamienne) i usługi związane z Dostawą Turbin, jak również z ich obsługą i naprawą celem zapewnienia prawidłowego ich funkcjonowania i możliwości użytkowania przez Kontrahenta.

Spółka wyjaśnia, iż usługi/towary niezbędne do realizacji wspomnianych kontraktów mogą być nabywane zarówno od kontrahentów krajowych (dalej jako: „Dostawcy Krajowi”) i w tym zakresie Spółka zazwyczaj otrzymuje i będzie otrzymywać od dostawców/usługodawców faktury z polskim podatkiem VAT z tytułu nabycia ww. usług i towarów, jak i zagranicznych [w tym z krajów UE (dalej jako: „Dostawcy UE”) oraz krajów spoza UE od podmiotów (dalej jako: „Dostawcy Zagraniczni”)]. Przedmiotem niniejszego wniosku w zakresie transakcji zakupowych są te transakcje, dla których miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terenie PWSE, tj.:

-nabycie usług przez Spółkę, dla których miejsce świadczenia jest ustalane na podstawie art. 28e ustawy o VAT, a zatem w miejscu położenia nieruchomości znajdującej się w PWSE,

-nabycie towarów wysyłanych z terytorium Polski z ich dostawą realizowaną do PWSE,

-nabycie towarów, dla których miejsce dostawy jest określane na podstawie art. 25 ust. 1 ustawy o VAT, czyli w przypadku transakcji traktowanych jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (dalej: „WNT”), terytorium państwa członkowskiego, na którym nabyte towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu,

-nabycie towarów w ramach importu towarów, dla których miejsce dostawy jest ustalane na podstawie art. 26a ustawy o VAT, czyli zasadniczo w kraju, w którym towary te znajdować się będą w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej lub przestaną podlegać wybranym procedurom celnym (i w którym będą dopuszczane do obrotu).

W zakresie transakcji sprzedażowych przedmiotem niniejszego wniosku jest dostawa Turbin, które będą instalowane/montowane na terenie PWSE oraz usługi związane z instalacją, utrzymaniem, konserwacją, serwisem Turbin zlokalizowanych na terytorium PWSE.

Pytania

1.Czy polska wyłączna strefa ekonomiczna (PWSE) powinna być uważana za terytorium kraju, o którym mowa w art. 2 pkt 1 ustawy o VAT, w zakresie czynności wykonywanych w tej strefie, dla których Rzeczpospolita Polska posiada suwerenne prawo ich wykonania?

2.Czy usługi bezpośrednio związane z Turbinami wiatrowymi (tj. usługi wznoszenia/instalacji/konserwacji) powinny być traktowane jako usługi związane z nieruchomością i w związku z tym, jeśli są świadczone na terytorium Polski powinny być opodatkowane VAT w Polsce, natomiast jeśli są świadczone poza terytorium Polski nie powinny podlegać opodatkowaniu VAT w Polsce?

3.W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 – czy czynności dostawy, instalacji oraz utrzymania morskich farm wiatrowych znajdujących się w polskiej wyłącznej strefie ekonomicznej (PWSE) powinny stanowić czynności opodatkowane w Polsce, tym samym podatek VAT powinien zostać naliczony od tychże czynności?

4.Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym opisane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nabycie usług lub towarów dostarczanych do PWSE lub dostarczanych i instalowanych/montowanych na terenie PWSE (dla których miejscem dostawy/świadczenia jest PWSE), stanowi opodatkowane VAT w Polsce świadczenie usług lub opodatkowaną VAT w Polsce odpłatną dostawę towarów lub WNT/import i w związku z tym Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ustawy o VAT (zarówno w przypadku faktur zawierających bezpośrednio kwoty polskiego VAT, jak i transakcji rozliczanych przez Spółkę jako WNT, import lub jako krajowa dostawa towarów/świadczenie usług, dla których Spółka jest podatnikiem)?

5.W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 – jeśli dostawa Turbin będzie miała miejsce w części na morzu terytorialnym Rzeczypospolitej Polskiej oraz w części na wodach międzynarodowych, które to wchodzą w obszar PWSE, czy Spółka powinna dokonywać podziału czynności odpowiednio na czynności podlegające opodatkowaniu w Polsce (na morzu terytorialnym) oraz na czynności niepodlegające opodatkowaniu w Polsce (znajdujące się na terytorium PWSE)?

Państwa stanowisko w sprawie

Spółka stoi na stanowisku, że:

1.Polska wyłączna strefa ekonomiczna (PWSE) powinna być uważana za terytorium kraju, o którym mowa w art. 2 pkt 1 ustawy o VAT, w zakresie czynności wykonywanych w tej strefie, dla których Rzeczpospolita Polska posiada suwerenne prawo ich wykonania.

2.Usługi bezpośrednio związane z Turbinami wiatrowymi (tj. usługi wznoszenia/instalacji/konserwacji) powinny być traktowane jako usługi związane z nieruchomością i w związku z tym, jeśli są świadczone na terytorium Polski powinny być opodatkowane VAT w Polsce, natomiast jeśli są świadczone poza terytorium Polski nie powinny podlegać opodatkowaniu VAT w Polsce.

3.W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 – czynności dotyczące dostawy, instalacji oraz utrzymania morskich farm wiatrowych znajdujących się w polskiej wyłącznej strefie ekonomicznej (PWSE) powinny stanowić czynności opodatkowane w Polsce, tym samym podatek VAT powinien zostać naliczony od tychże czynności.

4.Zdaniem Spółki opisane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nabycie usług lub towarów dostarczanych do PWSE lub dostarczanych i instalowanych/montowanych na terenie PWSE (dla których miejscem dostawy/świadczenia jest PWSE), stanowi opodatkowane VAT w Polsce świadczenie usług lub opodatkowaną VAT w Polsce odpłatną dostawę towarów lub WNT/import i w związku z tym Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ustawy o VAT (zarówno w przypadku faktur zawierających bezpośrednio kwoty polskiego VAT, jak i transakcji rozliczanych przez Spółkę jako WNT, import lub jako krajowa dostawa towarów/świadczenie usług dla których Spółka jest podatnikiem).

5.W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 – jeśli dostawa Turbin będzie miała miejsce w części na morzu terytorialnym Rzeczypospolitej Polskiej oraz w części na wodach międzynarodowych, które to wchodzą w obszar PWSE, Spółka powinna dokonywać podziału czynności odpowiednio na czynności podlegające opodatkowaniu w Polsce (na morzu terytorialnym) oraz na czynności niepodlegające opodatkowaniu w Polsce (znajdujące się na terytorium PWSE).

UZASADNIENIE:

Ad 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika obowiązek stosowania zasady terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług jedynie w przypadku, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju. Zgodnie przy tym z art. 2 ust. 1 ustawy o VAT, terytorium kraju należy co do zasady rozumieć jako terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ustawy o VAT, dotyczącym mostów transgranicznych nie mających jednak zastosowania w analizowanej sprawie.

Jak wynika z art. 1 ustawy z 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej (Dz. U. 1990 Nr 78 poz. 461 ze zm.) Granicą Rzeczypospolitej Polskiej, zwaną dalej „granicą państwową”, jest powierzchnia pionowa przechodząca przez linię graniczną, oddzielająca terytorium państwa polskiego od terytoriów innych państw i od morza pełnego. Granica państwowa rozgranicza również przestrzeń powietrzną, wody i wnętrze ziemi. Ponadto art. 3 wskazanej ustawy określa również granicę państwową na morzu, która przebiega w odległości 12 mil morskich od linii podstawowej, określonej w odrębnych przepisach, lub po zewnętrznej granicy red włączonych do morza terytorialnego.

Obszary morskie Rzeczypospolitej Polskiej są wymienione z kolei w art. 2 ust. 1 ustawy z 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. 1991 Nr 32 poz. 131 ze zm.) (dalej jako: „Ustawa o obszarach morskich”) i stanowią:

1)morskie wody wewnętrzne,

2)morze terytorialne,

3)strefa przyległa,

4)wyłączna strefa ekonomiczna.

Przy czym zgodnie z art. 2 ust. 2 w skład terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wchodzą morskie wody wewnętrzne i morze terytorialne.

Dodatkowo, zgodnie z art. 5 ust. 1 oraz ust. 3 Ustawy o obszarach morskich, morze terytorialne Rzeczypospolitej Polskiej stanowi obszar wód morskich o szerokości 12 mil morskich (22 224 m), liczonych od linii podstawowej tego morza, a zewnętrzną granicę morza terytorialnego stanowi linia, której każdy punkt jest oddalony o 12 mil morskich od najbliższego punktu linii podstawowej (z zastrzeżeniem ust. 4 niniejszej ustawy dotyczącym red morskich).

Biorąc pod uwagę powyższe, obszar wód morskich do 12 mil morskich od linii podstawowej stanowi terytorium Polski.

Co istotne, Ustawa o obszarach morskich w rozdziale 3 wprowadza również definicję wyłącznej strefy ekonomicznej, która to zgodnie z art. 15 tejże ustawy położona jest na zewnątrz morza terytorialnego i przylega do tego morza, obejmując wody, dno morza oraz znajdujące się pod nim wnętrze ziemi. Granice wyłącznej strefy ekonomicznej są określane przez umowy międzynarodowe (art. 16 ust. 1 ustawy o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej).

Jednocześnie zgodnie z art. 17 Ustawy o obszarach morskich, Rzeczypospolitej Polskiej przysługują w wyłącznej strefie ekonomicznej:

1)suwerenne prawa w celu rozpoznawania, zarządzania i eksploatacji zasobów naturalnych, zarówno żywych, jak i mineralnych, dna morza i wnętrza ziemi pod nim oraz pokrywających je wód, a także ochrona tych zasobów oraz suwerenne prawa w odniesieniu do innych gospodarczych przedsięwzięć w strefie;

2)władztwo w zakresie:

a)budowania i użytkowania sztucznych wysp, konstrukcji i innych urządzeń,

b)badań naukowych,

c)ochrony i zachowania środowiska morskiego;

3)inne uprawnienia przewidziane w prawie międzynarodowym.

Ponadto zgodnie z art. 22 Ustawy o obszarach morskich Rzeczpospolita Polska ma wyłączne prawo wznoszenia, udzielania pozwoleń na wznoszenie i wykorzystywanie w wyłącznej strefie ekonomicznej sztucznych wysp, wszelkiego rodzaju konstrukcji i urządzeń przeznaczonych do przeprowadzania badań naukowych, rozpoznawania lub eksploatacji zasobów, jak również w odniesieniu do innych przedsięwzięć w zakresie gospodarczego badania i eksploatacji wyłącznej strefy ekonomicznej, w szczególności wykorzystania w celach energetycznych wody, prądów morskich i wiatru. Sztuczne wyspy, konstrukcje i urządzenia, o których mowa w ust. 1, podlegają prawu polskiemu.

Przysługujące Rzeczypospolitej Polskiej prawa wynikające z powyższych przepisów są spójne z regulacjami międzynarodowymi, w tym w szczególności z Konwencją Narodów Zjednoczonych o prawie morza sporządzonej w Mantego Bay 10 grudnia 1982 r. (Dz. U. z 2002 r. nr 59 poz. 543 ze zm.) (dalej jako: „Konwencja”). Zgodnie bowiem z art. 56 ust. 1 Konwencji, państwo nadbrzeżne ma w wyłącznej strefie ekonomicznej:

a)suwerenne prawa w celu badania, eksploatacji i ochrony zasobów naturalnych, zarówno żywych, jak i nieożywionych, wód morskich pokrywających dno, a także dna morskiego i jego podziemia oraz w celu gospodarowania tymi zasobami, jak również w odniesieniu do innych przedsięwzięć w zakresie gospodarczego badania i eksploatacji strefy, takich jak wytwarzanie energii poprzez wykorzystanie wody, prądów i wiatrów;

b)jurysdykcję przewidzianą w odpowiednich postanowieniach niniejszej konwencji w odniesieniu do:

(i)budowania i wykorzystywania sztucznych wysp, instalacji i konstrukcji;

(ii)badań naukowych morza;

(iii)ochrony i zachowania środowiska morskiego;

c)inne prawa i obowiązki przewidziane w niniejszej konwencji.

W myśl art. 60 ust. 1 Konwencji, państwo nadbrzeżne ma w wyłącznej strefie ekonomicznej wyłączne prawo budowania oraz wydawania pozwoleń i przepisów dotyczących budowy, eksploatacji i wykorzystywania:

a)sztucznych wysp;

b)instalacji i konstrukcji dla celów przewidzianych w artykule 56 i dla innych celów gospodarczych;

c)instalacji i konstrukcji, które mogą zakłócać wykonywanie przez państwo nadbrzeżne swoich uprawnień w strefie.

Zgodnie natomiast z art. 60 ust. 2 Konwencji, państwo nadbrzeżne posiada wyłączną jurysdykcję nad takimi sztucznymi wyspami, instalacjami i konstrukcjami, łącznie z jurysdykcją w zakresie wydawania ustaw i innych przepisów prawnych w sprawach celnych, skarbowych, sanitarnych i imigracyjnych, a także w sprawach bezpieczeństwa.

Analiza powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że w pewnych przypadkach wyłączna strefa ekonomiczna, pomimo, że prawnie nie stanowi terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – powinna być jednak uważana za podlegającą polskiej jurysdykcji VAT. Takie stanowisko znajduje również oparcie w przepisach prawa Unii Europejskiej oraz orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, które powinno być uwzględnione w procesie wykładni przepisów ustawy o VAT. Zgodnie z regułą tzw. wykładni prowspólnotowej, w przypadku podatku VAT, który jest podatkiem zharmonizowanym we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej, w ramach analizy zasad opodatkowania VAT określonych transakcji należy kierować się nie tylko krajowymi przepisami podatkowymi, ale również właściwymi regulacjami wspólnotowymi i wykładnią dokonaną przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako: „TSUE”), które stanowią również część polskiego porządku prawnego.

Kwestia opodatkowania czynności wykonywanych na terenie wyłącznych stref ekonomicznych była już przedmiotem rozważań TSUE w sprawie C-111/05 z 29 marca 2007 r. (Aktiebolaget NN) dotyczącej m.in. pytania czy dostawa i ułożenie kabla światłowodowego łączącego dwa państwa członkowskie nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w zakresie tej części transakcji, która dotyczy obszaru położonego w wyłącznej strefie ekonomicznej.

Jakkolwiek powyższy wyrok nie wskazuje wprost, iż wyłączne strefy ekonomiczne wchodzą w skład terytorium danego państwa członkowskiego, wynika z niego pośrednio, że w zakresie wykonywania określonych funkcji, w odniesieniu do których państwo członkowskie posiada suwerenne prawo ich wykonania, wyłączna strefa ekonomiczna może być traktowana jako terytorium takiego państwa członkowskiego i czynności tam wykonywane mogą podlegać opodatkowaniu lokalnym VAT.

Kwestia ta doprecyzowana została w opinii Rzecznika Generalnego Philippe’a Legera przedstawionej 14 września 2006 r. do ww. sprawy, gdzie wskazano, iż: „(…) szósta dyrektywa odsyła w ten sposób do ustawodawstwa krajowego w przedmiocie definicji terytorialnego zakresu kompetencji podatkowej każdego państwa członkowskiego. Jeśli spojrzeć z tej perspektywy na ułożenie podmorskiego kabla łączącego dwa państwa członkowskie, każde z tych państw będzie miało prawo do opodatkowania transakcji w odniesieniu do tej części kabla, która znajduje się na jego terytorium lądowym i w granicach jego wód wewnętrznych. Będą mogły one również opodatkować tę transakcję w odniesieniu do części kabla znajdującej się w obszarze jego morza terytorialnego, ponieważ zgodnie z międzynarodowym prawem morza, suwerenność danego państwa obejmuje również dno morza terytorialnego. Można również przewidzieć taką sytuację, w której państwo członkowskie podejmie decyzję o opodatkowaniu rozpatrywanej transakcji w odniesieniu do części kabla znajdującej się w jego wyłącznej strefie ekonomicznej lub na jego szelfie kontynentalnym, ponieważ może ono wykonywać również na tym obszarze swe suwerenne prawa, mimo iż są one ograniczone, w szczególności w zakresie eksploatacji dna morskiego i jego podziemia. W tej kwestii Trybunał orzekł już, że prawo wspólnotowe, w szczególności dyrektywa Rady 92/43/EWG ma zastosowanie na obszarze wyłącznej strefy ekonomicznej i szelfu kontynentalnego danego państwa członkowskiego, jeżeli wykonuje one na tym obszarze swoje suwerenne prawa (...)”. [tezy 91-93] (podkreślenie wnioskodawcy).

Wnioskując na podstawie poglądów TSUE oraz opinii Rzecznika Generalnego przedstawionych w sprawie C-111/05 (Aktiebolaget NN) można w ocenie Spółki dojść do następujących konkluzji:

·jeżeli dana czynność wykonywana w wyłącznej strefie ekonomicznej nie jest objęta zakresem suwerenności państwa nadbrzeżnego, to taka transakcja nie może być uznawana za wykonywaną na terytorium kraju w rozumieniu prawa unijnego;

·jeżeli jednak czynności wykonywane w wyłącznej strefie ekonomicznej są objęte zakresem suwerenności państwa nadbrzeżnego, dla celów VAT powinny być one uznane za wykonywane na terytorium kraju w rozumieniu prawa unijnego.

Powyższe oznacza zatem, że obszar wyłącznej strefy ekonomicznej będzie stanowił dla celów VAT terytorium UE jako terytorium danego państwa członkowskiego, o ile tylko państwo członkowskie wykonuje na tym obszarze swoje suwerenne prawa.

Spółka również wskazuje, iż ustalenia poczynione przez TSUE znalazły odzwierciedlenie w oficjalnych dokumentach Komisji Europejskiej oraz Komitetu ds. VAT.

W dokumencie Komisji Europejskiej z 19 lutego 2015 r. dotyczącym zakresu stosowania przepisów Dyrektywy VAT (Dyrektywa 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r., w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej; dalej: „Dyrektywa VAT”) pt. „Application of the VAT Directive when activities are carried out in the exclusive economic zone adjacent to the territorial sea of a Member State – follow-up” (taxud.c. 1(2015)799403-EN, working paper no. 846; aktualny dostęp: (...)), Komisja powołując orzeczenie TSUE w sprawie C-111/05, uznała, że:

„Z przytoczonego orzeczenia wynika, że na potrzeby dostawy towarów i świadczenia usług bezpośrednio związanych z czynnościami wymienionymi w Konwencji, do których Państwo Członkowskie wykonuje suwerenne prawo, wyłączną strefę ekonomiczną należy uznać za część jego terytorium.

W konsekwencji, jeśli dostawa towarów związanych z takimi czynnościami ma miejsce w wyłącznej strefie ekonomicznej to podlega opodatkowaniu VAT, jako dostawa towarów mająca miejsce w nadbrzeżnym państwie członkowskim, do którego strefa należy. To samo dotyczy świadczenia usług, których miejsce świadczenia ustalane jest na podstawie konkretnego miejsca (np. usługi związane z nieruchomościami), które znajduje się w wyłącznej strefie ekonomicznej” [tłumaczenie własne Wnioskodawcy].

Powyższe doprowadziło Komisję Europejską do następującej konkluzji:

„W odniesieniu do czynności, do których przybrzeżne Państwo Członkowskie posiada suwerenne prawa, wyłączna strefa ekonomiczna przyległa do morza terytorialnego tego państwa powinna być traktowana jako część terytorium tego Państwa Członkowskiego. W odniesieniu do pozostałych czynności, do których prawa państw są współdzielone, wyłączna strefa ekonomiczna powinna być traktowana jako położona poza terytorium Unii Europejskiej” [tłumaczenie własne Spółki].

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone przez Komitet ds. VAT w wytycznych sporządzonych po 103 spotkaniu Komitetu z 20 kwietnia 2015 r. (DOCUMENT C- taxud.c.1 (2015)4499050-871; aktualny dostęp: (...)):

„Komitet ds. VAT zdecydowaną większością głosów uznał, że w zakresie dostaw towarów i świadczenia usług związanych z czynnościami w wyłącznej strefie ekonomicznej, co do których państwo nadbrzeżne ma suwerenne prawa, taką strefę uznać należy za część terytorium tego państwa członkowskiego w świetle definicji z ustępu 2 art. 5 Dyrektywy VAT. Komitet ds. VAT zdecydowaną większością głosów uznał, że w zakresie wyłącznej strefy ekonomicznej dostawy towarów i świadczenia usług związane z czynnościami, co do których państwa nadbrzeżne posiadają wspólne prawa, powinny być uznane za dokonane poza terytorium Wspólnoty, w rozumieniu ustępu 1 art. 5 Dyrektywy VAT” [tłumaczenie własne Spółki].

Podobne stanowisko przedstawiła Komisja Europejska w dokumencie taxud.c. 1 (2015)799403-EN, working paper no. 846, w którym stwierdziła, że w przypadku gdy dostawa towarów związana z działalnością, do której państwo członkowskie ma suwerenne prawo, ma miejsce w WSE, będzie opodatkowana podatkiem VAT jako dostawa towarów mająca miejsce w nabrzeżnym państwie członkowskim, do którego należy ta strefa. Zasada ta ma również zastosowanie do świadczenia usług, których miejsce ustala się na podstawie określonej lokalizacji (np. usługi związane z nieruchomościami), jeśli lokalizacja ta znajduje się w WSE.

Podsumowując Komisja wskazała, że traktowanie do celów podatku VAT wyłącznych stref ekonomicznych powinno być następujące:

·w zakresie działalności, do której nabrzeżne państwo członkowskie ma suwerenne prawo, wyłączną strefę ekonomiczną przylegającą do jego morza terytorialnego uznaje się za część terytorium tego państwa członkowskiego,

·w zakresie innych rodzajów działalności, do których prawo jest dzielone przez państwa, wyłączną strefę ekonomiczną uznaje się za znajdującą się poza terytorium UE.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w wytycznych sporządzonych po 103 spotkaniu Komitetu ds. VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe, w szczególności orzecznictwo TSUE, należy stwierdzić, że WSE państwa członkowskiego przylegająca do jego wód terytorialnych powinna stanowić dla potrzeb podatku VAT terytorium tego państwa, ale jedynie we wskazanym powyżej zakresie.

Powyższe stanowisko ma również odzwierciedlenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Organy podatkowe. Przykładowo: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 23 września 2020 sygn. 0111-KDIB3-3.4012. 323.2020.1.MAZ, wskazał, iż: „(…) Należy zauważyć, że kwestia opodatkowania czynności wykonywanych na terenie wyłącznej strefy ekonomicznej była przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w sprawie C-111/05 Aktiebolaget NN. (…) Z orzeczenia tego należy wyciągnąć zatem wniosek, że dla celów dostaw i świadczenia usług bezpośrednio związanych z rodzajami działalności, o których mowa w Konwencji o prawie morza, a do których państwa członkowskie mają suwerenne prawo, wyłączna strefa ekonomiczna jest uznawana za część ich terytorium. Zatem z powołanych powyżej przepisów wynika, że w zakresie działalności dotyczącej budowy i wykorzystania m.in. morskich farm wiatrowych, wykonanie jurysdykcji odbywa się na podstawie przepisów obowiązujących w prawie krajowym, a tym samym w zakresie tej działalności wyłączną strefę ekonomiczną należy uznać za część terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”.

Analogiczne stanowisko zajęły organy podatkowe m.in. w:

-interpretacji indywidualnej z 31 maja 2021 r. sygn. 0114-KDIP1-2.4012.186.2021.2.PC;

-interpretacji indywidualnej z 31 maja 2021 r. sygn. 0114-KDIP1-2.4012.129.2021.1.PC;

-interpretacji indywidualnej z 26 września 2022 r. sygn. 0111-KDIB3-3.4012.398.2022. 1.MAZ;

-interpretacji indywidualnej z 26 września 2022 r. sygn. 0111-KDIB3-3.4012.401.2022. 1.MAZ;

-interpretacji indywidualnej z 3 lipca 2019 r. sygn. 0115-KDIT1-2.4012.264.2019.1.RS;

-interpretacji indywidualnej z 23 września 2020 r. sygn. 0114-KDIP1-2.4012.249.2020. 1.PC;

-interpretacji indywidualnej z 30 listopada 2018 r. o sygn. 0114-KD1P1-2.4012.550.2018. 1.PC;

-interpretacji indywidualnej z 27 grudnia 2018 r. sygn. 0114-KDIP1-2.4012.588.2018.2.PC;

-interpretacji indywidualnej z 15 stycznia 2019 r. sygn. 0114-KDIP1-2.4012.841.2018. 1.WH;

-interpretacji indywidualnej z 15 stycznia 2019 r. sygn. 0114-KDIP1 2.4012.842.2018. 1.WH;

-interpretacji indywidualnej z 15 stycznia 2019 r. sygn. 0114-KDIP1-2.4012.843.2018. 1.PC;

-interpretacji indywidualnej z 28 lutego 2019 r. sygn. 0114-KDIP1-2.4012.41.2019.1.WH.;

-interpretacji indywidualnej z 3 lipca 2019 r. sygn. 0115-KDIT1-2.4012.265.2019.1.RS;

-interpretacji indywidualnej z 31 lipca 2019 r. sygn. 0114-KDIP1-2.4012.347.2019.l.KT, itd.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Spółki terytorium polskiej wyłącznej strefy ekonomicznej (PWSE) powinno być uważane za terytorium kraju, o którym mowa w art. 2 pkt 1 ustawy o VAT, w zakresie czynności wykonywanych w tej strefie, dla których Rzeczpospolita Polska posiada suwerenne prawo ich wykonania.

Ad 2.

Zgodnie z zasadą ogólną zawartą w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług świadczonych na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. Jednocześnie ustawodawca przewidział szereg wyjątków od tej zasady.

Jednym z wyjątków są wskazane w art. 28e ustawy o VAT usługi związane z nieruchomościami. Zgodnie z tym przepisem, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku, jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Kwestię świadczenia usług związanych z nieruchomościami porusza również art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE RADY z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnotowego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.2006.347.1 z 2006.12.11 ze zm.) (dalej jako: „Dyrektywa VAT”) zgodnie z którym „Miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub w miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość”.

Przepisy dotyczące usług związanych z nieruchomościami są również zawarte w rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do miejsca świadczenia usług (Dz.U.UE.L.2013.284.1) (dalej jako: „Rozporządzenie”, zmienionym m.in. rozporządzeniem z 7 października 2013 r. nr 1042/2013 zmieniającym). W myśl art. 31a ust. 1 podsekcji 6a Rozporządzenia „Usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:

a)gdy wywodzą się z nieruchomości, a dana nieruchomość stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług;

b)gdy są świadczone w odniesieniu do nieruchomości lub dla niej przeznaczone i mają na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu danej nieruchomości”.

Do kwestii usług związanych z nieruchomościami, w nawiązaniu do art. 47 Dyrektywy VAT, odniósł się również TSUE, który w wyroku z 27 czerwca 2013 r. w sprawie nr C-155/12 stwierdził, iż aby świadczenie usług było objęte zakresem stosowania powyższego przepisu, konieczne jest, aby dane świadczenie związane było z wyraźnie określoną nieruchomością (pkt 34). Dodatkowo w pkt 35 tego wyroku TSUE zaznaczył również, iż „(…) mając na uwadze, że wiele usług jest w ten lub inny sposób związanych z nieruchomościami, konieczne jest ponadto, aby przedmiotem świadczenia usług była sama nieruchomość. Tak dzieje się w szczególności wówczas, gdy nieruchomość określoną w sposób wyraźny należy uznać za konstytutywny element świadczenia usług, jako że stanowi ona centralny i nieodzowny element tego świadczenia (…)”.

Jednocześnie, zgodnie z art. 13b rozporządzenia RADY (UE) NR 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej do celów stosowania dyrektywy 2006/112/WE za „nieruchomość” uznaje się:

a)każdą określoną część ziemi, na jej powierzchni lub pod jej powierzchnią, która może stać się przedmiotem własności i posiadania;

b)każdy budynek lub każdą konstrukcję przytwierdzone do gruntu lub w nim osadzone powyżej lub poniżej poziomu morza, których nie można w łatwy sposób zdemontować lub przenieść;

c)każdy zainstalowany element stanowiący integralną część budynku lub konstrukcji, bez którego budynek lub konstrukcja są niepełne, taki jak drzwi, okna, dachy, schody i windy;

d)każdy element, sprzęt lub maszynę zainstalowane na stałe w budynku lub konstrukcji, które nie mogą być przeniesione bez zniszczenia lub zmiany budynku lub konstrukcji.

W tym zakresie warto wskazać, iż w Notach wyjaśniających dotyczących unijnych przepisów o VAT w zakresie miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami, wchodzących w życie w 2017 r. (rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 1042/2013), turbiny wiatrowe zostały wprost wskazane jako przykład będących nieruchomościami konstrukcji przytwierdzonych do gruntu, o których mowa w punkcie 13b lit. b) powyższego rozporządzenia [punkt 65 ww. not wyjaśniających: Link: (...)]. Tym niemniej nawet w przypadku uznania, iż Turbina nie będzie stanowiła konstrukcji, o której mowa w punkcie 13b lit. b powyżej, w ocenie Spółki powinna ona być uznana za nieruchomość z uwagi na treść art. 13b lit d) powyższego Rozporządzenia, w związku z niemożnością przeniesienia Turbiny bez zniszczenia lub zmiany posadowionego fundamentu.

Warto dodać, że art. 31a ust. 1 podsekcji 6a Rozporządzenia zawiera również przykładową listę usług które powinny być postrzegane jako związane z nieruchomościami, a tym samym podlegające opodatkowaniu VAT w miejscu, w którym znajduje się dana nieruchomość. Wśród nich wskazane zostały m.in. usługi obejmujące: instalację lub montaż maszyn lub sprzętu, które po zainstalowaniu lub zamontowaniu są uznane za nieruchomość; (art. 31a ust. 1 lit. m Rozporządzenia) oraz utrzymanie i naprawę oraz kontrolę maszyn lub sprzętu, jak również nadzór nad maszynami lub sprzętem, jeżeli maszyny lub sprzęt są uznane za nieruchomość; (art. 31a ust. 1 lit. n Rozporządzenia).

W świetle powyższego nie ulega wątpliwości, iż usługi bezpośrednio związane z Turbinami wiatrowymi, np. tj. usługi wznoszenia, instalacji, konserwacji/naprawy serwisu, nadzoru powinny być traktowane jako usługi związane z nieruchomością.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki opisane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym usługi bezpośrednio mieszczą się w zakresie usług związanych z nieruchomością, o których mowa w 28e ustawy o VAT, a w konsekwencji miejscem ich opodatkowania powinno być miejsce położenia nieruchomości. Konsekwentnie, jeśli usługi te będą świadczone na terytorium Polski powinny być opodatkowane VAT w Polsce, natomiast jeśli są świadczone poza terytorium Polski nie powinny podlegać opodatkowaniu VAT w Polsce.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe. Dla przykładu Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 31 marca 2021 r. sygn. 0114-KDIP1-2.4012.130.2021.1.PC zgodził się z wnioskodawcą, iż takie usługi jak: nadzór prefabrykacji i przygotowania budowy i komponentów farmy wiatrowej (m.in. fundamentów, stacji, kabli itd. oraz usługi doradcy technicznego a także usługi w zakresie użytkowania, bieżącej konserwacji i drobnych napraw serwisowych oraz usługi w zakresie dużych napraw lub wymiany głównych komponentów) stanowią usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 28e ustawy o VAT, dla których miejscem świadczenia jest miejsce położenia nieruchomości.

Analogiczne stanowiska organów podatkowych zostały przedstawione w innych interpretacjach indywidualnych, przykładowo:

a)w interpretacji indywidualnej z 14 października 2015 r. sygn. ILPP4/4512-1-271 /15-2/KB, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, iż: „(…) Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz przedstawione stany faktyczne należy stwierdzić, że:

·świadczone przez Spółkę usługi montażu elektrowni wiatrowych, polegające na montażu poszczególnych sekcji wieży na wcześniej przygotowanych fundamentach oraz usługi montażu gondoli i jej części składowych takich jak: turbiny, łopatki, systemy alarmowe, okablowanie, komputery sterujące, transformatory, rozdzielnie elektryczne, są usługami związanymi z nieruchomościami, w związku z tym miejscem opodatkowania świadczonych usług, zgodnie z art. 28e ustawy, jest miejsce położenia nieruchomości,

·usługi serwisu na działających już elektrowniach wiatrowych, polegające na ponownym sprawdzeniu wszelkich połączeń śrubowych oraz połączeń elektrycznych i ewentualnej naprawie lub wymianie uszkodzonych elementów, są usługami związanymi z nieruchomościami, w związku z tym miejscem opodatkowania świadczonych usług, zgodnie z art. 28e ustawy, jest miejsce położenia nieruchomości (…)”.

b)w interpretacji indywidualnej z 17 maja 2019 r. sygn. 0115-KDIT1-2.4012.157.2019. 1.AGW, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, iż: „(…) Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku oraz powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że skoro z wniosku wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi serwisowe turbin wiatrowych położonych na terytorium Niemiec oraz będzie świadczył usługi serwisowe turbin wiatrowych położonych na terytorium Niemiec lub innych krajów Unii Europejskiej, usługi są/będą świadczone dla konkretnie określonych nieruchomości, ich wykonanie nie jest/nie będzie możliwe w innym miejscu, a konstytutywnym elementem świadczenia jest/będzie elektrownia wiatrowa (bez elektrowni usługa straciłaby rację bytu), to usługi obejmujące serwis turbiny elektrowni wiatrowych są/będą usługami związanymi z nieruchomościami, o których mowa w art. 28e ustawy. W związku z tym, miejscem ich świadczenia (opodatkowania) jest/będzie państwo, na terytorium którego jest/będzie położona dana elektrownia wiatrowa (…)”.

Mając powyższe na uwadze usługi bezpośrednio związane z Turbinami wiatrowymi (tj. usługi wznoszenia/instalacji/konserwacji) powinny być traktowane jako usługi związane z nieruchomością i w związku z tym, jeśli usługi takie są/będą świadczone na terytorium Polski powinny być opodatkowane VAT w Polsce, natomiast jeśli są/będą świadczone poza terytorium Polski nie powinny podlegać opodatkowaniu VAT w Polsce.

Ad 3.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jednocześnie w przypadku dostawy towarów miejscem świadczenia jest:

·zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zatem w przypadku gdy w momencie rozpoczęcia wysyłki towary będą się znajdować na terytorium Polski/terytorium uznanym za terytorium Polski taka dostawa będzie podlegać opodatkowaniu na terytorium Polski;

·zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz – miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane (przy czym nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru, zgodnie z jego przeznaczeniem). Konsekwentnie w przypadku, gdy towary będą instalowane lub montowane na terytorium Polski/na terytorium uznanym za terytorium Polski taka dostawa podlegać będzie opodatkowaniu na terytorium Polski.;

·zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych – miejsce, w którym towary znajdują się z w momencie dostawy. Zatem w przypadku, gdy takie towary w momencie dostawy będą się znajdowały na terytorium Polski/na terytorium uznanym za terytorium Polski – miejscem ich świadczenia będzie terytorium Polski.

Natomiast w przypadku usług stanowiących usługi związane z nieruchomością, miejscem ich świadczenia, zgodnie z art. 28e ustawy o VAT jest miejsce położenia nieruchomości. Zatem w przypadku, gdy takie usługi będą świadczone w odniesieniu do nieruchomości znajdującej się na terytorium Polski/na terytorium uznanym za terytorium Polski – miejscem świadczenia będzie terytorium Polski.

Jak wskazano powyżej, zgodnie z art. 56 Konwencji o prawie morza, Polska posiada we własnej wyłącznej strefie ekonomicznej:

a)suwerenne prawa w celu badania, eksploatacji i ochrony zasobów naturalnych, zarówno żywych, jak i nieożywionych, wód morskich pokrywających dno, a także dna morskiego i jego podziemia oraz w celu gospodarowania tymi zasobami, jak również w odniesieniu do innych przedsięwzięć w zakresie gospodarczego badania i eksploatacji strefy, takich jak wytwarzanie energii poprzez wykorzystanie wody, prądów i wiatrów;

b)jurysdykcję przewidzianą w odpowiednich postanowieniach Konwencji w odniesieniu do:

ibudowania i wykorzystywania sztucznych wysp, instalacji i konstrukcji;

iibadań naukowych morza;

iiiochrony i zachowania środowiska morskiego.

Powyższe uprawnienia potwierdzają również przepisy ustawy o obszarach morskich.

Zatem suwerenność nad wyłączną strefą ekonomiczną obejmuje m.in.: przedsięwzięcia w zakresie gospodarczego badania i eksploatacji strefy, takie jak wytwarzanie energii poprzez wykorzystanie wody, prądów i wiatrów.

Tym samym przedsięwzięcie realizowane przez Spółkę (budowa morskiej farmy wiatrowej/ Dostawa Turbin z instalacją oraz ich późniejsza obsługa) zostało wprost wskazane wśród suwerennych praw przysługujących Polsce.

W związku z tym za właściwe należy uznać twierdzenie, iż realizowane przez Spółkę dostawy/dostawy z instalacją, jak również opisane we wniosku usługi realizowane w celu utworzenia i utrzymania morskiej farmy wiatrowej, zlokalizowaną na obszarze PWSE – powinny być opodatkowane polskim VAT.

Ad 4.

Jak wskazano w zdarzeniu przyszłym na potrzeby realizacji inwestycji na terytorium PWSE Spółka będzie dokonywała licznych nabyć towarów i usług, które to nabycia będą realizowane na terytorium PWSE lub będą związane ze świadczeniem usług dotyczących nieruchomości umiejscowionej na obszarze PWSE.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT zasadniczo, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Art. 88 ustawy o VAT wskazuje jednocześnie sytuacje, w jakich podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia VAT. Przykładowo, art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT stanowi, że nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jednocześnie prawo do odliczenia podatku naliczonego jest podstawowym mechanizmem zapewniającym neutralność podatkową rozliczeń w VAT dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Jak bowiem wskazuje się w doktrynie, „Prawo to jest jednym z podstawowych elementów konstrukcji tego podatku od wartości dodanej. [...] Prawo podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych jest istotą podatku od towarów i usług”. [W. Modzelewski, Komentarz do ustawy o podatku od towarów i usług. Komentarz., Wyd. 13, Warszawa 2018, dostęp: Legalis].

Tak więc, zgodnie z przytoczonymi powyżej przepisami, można dojść do wniosku, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje w przypadku łącznego spełnienia następujących przesłanek:

iodliczenia dokonuje podmiot prowadzący działalność gospodarczą (podatnik), który nabył towary/usługi,

iitowary i usługi, na nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych,

iiinie wystąpiła żadna z przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy o VAT, a contrario m.in. określone transakcje podlegają opodatkowaniu VAT w danym kraju.

Konsekwentnie kluczowe znaczenie z perspektywy prawa do odliczenia ma potwierdzenie czy dane transakcje/świadczenia nabywane przez podatnika mającego dokonać odliczenia podatku naliczonego podlegają opodatkowaniu VAT na terytorium kraju.

W tym zakresie należy wskazać, że podstawowe zasady ustalania miejsca dostawy towarów zostały zawarte w art. 22 ustawy o VAT.

I tak, miejscem dostawy towarów w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią, jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy (art. 22 ust. 1 ustawy o VAT). Natomiast dla towarów niewysyłanych ani nietransportowanych, miejscem dostawy jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy (art. 22 ust. 3 ustawy o VAT).

Z kolei w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz, miejscem dostawy jest miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane. Nie uznaje się przy tym za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem (art. 22 ust. 2 ustawy o VAT). Zgodnie natomiast z art. 25 ust. 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu. Jednocześnie, mając na względzie art. 26a ustawy o VAT, miejscem importu towarów jest zasadniczo terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej lub w przypadku wybranych procedur celnych – przestaną podlegać tym procedurom celnym.

W konsekwencji w przypadku poszczególnych typów transakcji objętych niniejszym wnioskiem, mając na uwadze argumentację przytoczoną w poprzedniej części wniosku, w ocenie Spółki, transakcje dotyczące nabyć realizowanych przez Spółkę powinny być zakwalifikowane w następujący sposób:

·usługi związane z nieruchomością realizowane na rzecz powstającej farmy wiatrowej w PWSE będą opodatkowane VAT w Polsce zgodnie z miejscem położenia nieruchomości znajdującej się w PWSE (art. 28e ustawy o VAT);

·dostawy towarów znajdujących się na terytorium Polski z ich dostawą do PWSE również opodatkowane będą VAT w Polsce, bowiem zgodnie z przedstawionymi wyjaśnieniami dotyczącymi PWSE przedmiotowe towary będą znajdować się w momencie rozpoczęcia wysyłki/transportu lub w momencie ich dostawy cały czas na terytorium Polski w rozumieniu VAT (art. 22 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy o VAT);

·dostawy towarów instalowanych lub montowanych w ramach powstającej na terenie PWSE morskiej farmy wiatrowej będą podlegać opodatkowaniu VAT w Polsce zgodnie z zasadą miejsca instalacji lub montażu (art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT);

·nabycie towarów w ramach transakcji WNT z ich dostawą realizowaną do PWSE będzie opodatkowane VAT w Polsce, bowiem zakończenie ich wysyłki lub transportu na terytorium PWSE oznacza, iż czynność ta ma miejsce w rozumieniu VAT w Polsce;

·nabycie towarów w ramach importu towarów z ich dostawą do PWSE będzie opodatkowane VAT w Polsce, o ile w Polsce nastąpi dopuszczenie tych towarów do obrotu na terytorium Unii Europejskiej.

W analizowanym przypadku Spółka będzie dokonywała Dostawy Turbin, służących produkcji energii elektrycznej z wykorzystaniem sił wiatrowych, na (...) na obszarze SWSE. Ponadto Spółka będzie dokonywała naprawy, serwisowania oraz świadczeniem usług konserwacyjnych dla dostarczanych Turbin oraz będzie świadczyła usługi związane z przywróceniem Turbin do właściwego ich funkcjonowania, w szczególności celem usunięcia usterek i dalszego użytkowania zgodnie z ich przeznaczeniem. W tym zakresie nabywane przez Spółkę usługi oraz towary będą więc związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT przez Spółkę. Tym samym, Spółce przysługuje i będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Powyższe stanowisko ma odzwierciedlenie w interpretacjach podatkowych, przykładowo:

·Interpretacja indywidualna z 23 września 2020 r. sygn. 0111-KDIB3-3.4012.323. 2020.1.MAZ, w której DKIS stwierdził, iż:

„(…) Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego) oraz spełnienie warunków, o których mowa w art. 86 ust. 10b ustawy, w przypadku nabyć, dla których Wnioskodawca będzie występował jako podatnik.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Natomiast morska farma wiatrowa, którą Wnioskodawca zamierza wybudować, będzie służyła do produkcji energii elektrycznej, która będzie sprzedawana w ramach czynności opodatkowanych VAT. Jednocześnie – jak wskazano w powyżej – przedmiotowe usługi i towary, których dotyczą zadane pytania, będą podlegały w Polsce opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie miał prawo – na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy – do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotowych towarów i usług (…)”.

·Interpretacja indywidualna z 23 września 2020 r. sygn. 0114-KDIP1-2.4012.249. 2020.1.PC, w której DKIS stwierdził, iż:

„(…) Reasumując należy stwierdzić, że w przedstawionym przez Wnioskodawcę opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego polska wyłączna strefa ekonomiczna powinna być uważana za terytorium kraju, o którym mowa w art. 2 pkt 1 ustawy o VAT, w przypadku czynności wykonywanych w tej strefie. Tym samym Rzeczpospolita Polska posiada suwerenne prawo w zakresie stosowania przepisów ustawy w odniesieniu do tych czynności realizowanych w PWSE. W konsekwencji powyższego usługi związane z PWSE stanowią opodatkowane VAT w Polsce odpłatne świadczenie usług, a nabycie towarów dostarczanych do PWSE lub dostarczanych i instalowanych/montowanych na terenie PWSE (dla których miejscem dostawy jest PWSE), stanowi opodatkowaną VAT w Polsce odpłatną dostawę towarów lub WNT/import. Zatem Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia i importu usług, a także nabycia towarów, WNT/importu, także w sytuacji, gdy podatnikiem będzie Spółka jako nabywca towarów lub usługobiorca (…)”.

W konsekwencji, zdaniem Spółki opisane w zdarzeniu przyszłym:

a)w przypadku nabycia usług, dla których miejsce świadczenia ustalane jest w oparciu o zasadę przewidzianą w art. 28e ustawy o VAT, tj. w miejscu położenia nieruchomości znajdującej się w polskiej wyłącznej strefie ekonomicznej, Spółka będzie uprawniona do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia tych usług na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT (zarówno w przypadku transakcji dokumentowanych fakturami, z polskim VAT, które są wystawiane przez krajowych usługodawców będących podatnikami VAT jak i transakcji dokonywanych na rzecz Spółki przez zagranicznych usługodawców, dla których Spółka będzie uznana za podatnika/rozliczanych przez Spółkę jako import usług),

b)w przypadku nabycia towarów będących przedmiotem standardowej dostawy krajowej lub dostawy z montażem/instalacją, dostawy dla której podatnikiem jest nabywca, w przypadkach dla których miejscem dostawy jest polska wyłączna strefa ekonomiczna, lub WNT/import towarów Spółka będzie uprawniona do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia tych towarów na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT (zarówno w przypadku transakcji dokumentowanych fakturami z polskim VAT, które są wystawiane przez krajowych dostawców będących podatnikami VAT jak i transakcji rozliczanych przez Spółkę jako WNT, import lub jako krajowa dostawa towarów dokonana przez zagranicznego dostawcę, bez polskiej rejestracji VAT, np. dostawa z montażem/instalacją, dla której podatnikiem jest Spółka jako nabywca).

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż nabycie usług lub towarów dostarczanych lub dostarczanych i instalowanych/montowanych na terenie polskiej wyłącznej strefy ekonomicznej (dla których miejscem dostawy jest polska wyłączna strefa ekonomiczna), stanowi odpowiednio opodatkowane VAT w Polsce odpłatne świadczenie usług lub opodatkowaną VAT w Polsce odpłatną dostawę towarów lub WNT/import towarów lub import usług, wykorzystywanych na potrzeby realizowanych czynności opodatkowanych VAT w Polsce i w związku z tym Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia tych towarów/usług na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT (zarówno w przypadku faktur zawierających bezpośrednio kwoty polskiego VAT, jak i transakcji rozliczanych przez Spółkę jako WNT, import lub jako krajowa dostawa towarów/świadczenie usług, dla których Spółka funkcjonuje jako podatnik VAT zobowiązany do rozliczenia podatku).

Ad 5.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że w ocenie Spółki czynności opisane w stanie faktycznym realizowane przez Spółkę na terytorium PWSE powinny być uznane za realizowane na terytorium Polski i podlegać opodatkowaniu na zasadach obowiązujących w Polsce, ponieważ zdaniem Spółki terytorium polskiej wyłącznej strefy ekonomicznej powinno być uważana za terytorium kraju, o którym mowa w art. 2 pkt 1 ustawy o VAT, w zakresie czynności wykonywanych w tej strefie, dla których Rzeczpospolita Polska posiada suwerenne prawo ich wykonania.

Tym niemniej z ostrożności procesowej, w przypadku gdyby Organ uznał, iż te czynności nie powinny być uznane za czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Polski, Spółka stoi na stanowisku, iż w takim przypadku, jeżeli Dostawy i usługi będą realizowane na terytorium PWSE oraz w obszarze morza terytorialnego, Spółka powinna dokonać podziału czynności odpowiednio tj. na czynności podlegające opodatkowaniu VAT w Polsce (w przypadku gdy, Turbina będzie znajdowała się w części na morzu terytorialnym Polski) oraz na czynności niepodlegające opodatkowaniu VAT w Polsce (w przypadku, gdy Turbina będzie znajdowała się w części na wodach międzynarodowych, które wchodzą w obszar PWSE a Organ uznałby, iż w tym zakresie PWSE nie stanowi terytorium Polski).

W tym zakresie Spółka wskazuje, iż zgodnie z art. 2 ust. 2 w skład terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wchodzą morskie wody wewnętrzne i morze terytorialne.

Zatem jeśli dostawa Turbin będzie miała miejsce w obszarze morza terytorialnego, to taka dostawa, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju.

Równocześnie, jeśli PWSE nie będzie zdaniem Organu stanowiła terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dla czynności wskazanych w stanie faktycznym, taka dostawa nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT w Polsce.

Zatem zdaniem Spółki w takim przypadku:

·jeśli dostawa Turbin będzie miała miejsce w obszarze stanowiącym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej będzie podlegała opodatkowaniu VAT w Polsce;

·jeśli zaś dostawa Turbin będzie miała miejsce na obszarze PWSE, w sytuacji gdy obszar ten nie będzie stanowił terytorium Polski, taka dostawa nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT w Polsce;

·jeśli zaś dostawa Turbin będzie miała miejsce częściowo na obszarze morza terytorialnego Polski, natomiast częściowo będzie miała miejsce na obszarze PWSE, uznając iż nie stanowi on terytorium Polski, Wnioskodawca będzie zobowiązany do naliczenia VAT wyłącznie w odniesieniu do tej części Projektu (wyłącznie w odniesieniu do tych Dostaw), które będą realizowane na obszarze terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tj. na morzu terytorialnym Polski.

Zatem w przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 – jeśli dostawa Turbin będzie miała miejsce w części na morzu terytorialnym Rzeczypospolitej Polskiej oraz w części na wodach międzynarodowych, które to wchodzą w obszar PWSE, Spółka powinna dokonywać stosownego podziału czynności odpowiednio na czynności podlegające opodatkowaniu w Polsce (na morzu terytorialnym) oraz na czynności niepodlegające opodatkowaniu w Polsce (znajdujące się na terytorium PWSE).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wnioskujest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie, z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

Stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 3 ustawy:

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy:

Według art. 8 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 7 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy:

Ustawa z 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 295, dalej jako: „ustawa o ochronie granic”) nie definiuje wprost pojęcia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jednak określa jej granice, a tym samym wyznacza obszar wchodzący w skład terytorium kraju.

Jak stanowi art. 1 ustawy o ochronie granic:

Zgodnie z art. 3 ustawy o ochronie granic:

Natomiast stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 457 ze zm.; dalej jako: „ustawa o obszarach morskich”):

Z art. 2 ust. 2 ustawy o obszarach morskich wynika, że:

W myśl art. 15 ustawy o obszarach morskich:

Zgodnie z art. 17 ustawy o obszarach morskich:

Jak stanowi art. 22 ust. 1 ustawy o obszarach morskich:

Art. 22 ust. 2 ustawy o obszarach morskich stanowi, że:

Natomiast, zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o obszarach morskich:

Z kolei stosownie do art. 56 ust. 1 Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza sporządzonej w Montego Bay 10 grudnia 1982 r. (Dz. U. z 2002 r. 59 poz. 543; dalej jako: „Konwencja o prawie morza”) ratyfikowanej przez Polskę 6 listopada 1998 r.:

W myśl art. 60 ust. 1 Konwencji o prawie morza:

Na podstawie art. 60 ust. 2 Konwencji o prawie morza:

Z opisu sprawy wynika, że Spółka (Wnioskodawca) jest czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym na potrzeby VAT w Polsce.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dostaw, instalacji oraz uruchamiania turbin wiatrowych (dalej jako: „Turbina”), służących produkcji energii elektrycznej z wykorzystaniem sił wiatrowych (tj. realizuje dostawy z montażem gotowych Turbin – dalej jako „Dostawa”). Ponadto Wnioskodawca zajmuje się również naprawą, serwisowaniem oraz świadczeniem usług konserwacyjnych dla dostarczanych Turbin oraz świadczeniem usług związanych z przywróceniem Turbin do właściwego ich funkcjonowania, w szczególności mające na celu usunięcie usterek, w celu ich użytkowania zgodnie z przeznaczeniem.

Powyższe transakcje realizowane są w oparciu o umowy zawierane z klientami (dalej jako: „Kontrahenci”) w zakresie dostawy i instalacji Turbin (dalej jako: „Kontrakty” lub „Umowy”). W tym względzie przedmiotem standardowej umowy jest każdorazowo dostawa, instalacja, testowanie i uruchomienie określonej w Umowie ilości Turbin (na ogół od kilku do kilkunastu sztuk – tworzących farmę wiatrową) za uzgodnioną z nabywcą cenę.

Dostawa polega na dostarczaniu Turbin, a także elementów potrzebnych do ich instalacji do miejsca, w którym mają być one zamontowane oraz zainstalowaniu wszystkich elementów wchodzących w skład Turbin. Co do zasady, Spółka dostarcza elementy niezbędne do złożenia oraz instalacji Turbiny w miejsce wskazane przez Kontrahenta, tj. w miejsce, w którym ma powstać farma wiatrowa, a następnie montuje wszystkie niezbędne elementy i instaluje je w tym miejscu oraz testuje tak, aby zapewnić, iż Turbina jest gotowa do użytku. Ponadto, na mocy Umów Spółka dostarcza Kontrahentom określone dokumenty i specyfikacje techniczne, w tym również instrukcje oraz dokumenty wymagane do uzyskania wszelkich licencji niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania farm wiatrowych.

Realizacja projektów odbywa się etapami.

Rozpoczęcie przez Spółkę działań związanych z zasadniczą częścią realizacji Umowy poprzedzone jest dostarczeniem przez Kontrahenta elementów fundamentowych. Stanowią one stalowe konstrukcje, które następnie zostają zakotwiczone w umocnionym, co do zasady betonowym podłożu, co jest niezbędne do zamontowania Turbiny. Turbina może zostać posadowiona wyłącznie w określonym (i ustalonym również wcześniej w Umowie) miejscu – na odpowiednio przygotowanym przez Kontrahenta fundamencie. Spółka instaluje turbinę na fundamencie, nie jest więc możliwe „przeniesienie” Turbiny w inne miejsce, bez zniszczenia/naruszenia całej konstrukcji.

Po wykonaniu montażu mechanicznego i uruchomieniu każdej z Turbin następuje podłączenie układów elektrycznych i elektronicznych oraz ich testowanie. Po pomyślnym przejściu wszystkich testów, Turbina jest gotowa do przekazania nabywcy. Przekazanie Turbin (lub sekcji Turbin lub wszystkich Turbin – zależnie od postanowień Umowy lub faktycznych okoliczności jej realizacji) następuje poprzez wystawienie odpowiedniego dokumentu, na przykład tzw. Certyfikatu Przejęcia.

Podsumowując, w ramach standardowej Umowy, Spółka wykonuje następujące czynności:

1)dostarcza na miejsce instalacji (wskazane przez Kontrahenta w Kontrakcie), wszystkie elementy, z których zostaną zmontowane Turbiny, z wyłączeniem fundamentu, który pozostaje w zakresie Kontrahenta; powyższe może odbywać się również w kilku etapach, albowiem dostarczane elementy, w postaci gotowych modułów, należy ze sobą połączyć mechanicznie, aby stanowiły jedną całość; w takich przypadkach każdy kolejny etap powinien być ukończony, tak aby następny mógł być realizowany; przedmiotowe etapy są odpowiednio określone w Kontrakcie i stanowią tzw. kamienie milowe; zakończenie poszczególnych kamieni milowych stanowi podstawę do płatności, które Spółka otrzymuje już w trakcie trwania Kontraktu;

2)montuje wszelkie niezbędne do funkcjonowania Turbiny elementy na fundamentach przygotowanych przez Kontrahenta oraz następnie łączy ze sobą wszystkie systemy (mechaniczne, elektryczne i elektroniczne) Turbiny;

3)przeprowadza testy celem weryfikacji czy instalacja i uruchomienie zostały dokonane prawidłowo;

4)dokonuje uruchomienia i sprawdzenia funkcjonowania Turbin w warunkach podłączenia do sieci elektroenergetycznej;

5)przekazuje nabywcy gotową do eksploatacji Turbinę.

Obecnie wszystkie farmy wiatrowe dostarczane przez Wnioskodawcę znajdują się na obszarze terytorium lądowym kraju. Spółka planuje, iż w przyszłości będzie dokonywać Dostaw farm wiatrowych również na terytorium morskim – na (...) (dalej: „morskie farmy wiatrowe”). W tym względzie, Spółka wskazuje, iż morskie farmy wiatrowe, w większości przypadków będą zlokalizowane w całości w polskiej wyłącznej strefie ekonomicznej (dalej jako: „PWSE”) w rozumieniu ustawy z 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej. Niemniej jednak, mogą zdarzyć się sytuacje, w których morskie farmy wiatrowe zostaną zamontowane w obszarze stanowiącym zarówno część PWSE oraz część należącą do morza terytorialnego Rzeczypospolitej Polskiej (jedna farma wiatrowa może znajdować się na obydwu tych obszarach).

W celu realizacji obecnych projektów (oraz tych przyszłych, związanych zarówno z farmami wiatrowymi na terytoriach lądowych i morskich), Spółka nabywać będzie towary (elementy turbin, części zamienne) i usługi związane z Dostawą Turbin, jak również z ich obsługą i naprawą celem zapewnienia prawidłowego ich funkcjonowania i możliwości użytkowania przez Kontrahenta.

Spółka wyjaśnia, iż usługi/towary niezbędne do realizacji wspomnianych kontraktów mogą być nabywane zarówno od kontrahentów krajowych (dalej jako: „Dostawcy Krajowi”) i w tym zakresie Spółka zazwyczaj otrzymuje i będzie otrzymywać od dostawców/usługodawców faktury z polskim podatkiem VAT z tytułu nabycia ww. usług i towarów, jak i zagranicznych (w tym z krajów UE (dalej jako: „Dostawcy UE”) oraz krajów spoza UE od podmiotów (dalej jako: „Dostawcy Zagraniczni”). Przedmiotem wniosku w zakresie transakcji zakupowych są te transakcje, dla których miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terenie PWSE, tj.:

-nabycie usług przez Spółkę, dla których miejsce świadczenia jest ustalane na podstawie art. 28e ustawy, a zatem w miejscu położenia nieruchomości znajdującej się w PWSE,

-nabycie towarów wysyłanych z terytorium Polski z ich dostawą realizowaną do PWSE,

-nabycie towarów, dla których miejsce dostawy jest określane na podstawie art. 25 ust. 1 ustawy, czyli w przypadku transakcji traktowanych jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (dalej: „WNT”), terytorium państwa członkowskiego, na którym nabyte towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu,

-nabycie towarów w ramach importu towarów, dla których miejsce dostawy jest ustalane na podstawie art. 26a ustawy, czyli zasadniczo w kraju, w którym towary te znajdować się będą w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej lub przestaną podlegać wybranym procedurom celnym (i w którym będą dopuszczane do obrotu).

W zakresie transakcji sprzedażowych przedmiotem wniosku jest dostawa Turbin, które będą instalowane/montowane na terenie PWSE oraz usługi związane z instalacją, utrzymaniem, konserwacją, serwisem Turbin zlokalizowanych na terytorium PWSE.

Wątpliwości Spółki w pierwszej kolejności dotyczą wskazania czy polska wyłączna strefa ekonomiczna (PWSE) powinna być uważana za terytorium kraju, o którym mowa w art. 2 pkt 1 ustawy, w zakresie czynności wykonywanych w tej strefie, dla których Rzeczpospolita Polska posiada suwerenne prawo ich wykonania.

Powołane wyżej przepisy wskazują, że wyłączna strefa ekonomiczna stanowi obszar znajdujący się poza terytorium państwa, w którym jednak państwo może wykonywać ograniczoną jurysdykcję (określone prawa suwerenne). Wyłączna strefa ekonomiczna jest obszarem o specjalnym statusie prawnym, który z jednej strony polega na sprawowaniu w niej przez państwa nadbrzeżne praw suwerennych, zaś z drugiej strony na równoległym istnieniu praw innych państw (w tym państw trzecich), a konkretnie praw wynikających z postanowień Konwencji o prawie morza, odnoszących się do morza otwartego i mówiących o wolności mórz. W wyłącznej strefie ekonomicznej obowiązuje określony reżim prawny, wskazujący zakres jurysdykcji i praw państwa nadbrzeżnego oraz praw i wolności innych państw w tym obszarze. Zgodnie z art. 56 ust. 1 lit. b Konwencji o prawie morza, państwo nadbrzeżne ma w wyłącznej strefie ekonomicznej jurysdykcję przewidzianą w odpowiednich postanowieniach tej Konwencji, w odniesieniu do budowania i wykorzystania sztucznych wysp, instalacji i konstrukcji. Zakres tej jurysdykcji został natomiast sprecyzowany m.in. w art. 60 ust. 1 Konwencji o prawie morza. Z kolei w prawie krajowym uprawnienia przyznane państwu nadbrzeżnemu w tym przepisie Konwencji zostały dookreślone w art. 23 ust. 1 ustawy o obszarach morskich. Jednocześnie należy uznać, że morska farma wiatrowa zalicza się do konstrukcji, o których mowa w art. 60 ust. 1 Konwencji o prawie morza i art. 23 ust. 1 ustawy o obszarach morskich. Tym samym, realizowanie przez państwo nadbrzeżne uprawnień w zakresie przyznanej mu jurysdykcji wobec sztucznych wysp, instalacji i konstrukcji zlokalizowanych w wyłącznej strefie ekonomicznej, uzależnione jest od obowiązywania w prawie krajowym odpowiednich przepisów, mających zastosowanie w jego wyłącznej strefie ekonomicznej.

Należy zauważyć, że kwestia opodatkowania czynności wykonywanych na terenie wyłącznej strefy ekonomicznej była przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z 29 marca 2007 r. w sprawie C-111/05 Aktiebolaget NN TSUE ocenił traktowanie do celów podatku VAT położenia kabla światłowodowego, którego część przebiegała przez wyłączną strefę ekonomiczną i szelf kontynentalny. TSUE stwierdził, że suwerenność państwa nadbrzeżnego w wyłącznej strefie ekonomicznej oraz w odniesieniu do szelfu kontynentalnego ma charakter tylko funkcjonalny i jako taki ogranicza się do prawa prowadzenia badań i eksploatacji, o których mowa w art. 56 i 77 Konwencji o prawie morza. Skoro dostawy i układania podmorskiego kabla nie ma pośród rodzajów działalności wymienionych enumeratywnie w tych przepisach, część czynności wykonywana w wyłącznej strefie ekonomicznej i na szelfie kontynentalnym nie jest objęta zakresem suwerenności państwa nabrzeżnego. Z powyższego wynika, że ta część transakcji nie może być uznana za wykonaną na terytorium kraju, w rozumieniu art. 2 pkt 1 Szóstej dyrektywy.

Zatem, z ww. orzeczenia wynika, że dla celów dostaw i świadczenia usług bezpośrednio związanych z rodzajami działalności, o których mowa w Konwencji o prawie morza, a do których państwa członkowskie mają suwerenne prawo, wyłączna strefa ekonomiczna jest uznawana za część ich terytorium.

Tym samym, z powołanych powyżej przepisów wynika, że w zakresie działalności dotyczącej budowy i wykorzystania m.in. morskich farm wiatrowych, wykonanie jurysdykcji odbywa się na podstawie przepisów obowiązujących w prawie krajowym, a tym samym w zakresie tej działalności wyłączną strefę ekonomiczną należy uznać za część terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Powyższa zasada odnosi się do wskazanych we wniosku wszelkich działań związanych z dostawą, instalacją oraz uruchamianiem turbin wiatrowych, służących do produkcji energii elektrycznej z wykorzystaniem sił wiatrowych. Jak bowiem wynika z art. 22 ust. 1 ustawy o obszarach morskich, wyłączne prawo Rzeczypospolitej Polskiej w wolnej strefie ekonomicznej dotyczy nie tylko wznoszenia i udzielania pozwoleń na wznoszenie i wykorzystanie określonych obiektów do przeprowadzania badań naukowych, rozpoznawania lub eksploatacji zasobów, ale dotyczy również przedsięwzięć w zakresie gospodarczego badania i eksploatacji wyłącznej strefy ekonomicznej (np. wykorzystania wiatru w celach energetycznych). Tym samym w zakresie dostawy, instalacji oraz uruchomiania turbin wiatrowych przez Spółkę, Polska Wyłączna Stefa Ekonomiczna (PWSE) powinna być uważana za terytorium kraju, o którym mowa w art. 2 pkt 1 ustawy, w przypadku czynności wykonywanych w tej strefie.

Podsumowując, polska wyłączna strefa ekonomiczna (PWSE) powinna być uważana za terytorium kraju, o którym mowa w art. 2 pkt 1 ustawy, w zakresie czynności wykonywanych w tej strefie, dla których Rzeczpospolita Polska posiada suwerenne prawo ich wykonania.

Zatem stanowisko Spółki w zakresie pytania oznaczonego nr 1 jest prawidłowe.

Kolejna wątpliwość Spółki dotyczy wskazania, czy usługi bezpośrednio związane z Turbinami wiatrowymi (tj. usługi wznoszenia/instalacji/konserwacji) powinny być traktowane jako usługi związane z nieruchomością i w związku z tym, jeśli są świadczone na terytorium Polski powinny być opodatkowane VAT w Polsce, natomiast jeśli są świadczone poza terytorium Polski nie powinny podlegać opodatkowaniu VAT w Polsce.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy:

Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:

W myśl art. 28e ustawy:

Jednocześnie w myśl art. 13b rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011 str. 1 ze zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011:

Natomiast zgodnie z art. 31a ust. 1 rozporządzenia 282/2011:

Zatem szczególne miejsce świadczenia określone w art. 28e ustawy dotyczy wyłącznie usług, które ściśle odnoszą się do konkretnej określonej co do miejsca położenia nieruchomości. W konsekwencji usługą związaną z nieruchomością nie jest każda dowolna usługa wykazująca chociażby najmniejszy związek z daną nieruchomością, lecz jedynie usługa która wprost odnosi się do konkretnej (określonej co do położenia) nieruchomości będącej też centralnym punktem usługi bądź też, ma na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu konkretnej (określonej co do położenia) nieruchomości.

Przy czym, art. 31a ust. 2 rozporządzenia 282/2011, wskazuje, że:

Zatem szczególne miejsce świadczenia określone w art. 28e ustawy dotyczy wyłącznie usług, które ściśle odnoszą się do konkretnej określonej co do miejsca położenia nieruchomości. W konsekwencji usługą związaną z nieruchomością nie jest każda dowolna usługa wykazująca chociażby najmniejszy związek z daną nieruchomością, lecz jedynie usługa która wprost odnosi się do konkretnej (określonej co do położenia) nieruchomości będącej też centralnym punktem usługi bądź też, ma na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu konkretnej (określonej co do położenia) nieruchomości.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy prawa oraz opis sprawy, uznać należy, że świadczone przez Spółkę usługi bezpośrednio związane z Turbinami wiatrowymi (usługi wznoszenia/instalacji/konserwacji) należy potraktować jako usługi związane z konkretną lokalizacją. Usługi te będą związane z konkretną sprecyzowaną nieruchomością, gdyż lokalizacja miejsca świadczenia ww. usług będzie określona. Spółka dostarcza elementy niezbędne do złożenia oraz instalacji Turbiny w miejsce wskazane przez Kontrahenta, tj. w miejsce, w którym ma powstać farma wiatrowa, a następnie montuje wszystkie niezbędne elementy i instaluje je w tym konkretnym miejscu.

W konsekwencji należy uznać, że usługi bezpośrednio związane z Turbinami wiatrowymi (tj. usługi wznoszenia/instalacji/konserwacji) stanowią usługi związane z nieruchomością, w związku z tym, miejscem świadczenia, a zarazem opodatkowania będzie terytorium państwa na terenie którego znajdować się będzie usytuowana Turbina wiatrowa.

Tym samym, stanowisko Spółki w zakresie pytania oznaczonego nr 2 jest prawidłowe.

Kolejna wątpliwość Spółki dotyczy wskazania, czy czynności dostawy, instalacji oraz utrzymania morskich farm wiatrowych znajdujących się w polskiej wyłącznej strefie ekonomicznej (PWSE) powinny stanowić czynności opodatkowane w Polsce, tym samym podatek VAT powinien zostać naliczony od tychże czynności.

Jak wskazano w odpowiedzi na pytanie oznaczone nr 1, polska wyłączna strefa ekonomiczna (PWSE) stanowi terytorium kraju, o którym mowa w art. 2 pkt 1 ustawy, w zakresie czynności wykonywanych w tej strefie, dla których Rzeczpospolita Polska posiada suwerenne prawo ich wykonania. Ponadto w odpowiedzi na pytanie oznaczone nr 2 wskazano, że świadczone przez Spółkę usługi związane z Turbinami wiatrowymi (tj. usługi wznoszenia/instalacji /konsekracji) stanowią usługi opodatkowane zgodnie z art. 28e ustawy, na terytorium państwa, na którym usytuowana będzie Turbina wiatrowa. Tym samym miejscem opodatkowania świadczonych przez Spółkę usług na terenie polskiej wyłącznej strefy ekonomicznej jest terytorium Polski.

W myśl, art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Jak stanowi art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy:

Zgodnie z powołanym art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy Turbin wiatrowych będzie miejsce, w którym Turbiny będą instalowane lub montowane, tj. terytorium Polski, bowiem Spółka wskazała, że realizuje dostawy z montażem gotowych Turbin. Dostawa polega na dostarczaniu Turbin, a także elementów potrzebnych do ich instalacji do miejsca, w którym mają być one zamontowane oraz zainstalowaniu wszystkich elementów wchodzących w skład Turbin. Spółka dostarcza elementy niezbędne do złożenia oraz instalacji Turbiny w miejsce wskazane przez Kontrahenta, tj. w miejsce, w którym ma powstać farma wiatrowa, a następnie montuje wszystkie niezbędne elementy i instaluje je w tym miejscu oraz testuje tak, aby zapewnić, iż Turbina jest gotowa do użytku.

Podsumowując, dostawa, instalacja oraz utrzymanie morskich farm wiatrowych znajdujących się w polskiej wyłącznej strefie ekonomicznej (PWSE) stanowią czynności opodatkowane w Polsce, tym samym podatek VAT powinien zostać naliczony od tychże czynności.

Zatem stanowisko Spółki w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 jest prawidłowe.

Kolejna wątpliwość Spółki dotyczy wskazania, czy nabycie usług lub towarów dostarczanych do PWSE lub dostarczanych i instalowanych/montowanych na terenie PWSE (dla których miejscem dostawy/świadczenia jest PWSE), stanowi opodatkowane VAT w Polsce świadczenie usług lub opodatkowaną VAT w Polsce odpłatną dostawę towarów lub WNT/import i w związku z tym Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, (zarówno w przypadku faktur zawierających bezpośrednio kwoty polskiego VAT, jak i transakcji rozliczanych przez Spółkę jako WNT, import lub jako krajowa dostawa towarów/świadczenie usług, dla których Spółka jest podatnikiem).

Według art. 25 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 26a ust. 1 ustawy:

W oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy:

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy:

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy:

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy:

Jednocześnie w myśl art. 86 ust. 1 ustawy:

Przy tym stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy:

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy:

Według art. 86 ust. 10 ustawy:

Jak stanowi art. 86 ust. 10b ustawy:

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Podkreślić należy, że ustawodawca umożliwił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Co więcej skorzystanie z prawa do odliczenia – w przypadku świadczenia usług lub dostawy towarów, gdy podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca, a także w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów – wymaga spełnienia określonych warunków formalnych w tym uwzględnienia kwoty podatku należnego z ich tytułu w deklaracji podatkowej.

Jednocześnie odnosząc się do prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jak wskazano, przysługuje ono wówczas, gdy odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego) oraz spełnienie warunków, o których mowa w art. 86 ust. 10b ustawy, w przypadku nabyć, dla których Wnioskodawca występuje jako podatnik.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W celu realizacji obecnych projektów (oraz tych przyszłych, związanych zarówno z farmami wiatrowymi na terytoriach lądowych i morskich), Spółka nabywać będzie towary (elementy turbin, części zamienne) i usługi związane z Dostawą Turbin, jak również z ich obsługą i naprawą celem zapewnienia prawidłowego ich funkcjonowania i możliwości użytkowania przez Kontrahenta. W tym zakresie nabywane przez Spółkę usługi oraz towary będą więc związane z wykonywaniem przez Spółkę czynności opodatkowanych VAT. Tym samym są spełnione warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy uprawniające do odliczenia podatku naliczonego. Usługi/towary niezbędne do realizacji wyżej opisanych kontraktów mogą być nabywane zarówno od kontrahentów krajowych i w tym zakresie Spółka zazwyczaj otrzymuje i będzie otrzymywać od dostawców/usługodawców faktury z polskim podatkiem VAT z tytułu nabycia ww. usług i towarów, jak i zagranicznych. Przedmiotem wniosku w zakresie transakcji zakupowych są te transakcje, dla których miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terenie PWSE, tj.:

-nabycie usług przez Spółkę, dla których miejsce świadczenia jest ustalane na podstawie art. 28e ustawy, a zatem w miejscu położenia nieruchomości znajdującej się w PWSE,

-nabycie towarów wysyłanych z terytorium Polski z ich dostawą realizowaną do PWSE,

-nabycie towarów, dla których miejsce dostawy jest określane na podstawie art. 25 ust. 1 ustawy, czyli w przypadku transakcji traktowanych jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, terytorium państwa członkowskiego, na którym nabyte towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu,

-nabycie towarów w ramach importu towarów, dla których miejsce dostawy jest ustalane na podstawie art. 26a ustawy, czyli zasadniczo w kraju, w którym towary te znajdować się będą w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej lub przestaną podlegać wybranym procedurom celnym (i w którym będą dopuszczane do obrotu).

Jak wskazano w niniejszej interpretacji w zakresie działalności dotyczącej dostaw oraz świadczenia usług związanych z Turbinami wiatrowymi, tereny PWSE stanowią terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W konsekwencji zawierane transakcje nabycia towarów i usług, dla których miejsce świadczenia (zgodnie z przepisami ustawy) znajduje się w PWSE, według właściwych zasad podlegają opodatkowaniu w Polsce. Zatem, co do zasady, w analizowanym przypadku Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług w ramach transakcji, dla których miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terenie PWSE w przypadku nabycia usług związanych z nieruchomościami, o których mowa w art. 28e ustawy (zarówno w przypadku faktur zawierających bezpośrednio kwoty polskiego VAT, jak i transakcji rozliczanych przez Spółkę jako import usług) oraz w przypadku nabycia towarów dostarczanych do PWSE lub dostarczanych na teren PWSE stanowiących opodatkowaną w Polsce dostawę towarów lub WNT lub import towarów (zarówno w przypadku faktur zawierających bezpośrednio kwoty polskiego VAT, jak i transakcji rozliczanych przez Spółkę jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, import towarów, dostawę towarów realizowaną przez zagranicznego dostawcę).

Podsumowując, opisane w zdarzeniu przyszłym nabycie usług lub towarów dostarczanych do PWSE lub dostarczanych i instalowanych/montowanych na terenie PWSE (dla których miejscem dostawy/świadczenia jest PWSE), stanowi opodatkowane VAT w Polsce świadczenie usług lub opodatkowaną VAT w Polsce odpłatną dostawę towarów lub WNT/import i w związku z tym Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy (zarówno w przypadku faktur zawierających bezpośrednio kwoty polskiego VAT, jak i transakcji rozliczanych przez Spółkę jako WNT, import lub jako krajowa dostawa towarów/świadczenie usług, dla których Spółka jest podatnikiem).

Zatem stanowisko Spółki w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 4 jest prawidłowe.

Ponadto wskazać należy, iż w związku z tym, że pytanie oznaczone nr 5 zostało zadane warunkowo – tj. oczekiwano rozstrzygnięcia w przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie oznaczone nr 1 – odstąpiono od udzielenia odpowiedzi na pytanie nr 5.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).