Interpretacja

TEMATY:

Interpretacja indywidualna z dnia 30 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.169.2022.4.JC

1. Czy koszty uczestnictwa pracowników Wnioskodawcy w Programach Motywacyjnych GIP oraz ESPP, które zostaną poniesione przez Wnioskodawcę na podstawie Reimbursement Agreement, mogą zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT? 2. Czy opłaty ponoszone przez Spółkę na rzecz B. (głównego udziałowca Spółki) na podstawie Reimbursement Agreement z tytułu zwrotu kosztów uczestnictwa pracowników Wnioskodawcy w Programach Motywacyjnych GIP oraz ESPP stanowią należności z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 lub 22 ust. 1 Ustawy o CIT i, tym samym, podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT?

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w zakresie oceny skutków opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 listopada 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 października 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

‒zaliczenia poniesionych wydatków związanych z uczestnictwem pracowników Wnioskodawcy w programach motywacyjnych do kosztów uzyskania przychodów, oraz

‒ustalenia, czy opłaty ponoszone przez Spółkę z tytułu zwrotu kosztów uczestnictwa pracowników Wnioskodawcy w programach motywacyjnych podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 23 stycznia 2023 r. (data wpływu 23 stycznia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) została założona we wrześniu 2020 roku. Spółka jest częścią międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej: „Grupa”), na czele której stoi spółka akcyjna - (dalej: „A.”) z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki, której akcje notowane są na Amerykańskiej Giełdzie Papierów Wartościowych. A. jest spółką prawa amerykańskiego działającą w formie prawnej „Incorporation”. Wskazana forma prawna jest swoista dla amerykańskiego prawa korporacyjnego, przy czym „Inc.” jest najbardziej podobna do „spółki akcyjnej” w przeniesieniu na grunt prawa polskiego.

Głównym przedmiotem działalności koncernu jest tworzenie inteligentnych produktów i rozwiązań w zakresie (…). W skład grupy kapitałowej wchodzi oprócz Wnioskodawcy m.in. spółka (dalej: „B.”) z siedzibą w Izraelu. B. jest głównym udziałowcem Wnioskodawcy.

Wnioskodawca jest pracodawcą zatrudniającym w Polsce na podstawie umowy o pracę pracowników podlegających w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W ramach Grupy funkcjonuje szereg programów motywacyjnych (dalej: „Programy Motywacyjne”). Spółka A. wdrożyła i prowadzi m.in. Programy Motywacyjne: (dalej: „Program Motywacyjny GIP”) i (dalej: „Program Motywacyjny ESPP”), w których mogą uczestniczyć jej pracownicy oraz pracownicy jej spółek zależnych i stowarzyszonych (dalej: „Uczestnicy”), w tym pracownicy Wnioskodawcy. Obydwa Programy Motywacyjne przewidują możliwość objęcia lub nabycia akcji spółki A. Przystąpienie do Programów Motywacyjnych jest dobrowolne. W ramach uczestnictwa w Programach Motywacyjnych Uczestnicy w określonym przedziale czasu i na określonych warunkach obejmują lub nabywają nieodpłatnie bądź częściowo nieodpłatnie akcje spółki amerykańskiej.

A., której akcje w ramach Programów Motywacyjnych dobrowolnie otrzymują/kupują m.in. pracownicy Wnioskodawcy, jest spółką dominującą w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 37 Ustawy o Rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (tekst jedn. Dz. U. z 2021 r., poz. 217) w stosunku do Wnioskodawcy.

Programy Motywacyjne GIP oraz ESPP są administrowane przez zarząd A. lub komisje albo komitet przez niego wyznaczony (dalej: „Administrator”). Administrator ma prawo m.in. wyznaczać uprawnionych uczestników, określać rodzaj i wysokość nagrody przyznawanej w ramach Programów Motywacyjnych oraz warunki na jakich zostaną przyznane nagrody, a także ustalać, interpretować i stosować warunki Programów Motywacyjnych, zmieniać zasady i procedury jeśli jest to konieczne w celu administrowania Programami Motywacyjnymi, dokonywać rozliczenia nagród.

a) Program Motywacyjny ESPP

Program Motywacyjny ESPP został przyjęty przez zarząd i zatwierdzony/uchwalony przez akcjonariuszy spółki A. w 2015 roku. Organizatorem i administratorem Programu Motywacyjnego ESPP jest A. Program Motywacyjny ESPP działa zgodnie z zasadami opisanymi w regulaminie (dalej: „Regulamin ESPP”). Regulamin ESPP zawiera szczegółowe warunki uczestnictwa w programie, grono osób uprawnionych i zasady kupowania akcji. Celem Programu ESPP jest zapewnienie wybranym (uprawnionym zgodnie z założeniami programu) Uczestnikom możliwości skorzystania z opcji zakupu akcji zwykłych A. za cenę niższą niż wartość rynkowa takiej akcji na dzień jej zakupu.

Uprawniony Uczestnik może zaakceptować przyznanie mu opcji, a tym samym wziąć udział w Programie Motywacyjnym ESPP, tylko wtedy, gdy osoba taka przedłoży Administratorowi umowę subskrypcyjną (dalej: „Subscription Agreement”) upoważniającą do wniesienia wkładu w formie określonej przez Administratora. We wspomnianej umowie Uczestnik zatwierdza potrącenia z wypłacanego mu wynagrodzenia za świadczoną pracę z każdej wypłaty w określonej procentowo wysokości (od jednego do piętnastu procent jego wynagrodzenia) w okresie trwania Programu ESPP (tj. przez okres 6 miesięcy) i zgodnie z postanowieniami zawartymi w Regulaminie ESPP. Jeśli Uczestnik nie wycofa się z Programu ESPP zgodnie z procedurą wskazaną w Regulaminie ESPP, wspomniane potrącenia z wynagrodzeń są kumulowane i wykorzystywane do automatycznego wykonania jego opcji i zakupu akcji zwykłych spółki amerykańskiej A.

Każdemu z uprawnionych Uczestników biorącemu udział w Programie ESPP zostaje przyznana opcja zakupu akcji zwykłych A. w dniach wyznaczonych zgodnie z założeniami programu w cenie równej 85% wartości godziwej wyznaczonej zgodnie z założeniami programu. Ilość akcji możliwych do zakupu wyznaczana jest poprzez podzielenie wkładów wniesionych na ten cel przez Uczestników (co do zasady potrącenia z wynagrodzenia dokonywane na podstawie Subscription Agreement) zakumulowanych do określonego dnia zakupu akcji przez ustaloną zgodnie z założeniami Programu cenę zakupu akcji mającą w danym przypadku zastosowanie (85% wartości godziwej wyznaczonej zgodnie z założeniami Programu, tj. pracownik otrzymuje dodatkowo 15% rabatu przy zakupie akcji spółki amerykańskiej).

Zgodnie z założeniami Programu Motywacyjnego ESPP pracownik będący Uczestnikiem tego Programu otrzymuje/nabywa akcje spółki amerykańskiej i w tym samym dniu dokonuje ich sprzedaży na wolnym rynku po cenie akcji z dnia rozwiązania Planu.

b) Program Motywacyjny GIP

Program Motywacyjny GIP został przyjęty przez zarząd i zatwierdzony/uchwalony przez akcjonariuszy spółki A. w 2015 roku. Organizatorem i administratorem Programu Motywacyjnego GIP jest A. To ona podejmuje decyzje odnośnie organizacji kolejnych jego edycji, zasad jego funkcjonowania oraz wyboru Uczestników, którzy otrzymują możliwość udziału w tym programie. Administrator ma prawo m.in. wyznaczać uprawnionych Uczestników, określać rodzaj i wysokość nagrody przyznawanej w ramach tego programu motywacyjnego oraz warunki na jakich zostaną przyznane nagrody, a także ustalać, interpretować i stosować warunki tego programu motywacyjnego, zmieniać zasady i procedury jeśli jest to konieczne w celu administrowania Programem Motywacyjnym GIP, dokonywać rozliczenia nagród.

Regulamin Programu Motywacyjnego GIP (dalej: „Regulamin GIP”) określa zasady programu, w ramach którego wybranym Uczestnikom przyznawane jest prawo do nagród (dalej: „Nagrody”) w postaci m.in. Incentive Stock Options, Restricted Stock Awards, Restricted Stock Unit Awards, Performance Stock Awards, Performance Cash Awards i Other Stock Awards. Regulamin ten zawiera szczegółowe warunki uczestnictwa w programie, grono osób uprawnionych i zasady przyznawania nagród. Program Motywacyjny GIP, poprzez przyznawanie Nagród, ma na celu promocję długofalowego sukcesu A. i spółek zależnych oraz zwiększenie wartości A. poprzez motywowanie, przyciąganie i zatrzymywanie kluczowych pracowników, członków zarządu oraz osób świadczących usługi na podstawie kontraktów B2B.

Przykładowo jedną z Nagród jest Restricted Stock Units Award (dalej: „Jednostki RSU”). Każda Jednostka RSU reprezentuje prawo do otrzymania 1 akcji zwykłej A. (o wartości nominalnej 0,0001 USD), w dniu nabycia uprawnień. Uczestnik dobrowolnie uczestniczy w programie Jednostek RSU. Prawo do nagrody w postaci Jednostek RSU, czyli obietnica przyznania akcji pod pewnymi warunkami, przyznawane jest nieodpłatnie lub za ewentualnym wynagrodzeniem określonym przez Administratora.

Jednostki RSU mogą być przyznawane w dowolnym momencie, zgodnie z ustaleniami Administratora. Po przyznaniu przez Administratora Jednostek RSU, zostaje to potwierdzone w umowie Restricted Stock Unit Award Agreement (dalej: „RSU Award Agreement”) zawieranej pomiędzy Uczestnikiem a A., która określa liczbę przyznanych Jednostek RSU, zasady, warunki oraz ograniczenia mające zastosowanie do przyznanych jednostek.

Jednostki RSU podlegają okresowi restrykcji, w trakcie którego nie mogą być zrealizowane. Administrator ustala kryteria nabycia uprawnień do otrzymania nagrody według własnego uznania, które w zależności od zakresu, w jakim kryteria zostaną spełnione, określają liczbę Jednostek RSU, które zostaną przyznane Uczestnikowi. Po spełnieniu obowiązujących kryteriów nabycia uprawnień, Uczestnik jest uprawniony do otrzymania nagrody określonej przez Administratora. Jednostki RSU przyznane zgodnie z RSU Award Agreement są nabywane zgodnie z harmonogramem nabywania uprawnień określonym w tejże umowie, pod warunkiem, że Uczestnik pozostaje uprawnionym Uczestnikiem (przede wszystkim nie ustaje jego zatrudnienie/świadczenie usług) w każdej z obowiązujących dat nabycia uprawnień.

Przyznanie Jednostek RSU zostaje dokonane jak najszybciej po dacie określonej przez Administratora i wskazanej w RSU Award Agreement. Administrator może, według własnego uznania, rozliczać Jednostki RSU w gotówce, akcjach zwykłych A. lub częściowo w gotówce, a częściowo w akcjach zwykłych A.

Podsumowując, zgodnie z założeniami Programu Motywacyjnego GIP, Uczestnik ma możliwość nabycia akcji zwykłych spółki A. po cenach preferencyjnych, tj. niższych od rynkowych lub też może nabyć akcje zwykłe tej Spółki nieodpłatnie.

Podkreślić należy także, że ewentualne nabycie tych akcji po cenach preferencyjnych lub nabycie ich nieodpłatnie będzie miało na celu w głównej mierze:

‒zapewnienie utrzymania w Spółce dobrze wykwalifikowanej kadry o znacznej odpowiedzialności (tj. posiadających właściwe dla branży kwalifikacje i wiedzę) stanowiące gwarancję kontynuowania efektywnej dotychczas działalności gospodarczej oraz rozwoju Wnioskodawcy, co będzie miało także istotny wpływ na wyniki finansowe osiągane przez A.,

‒stworzenie długotrwałego, silnego i efektywnego mechanizmu motywacyjnego dla kluczowych osób współpracujących ze Spółką,

‒umożliwienie Uczestnikom udziału w dalszym rozwoju A. oraz całej Grupy, a także powiązanie interesów Uczestników z interesami A. i Wnioskodawcy, działając na rzecz długoterminowego wzrostu i rozwoju całej Grupy.

Przez cały okres trwania Programu Motywacyjnego GIP oraz Programu Motywacyjnego ESPP spółka A. ponosi bezpośrednio wszelkie koszty ich funkcjonowania. Niewątpliwie głównymi kosztami Programów Motywacyjnych są: koszt nieodpłatnego wydania akcji zwykłych spółki amerykańskiej uprawnionym Uczestnikom (program Jednostek RSU).

Jednocześnie zgodnie z założeniami obu Programów Motywacyjnych, koszty dotyczące uczestnictwa pracowników, dyrektorów lub konsultantów zatrudnionych przez podmioty zależne lub stowarzyszone (w tym Wnioskodawcę) powinny być refakturowane na jednostki z grupy, z którymi związany stosunkiem pracy jest dany Uczestnik. W zakresie kosztów programu, które są związane z B. oraz jej spółkami zależnymi, w tym Wnioskodawcą, A. i B. zawarły umowę o zwrocie kosztów związanych z Programami Motywacyjnymi GIP i ESPP. Następnie B. (główny udziałowiec Wnioskodawcy) oraz Wnioskodawca zawarli umowę o zwrocie kosztów związanych z uczestnictwem pracowników Wnioskodawcy w Programach Motywacyjnych organizowanych przez A., zarówno poniesionych w przeszłości jak i tych, które zostaną poniesione w przyszłych okresach (dalej: „Reimbursement Agreement”). Na podstawie tej umowy, B. będzie przenosił na Wnioskodawcę koszty związane z uczestnictwem pracowników Wnioskodawcy w Programie Motywacyjnym GIP oraz Programie Motywacyjnym ESPP.

Wnioskodawca uznaje, że powinien zrekompensować spółce B. (a ostatecznie A.) koszty funkcjonowania Programów Motywacyjnych w zakresie uczestnictwa w nich swoich pracowników, gdyż identyfikuje korzyści wynikające z ich funkcjonowania, m.in. efektywną rekrutację, motywację i retencję kluczowych pracowników. W związku z tym, zgodnie z Reimbursement Agreement, Wnioskodawca pokryje koszty związane z uczestnictwem jego pracowników w Programach Motywacyjnych, na podstawie faktury wystawionej przez B. na Wnioskodawcę (faktura wystawiana będzie na zakończenie każdego kwartału kalendarzowego i obejmowała będzie koszty poniesione przez B. w danym kwartale). Całkowita kwota kosztów podlegających zwrotowi jest obliczana na podstawie metody księgowej, tj. co kwartał B. rejestruje koszt Jednostek RSU na podstawie wartości w dniu przyznania na dzień nabycia uprawnień.

Ostatecznie, Wnioskodawca poniesie więc ekonomiczny ciężar udziału jego pracowników w Programach Motywacyjnych, przy czym sam nie nabędzie akcji ani innych aktywów A., nie będzie też podmiotem decydującym o wdrożeniu i sposobie realizacji Programów Motywacyjnych.

Uczestnictwo w Programach Motywacyjnych jest dobrowolne i nie wynika z umów o pracę zawartych z Wnioskodawcą, nie jest też zapisane w jakichkolwiek innych dokumentach wewnętrznych obowiązujących w Spółce, przykładowo w regulaminie pracy, regulaminie wynagradzania, itp. Nie może być także rozumiane jako część wynagrodzenia za świadczoną przez Uczestników pracę. Należy podkreślić, iż Uczestnikami są jedynie pracownicy/dyrektorzy/konsultanci spółek z Grupy, do której należy Wnioskodawca, spełniający określone kryteria. Należy jednak podkreślić, że Programy Motywacyjne nie są skierowane tylko do wąskiej, wyselekcjonowanej grupy osób, np. pełniących kluczowe funkcje - wspólników, członków zarządu, dyrektorów. W Programie Motywacyjnym GIP oraz Programie Motywacyjnym ESPP uczestniczyć mogą pracownicy lub konsultanci/kontraktorzy spółek z Grupy, którzy spełniają definicje osób uprawnionych do uczestnictwa w tym programie według kryteriów wyszczególnionych w powołanych Regulaminach. Wspomniane kryteria dotyczą m.in. długości i wymiaru zatrudnienia/okresu świadczenia usług.

Zgodnie z przedstawionymi wyżej założeniami Programów Motywacyjnych GIP oraz ESPP, ich zarządzaniem, w tym doprecyzowaniem warunków uczestnictwa, zajmuje się Administrator. Całość zasad, kryteriów oraz warunków udziału w Programie Motywacyjnym GIP oraz Programie Motywacyjnym ESPP jest uregulowana w Regulaminach GIP i ESPP, a także w umowach zawieranych przez A. z Uczestnikami, m.in. RSU Award Agreements i Subscription Agreement. Natomiast Wnioskodawca nie uczestniczy i nie będzie uczestniczył w podejmowaniu żadnych decyzji związanych z przystępowaniem i uczestnictwem jego pracowników w Programie Motywacyjnym GIP oraz ESPP, w szczególności ani w zakresie oceny, czy objąć danego pracownika programem, ani też w zakresie wysokości ewentualnego przysporzenia dla pracownika. Nie będzie miał wpływu także na zasady działania obu Programów Motywacyjnych. Należy również zwrócić uwagę, że to A. jest stroną umów z Uczestnikami, a zatem to ta spółka w wykonaniu Programu Motywacyjnego GIP oraz ESPP przekazuje świadczenia takiemu Uczestnikowi. Uczestnictwo w Programach Motywacyjnych GIP i ESPP nie ma i nie będzie miało wpływu na stosunek pracy, tj. z takiego uczestnictwa nie będzie można wnioskować istnienia umowy o pracę, nie będzie ono miało także wpływu na prawo Wnioskodawcy do zmiany wynagrodzenia lub rozwiązania stosunku pracy.

Na podstawie Reimbursement Agreement Wnioskodawca poniesie ekonomiczny ciężar uczestnictwa Uczestników - swoich pracowników w Programach Motywacyjnych GIP i ESPP organizowanych przez A., niemniej jednak, należy podkreślić, iż Spółka nie jest podmiotem zobowiązanym do udzielania świadczeń w ramach tych programów. Uczestnicy z racji partycypacji w Programie Motywacyjnym GIP i ESPP nie mają formalnych uprawnień do występowania wobec Wnioskodawcy z jakimikolwiek roszczeniami prawnymi.

Programy Motywacyjne GIP i ESPP organizowane przez A. będą miały charakter powtarzalny, w szczególności ze względu na ewentualną chęć objęcia nimi nowych Uczestników. Powtarzalność należy tutaj rozumieć jako możliwość przystępowania do Programów Motywacyjnych nowych Uczestników (np. nowych pracowników Wnioskodawcy). W przyszłości mogą zostać również zastąpione programami działającymi na podstawie innych zasad niż opisane wyżej, natomiast podmiot je organizujący, jak i zasady rekompensowania kosztów przez niego ponoszonych, nie ulegną zmianie.

Uzupełnienie przedstawionego opisu stanu faktycznego

Wnioskodawca potwierdza, że przedmiotem pytań zawartych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest uczestnictwo we wskazanych Programach Motywacyjnych pracowników Wnioskodawcy zatrudnionych na podstawie umowy o pracę podlegających w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Pracownicy Wnioskodawcy objęci przedmiotem pytań rozpoczęli uczestnictwo w Programach Motywacyjnych GIP oraz ESPP dopiero po utworzeniu Spółki we wrześniu 2020 roku.

Przedmiotem pytań jest uczestnictwo wyłącznie pracowników Wnioskodawcy w Programie Motywacyjnym GIP oraz ESPP (nie dotyczy uczestnictwa pracowników innych spółek z Grupy).

Na pytanie jakie wydatki w związku z realizacją Programów Motywacyjnych GIP oraz ESPP (uczestnictwa Państwa pracowników) Państwo ponoszą/będą ponosić, które zamierzają zaliczyć do kosztów podatkowych i które są przedmiotem pytań nr 2 i 3: Wnioskodawca wyjaśnia, że przez cały okres trwania Programu Motywacyjnego GIP oraz ESPP spółka A. (która jest ich organizatorem) ponosi bezpośrednio wszelkie koszty ich funkcjonowania. Głównymi kosztami tych Programów Motywacyjnych są: koszt nieodpłatnego wydania akcji zwykłych spółki amerykańskiej uprawnionym uczestnikom (program RSU) oraz koszt wynikający ze sprzedaży akcji zwykłych spółki amerykańskiej uprawnionym uczestnikom za cenę niższą niż wartość rynkowa takiej akcji na dzień zakupu (program ESPP).

Jednocześnie zgodnie z założeniami obu Programów Motywacyjnych, koszty dotyczące uczestnictwa pracowników/dyrektorów/lub konsultantów zatrudnionych przez podmioty zależne lub stowarzyszone (w tym Wnioskodawcę) powinny być refakturowane na jednostki z grupy, z którymi związany stosunkiem pracy jest dany uczestnik. W zakresie kosztów programu, które są związane z B. oraz jej spółkami zależnymi, w tym Wnioskodawcą, A. i B. zawarły umowę o zwrocie kosztów związanych z Programami Motywacyjnymi GIP i ESPP. Następnie B. (główny udziałowiec Wnioskodawcy) oraz Wnioskodawca zawarli umowę o zwrocie kosztów związanych z uczestnictwem pracowników Wnioskodawcy w Programach Motywacyjnych organizowanych przez A. Na podstawie tej umowy, B. będzie przenosił na Wnioskodawcę koszty związane z uczestnictwem pracowników Wnioskodawcy w Programie Motywacyjnym GIP oraz ESPP. Zgodnie z umową o zwrocie kosztów (Reimbursement Agreement), Wnioskodawca pokryje koszty związane z uczestnictwem jego pracowników w Programach Motywacyjnych, na podstawie faktury wystawionej przez B. na Wnioskodawcę (faktura wystawiana będzie na zakończenie każdego kwartału kalendarzowego i obejmowała będzie koszty poniesione przez B. w danym kwartale). Całkowita kwota kosztów podlegających zwrotowi jest obliczana na podstawie metody księgowej, tj. co kwartał B. rejestruje koszt Jednostek RSU na podstawie wartości w dniu przyznania na dzień nabycia uprawnień.

Opisane powyżej koszty uczestnictwa pracowników Wnioskodawcy w Programach Motywacyjnych GIP i ESPP są przedmiotem pytań nr 2 i 3 w złożonym wniosku.

Programy Motywacyjne GIP i ESPP, w których uczestniczą pracownicy Wnioskodawcy mają na celu ich długotrwałe motywowanie i zachęcanie do podejmowania działań, które w sposób pozytywny i szeroko pojęty wpływają na działalność gospodarczą Wnioskodawcy - od poprawy wyników finansowych aż po wizerunek firmy. Możliwość uczestnictwa w Programach Motywacyjnych, a następnie możliwość otrzymania przez pracowników Wnioskodawcy świadczeń będących wynikiem realizacji praw wynikających z Jednostek RSU, będzie mieć przede wszystkim znaczenie motywacyjne dla uczestników, przyczyniając się do zwiększenia efektywności działania Spółki, jako że osoby te mają realny wpływ na wyniki finansowe Wnioskodawcy i tym samym na możliwość generowania przychodu Spółki (z zakresu tworzenia inteligentnych produktów i rozwiązań w zakresie produkcji (...). Jednocześnie, Programy Motywacyjne spowodują długoterminowe związanie tych osób ze Spółką, co z kolei zagwarantuje stabilność i ciągłość działań w dążeniu do realizacji strategii biznesowej przyjętej przez Wnioskodawcę i całą Grupę. Tym samym, należy stwierdzić, iż pomiędzy wydatkami, które zostaną poniesione na podstawie Reimbursement Agreement a przychodami Wnioskodawcy istnieje związek przyczynowo-skutkowy. Dodatkowo, mając na uwadze główne cele wdrożenia Programów Motywacyjnych GIP i ESPP, tj. m.in. zapewnienie utrzymania w Spółce dobrze wykwalifikowanej kadry na stanowiskach o znacznej odpowiedzialności stanowiące gwarancję kontynuowania efektywnej dotychczas działalności gospodarczej oraz rozwoju Wnioskodawcy, umożliwienie uczestnikom udziału w dalszym rozwoju Spółki oraz całej Grupy, a także powiązanie interesów uczestników z interesami A. i Wnioskodawcy, nie sposób odmówić wydatkom, które zostaną poniesione przez Wnioskodawcę na rzecz udziału jego pracowników w Programach Motywacyjnych GIP i ESPP, racjonalności. Należy także dodać, że jeśli Wnioskodawca zdecydowałby się nie ponosić ekonomicznego ciężaru kosztów uczestnictwa swoich pracowników w Programach Motywacyjnych GIP i ESPP, wówczas A., według własnego uznania, mógłby podjąć decyzję o niedopuszczeniu tychże pracowników do udziału w Programach Motywacyjnych. Tym samym, przedstawione we wniosku koszty ponoszone przez Spółkę w związku z uczestnictwem jego pracowników w Programach Motywacyjnych GIP i ESPP mają niewątpliwy związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą oraz ewentualnym (spodziewanym) wzrostem przychodów Spółki, który w ocenie Wnioskodawcy ma być efektem wzrostu zaangażowania uczestników w rozwój Spółki. Wnioskodawca pragnie podkreślić, że istotną przesłanką uzasadniającą zaliczenie wydatków związanych z Programami Motywacyjnymi GIP i ESPP w koszty uzyskania przychodu jest fakt, iż programy te poprzez płynące z nich korzyści dla uczestników stwarzają powiązanie interesów pracowników z interesami Wnioskodawcy. Takie powiązanie skutkuje polepszeniem efektywności świadczonych usług, a to z kolei niesie za sobą skuteczniejszą realizację celów biznesowych Wnioskodawcy przekładając się na poziom jego przychodów. Nie bez znaczenia pozostaje też długoterminowy charakter Programów Motywacyjnych GIP i ESPP skutkujący pozytywnym przywiązaniem pracowników do Spółki, stwarzający poczucie bezpieczeństwa i stabilności zatrudnienia dla obydwu stron. Dla Wnioskodawcy jest także czynnikiem zmniejszającym ryzyko utraty pracowników o wysokich kompetencjach i bogatym doświadczeniu, a taka utrata mogłaby spowodować spadek części przychodów Wnioskodawcy lub konieczność poniesienia dodatkowych kosztów na rekrutację nowych pracowników. Należy dodać, że w branży, w której działa Wnioskodawca to właśnie pracownik jest najcenniejszym zasobem firmy oraz gwarantem jakości wykonywanych usług i powodzenia założeń biznesowych. Programy Motywacyjne pozwalają wytworzyć u pracowników poczucie osobistej odpowiedzialności za prowadzoną przez Wnioskodawcę działalność gospodarczą i jej rezultaty finansowe. W związku z powyższym, Wnioskodawca zdecydował się na ponoszenie ciężaru ekonomicznego wydatków związanych z uczestnictwem jego pracowników w Programach Motywacyjnych organizowanych przez spółkę amerykańską.

Programy Motywacyjne GIP i ESPP działają zgodnie z zasadami opisanymi w regulaminach (Regulamin GIP i Regulamin ESPP). Obydwa regulaminy zawierają szczegółowe warunki uczestnictwa w programach, krąg osób uprawnionych oraz zasady nabywania akcji. Kryteria te dotyczą m.in. długości i czasu trwania zatrudnienia. Nabywanie uprawnień do nabycia akcji jest możliwe jedynie pod warunkiem, że osoba pozostaje uprawnionym uczestnikiem (tj. uczestnik nadal jest pracownikiem, musi być zatrudniony przez Wnioskodawcę). Wspomniane kryteria dotyczą zatem m.in. długości i wymiaru zatrudnienia, a w przypadku programu, w którym przyznawana jest nagroda w postaci RSU, spółka amerykańska może także ustalać kryteria nabywania uprawnień w oparciu o osiągnięcie celów całej firmy, działu, jednostki biznesowej lub celów indywidualnych.

Plany Motywacyjne GIP i ESPP organizowane przez A. będą miały charakter powtarzalny, w szczególności ze względu na ewentualną chęć objęcia nimi nowych uczestników. Przez ich powtarzalność należy tu rozumieć możliwość przystąpienia do Programów Motywacyjnych przez nowych uczestników (np. nowych pracowników Wnioskodawcy). W przyszłości mogą one również zostać zastąpione planami działającymi na innych zasadach niż opisane w programach GIP i ESPP, przy czym podmiot je organizujący, jak również zasady rekompensowania poniesionych przez niego kosztów nie ulegną zmianie. Jednocześnie Wnioskodawca wyjaśnia, że w obu Programach Motywacyjnych (GIP i ESPP) organizator Programów Motywacyjnych, spółka amerykańska nie przewiduje scenariusza, zgodnie z którym akcje nabywane przez pracowników po preferencyjnych cenach lub otrzymywane nieodpłatnie przez uczestników, będą odkupowane przez spółkę amerykańską celem ich ponownego zaoferowania w kolejnej edycji Programów Motywacyjnych. Spółka A. nie może także ponownie nabyć akcji od uczestników w celu ich umorzenia.

Pytania

1)Czy w związku z uczestnictwem w Programie Motywacyjnym GIP oraz Programie Motywacyjnym ESPP, ewentualny przychód podlegający opodatkowaniu powstanie po stronie Uczestników (będących pracownikami Wnioskodawcy) - w wyniku zastosowania art. 24 ust. 11 Ustawy o PIT - dopiero w momencie sprzedaży nabytych przez nich akcji (a nie na żadnym wcześniejszym etapie) i będzie stanowił przychód z kapitałów pieniężnych w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 6 Ustawy o PIT podlegający opodatkowaniu z zastosowaniem 19% stawki podatkowej zgodnie z art. 30b ust. 1 Ustawy o PIT i czy w związku z tym na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika zgodnie z art. 31 Ustawy o PIT z tytułu uczestnictwa jego pracowników w tych Programach (w brzmieniu do 31.12.2022 r., zaś od 1.01.2023 r. podstawą będzie art. 32 ust. 1)?

2)Czy koszty uczestnictwa pracowników Wnioskodawcy w Programach Motywacyjnych GIP oraz ESPP, które zostaną poniesione przez Wnioskodawcę na podstawie Reimbursement Agreement, mogą zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT?

3)Czy opłaty ponoszone przez Spółkę na rzecz B. (głównego udziałowca Spółki) na podstawie Reimbursement Agreement z tytułu zwrotu kosztów uczestnictwa pracowników Wnioskodawcy w Programach Motywacyjnych GIP oraz ESPP stanowią należności z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 lub 22 ust. 1 Ustawy o CIT i, tym samym, podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania Nr 2 i 3 w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W zakresie pytania Nr 1 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 2

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty uczestnictwa pracowników Wnioskodawcy w Programach Motywacyjnych GIP oraz ESPP, które zostaną poniesione przez Wnioskodawcę na podstawie Reimbursement Agreement, będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Należy przy tym zauważyć, że definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Kosztami uzyskania przychodów mogą być wydatki zarówno bezpośrednio jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami. Wydatki te muszą być faktycznie poniesione przez podatnika oraz racjonalnie i gospodarczo uzasadnione. Niezbędne jest również, aby omawiane wydatki były prawidłowo udokumentowane.

Art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT zawiera enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, że każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli był poniesiony w celu osiągnięcia przychodów. Jednocześnie podkreślić należy, że nieujęcie danego wydatku w katalogu kosztów niepotrącalnych, wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT, nie oznacza automatycznie, że inne koszty w nim niewymienione, tymi kosztami mogą być. W takim przypadku należy bowiem badać, czy dany koszt poniesiony został w celu uzyskania przychodu (zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu).

Podsumowując powyższe oraz mając na uwadze ugruntowane stanowisko organów podatkowych oraz sądów administracyjnych, należy stwierdzić, że aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, powinny być spełnione łącznie następujące warunki:

‒został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

‒jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

‒pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

‒poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

‒został właściwie udokumentowany,

‒nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Prawo podatkowe, orzecznictwo sądowo-administracyjne, a także dorobek interpretacyjny organów skarbowych jako podstawowe kryterium wskazuje konieczność istnienia związku przyczynowego pomiędzy wydatkiem a przychodami podatnika, co oznacza, że wydatki muszą zostać poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, powinien więc wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym. Przy czym, związek pomiędzy wydatkami poniesionymi przez podatnika a osiągniętymi przychodami nie musi być bezpośredni. Do kosztów uzyskania przychodów można bowiem zaliczać również koszty pozostające z przychodami w związku pośrednim (koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami), których nie można przypisać wprost do konkretnych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Powyższe oznacza, że właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

‒przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu, racjonalność i niezbędność) oraz

‒potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Odnosząc powyższe do opisanego stanu faktycznego, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z udziałem pracowników Wnioskodawcy w Programach Motywacyjnych GIP i ESPP, tj. w szczególności koszty związane z realizacją praw wynikających z Jednostek RSU przyznawanych w ramach Programu Motywacyjnego GIP pracownikom Wnioskodawcy, poniesione przez B. (głównego udziałowca Spółki), a następnie refakturowane na Wnioskodawcę, będą spełniały wszystkie powyższe warunki zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów. Powyższe, w opinii Wnioskodawcy, wynika po pierwsze z faktu, że wydatki związane z uczestnictwem pracowników Wnioskodawcy w Programach Motywacyjnych GIP i ESPP zostaną faktycznie poniesione przez Spółkę (koszty te refakturowane będą na Wnioskodawcę przez B. na podstawie Reimbursement Agreement, co oznacza, że będą pokryte z zasobów majątkowych Wnioskodawcy).

Tym samym, w odniesieniu do drugiej z przesłanek, to Spółka będzie podmiotem ostatecznie ponoszącym ciężar ekonomiczny dokonywanych wypłat z własnych zasobów majątkowych, albowiem Wnioskodawca nie otrzyma również żadnego zwrotu należności od Uczestników za dokonanie przedmiotowych wypłat, ani od żadnego innego podmiotu.

Jednocześnie należy podkreślić, że Programy Motywacyjne GIP i ESPP, w których uczestniczą pracownicy Wnioskodawcy mają na celu ich długotrwałe motywowanie i zachęcanie do podejmowania działań, które w sposób pozytywny i szeroko pojęty wpływają na działalność gospodarczą Wnioskodawcy - od poprawy wyników finansowych aż po wizerunek firmy. Możliwość uczestnictwa w Programach Motywacyjnych, a następnie możliwość otrzymania przez pracowników Wnioskodawcy świadczeń będących wynikiem realizacji praw wynikających z Jednostek RSU, będzie mieć przede wszystkim znaczenie motywacyjne dla Uczestników, przyczyniając się do zwiększenia efektywności działania Spółki, jako że osoby te mają realny wpływ na wyniki finansowe Wnioskodawcy i tym samym na możliwość generowania przychodu Spółki.

Dodatkowo, Programy Motywacyjne spowodują długoterminowe związanie tych osób ze Spółką, co z kolei zagwarantuje stabilność i ciągłość działań w dążeniu do realizacji strategii biznesowej przyjętej przez Wnioskodawcę i Grupę. Tym samym, należy stwierdzić, iż pomiędzy wydatkami, które zostaną poniesione na podstawie Reimbursement Agreement a przychodami Wnioskodawcy istnieje związek przyczynowo-skutkowy.

Dodatkowo, mając na uwadze główne cele wdrożenia Programów Motywacyjnych GIP i ESPP, tj. m.in. zapewnienie utrzymania w Spółce dobrze wykwalifikowanej kadry na stanowiskach o znacznej odpowiedzialności stanowiące gwarancję kontynuowania efektywnej dotychczas działalności gospodarczej oraz rozwoju Wnioskodawcy, umożliwienie Uczestnikom udziału w dalszym rozwoju Spółki oraz całej Grupy, a także powiązanie interesów Uczestników z interesami A. i Wnioskodawcy, nie sposób odmówić wydatkom, które zostaną poniesione przez Wnioskodawcę na rzecz udziału jego pracowników w Programach Motywacyjnych GIP i ESPP, racjonalności. Należy także dodać, że jeśli Wnioskodawca zdecydowałby się nie ponosić ekonomicznego ciężaru kosztów uczestnictwa swoich pracowników w Programach Motywacyjnych GIP i ESPP, wówczas A., według własnego uznania, mógłby podjąć decyzję o niedopuszczeniu tychże pracowników do udziału w Programach Motywacyjnych.

Tym samym, przedstawione we wniosku koszty ponoszone przez Spółkę w związku z uczestnictwem jej pracowników w Programach Motywacyjnych GIP i ESPP mają ewidentny związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą oraz ewentualnym (spodziewanym) wzrostem przychodów Spółki, który w ocenie Wnioskodawcy ma być efektem wzrostu zaangażowania Uczestników w rozwój Spółki. Wnioskodawca pragnie podkreślić, że istotną przesłanką uzasadniającą zaliczenie wydatków związanych z Programami Motywacyjnymi GIP i ESPP w koszty uzyskania przychodu jest fakt, iż programy te poprzez płynące z nich korzyści dla Uczestników stwarzają powiązanie interesów pracowników z interesami Wnioskodawcy. Takie powiązanie skutkuje polepszeniem efektywności świadczonych usług, a to z kolei niesie za sobą skuteczniejszą realizację celów biznesowych Wnioskodawcy przekładając się na poziom jego przychodów. Nie bez znaczenia pozostaje też długoterminowy charakter Programów Motywacyjnych GIP i ESPP skutkujący pozytywnym przywiązaniem pracowników do Spółki, stwarzający poczucie bezpieczeństwa i stabilności zatrudnienia dla obydwu stron. Dla Wnioskodawcy jest także czynnikiem zmniejszającym ryzyko utraty pracowników o wysokich kompetencjach i bogatym doświadczeniu, a taka utrata mogłaby spowodować spadek części przychodów Wnioskodawcy lub konieczność poniesienia dodatkowych kosztów na rekrutację nowych pracowników.

Warto także zaznaczyć, że w obecnie panujących warunkach rynkowych większość międzynarodowych firm działających w Polsce oferuje podobne programy swoim pracownikom, dyrektorom, konsultantom, kontraktorom. Systemowe rozwiązania motywacyjne są zatem korzystne nie tylko dla stabilizacji i zwiększania efektywności obecnych pracowników, ale także stanowią zachętę dla aplikujących kandydatów. Programy Motywacyjne GIP i ESPP pozwalają wytworzyć u pracowników poczucie osobistej odpowiedzialności za prowadzoną przez Wnioskodawcę działalność gospodarczą i jej rezultaty finansowe. W związku z powyższym, Wnioskodawca zdecydował się na ponoszenie ciężaru ekonomicznego wydatków związanych z uczestnictwem jego pracowników w Programach Motywacyjnych GIP i ESPP organizowanych przez A.

Dalsza analiza okoliczności przedstawionych w niniejszym wniosku również prowadzi do konkluzji, iż koszty związane z uczestnictwem pracowników Spółki w Programach Motywacyjnych GIP i ESPP będą także spełniały przesłankę należytego i prawidłowego dokumentowania poniesionych przez podatnika kosztów. Koszty, które zostaną poniesione na podstawie Reimbursement Agreement będą wynikały z tejże umowy, która będzie podstawą do otrzymywania w okresach kwartalnych faktur wystawianych przez B. Ponadto, należy pamiętać, iż całość zasad, kryteriów oraz warunków udziału w Programach Motywacyjnych GIP i ESPP jest uregulowana w Regulaminach, a także w umowach zawieranych przez A. z Uczestnikami, tj. RSU Award Agreements i Subscription Agreements.

W odniesieniu do ostatniej z przesłanek należy także podkreślić, iż wydatki związane z programami motywacyjnymi nie stanowią wydatków wskazanych w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W konsekwencji, w opinii Wnioskodawcy, wszystkie poniższe warunki są spełnione, co tym samym uprawnia go do uwzględnienia wydatków poniesionych na podstawie Reimbursement Agreement jako koszty uzyskania przychodu:

‒wydatki te będą poniesione przez Wnioskodawcę, tzn. będą pokryte z aktywów Spółki;

‒wydatki te będą definitywne - wartość poniesionych wydatków nie zostanie Wnioskodawcy zwrócona;

‒wydatki, jak wykazano wyżej, pozostają w związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy;

‒wydatki zostaną poniesione w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub mogą wpłynąć na wysokość osiągniętych przychodów;

‒wydatki zostaną odpowiednio udokumentowane (Reimbursement Agreement, faktury, Regulaminy, RSU Award Agreements i Subscription Agreements);

‒wydatki te nie znajdują się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że zaprezentowane powyżej stanowisko znajduje również potwierdzenie w wielu indywidualnych interpretacjach podatkowych wydawanych w analogicznych stanach faktycznych, w których programy motywacyjne również były organizowane przez podmiot zagraniczny.

Tytułem przykładu, w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 31 maja 2019 r. (nr 0114-KDIP2- 1.4010.210.2019.1.PW) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że „w niniejszej sprawie istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy ponoszonymi przez Wnioskodawcę wydatkami związanymi z realizacją Programu, a prowadzoną działalnością gospodarczą (osiąganiem przychodów). Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego - wydatki poniesione na podstawie refaktur wystawianych przez Spółkę-matkę, mają przynieść Spółce efekty w postaci, zapewnienia utrzymania w Spółce dobrze wykwalifikowanej kadry, stworzenia długotrwałego, silnego i efektywnego mechanizmu motywacyjnego dla pracowników, zgodnego z profilem i oczekiwaniami Wnioskodawcy, a tym samym przyczynić się do zwiększenia przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę”.

W interpretacji podatkowej z dnia 1 lutego 2018 r. (nr 0111-KDIB2-3.4010.97.2017.1.AZE) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził natomiast, że: "(...) program motywacyjny będący przedmiotem wniosku, poprzez płynące z niego korzyści dla pracowników (Uczestników) może przyczynić się do polepszenia efektywności wykonywanej przez nich pracy, a to z kolei niesie ze sobą skuteczniejszą realizację celów biznesowych Wnioskodawcy, zatem będzie wpływało na poziom przychodów Wnioskodawcy, w konsekwencji ponoszone przez Wnioskodawcę koszty związane z uczestnictwem pracowników w Programie EPP, będą dla niego stanowić koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż ze względu na fakt, że celem wdrożenia Programów Motywacyjnych GIP i ESPP jest chęć zapewnienia jak najlepszych wyników finansowych i utrzymania bądź polepszenia pozycji rynkowej m.in. Wnioskodawcy, a także stworzenie długotrwałego, silnego i efektywnego mechanizmu motywacyjnego dla pracowników Spółki, wszelkie koszty uczestnictwa pracowników Wnioskodawcy w Programach Motywacyjnych GIP i ESPP, które zostaną poniesione przez Wnioskodawcę na podstawie Reimbursement Agreement, będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT.

Stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 3

Zdaniem Wnioskodawcy, opłaty ponoszone przez Spółkę na rzecz B. na podstawie Reimbursement Agreement z tytułu zwrotu kosztów uczestnictwa pracowników Wnioskodawcy w Programach Motywacyjnych GIP oraz ESPP nie stanowią należności z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 lub 22 ust. 1 Ustawy o CIT i, tym samym, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 Ustawy o CIT, podatnicy, którzy nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów osiąganych przez nich na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tzw. zasada ograniczonego obowiązku podatkowego).

Zgodnie natomiast z art. 3 ust. 3 pkt 5 Ustawy o CIT za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się między innymi dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia. Zgodnie z art. 3 ust. 5 Ustawy o CIT za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4 (przychody uzyskane za pośrednictwem zakładu położonego w Polsce, z nieruchomości położonej w Polsce, z papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych, przeniesienie własności udziałów i akcji, praw w spółce osobowej).

W odniesieniu do określonej kategorii dochodów, uzyskanych na terytorium Polski przez podatników zagranicznych, przepisy Ustawy o CIT wprowadzają po stronie polskiego podmiotu dokonującego wypłat takich dochodów obowiązek pobrania podatku u źródła w chwili wypłaty tych należności na rzecz podmiotu zagranicznego i przekazania pobranego podatku do właściwego urzędu skarbowego. Zasada ta została uregulowana w art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT zgodnie z którym, osoby prawne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1 a-1 e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Jednocześnie, zgodnie z art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT(w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2022 r.), jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 (tj. należności odsetkowe, licencyjne, za know-how) oraz art. 22 ust. 1 (dywidendy) Ustawy o CIT na rzecz podmiotu powiązanego przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby dokonujące wypłat należności są obowiązane jako płatnicy pobrać w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 (tj. 20%) lub art. 22 ust. 1 (tj. 19%), z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e oraz bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Od 1 stycznia 2022 r. wprowadzono mechanizm, zgodnie z którym w przypadku wypłat podlegających podatkowi u źródła należności w kwocie powyżej 2 mln złotych rocznie na rzecz tego samego podatnika, w miejsce zwolnienia lub obniżenia stawki podatku u źródła stosowanych już w momencie wypłaty należności, następuje pobór podatku u źródła przez płatnika z zastosowaniem stawki krajowej, a następnie jest możliwość ubiegania się o zwrot tak pobranego podatku u źródła (tzw. mechanizm pay and refund).

W świetle powyższego, w przypadku dokonywania przez polskich podatników CIT wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT, przepisy Ustawy o CIT nakładają na nich co do zasady obowiązek pobrania podatku u źródła. Natomiast ewentualne niepobranie podatku u źródła lub zastosowanie preferencyjnej stawki wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania jest uzależnione od spełnienia określonych warunków wskazanych w Ustawie o CIT. W konsekwencji dla oceny, czy Spółka jest zobowiązana do pobrania podatku u źródła z tytułu wypłat dokonywanych na rzecz B. na podstawie Reimbursement Agreement z tytułu zwrotu kosztów uczestnictwa pracowników Wnioskodawcy w Programach Motywacyjnych GIP i ESPP, niezbędne jest rozstrzygnięcie, czy wypłaty te są dokonywane z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 lub 22 ust. 1 Ustawy o CIT.

W art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT zostały wymienione przychody z dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych. Nie ulega wątpliwości, iż wypłaty dokonywane przez Spółkę na rzecz B. z tytułu zwrotu kosztów uczestnictwa pracowników Wnioskodawcy w Programach Motywacyjnych GIP i ESPP nie stanowią płatności z tytułu dywidend oraz udziałów w zyskach osób prawnych. Tym samym, płatności te nie będą podlegały podatkowi u źródła na podstawie art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT.

W art. 21 ust. 1 pkt 1-4 Ustawy o CIT zostały natomiast wymienione następujące przychody:

1) z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2) z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,

3) z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,

4) uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera.

W świetle powyższego nie ulega wątpliwości, że wypłaty dokonywane przez Spółkę na rzecz B. na podstawie Reimbursement Agreement z tytułu zwrotu kosztów uczestnictwa pracowników Wnioskodawcy w Programach Motywacyjnych GIP i ESPP:

‒nie stanowią płatności z tytułu odsetek ani opłat z tytułu praw autorskich lub praw pokrewnych ani pozostałych opłat wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT,

‒nie stanowią opłat z tytułu świadczenia na rzecz Spółki usług w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej, sportowej,

‒nie stanowią opłat za wywóz ładunków i pasażerów oraz opłat uzyskanych przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej.

Mając na uwadze charakter i specyfikę wypłat dokonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz B. na podstawie Reimbursement Agreement z tytułu zwrotu kosztów uczestnictwa pracowników Wnioskodawcy w Programach Motywacyjnych GIP i ESPP, należy więc rozstrzygnąć, czy wypłacane należności stanowią przychody z tytułu tzw. usług niematerialnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT, czyli świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze.

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym, B. i Wnioskodawca zawarli umowę dotyczącą zwrotu kosztów związanych z uczestnictwem pracowników Wnioskodawcy w Programach Motywacyjnych GIP i ESPP poniesionych w przeszłości i w przyszłych okresach (tj. Reimbursement Agreement). Zgodnie z Reimbursement Agreement, Wnioskodawca zrekompensuje koszty związane z uczestnictwem jego pracowników w Programach Motywacyjnych GIP i ESPP, na podstawie faktury wystawionej przez B. na Wnioskodawcę na zakończenie każdego kwartału kalendarzowego opiewającej na koszty poniesione przez B. w danym kwartale. Całkowita kwota kosztów podlegających zwrotowi jest obliczana na podstawie metody księgowej, tj. co kwartał B. rejestruje koszt Jednostek RSU na podstawie wartości w dniu przyznania na dzień nabycia uprawnień. Ostatecznie zatem, Wnioskodawca poniesie ekonomiczny ciężar udziału jego pracowników w Programach Motywacyjnych GIP i ESPP, dokonując płatności na rzecz B. (głównego udziałowca Spółki) na podstawie Reimbursement Agreement (i faktury wystawionej przez B.).

Świadczenie w postaci zwrotu kosztów uczestnictwa pracowników w programach motywacyjnych nie zostało wskazane wprost w katalogu usług zawartym w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT. Nie można bowiem uznać, że zwrot kosztów uczestnictwa w programach motywacyjnych stanowi usługę doradczą, księgową, badania rynku, usługę prawną, reklamową, usługę zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usługę rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu lub usługę gwarancji i poręczeń.

Ponadto, w ocenie Spółki świadczenie na rzecz B. w postaci zwrotu kosztów uczestnictwa pracowników Wnioskodawcy w Programach Motywacyjnych GIP i ESPP nie stanowi również świadczenia o charakterze podobnym do świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT, czyli świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń.

W celu ustalenia wykładni pojęcia "świadczeń o podobnym charakterze" w drodze wykładni systemowej warto się posłużyć wypracowanym na gruncie art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT orzecznictwem sądów administracyjnych. Tytułem przykładu Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: „NSA”) w wyroku z dnia 5 lipca 2016 r. (sygn. akt II FSK 2369/15) wskazał następujące cechy charakterystyczne dla tego typu usług:

"W aktualnym brzmieniu art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT, świadczenia w nim wymienione można podzielić na dwie grupy. Pierwszą stanowią świadczenia wyraźnie nazwane, drugą tworzą świadczenia mające podobny charakter do świadczeń nazwanych. W tej drugiej grupie mieszczą się świadczenia posiadające cechy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT, ale posiadające również elementy charakterystyczne dla świadczeń innych od skonkretyzowanych w tym przepisie. Dla uznania, że świadczenie nie wymienione wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a jest objęte jego zakresem decydujące jest, aby elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w omawianym przepisie przeważały nad cechami charakterystycznymi dla świadczeń w nim niewymienionych".

W świetle powyższego, nie każde świadczenie o charakterze niematerialnym będzie automatycznie stanowiło "świadczenie o podobnym charakterze" i, tym samym, zawierało się w katalogu świadczeń objętych obowiązkiem pobrania podatku u źródła. Jak wyraźnie zostało wskazane w przytoczonym wyroku NSA, aby dane świadczenie niewymienione wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT stanowiło świadczenie o podobnym charakterze, musi ono posiadać elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w tym przepisie i jednocześnie elementy te muszą przeważać nad pozostałymi cechami tego świadczenia (cechami świadczeń nie wymienionych w tym przepisie).

W ocenie Wnioskodawcy, świadczenie na rzecz B. na podstawie Reimbursement Agreement w postaci zwrotu kosztów uczestnictwa pracowników Wnioskodawcy w Programach Motywacyjnych GIP i ESPP nie posiada w sobie elementów charakterystycznych dla świadczeń wymienionych wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT. Świadczenie to nie ma żadnych cech charakterystycznych dla usług doradczych, usług zarządzania i kontroli lub usług przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń.

W konsekwencji, należy uznać, iż opłaty ponoszone przez Spółkę na rzecz B. na podstawie Reimbursement Agreement w postaci zwrotu kosztów uczestnictwa pracowników Wnioskodawcy w Programach Motywacyjnych GIP i ESPP, nie stanowią należności z tytułów, o których mowa w art. 21 ust. 1 oraz 22 ust. 1 Ustawy o CIT. Tym samym, płatności te nie podlegają podatkowi u źródła, o którym mowa w art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stanowisko Organu dotyczące pytania nr 2:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

‒jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

‒pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

‒poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

‒został właściwie udokumentowany,

‒nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, zawiera enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, że każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli był poniesiony w celu osiągnięcia przychodów.

Jednocześnie podkreślić należy, że nieujęcie danego wydatku w katalogu kosztów niepotrącalnych, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie oznacza automatycznie, że inne koszty w nim niewymienione, tymi kosztami mogą być. W takim przypadku należy bowiem badać, czy dany koszt poniesiony został w celu uzyskania przychodu (zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu).

Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien więc wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym. W tym celu każdorazowo wymagana jest ocena istnienia związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym wskazano, że Państwa Spółka została założona we wrześniu 2020 roku. Spółka jest częścią międzynarodowej grupy kapitałowej, na czele której stoi spółka prawa amerykańskiego. W ramach Grupy funkcjonuje szereg programów motywacyjnych. Spółka amerykańska wdrożyła i prowadzi m.in. Programy Motywacyjne: GIP i ESPP, w których mogą uczestniczyć jej pracownicy oraz pracownicy jej spółek zależnych i stowarzyszonych, w tym pracownicy Wnioskodawcy. Obydwa Programy Motywacyjne przewidują możliwość objęcia lub nabycia akcji spółki amerykańskiej. Przystąpienie do Programów Motywacyjnych jest dobrowolne. W ramach uczestnictwa w Programach Motywacyjnych Uczestnicy w określonym przedziale czasu i na określonych warunkach obejmują lub nabywają nieodpłatnie bądź częściowo nieodpłatnie akcje spółki amerykańskiej.

W opisie stanu faktycznego wskazano także, że przedmiotem pytań jest uczestnictwo we wskazanych Programach Motywacyjnych pracowników Wnioskodawcy zatrudnionych na podstawie umowy o pracę podlegających w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Pracownicy Wnioskodawcy objęci przedmiotem pytań rozpoczęli uczestnictwo w Programach Motywacyjnych GIP oraz ESPP dopiero po utworzeniu Spółki we wrześniu 2020 roku. Przez cały okres trwania Programu Motywacyjnego GIP oraz ESPP spółka amerykańska (która jest ich organizatorem) ponosi bezpośrednio wszelkie koszty ich funkcjonowania. Głównymi kosztami tych Programów Motywacyjnych są: koszt nieodpłatnego wydania akcji zwykłych spółki amerykańskiej uprawnionym uczestnikom (program RSU) oraz koszt wynikający ze sprzedaży akcji zwykłych spółki amerykańskiej uprawnionym uczestnikom za cenę niższą niż wartość rynkowa takiej akcji na dzień zakupu (program ESPP). Zgodnie z umową o zwrocie kosztów (Reimbursement Agreement), Wnioskodawca pokryje koszty związane z uczestnictwem jego pracowników w Programach Motywacyjnych, na podstawie faktury wystawionej przez B. na Wnioskodawcę (faktura wystawiana będzie na zakończenie każdego kwartału kalendarzowego i obejmowała będzie koszty poniesione przez B. w danym kwartale). Programy Motywacyjne GIP i ESPP, w których uczestniczą pracownicy Wnioskodawcy mają na celu ich długotrwałe motywowanie i zachęcanie do podejmowania działań, które w sposób pozytywny i szeroko pojęty wpływają na działalność gospodarczą Wnioskodawcy - od poprawy wyników finansowych aż po wizerunek firmy. Możliwość uczestnictwa w Programach Motywacyjnych, a następnie możliwość otrzymania przez pracowników Wnioskodawcy świadczeń będących wynikiem realizacji praw wynikających z Jednostek RSU, będzie mieć przede wszystkim znaczenie motywacyjne dla uczestników, przyczyniając się do zwiększenia efektywności działania Spółki, jako że osoby te mają realny wpływ na wyniki finansowe Wnioskodawcy i tym samym na możliwość generowania przychodu Spółki (z zakresu tworzenia inteligentnych produktów i rozwiązań w zakresie produkcji energii). Jednocześnie, Programy Motywacyjne spowodują długoterminowe związanie tych osób ze Spółką, co z kolei zagwarantuje stabilność i ciągłość działań w dążeniu do realizacji strategii biznesowej przyjętej przez Wnioskodawcę i całą Grupę.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy ponoszonymi przez Państwa wydatkami związanymi z realizacją programów motywacyjnych, a prowadzoną działalnością gospodarczą (osiąganiem przychodów). Ciężar ekonomiczny uczestnictwa Państwa pracowników w programach motywacyjnych w ostatecznym rozrachunku ponoszą Państwo, więc wydatki te będą spełniały wszystkie warunki zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie, wydatki na realizację programu motywacyjnego nie znajdują się w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych. Tym samym, wymienione we wniosku wydatki związane z realizacją opisanych programów motywacyjnych GIP oraz ESPP (tj. koszty uczestnictwa Państwa pracowników), mogą Państwo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Stanowisko Organu dotyczące pytania nr 3:

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT:

Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W art. 3 ust. 2 ustawy o CIT wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy o CIT:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1) wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

2) położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

3) papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

4) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

4a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

5) tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

6) niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.

Zgodnie z art. 3 ust. 5 ustawy o CIT:

Za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT oraz w art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT:

Podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

- ustala się w wysokości 20% przychodów;

- ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o CIT:

Podatek dochodowy od określonych w art. 7b ust. 1 pkt 1 przychodów z dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu (dochodu).

Regulacja art. 21 ust. 2 ustawy o CIT stanowi, że:

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Na podstawie art. 22b ustawy o CIT:

Zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20-22 stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

Zatem podatnicy podlegający ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, uzyskujący na terytorium Polski przychody z tytułów określonych w przepisach art. 21 ust. 1 ustawy o CIT oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach wskazanych w tych przepisach. Wskazane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska.

Obowiązki płatnika w powyżej wskazanym zakresie są uregulowane w art. 26 ustawy o CIT.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2.000.000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

W myśl natomiast art. 26 ust. 2e ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:

Jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 przekracza kwotę, o której mowa w ust. 1, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę, o której mowa w ust. 1:

1. z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-le;

2. bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Należy wskazać, że ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.), od 1 stycznia 2022 r. wprowadzone zostały zmiany do art. 26 ust. 1 ustawy o CIT i art. 26 ust. 2e ustawy o CIT.

Na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.:

Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Natomiast w myśl art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.:

Jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł:

1) z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;

2) bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Wskazać także należy, że katalog usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT jest wprawdzie katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „(...) oraz świadczeń o podobnym charakterze”, jednak w ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Innymi słowy lista ta obejmuje również takie świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane. Niemniej jednak sama nazwa umowy o świadczenie usługi nie może być wyłącznym czynnikiem determinującym daną usługę jako należącą do katalogu świadczeń podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane świadczenie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń oraz zakres faktycznie wykonanych czynności, a nie tylko jego nazwa. Treść ww. przepisu jednoznacznie bowiem wskazuje, że oprócz usług wymienionych w tym przepisie ustawodawca objął obowiązkiem podatkowym także inne usługi niewymienione w tym przepisie o charakterze podobnym do świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego podkreśla się, że w aktualnym brzmieniu art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT świadczenia w nim wymienione można podzielić na dwie grupy. Pierwszą stanowią świadczenia wyraźnie nazwane, drugą tworzą świadczenia mające podobny charakter do świadczeń nazwanych. W tej drugiej grupie mieszczą się świadczenia posiadające cechy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, ale dodatkowo posiadające również elementy charakterystyczne dla świadczeń innych od skonkretyzowanych w tym przepisie. Dla uznania, że świadczenie niewymienione wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT jest objęte jego zakresem decydujące jest, aby elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w omawianym przepisie przeważały nad cechami charakterystycznymi dla świadczeń w nim niewymienionych.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka jest częścią międzynarodowej grupy kapitałowej, na czele której stoi spółka prawa amerykańskiego. W ramach Grupy funkcjonuje szereg programów motywacyjnych. Spółka amerykańska wdrożyła i prowadzi m.in. Programy Motywacyjne: GIP i ESPP, w których mogą uczestniczyć jej pracownicy oraz pracownicy jej spółek zależnych i stowarzyszonych, w tym pracownicy Wnioskodawcy. Obydwa Programy Motywacyjne przewidują możliwość objęcia lub nabycia akcji spółki amerykańskiej. Przystąpienie do Programów Motywacyjnych jest dobrowolne. W ramach uczestnictwa w Programach Motywacyjnych Uczestnicy w określonym przedziale czasu i na określonych warunkach obejmują lub nabywają nieodpłatnie bądź częściowo nieodpłatnie akcje spółki amerykańskiej. Przez cały okres trwania Programu Motywacyjnego GIP oraz ESPP spółka amerykańska (która jest ich organizatorem) ponosi bezpośrednio wszelkie koszty ich funkcjonowania. Głównymi kosztami tych Programów Motywacyjnych są: koszt nieodpłatnego wydania akcji zwykłych spółki amerykańskiej uprawnionym uczestnikom (program RSU) oraz koszt wynikający ze sprzedaży akcji zwykłych spółki amerykańskiej uprawnionym uczestnikom za cenę niższą niż wartość rynkowa takiej akcji na dzień zakupu (program ESPP). Zgodnie z umową o zwrocie kosztów (Reimbursement Agreement), Wnioskodawca pokryje koszty związane z uczestnictwem jego pracowników w Programach Motywacyjnych, na podstawie faktury wystawionej przez B. na Wnioskodawcę (faktura wystawiana będzie na zakończenie każdego kwartału kalendarzowego i obejmowała będzie koszty poniesione przez B. w danym kwartale).

W ocenie Organu, świadczenie na rzecz B. (głównego udziałowca Spółki) na podstawie Reimbursement Agreement w postaci zwrotu kosztów uczestnictwa pracowników Wnioskodawcy w Programach Motywacyjnych GIP i ESPP nie posiada w sobie elementów charakterystycznych dla świadczeń wymienionych wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Świadczenie to nie ma żadnych cech charakterystycznych dla usług doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń. Cel i zakres tych świadczeń jest odmienny od usług wskazanych art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Zdaniem Organu, opłaty ponoszone przez Państwa na rzecz B. na podstawie Reimbursement Agreement w postaci zwrotu kosztów uczestnictwa Państwa pracowników w Programach Motywacyjnych GIP i ESPP, nie stanowią także należności z tytułów, o których mowa w art. 21 ust. 1 oraz 22 ust. 1 ustawy o CIT. Tym samym, płatności te nie podlegają podatkowi u źródła, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Państwa stanowisko, w zakresie pytania nr 3, jest zatem prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Końcowo wskazać należy, że niniejsza interpretacja odnosi się ściśle do przedmiotu Państwa zapytania. Treść pytania wyznacza bowiem granice tematyczne wydawanej interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i/lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Rozliczanie ulg na innowacje w praktyce

Dane dokumentu

Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 30 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.169.2022.4.JC