Interpretacja

TEMATY:

Interpretacja indywidualna z dnia 24 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL3.4012.464.2022.2.MBN

Podatek od towarów i usług w zakresie uznania przedmiotu transakcji sprzedaży za ZCP, niepodlegania opodatkowaniem oraz prawa do obniżenia podatku VAT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

23 listopada 2022 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny, sygnowany datą 10 listopada 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie:

·uznania przedmiotu transakcji sprzedaży, na który składa się zespół składników materialnych i niematerialnych stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji jego sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy,

· prawa do obniżenia przez nabywcę podatku należnego o podatek naliczony z faktury dokumentującej sprzedaż ZCP oraz prawa do obniżenia za następne okresy kwoty podatku należnego o nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 11 stycznia 2023 r. (wpływ 13 stycznia 2023 r.). Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)Zainteresowany będący stroną postępowania:

A Sp. z o.o.

(…)

2)Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

B Sp. z o.o.

(…)

Opis stanu faktycznego

W dniu (…) października 2022 r. Wnioskodawca zawarł z B Sp. z o.o. z siedzibą w (…) (dalej jako: Kupujący), Umowę Sprzedaży Zorganizowanej Części Przedsiębiorstwa (dalej jako: Umowa). Przedmiotem umowy jest sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa stanowiącego restaurację oraz bar (placówkę gastronomiczną), zlokalizowaną w (…), w skład którego wchodzą:

a)prawa autorskie majątkowe do oznaczenia indywidualizującego zorganizowaną część przedsiębiorstwa, tj. „(…)” i „(…)”;

b)środki trwałe oraz wyposażenie służące prowadzonej działalności gospodarczej realizowanej przez ZCP wyszczególnione w Załączniku nr 3 do Umowy;

c)środki pieniężne w kasie z prowadzonej działalności gospodarczej realizowanej przez ZCP wyszczególnione w Załączniku nr 4 do Umowy;

d)prawa i obowiązki wynikające z umów z dostawcami usług oraz kontrahentami − wyszczególnione w Załączniku nr 5 do Umowy;

e)tajemnice związane z prowadzeniem Zorganizowanej Części Przedsiębiorstwa;

f)prawa do fanpage prowadzonego przez Sprzedającego na portalu społecznościowym Facebook.

Kupujący wstąpił również w stosunek podnajmu lokalu niemieszkalnego (…) wykorzystywanego przez ZCP.

Ww. zespół składników stanowi odrębny składnik majątku Wnioskodawcy pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, stanowi całość prowadzonej przez sprzedającego działalności gastronomicznej, nie stanowi jednakże wyłącznej działalności sprzedającego. Sprzedawana zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest związana w żaden sposób z pozostałymi częściami przedsiębiorstwa Sprzedającego.

Prowadzona jest ewidencja księgowa umożliwiająca identyfikację i przyporządkowanie przychodów i kosztów związanych z prowadzoną działalnością w wyodrębnionych częściach przedsiębiorstwa i w związku z tym możliwe jest przypisanie wyżej wymienionych składników majątkowych, wszystkich należności i zobowiązań.

Wszystkie składniki majątkowe i niemajątkowe wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa są funkcjonalnie związane ze zbywaną zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa. Zespół zbywanych składników zorganizowanej części przedsiębiorstwa stanowi niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące cel gospodarczy prowadzonej działalności. Kupujący nie stał się jedynie stroną w dotychczasowych stosunkach pracy (w trybie art. 23 ze zm. 1 ustawy Kodeks pracy), bowiem bezpośrednio przed sprzedażą ZCP wygasły dotychczasowe stosunki pracy z pracownikami Sprzedającego.

W uzupełnieniu do wniosku, udzielili Państwo odpowiedzi na poniższe pytania:

1. Czy w oparciu wyłącznie o przedmiot zbycia będzie możliwe samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej przez nabywającą Spółkę?

Zespół składników majątkowych będący przedmiotem transakcji opisanej we wniosku odznacza się pełną odrębnością organizacyjną (zbywane w ramach transakcji składniki majątku zostały formalnie wydzielone w strukturze organizacyjnej Sprzedającego) i finansową (prowadzona odrębna księgowość, która pozwala na rozdzielenie przychodów i kosztów działalności ZCP od przychodów i kosztów całego przedsiębiorstwa). Aktywa trwałe i obrotowe wchodzące w skład przedmiotu transakcji umożliwiają nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa. Z uwagi na okoliczność, iż bezpośrednio przed sprzedażą ZCP, wygasły dotychczasowe stosunki pracy z pracownikami Sprzedającego, realizującymi zadania w ramach prowadzonej placówki gastronomicznej, konieczne będzie jedynie uzupełnienie zaplecza osobowego (własnego bądź w postaci podmiotów zewnętrznych).

2. Czy Spółka będzie miała faktyczną możliwość kontynuowania działalności w dotychczasowym zakresie wyłącznie w oparciu o sprzedawaną zorganizowaną część przedsiębiorstwa?

Jak zostało to wyjaśnione w odpowiedzi na pytanie nr 1, kontynuowanie działalności w dotychczasowym zakresie jest możliwe, bowiem Sprzedający zbył wszystkie składniki, w ramach których prowadzona była zorganizowana część przedsiębiorstwa − placówka gastronomiczna (tj. najem lokalu, środki trwałe, wyposażenie kuchni, sali, zaplecza, pomieszczeń socjalnych oraz łazienek, przeniesione zostały na nabywcę również umowy z dostawcami oraz kontrahentami sprzedającego). Występuje jedynie potrzeba uzupełnienia kadry pracowniczej, bowiem umowy z pracownikami wygasły tuż przed datą zbycia.

3. Czy nabywająca Spółka zamierza kontynuować Państwa działalność w oparciu o sprzedawaną zorganizowaną część przedsiębiorstwa?

Tak. Spółka będzie prowadziła placówkę gastronomiczną w oparciu o składniki majątkowe nabyte w ramach transakcji sprzedaży ZCP.

4. Czy nabywająca spółka przejmie Państwa wierzytelności oraz zobowiązania związane z przedmiotową zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa?

Tak. Spółka przejęła prawa i obowiązki wynikające z umów z dostawcami i kontrahentami sprzedającego − m.in. dostawcami mediów, systemów IT, systemów alarmowych, licencji POS, konserwacji i naprawy urządzeń, klimatyzacji, na odbiór zużytego oleju oraz na dostawę wody pitnej.

Poza zobowiązaniami związanymi z bieżącą działalnością ZCP (umowy z dostawcami), sprzedający nie zaciągnął żadnych innych zobowiązań, w tym w szczególności nie udzielił żadnych gwarancji i poręczeń dotyczących ZCP lub jej poszczególnych składników, nie zaciągał pożyczek, kredytów, których zabezpieczeniem jest ZCP lub jej poszczególne składniki.

5.Czy nabywająca spółka zatrudni pracowników i od kiedy? − w jakim czasie od przejęcia zorganizowanej części przedsiębiorstwa?

Tak, spółka nabywająca zatrudni pracowników w ciągu 3 (trzech) miesięcy od nabycia ZCP.

6.Do jakich czynności, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (opodatkowanych, zwolnionych), nabyta zorganizowana część przedsiębiorstwa będzie wykorzystywana przez nabywającą spółkę?

Nabywca będzie wykorzystywał ZCP w szczególności do następujących czynności opodatkowanych:

−świadczenie usług gastronomicznych;

−sprzedaż towarów nieprzetworzonych przez podatnika;

−sprzedaż posiłków na wynos;

−sprzedaż napojów, w tym napojów alkoholowych.

Pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu)

1.Czy zespół składników, który był przedmiotem sprzedaży stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931, t. j. z dnia 29 kwietnia 2022 r.)?

2.Czy opisana transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

3. Czy nabywca będzie miał prawo do obniżenia podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony z faktury dokumentującej sprzedaż ZCP oraz prawo do obniżenia za następne okresy kwoty podatku należnego o nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym powstałą w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymał fakturę dokumentującą sprzedaż lub prawo do zwrotu różnicy na rachunek bankowy?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu)

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej jako: Ustawa), opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 Ustawy.

Jednocześnie art. 6 pkt 1 stanowi, że przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, tj. organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania (art. 2 pkt 27e).

Przedmiotem Umowy z dnia 27 października 2022 r. była sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa, ponieważ przedsiębiorstwo jest nie tylko sumą składników materialnych i niematerialnych, lecz ich zorganizowanym zespołem, tzn. składniki te powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie tylko o zbiorze pewnych elementów.

Wnioskodawca zbył ogół praw i obowiązków związanych z prowadzeniem zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czyli Kupujący wstąpił w prawnie wyodrębniony majątek swego poprzednika.

Należy przytoczyć stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażone w wyroku z dnia 20 marca 2012 r., sygn. akt I FSK 815/11, zgodnie z którym:

„Przepis art. 6 ust. 1 u.p.t.u. dotyczy przedsiębiorstwa lub samodzielnej jego części, a więc składników rzeczowych i innych stanowiących łącznie przedsiębiorstwo lub jego część. Biorąc zaś pod uwagę, że opodatkowaniem VAT podlega działalność gospodarcza to przenoszony majątek winien służyć właśnie tej działalności. Wobec tego uznać należy, że decydujące znaczenie przy określaniu zakresu przedmiotowego omawianego przepisu ma element funkcjonalny, tj. podniesiona wcześniej możliwość realizowania określonych zadań gospodarczych. Ta natomiast konstatacja prowadzi do wniosku, że wyłączenie spod działania u.p.t.u. dotyczy także takiej części majątku, której przydatność do prowadzenia działalności gospodarczej wynika nie tyle z rodzaju składających się na nią elementów, ile z wyodrębnienia organizacyjnego i finansowego, charakterystycznego dla zakładu oddziału”.

W niniejszym stanie faktycznym sprzedawana zorganizowana część przedsiębiorstwa może w sposób samodzielny funkcjonować w obrocie gospodarczym, a czasowy jedynie brak pracowników wynikający z zakończenia dotychczasowych umów, nie pozbawia w ocenie Wnioskodawcy, uznania zespołu składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy, zespół składników, który był przedmiotem sprzedaży stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a opisana transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 6 pkt 1 Ustawy.

Nabywca nie będzie miał prawa do obniżenia podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony wynikający z faktury dokumentującej sprzedaż składników opisanych we wniosku oraz prawa do obniżenia za następne okresy kwoty podatku należnego o nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym powstałą w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymał fakturę dokumentującą sprzedaż ZCP lub prawa do zwrotu różnicy na rachunek bankowy, skoro transakcja nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W doktrynie i orzecznictwie podkreśla się, że określone składniki majątkowe dla uznania za przedsiębiorstwo muszą stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym.

Transakcji sprzedaży opisanej we wniosku towarzyszył transfer wszelkich aktywów sprzedającego związanych z prowadzeniem ZCP (baru i restauracji). W pozostałym zakresie sprzedający prowadzi działalność niezwiązaną z gastronomią.

W ramach przedmiotowej transakcji, nabywca wstąpił w prawa i obowiązki wynikające z umowy podnajmu lokalu, w którym zlokalizowana jest placówka gastronomiczna oraz nabył:

a)prawa autorskie majątkowe do oznaczenia indywidualizującego zorganizowaną część przedsiębiorstwa, tj. „(…)” i „(…)”;

b)wszelkie środki trwałe oraz wyposażenie służące prowadzonej działalności gospodarczej realizowanej przez ZCP;

c)środki pieniężne w kasie z prowadzonej działalności gospodarczej realizowanej przez ZCP;

d)prawa i obowiązki wynikające z umów z dostawcami usług oraz kontrahentami;

e)tajemnice związane z prowadzeniem ZCP;

f)prawa do fanpage prowadzonego przez Sprzedającego na portalu społecznościowym Facebook;

g)dokumenty związane z prowadzeniem ZCP.

W konsekwencji, po dacie transakcji w rękach sprzedającego nie pozostały jakiekolwiek aktywa konieczne do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie realizowanym przez ZCP.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy:

Przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Termin „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że:

Pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zatem w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejną fundamentalną przesłanką jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie, które winno zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W konsekwencji, aby w rozumieniu przepisów podatkowych określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki będące w takich wzajemnych relacjach, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

W świetle powyższego, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia z zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1.składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

2.istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,

3.zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

4.zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części podlegają wyłączeniu z transakcji zbycia. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład części przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie lub jego zorganizowanej części zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Jednocześnie należy wskazać, że przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, czy też zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT uwzględnić należy następujące okoliczności:

1.zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz

2.faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Ponadto, przy ocenie zamiaru kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę należy uwzględnić całokształt okoliczności związanych z transakcją ocenianych na moment zawarcia transakcji, a w szczególności podjęcie przez nabywcę działań potwierdzających jego zamiar kontynuowania działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę. Zatem w celu stwierdzenia zamiaru kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę konieczne jest istnienie dowodów potwierdzających istnienie na moment transakcji takiego zamiaru po stronie nabywcy.

Warunek posiadania zamiaru kontynuowania działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę był wskazywany również w rozstrzygnięciach Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przykładowo, w wyroku z 27 listopada 2003 r. w sprawie C-497/01 Zita Modes Sarl przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia „przekazania całości lub części majątku”, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych.

Zatem, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Dla uznania, że zbywana część przedsiębiorstwa stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, istotne znaczenie ma ocena, czy ta zbywana część jest zdolna do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Oznacza to, że zespół składników materialnych i niematerialnych pozwala z uwagi na swoje zorganizowanie, infrastrukturę, itp., na prowadzenie określonej działalności gospodarczej. Podkreśla się przy tym, że możliwość stanowienia przez ten zespół składników niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze, powinna mieć wymiar rzeczywisty, a nie jedynie potencjalny. Oznacza to, że majątek ten powinien stanowić już u wnoszącego ZCP zorganizowany zespół składników gotowy realizować określone zadania gospodarcze jako samodzielne przedsiębiorstwo, a po wniesieniu ZCP powinno być możliwe kontynuowanie działalności gospodarczej przez nabywcę przedsiębiorstwa.

Analizując, czy określone składniki majątkowe stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa, zawsze należy wziąć pod uwagę profil działalności danego przedsiębiorcy, warunki rynkowe oraz specyfikę danej branży. Nie można zatem wyznaczyć szczegółowego katalogu warunków koniecznych do spełnienia, aby można było mówić o istnieniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Prawidłowa klasyfikacja przedmiotu transakcji, tj. przedsiębiorstwo/zorganizowana część przedsiębiorstwa lub poszczególne składniki majątkowe – ma decydujące znaczenie dla prawidłowego ustalenia skutków podatkowych transakcji.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca zawarł z Kupującym umowę sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przedmiotem umowy jest sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa stanowiącego restaurację oraz bar (placówkę gastronomiczną), w skład którego wchodzą:

a)prawa autorskie majątkowe do oznaczenia indywidualizującego zorganizowaną część przedsiębiorstwa,

b)środki trwałe oraz wyposażenie służące prowadzonej działalności gospodarczej realizowanej przez ZCP;

c)środki pieniężne w kasie z prowadzonej działalności gospodarczej realizowanej przez ZCP;

d)prawa i obowiązki wynikające z umów z dostawcami usług oraz kontrahentami;

e)tajemnice związane z prowadzeniem Zorganizowanej Części Przedsiębiorstwa;

f)prawa do fanpage prowadzonego przez Sprzedającego na portalu społecznościowym Facebook.

Kupujący wstąpił również w stosunek podnajmu lokalu niemieszkalnego wykorzystywanego przez ZCP.

Kontynuowanie działalności w dotychczasowym zakresie przez Kupującego jest możliwe, bowiem Sprzedający zbył wszystkie składniki, w ramach których prowadzona była zorganizowana część przedsiębiorstwa − placówka gastronomiczna (tj. najem lokalu, środki trwałe, wyposażenie kuchni, sali, zaplecza, pomieszczeń socjalnych oraz łazienek, przeniesione zostały na nabywcę również umowy z dostawcami oraz kontrahentami sprzedającego). Występuje jedynie potrzeba uzupełnienia kadry pracowniczej, bowiem umowy z pracownikami wygasły tuż przed datą zbycia.

Kupujący będzie prowadził placówkę gastronomiczną w oparciu o składniki majątkowe nabyte w ramach transakcji sprzedaży ZCP.

Kupujący przejął prawa i obowiązki wynikające z umów z dostawcami i kontrahentami sprzedającego − m.in. dostawcami mediów, systemów IT, systemów alarmowych, licencji POS, konserwacji i naprawy urządzeń, klimatyzacji, na odbiór zużytego oleju oraz na dostawę wody pitnej.

Spółka nabywająca zatrudni pracowników. W ciągu 3 (trzech) miesięcy od nabycia ZCP.

Nabywca będzie wykorzystywał ZCP w szczególności do następujących czynności opodatkowanych:

−świadczenie usług gastronomicznych;

−sprzedaż towarów nieprzetworzonych przez podatnika;

−sprzedaż posiłków na wynos;

−sprzedaż napojów, w tym napojów alkoholowych.

Państwa wątpliwości w niniejszej sprawie dotyczą uznania czy opisany zespół składników materialnych i niematerialnych stanowić będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa, której dostawa nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

W momencie dokonywania transakcji przedmiotem zbycia nie będą wszystkie składniki przedsiębiorstwa (materialne i niematerialne), stanowiące własność Państwa. Zostanie wydzielona część majątku – restauracja i bar (placówka gastronomiczna), która zostanie zbyta do innej spółki. Zatem przedmiotem sprzedaży – jak wynika z opisu sprawy – nie będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ k.c.

Należy zatem rozstrzygnąć, czy przedmiot sprzedaży – restauracja i bar (placówka gastronomiczna) – stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy, zespół zbywanych składników zorganizowanej części przedsiębiorstwa stanowi niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące cel gospodarczy prowadzonej działalności. Kupujący nie stał się jedynie stroną w dotychczasowych stosunkach pracy (w trybie art. 23 ze zm. 1 ustawy Kodeks pracy), bowiem bezpośrednio przed sprzedażą ZCP wygasły dotychczasowe stosunki pracy z pracownikami Sprzedającego. Zatem, pracownicy obsługujący wymienioną wyżej placówkę gastronomiczną nie będą jednak wchodzili w skład wydzielonych składników materialnych oraz niematerialnych, które mają być przedmiotem zbycia do innej spółki kapitałowej. Do zatrudnienia nowych pracowników przez Spółkę dojdzie po trzech miesiącach od daty nabycia zespołu składników majątkowych stanowiącego restaurację i bar (placówkę gastronomiczną).

Mając zatem na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że opisany zespół składników materialnych i niematerialnych, mający być przedmiotem sprzedaży, nie wypełnia wszystkich podstawowych przesłanek do uznania go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, bowiem nie będzie się cechował wystarczającym stopniem wyodrębnienia funkcjonalnego. W wyniku dokonania zbycia restauracji i baru (placówki gastronomicznej), nie dojdzie do „przejęcia” pracowników zatem nie sposób uznać, że opisany zespół składników może potencjalnie stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, a tym samym zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Należy zauważyć, że wyodrębnienie funkcjonalne, jest warunkiem koniecznym dla stwierdzenia, że mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa.

Wskazać również należy, że majątek mający być przedmiotem sprzedaży, powinien stanowić już u zbywcy zorganizowany zespół składników, gotowych realizować określone zadania gospodarcze, jako samodzielne przedsiębiorstwo, a po jego sprzedaży możliwe musi być kontynuowanie działalności gospodarczej przez nabywcę, na podstawie nabytych składników majątku, bez konieczności angażowania dodatkowych środków, czy zasobów (np. pracowników).

Natomiast w przedmiotowej sprawie, nabyta restauracja i bar (placówka gastronomiczna) nie będzie posiadała zdolności do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej – nie będzie obejmowała bowiem tak istotnych zasobów („składników”) jak pracownicy. Nabywca nie ma w tym przypadku możliwości kontynuowania działalności gospodarczej. Wyłączenie z przedmiotu sprzedaży tak istotnego elementu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części przedsiębiorstwa powoduje, że czynność tą należy uznać jako zbycie sumy składników majątkowych i niemajątkowych, brak im bowiem w stopniu dostatecznym cech „zorganizowania”.

Co prawda wskazali Państwo, że spółka nabywająca zatrudni pracowników, jednak dopiero w ciągu trzech miesięcy od nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czego nie można uznać za kontynuację dotychczas prowadzonej przez zbywcę działalności gospodarczej. Powyższe budzi również wątpliwość zamiaru kontynuowania przez nabywającą spółkę prowadzonej przez Państwa działalności gospodarczej. Zatrudnienie pracowników dopiero po trzech miesiącach od nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie jest dowodem takiego zamiaru.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż nie zostały spełnione przesłanki do uznania tegoż zespołu za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. W związku z tym należy stwierdzić, że w opisanej sytuacji nie znajdzie zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, skoro w niniejszej sprawie zespół składników materialnych i niematerialnych, stanowiący restaurację i bar (placówkę gastronomiczną), nie charakteryzuje się wyodrębnieniem organizacyjnym, finansowym i funkcjonalnym oraz nabywca nie będzie kontynuował prowadzoną dotychczas przez Państwa działalności gospodarczej – restaurację i bar (placówkę gastronomiczną), to przedmiotowa transakcja nie stanowi zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy. W konsekwencji przedmiotowa czynność, w związku z art. 6 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Transakcja ta stanowi, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy, odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy i odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy.

A zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 i 2 uznałem za nieprawidłowe.

Natomiast odnosząc się do Państwa wątpliwości dotyczących prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu transakcji nabycia przedsiębiorstwa oraz prawa do obniżenia za następne okresy kwoty podatku należnego o nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym powstałą w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymał fakturę dokumentującą sprzedaż lub prawo do zwrotu różnicy na rachunek bankowy, należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a)nabycia towarów i usług,

b)dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy:

W przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6l ustawy.

Zgodnie z art. 87 ust. 2 ustawy:

Zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 5b, 6, 6a i 6d, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju albo na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazany w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, lub na wskazany przez podatnika rachunek banku mającego siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, jako zabezpieczenie udzielanego przez ten bank lub przez tę kasę kredytu, na podstawie złożonego przez podatnika do naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do złożenia deklaracji podatkowej, sporządzonego na piśmie, nieodwołalnego upoważnienia organu podatkowego, potwierdzonego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową udzielających kredytu, do przekazania tego zwrotu. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanej w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej lub postępowania podatkowego. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

Art. 87 ust. 2a ustawy mówi:

W przypadku wydłużenia terminu na podstawie ust. 2 zdanie drugie, urząd skarbowy na wniosek podatnika dokonuje zwrotu różnicy podatku w terminie wymienionym w ust. 2 zdanie pierwsze, jeżeli podatnik wraz z wnioskiem złoży w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe w kwocie odpowiadającej kwocie wnioskowanego zwrotu podatku. Jeżeli wniosek wraz z zabezpieczeniem został złożony na 13 dni przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 2, lub później, zwrotu dokonuje się w terminie 14 dni od dnia złożenia tego zabezpieczenia.

Stosownie do art. 87 ust. 2b ustawy:

Weryfikacja zasadności zwrotu różnicy podatku może obejmować sprawdzenie rozliczenia podatnika, rozliczeń innych podmiotów biorących udział w obrocie towarami lub usługami, będącymi przedmiotem rozliczenia podatnika, oraz sprawdzenie zgodności tych rozliczeń z faktycznym przebiegiem transakcji.

Na podstawie art. 87 ust. 2c ustawy:

Naczelnik urzędu skarbowego przedłuża podatnikowi termin zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w ust. 2, 5a, 5b, 6 i 6d, na podstawie żądania zgłoszonego przez Komendanta Głównego Policji, Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Prokuratora Generalnego w związku z prowadzonym postępowaniem na okres wskazany w żądaniu, nie dłuższy niż 3 miesiące. Żądanie zawiera uzasadnienie. Przepis ust. 2 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Art. 87 ust. 4a ustawy wskazuje:

Zabezpieczenie majątkowe, o którym mowa w ust. 2a, może być złożone w formie:

1)gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej;

2)poręczenia banku;

3)weksla z poręczeniem wekslowym banku;

4)czeku potwierdzonego przez krajowy bank wystawcy czeku;

5)papierów wartościowych na okaziciela o określonym terminie wykupu wyemitowanych przez Skarb Państwa lub Narodowy Bank Polski, bankowych papierów wartościowych i listów zastawnych o określonym terminie wykupu, wyemitowanych we własnym imieniu i na własny rachunek przez podmiot mogący być gwarantem lub poręczycielem zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej.

Ponadto art. 87 ust. 4b ustawy wyjaśnia:

Zabezpieczenie majątkowe, o którym mowa w ust. 2a, dotyczące zwrotu podatku w wysokości nie większej niż wyrażonej w złotych kwocie odpowiadającej równowartości 1000 euro, może być złożone w formie weksla. Przeliczenia kwoty wyrażonej w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy okresu rozliczeniowego, którego dotyczy zwrot podatku, w zaokrągleniu do pełnych złotych.

Zgodnie z art. 87 ust. 4c ustawy:

Do zabezpieczeń majątkowych, o których mowa w ust. 2a, przepisy art. 33e-33g Ordynacji podatkowej stosuje się odpowiednio.

Na mocy art. 87 ust. 4d ustawy:

Naczelnik urzędu skarbowego odmawia przyjęcia zabezpieczenia, jeżeli stwierdzi, że złożone zabezpieczenie:

1)nie zapewni pokrycia w całości wypłacanej kwoty zwrotu, o której mowa w ust. 2a, lub

2)nie zapewni w sposób pełny pokrycia w terminie wypłacanej kwoty zwrotu - w przypadku zabezpieczenia z określonym terminem ważności.

Stosowanie do art. 87 ust. 4e ustawy:

Zabezpieczenie majątkowe zostaje zwolnione w dniu następującym po dniu:

1)zakończenia przez organ podatkowy weryfikacji, o której mowa w ust. 2 - w przypadku zabezpieczenia, o którym mowa w ust. 2a;

2)w którym upłynęło 180 dni od dnia złożenia deklaracji podatkowej, w której była wykazana kwota zwrotu podatku - w przypadku, o którym mowa w ust. 5a.

Art. 87 ust. 4f ustawy mówi, że:

Zwolnienia zabezpieczenia nie dokonuje się:

1)w przypadku wszczęcia, zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej:

a)postępowania podatkowego w zakresie rozliczenia, którego dotyczy zabezpieczenie - do czasu zakończenia tego postępowania, lub

b)kontroli podatkowej w zakresie rozliczenia, którego dotyczy zabezpieczenie - do upływu terminu 3 miesięcy od dnia zakończenia kontroli, jeżeli w tym terminie nie wszczęto postępowania podatkowego;

2)w przypadku wszczęcia kontroli celno-skarbowej w zakresie rozliczenia, którego dotyczy zabezpieczenie - do upływu terminu 3 miesięcy od dnia zakończenia tej kontroli, a jeżeli w tym terminie doszło do przekształcenia kontroli celno-skarbowej w postępowanie podatkowe w zakresie rozliczenia, którego dotyczy zabezpieczenie - do zakończenia tego postępowania;

3)w przypadku stwierdzenia, że podatnik w złożonej deklaracji podatkowej wykazał kwotę zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego nienależną lub wyższą od kwoty należnej i ją otrzymał - do czasu uregulowania powstałej zaległości podatkowej.

Art. 87 ust. 5 ustawy wskazuje:

Podatnikom dokonującym dostawy towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju i niedokonującym sprzedaży opodatkowanej przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1, w terminie określonym w ust. 2 zdanie pierwsze. Przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a-2c oraz ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 87 ust. 5a ustawy:

W przypadku gdy podatnik nie wykonał w okresie rozliczeniowym czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz czynności wymienionych w art. 86 ust. 8 pkt 1, podatnikowi przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu od podatku należnego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na terytorium kraju lub poza tym terytorium, w terminie 180 dni od dnia złożenia rozliczenia, z zastrzeżeniem art. 86 ust. 19. Na sporządzony na piśmie wniosek podatnika urząd skarbowy dokonuje zwrotu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie 60 dni, jeżeli podatnik złoży w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe. Przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a-2c oraz ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 87 ust. 5b ustawy:

Urząd skarbowy jest obowiązany dokonać zwrotu różnicy podatku, o której mowa w ust. 2, w terminie 40 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia, w przypadku gdy łącznie są spełnione następujące warunki:

1)w związku z wykonywaniem czynności, dla których występował obowiązek wystawienia faktur na podstawie art. 106b ust. 1:

a)pkt 1 lub

b)pkt 3, lub

c)pkt 4 - w zakresie, w jakim dotyczy otrzymania całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1, uwzględnionych w rozliczeniu podatnika za dany okres rozliczeniowy

- podatnik wystawiał wyłącznie faktury ustrukturyzowane,

2)kwota podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w ust. 1, nierozliczona w poprzednich okresach rozliczeniowych i wykazana w deklaracji, nie przekracza 3000 zł,

3)podatnik przez kolejne 12 miesięcy poprzedzających bezpośrednio okres, w rozliczeniu za który występuje z wnioskiem o zwrot:

a)był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,

b)składał za każdy okres rozliczeniowy deklaracje, o których mowa w art. 99 ust. 1-3,

c)posiadał rachunek rozliczeniowy lub imienny rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, zawarty w wykazie, o którym mowa w art. 96b ust. 1

- przy czym przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a-2c oraz ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Na mocy art. 87 ust. 5c ustawy:

Przepis ust. 5b stosuje się również w przypadku, gdy w danym okresie rozliczeniowym podatnik oprócz faktur ustrukturyzowanych wystawiał faktury:

1) których nie wystawia się w postaci faktury ustrukturyzowanej z powodu braku zgodności z wzorem faktury ustrukturyzowanej, udostępnionym na elektronicznej platformie usług administracji publicznej zgodnie z art. 106nc ust. 3, lub

2) o których mowa w art. 106e ust. 5 pkt 3 - w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Na podstawie art. 87 ust. 5d ustawy:

Spełnienie warunków, o których mowa w ust. 5b, jest weryfikowane z wykorzystaniem zasobów teleinformatycznych Szefa Krajowej Administracji Skarbowej.

Stosownie do art. 87 ust. 6 ustawy:

Urząd skarbowy jest obowiązany dokonać zwrotu różnicy podatku, o której mowa w ust. 2, w terminie 25 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia, w przypadku gdy łącznie spełnione są następujące warunki:

1)kwoty podatku naliczonego, wykazane w deklaracji podatkowej, z wyłączeniem kwoty podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w ust. 1, nierozliczonej w poprzednich okresach rozliczeniowych i wykazanej w deklaracji, wynikają z:

a)faktur dokumentujących kwoty należności, które zostały w całości zapłacone za pośrednictwem rachunku bankowego podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju albo rachunku podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazanego w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach,

b)faktur, innych niż wymienione w lit. a, dokumentujących należności, jeżeli łączna kwota tych należności nie przekracza 15 000 zł,

c)dokumentów celnych, deklaracji importowej oraz decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2-3 oraz art. 34, i zostały przez podatnika zapłacone,

d)importu towarów rozliczanego zgodnie z art. 33a, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, lub dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, jeżeli w deklaracji podatkowej została wykazana kwota podatku należnego od tych transakcji,

2)kwota podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w ust. 1, nierozliczona w poprzednich okresach rozliczeniowych i wykazana w deklaracji nie przekracza 3000 zł,

3)podatnik złoży w urzędzie skarbowym, nie później niż w dniu złożenia deklaracji, potwierdzenie zapłaty należności, o których mowa w pkt 1 lit. a,

4)podatnik przez kolejne 12 miesięcy poprzedzających bezpośrednio okres, w rozliczeniu za który występuje z wnioskiem o zwrot w terminie 25 dni:

a)był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,

b)składał za każdy okres rozliczeniowy deklaracje, o których mowa w art. 99 ust. 1-3

- przy czym przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a-2c oraz ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 87 ust. 6a ustawy:

Na wniosek podatnika, zawarty w złożonej deklaracji podatkowej, urząd skarbowy jest obowiązany dokonać zwrotu różnicy podatku, o której mowa w ust. 2, na rachunek VAT podatnika w terminie 25 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia.

W myśl art. 87 ust. 6b ustawy:

Zwrot różnicy podatku, o którym mowa w ust. 6a, jest dokonywany przez urząd skarbowy przy użyciu komunikatu przelewu, o którym mowa w art. 108a ust. 3, w którym urząd skarbowy wskazuje w miejsce informacji, o których mowa w art. 108a ust. 3:

1)pkt 1 i 2 - kwotę odpowiadającą zwracanej kwocie różnicy podatku;

2)pkt 3 - okres rozliczeniowy, którego dotyczy wniosek o zwrot;

3)pkt 4 - numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku.

Na mocy art. 87 ust. 6c ustawy:

Podatnikowi, w przypadku którego stwierdzono, że wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 19a ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2021 r. poz. 162 i 2105), nie zapewniał możliwości dokonywania zapłaty przy użyciu instrumentu płatniczego w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1907 i 1814) w każdym miejscu, w którym działalność gospodarcza jest faktycznie wykonywana, w szczególności w lokalu, poza lokalem przedsiębiorstwa lub w pojeździe wykorzystywanym do świadczenia usług transportu pasażerskiego, nie przysługuje zwrot różnicy podatku, o której mowa w ust. 2, w terminie, o którym mowa w ust. 6, za okres rozliczeniowy:

1)w którym naruszenie tego obowiązku zostało stwierdzone oraz za 6 kolejnych okresów rozliczeniowych następujących po tym okresie rozliczeniowym;

2)za który podatnik wykazał zwrot różnicy podatku.

Na podstawie art. 87 ust. 6d ustawy:

Urząd skarbowy jest obowiązany dokonać zwrotu różnicy podatku, o której mowa w ust. 2, w terminie 15 dni, licząc od dnia:

1)w którym upłynął termin do złożenia deklaracji, o której mowa w art. 99 ust. 1-3, w przypadku złożenia:

a)deklaracji, w której podatnik wykazał zwrot różnicy podatku,

b)korekty deklaracji, w której podatnik wykazał zwrot różnicy podatku, jeżeli jej złożenie nastąpiło przed upływem terminu do złożenia deklaracji;

2)złożenia korekty deklaracji, w której podatnik wykazał zwrot różnicy podatku, jeżeli jej złożenie nastąpiło po upływie terminu do złożenia deklaracji.

Stosownie do art. 87 ust. 6e ustawy:

Przepis ust. 6d stosuje się w przypadku, gdy łącznie spełnione są następujące warunki:

1)za trzy kolejne okresy rozliczeniowe, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 99 ust. 2 i 3, za jeden okres rozliczeniowy, poprzedzające bezpośrednio okres, w rozliczeniu za który podatnik występuje z wnioskiem o zwrot, udział procentowy:

a)łącznej wartości sprzedaży wraz z podatkiem zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kas rejestrujących, o których mowa w pkt 4 lit. a tiret trzecie, w danym okresie rozliczeniowym w całkowitej wartości sprzedaży wraz z podatkiem dokonanej przez podatnika w danym okresie rozliczeniowym, był nie niższy niż 80%,

b)otrzymanych płatności zrealizowanych z wykorzystaniem instrumentów płatniczych, w tym również przy użyciu usługi polecenia przelewu w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych z tytułu sprzedaży wraz z podatkiem, zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kas rejestrujących, o których mowa w pkt 4 lit. a tiret trzecie, dokumentowanej paragonami z oznaczeniem, z którego wynika, że płatność została dokonana przy użyciu karty płatniczej, przez wykonanie płatności mobilnej lub polecenia przelewu, zgodnym z formą otrzymanej płatności, w stosunku do łącznej wartości sprzedaży wraz z podatkiem zaewidencjonowanej przy zastosowaniu tych kas w danym okresie rozliczeniowym, był nie niższy niż 80%;

2)przez kolejne 12 miesięcy poprzedzających bezpośrednio okres, w rozliczeniu za który podatnik występuje z wnioskiem o zwrot, łączna wartość sprzedaży wraz z podatkiem, zaewidencjonowanej przez tego podatnika przy zastosowaniu kas rejestrujących, o których mowa w pkt 4 lit. a tiret trzecie, za każdy okres rozliczeniowy była nie niższa niż 50 tys. zł;

3)za okres, w rozliczeniu za który podatnik występuje z wnioskiem o zwrot:

a)kwota różnicy podatku, o której mowa w ust. 2, wykazana przez podatnika nie przekracza dwukrotnej wysokości podatku wynikającego u tego podatnika ze sprzedaży zaewidencjonowanej w okresie rozliczeniowym przy zastosowaniu kas rejestrujących, o których mowa w pkt 4 lit. a tiret trzecie,

b)kwota podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w ust. 1, nierozliczona w poprzednich okresach rozliczeniowych i wykazana w deklaracji nie przekracza 3000 zł,

c)w przypadku, o którym mowa w ust. 6d pkt 1 lit. a, podatnik złożył deklarację przed upływem terminu do jej złożenia;

4)podatnik przez kolejne:

a)12 miesięcy poprzedzających bezpośrednio okres, w rozliczeniu za który występuje z wnioskiem o zwrot:

−był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,

−składał za każdy okres rozliczeniowy deklaracje, o których mowa w art. 99 ust. 1-3,

−prowadził ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu wyłącznie kas rejestrujących, które umożliwiają połączenie i przesyłanie danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas, określone w art. 111a ust. 3,

b)3 miesiące poprzedzające bezpośrednio okres, w rozliczeniu za który występuje z wnioskiem o zwrot, posiadał rachunek rozliczeniowy lub imienny rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, zawarty w wykazie, o którym mowa w art. 96b ust. 1.

Zgodnie art. 87 ust. 6f ustawy

Łączną wartość sprzedaży wraz z podatkiem, o której mowa w ust. 6e pkt 1 i 2, ustala się w oparciu o dane gromadzone w Centralnym Repozytorium Kas. Do wartości tej nie wlicza się wartości sprzedaży dokumentowanej fakturami, o których mowa w art. 106h ust. 2.

W myśl art. 87 ust. 6g ustawy:

Całkowitą wartość sprzedaży wraz z podatkiem, o której mowa w ust. 6e pkt 1 lit. a, ustala się w oparciu o dane zawarte w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3.

Na mocy art. 87 ust. 6h ustawy:

Do zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w ust. 6d, przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a-2c oraz ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Na podstawie art. 87 ust. 6i ustawy:

Spełnienie warunków, o których mowa w ust. 6e, jest weryfikowane z wykorzystaniem zasobów teleinformatycznych Szefa Krajowej Administracji Skarbowej.

Stosownie art. 87 ust. 6j ustawy:

Jeżeli postanowienie o przedłużeniu terminu, o którym mowa w ust. 6d, albo decyzja o odmowie dokonania zwrotu różnicy podatku w tym terminie, nie zostaną podjęte albo odebrane w terminie 4 dni od dnia:

1)rozpoczęcia przechowywania pisma w placówce pocztowej - w przypadku, o którym mowa w art. 150 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej,

2)złożenia pisma w urzędzie gminy (miasta) - w przypadku, o którym mowa w art. 150 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej,

3)wpłynięcia tego postanowienia albo tej decyzji na adres do doręczeń elektronicznych – w przypadku, o którym mowa w art. 41 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 18 listopada 2020 r. o doręczeniach elektronicznych (Dz.U. poz. 2320 oraz z 2021 r. poz. 72, 802, 1135, 1163 i 1598),

4)umieszczenia tego postanowienia albo tej decyzji na koncie w e-Urzędzie Skarbowym – w przypadku, o którym mowa w art. 35e ust. 10 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2022 r. poz. 813, z późn. zm.)

− doręczenie uważa się za dokonane z upływem terminu tych 4 dni.

Zgodnie z art. 87 ust. 6k ustawy:

Przepis ust. 6j pkt 1 stosuje się odpowiednio w przypadku, o którym mowa w art. 150a Ordynacji podatkowej.

W myśl art. 87 ust. 6l ustawy:

Przepisy ust. 6j pkt 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku, o którym mowa w art. 151 Ordynacji podatkowej.

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Tym samym w każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki prawno-podatkowe było wykonywanie czynności opodatkowanych. Z ogólnie przyjętej definicji „zamiaru” wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje, jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć, dokonując tych czynności.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:

nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy: transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy:

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Nabywca będzie wykorzystywał składniki będące przedmiotem sprzedaży do czynności opodatkowanych.

W przedmiotowej interpretacji wyjaśniono wyżej, że Nabywca nabędzie poszczególne składniki majątkowe, które nie będą stanowiły zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a ich sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT według stawek właściwych lub z zastosowaniem zwolnienia, gdyż nie będzie stanowiła czynności zdefiniowanej w art. 6 pkt 1 ustawy.

Zatem, z uwagi na powyższe, w analizowanym stanie faktycznym, niewątpliwie spełnione zostaną wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT przesłanki warunkujące powstanie po stronie Kupującego prawa do odliczenia VAT naliczonego z tytułu przedmiotowej transakcji.

Jednocześnie, zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego będzie w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, będą mieli Państwo prawo do uzyskania zwrotu różnicy.

Tak więc, o ile otrzymana od Sprzedającego faktura nie dokumentuje transakcji zwolnionej od podatku, to Nabywcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości albo w części z tej faktury, jako podatnikowi wykorzystującemu nabyte składniki majątkowego do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Będzie również przysługiwało prawo do obniżenia (za następne okresy) kwoty podatku należnego o nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym, powstałą w okresie rozliczeniowym, w którym Nabywca otrzymał fakturę dokumentującą sprzedaż składników majątkowych lub prawa do zwrotu różnicy na rachunek bankowy, zgodnie z zasadami art. 87 ust. 2-6l ustawy o VAT.

Tym samym Państwa stanowisko, zgodnie z którym Nabywca nie będzie miał prawa do obniżenia podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony wynikający z faktury dokumentującej sprzedaż składników opisanych we wniosku oraz prawa do obniżenia za następne okresy kwoty podatku należnego o nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym powstałą w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymał fakturę dokumentującą sprzedaż ZCP lub prawa do zwrotu różnicy na rachunek bankowy, skoro transakcja nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3) jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

A Sp. z o.o. (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Praktyczny leksykon VAT 2023

Dane dokumentu

Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 24 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL3.4012.464.2022.2.MBN