Unikanie obowiązków związanych z wypłatą zasiłków ZUS – konsekwencje dla pracodawcy

Pracodawcy stają się  płatnikami zasiłków na kolejny rok, jeśli w dniu 30 listopada danego roku zatrudniają co najmniej 21 osób.  Wiąże się to ze zwiększonymi obowiązkami wobec ZUS. Muszą oni bowiem ustalać uprawnienia do świadczeń, a także  je obliczać i wypłacać. Taka sytuacja powoduje, że płatnicy składek czasem starają się uniknąć tych obowiązków celowo zaniżając zatrudnienie na dzień 30 listopada. ZUS po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego może ukarać za takie postępowanie płatnika i zobowiązać go do podjęcia obowiązków związanych z realizacją wypłat zasiłków. 

Ubezpieczonym, którzy zostali zgłoszeni przez płatnika składek do ubezpieczenia chorobowego, w przypadku niezdolności do pracy z powodu choroby, macierzyństwa lub sprawowania osobistej opieki, przysługują odpowiednie zasiłki w ramach tego ubezpieczenia. Wypłata tych świadczeń należy albo do płatnika składek, albo do ZUS. Nie każdy płatnik składek jest bowiem jednocześnie płatnikiem zasiłków. Zależy to od liczby ubezpieczonych zgłaszanych przez niego do ubezpieczenia chorobowego.

Natomiast wynagrodzenie za czas choroby nie jest świadczeniem z ubezpieczeń społecznych, ponieważ płatnik składek finansuje je wyłącznie ze środków własnych i w razie niezdolności do pracy z powodu choroby ma obowiązek je wypłacać pracownikowi niezależnie od tego, ile osób zatrudnia i zgłasza do ubezpieczenia chorobowego, przez limitowany okres w ciągu roku kalendarzowego (33 lub 14 dni w zależności od wieku pracownika).

1. Kiedy płatnik składek ma obowiązek realizacji wypłaty zasiłków

Nie każdy płatnik składek jest również płatnikiem zasiłków w stosunku do osób zgłaszanych do ubezpieczenia chorobowego (obowiązkowo lub dobrowolnie), ponieważ taki obowiązek dotyczy jedynie tych płatników, którzy zgłaszają do tego ubezpieczenia powyżej 20 ubezpieczonych (21 osób i więcej). Po spełnieniu tego warunku wypłacają oni zasiłki swoim ubezpieczonym w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego.