Wyrok NSA z dnia 9 grudnia 2021 r., sygn. II FSK 636/19

Płacona przez wnioskodawczynię na rzecz kontrahenta część odsetkowa raty leasingowej podlega wyłączeniu (w odpowiedniej części) z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 73 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm.). Natomiast część odsetkowa raty leasingowej w części niepodlegającej pod ww. wyłączenie - jako wymieniona wprost w katalogu wydatków stanowiących koszty finansowania dłużnego (art. 15c ust. 12 tej ustawy) - podlega ograniczeniu w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15c ust. 1 powyższej ustawy oraz, jako opłata/należność, o której mowa w art. 15e ust. 1 pkt 2 powyższej ustawy, poniesiona na rzecz podmiotu powiązanego (kontrahenta), podlega ograniczeniu w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 pkt 2 powyższej ustawy.

Teza urzędowa

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stefan Babiarz (sprawozdawca), Sędzia NSA Jan Grzęda, Sędzia WSA del. Alina Rzepecka, Protokolant Dominika Kurek, po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2021 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej N.z o. o. w O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 28 listopada 2018 r., sygn. akt I SA/Op 239/18 w sprawie ze skargi N.z o. o. w O. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 maja 2018 r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od N.z o. o. w O.na rzecz Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 28 listopada 2018 r., I SA/Op 239/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu oddalił skargę N.Spółki z o.o. z siedzibą w O. (zwanej dalej wnioskodawczynią) na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 maja 2018 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych.

2. Ze stanu sprawy przyjętego przez sąd pierwszej instancji wynika, że wnioskodawczyni funkcjonuje w strukturze grupy podmiotów powiązanych (zwanej dalej: grupa) w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm. – zwanej dalej: u.p.d.o.p.). Podlega w kraju opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawczyni zawarła z podmiotem powiązanym z grupy (zwanym dalej: kontrahent) umowę, na podstawie której kontrahent oddał wnioskodawczyni do odpłatnego używania i pobierania pożytków podlegającą amortyzacji wartość niematerialną i prawną w postaci prawa ochronnego na znak towarowy (zwany dalej: znak towarowy). Umowa wnioskodawczyni z kontrahentem spełnia warunki wskazane w art. 17a pkt 1 i art. 17f ust. 1 u.p.d.o.p., a zatem stanowi dla celów rozliczeń tzw. leasing finansowy.